coctail skemerkelkie spectaculair skouspelagtig paperclip skuifspeld bulldozer stootskraper stuntman waagarties aanbellen die deurklokke lui
Onze groep: het 11-tal
Liliane - Freddy
Denise - Paul
Hilda- Raymond
Folkert en Denise
Sam (onze chauffeur)
Karoline
Hilda en Denise
Uitspraak Commissie Sauer (1945)
"Ons kan alleen in één van twee rigtings beweeg: of ons moet die weg van gelykstelling opgaan en uiteindelik gelyke politieke, ekonomiese en maatskaplike regte aan die nie-blanke toeken, wat op die duur vir die blanke ras nasionale selfmoord en vir die nie-blanke rassegroep vernietiging van eie identiteit sal beteken: of ons moet op die weg van apartheid beweeg waardeur elke ras se karakter en toekoms binnen sy eie gebied beskerm word (...)"
Nie gewoon nie L
Reis door Zuid-Afrika in 21 dagen
01-11-2008
Transvaal anno 1868
In de Zuidafrikaanse Republiek (Transvaal) was de politieke en economische situatie uitzichtloos. De politieke leiders waren concurrenten van elkaar, terwijl de Boeren niet de burgerzin opbrachten om hun belastingen te betalen. Ook de keuze van de president was niet steeds gelukkig geweest. Zo kregen de Britten het gebied bijna als een rijpe appel in de schoot geworpen, toen ze Transvaal in 1868 annexeerden.
Ze legden hier en daar enkele kleine garnizoenen en hezen de Britse vlag in Pretoria, de hoofdstad van Transvaal. Zij verscholen zich achter argumenten als " de verdediging van de zwarten" en "gevaar voor de Britten dat door de onzekere toestand van de buurstaat veroorzaakt werd". In werkelijkheid was het machtsstreven de drijvende kracht. Oranje-Vrijstaat was volledig geïsoleerd.
De Transvaalse overheid zocht steun in het buitenland om de annexatie ongedaan te maken, maar tevergeefs. Tenslotte verklaarde ze de oorlog. Een paar duizend boeren vormden een leger en zetten de Britten aan de deur. Een Brits legertje dat Transvaal binnentrok, werd op de Amajubaberg over de kling gejaagd. ( eerste boerenoorlog 1880-1881)
kopij uit de "Transvaal" jaargang 1899, 5 november, n° 1 pagina 3
Gelukkig had de eerste minister van Groot-Brittannië geen zin om meer soldaten te sturen. Er werd een compromis bereikt en deze werd bevestigd in de Conventie van Pretoria (1881). Transvaal kreeg zijn onafhankelijkheid terug, maar moest beperkingen op het gebied van buitenlandse politiek aanvaarden. De Conventie van Londen (1884) hief deze beperkingen op.
De Boerenstaten bleven dus onafhankelijk. Maar via een andere weg kregen de imperialistische Britten toch succes. Ze probeerden de twee Boeren republieken in te sluiten. Ze vreesden namelijk dat ze een uitweg naar zee zouden vinden. Hierdoor waren ze niet meer op de Brtse havens aangewezen en verloren de Britse regering en het Kaapbestuur hun indirecte controle. Hoewel de Boeren veel pogingen ondernamen om dit doel te bereiken, slaagden ze echter nooit in hun opzet.
Ook het Duits imperialisme vormde een gevaar. De Britten hadden in het Zuidwesten van Afrika enkel de omgeving van Walvisbaai ingepalmd. In 1884 bouwden de Duitsers hier echter hun kolonie Zuidwest-Afrika uit. De Boeren konden in het Duitse rijk op behoorlijk wat sympathie rekenen. Een eventuele samenwerking kon niet uitgesloten worden en zou de Britten zeer ongelegen komen. De Engelse regering vreesde ook een utbreiding van de Duitse kolonie of van de Boerenrepublieken die de doortocht van Groot-Brittannië naar het Noorden onmogelijk zou maken. In Londen droomde men van een Afrikaanse moord-zuid verbinding onder Britse controle.
De Engelsen maakten zwarte gebieden, met wie ze vroeger een verdrag gesloten hadden, tot Britse protectoraten: Basoetoland of het latere Lesotho in 1868, Beetsjoeanaland - nu Botswana- in 1885 en Swaziland in 1884. De Kaap werd uitgebreid met Brits Kafferland, Transkei, Oost-Griqualand, Tongo-, Zoeloe- en Pondoland. In het Noorden had diamantbaas Cecil Rhodes een koloniale maatschappij gesticht, die een enorm gebied veroverde dat naar hem genoemd werd: Rhodesië ( het omvatte het huidige Zambia en Zimbabwe).
My Sarie Marais is so ver van my hart, Maar ek hoop om haar weer te sien. Sy het in die wyk van die mooirivier gewoon, nog voor die oorlog het begin. O bring my terug na die ou Transvaal, daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais
