coctail skemerkelkie spectaculair skouspelagtig paperclip skuifspeld bulldozer stootskraper stuntman waagarties aanbellen die deurklokke lui
Onze groep: het 11-tal
Liliane - Freddy
Denise - Paul
Hilda- Raymond
Folkert en Denise
Sam (onze chauffeur)
Karoline
Hilda en Denise
Uitspraak Commissie Sauer (1945)
"Ons kan alleen in één van twee rigtings beweeg: of ons moet die weg van gelykstelling opgaan en uiteindelik gelyke politieke, ekonomiese en maatskaplike regte aan die nie-blanke toeken, wat op die duur vir die blanke ras nasionale selfmoord en vir die nie-blanke rassegroep vernietiging van eie identiteit sal beteken: of ons moet op die weg van apartheid beweeg waardeur elke ras se karakter en toekoms binnen sy eie gebied beskerm word (...)"
Nie gewoon nie L
Reis door Zuid-Afrika in 21 dagen
26-11-2008
Dinsdag 28 oktober 2008 Houtbaai - Kaap de Goede Hoop
Na het ontbijt vertrokken we richting van het Kaap de Goede Hoop reservaat. Om alle vergissingen te vermijden, vermeld ik hier al dat het schiereiland niet de plaats is waar de twee Oceanen samen komen ( Indische en Atlanische) maar WEL waar de twee zeestromingen samenkomen, de Benguala- en de Aghulasstroming. Aan de linkerzijde van het schiereiland heb je Valse Baai ( False Bay) en aan de andere zijde de Atlantische Oceaan.
Maar eerst gingen we een halt maken in Houtbaai. Hier was een boottocht vorzien met doel Seal Island te bezoeken met zijn talloze zeehonden.
Houtbaai
Ligt in de schoot van een brede baai en in de schaduw van een steile rotsmassa die zich in zee stort, de zogenaamde Sentinel. Houtbaai ( Hout Bay) is een grote vissershaven gelegen tussen twee gebergten. Houtbaai was bekend om zijn bossen van stinkwood en yellowwood. Maar in de loop van de eeuwen werden ze allemaal gekapt om in de noden van de groeiende bevolking te kunnen voorzien ( ook die in Kaapstad). Vandaag staan er enkel nog pijnbomen, eucalyptus en Australische black wattles die aangeplant werden. Het is in Houtbaai dat de VOC ( Vereenigde Oost-Indische Compagnie) zijn eerste groentetuin aanlegde om hun boten op weg naar Azië van verse groenten te voorzien. Het is ook hier dat de eerste free burghers zich vestigden, nadat de VOC hun toestond om grond te verwerven en die voor hun rekening te bewerken. Toeristen trekken echter niet naar Houtbaai vanwege de bossen, maar voor twee excursies. Er is het boottochtje naar Seal Island, waar een grote kolonie zeeleeuwen leeft en de prachtige panoramische weg ten zuiden van de baai. De Chapman's Peak Drive slingert zich langs de bergwand.
Om 10h30 vertrokken we met de boot richting Seal Island om de zeeleeuwen te gaan bewonderen. De kaptein van de boot wist ons te zeggen dat de kans groot was dat we walvissen zouden zien. Dat zou natuurlijk fantastisch meegenomen zijn. Gezeten op het buitendek, vertrokken we richting volle zee. Hoe verder we van de kust waren, hoe meer dat de boot op en neer begon te dansen. Gelukkig was er niemand aan boord die last had van zeeziekte ofwel was de nieuwsgierigheid zo groot dat de deining niet gevoeld werd. Zeeleeuwen zagen we in overvloed en effectief er waren een paar walvissen te zien. Natuurlijk stellen die beesten zich niet rechtop in vol ornaat, dus waren ze herkenbaar aan het opspuiten van water. Natuurlijk in levende lijve waren ze mooi te zien, maar op foto komt zo iets moeilijk uit. Een donkergrijze massa in een grijze zee, veel kleurnuance zit daar nu ook niet in. Maar gelukkg zijn er een paar gelukt. Tevreden zijn we, na een klein uurtje, terug naar de baai gevaren. Dooreengeschud, maar zeer tevreden. Terplaatse was er een kleine markt en daar hebben we nog een uurtje rondgelopen. Persoonlijk heb ik voor mij een beschilderd struisvogelei gekocht. Een grijze achtergrond met een wereldkaart op de voorgrond.
We vertrokken naar het Kaap de Goede Hoop Natuurreservaat. Dit reservaat werd in 1939 opgericht om de fynbosflora te beschermen. Het natuurreservaat heeft een kustlijn van ongeveer 40 km en loopt tot aan het meest zuidelijke punt van het Kaapse schiereland, Kaap de Goede Hoop en de net wat minder zuidelijk gelegen Kaappunt. Kaap de Goede Hoop en Kaappunt liggen in vogelvlucht iets meer dan 2 km van elkaar af. Het mooiste uitzicht heb je vanop Kaappunt, gelegen op een hoge rotsklif. De laatste 2 km moet je te voet afleggen, langs een mooi aangelegd wandelpad. Wanneer je vanop Kaappunt terugkijkt over het Kaapse schiereiland, zie je aan de linkerkant ( westzijde) de Atlantische kust, waar je vandaan komt. Beneden, heel dichtbij, zie je de veel lagere rotsen van Kaap de Goede Hoop. Aan de rechterkant ligt een uitgestrekte baai, die bekend staat als Valsbaai.
Bij het uitstappen aan Kaap de Goede Hoop werden we bijna achteruit geblazen door de hevige wind die daar heerste. Wat verderop stond de houten aanduiding met Kaap de Goede Hoop erop vermeld en zijn geografische coördinaten. Wachten tot de andere toeristen hun shot genomen hadden en dan een groepsfoto genomen. Nog wat rondgewandeld en goed uitgewaaid zijn we terug nar de bus gegaan die ons naar het hoger gelegen Kaappunt bracht. Het was juist het moment voor een lunchpauze. We kochten in een restaurant broodjes en aten die buiten op het terras op. Al vlug kregen we gezelschap van zwarte vogels die het brood bijna letterlijk uit onze handen kwamen eten. Na onze lunch vertrokken we voor de wandeling naar de hogerop gelegen vuurtoren. Er waren enkele mooie uitzichtspunten, maar door de felle windstoten was het bijna onmogelijk om er een foto te nemen. Gans bovenop de top hadden we een schitterend uitzicht. Nog wat rondgeslenterd, een frisdrank genomen en dan weer de bus op.
In Boulders, gelegen in de Vals Baai tussen Simon's Town en Kaappunt, stopten we aan een klein natuureservaat aan de kust gelegen waar we pinguïns konden bewonderen. Wandelpaden zorgden er voor dat we temidden van de kolonie pinguïns konden wandelen. Velen lagen te zonnen op een rotsblok, anderen lagen te spatteren in het water. Weer een mooie uitstap bij. Wat we op die 20 dagen al allemaal niet gezien hadden. Het zou een tijdje in beslag nemen om dit allemaal te verwerken en op een ordentelijke rij te zetten. Ook een van de redenen waarom ik er een blog van gemaakt heb. Een geheugensteun voor ons, de reizigers en een weergave van onze reiservaring aan andere geïnteresseerden. Na de rondgang, busje op en terug naar Kaapstad
Frank had nog een verrassing in petto. Die avond werden we uitgenodigd om samen te gaa eten in de Hildebrand gelegen aan het Victoria en Alfred Waterfront, een groot shoppingcomplex met restaurants, winkels en een haven. Als extra verrassing ontmoeten we ook de vrouw van Sam die in Kaapstad woonde. Een zeer voorkomelijke, intelligente dame. Half Maleisisch en half Indisch denk ik. We hebben er een gezellige avond doorgebracht. Het galgenmenu, nee, het afscheidsmenu van een mooie, niet gewone reis die wij allen niet vlug zullen vergeten. Rond 23h00 zaten we in ons bedje. The last night in South Africa. Will we ever see you again?
My Sarie Marais is so ver van my hart, Maar ek hoop om haar weer te sien. Sy het in die wyk van die mooirivier gewoon, nog voor die oorlog het begin. O bring my terug na die ou Transvaal, daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais
