coctail skemerkelkie spectaculair skouspelagtig paperclip skuifspeld bulldozer stootskraper stuntman waagarties aanbellen die deurklokke lui
Onze groep: het 11-tal
Liliane - Freddy
Denise - Paul
Hilda- Raymond
Folkert en Denise
Sam (onze chauffeur)
Karoline
Hilda en Denise
Uitspraak Commissie Sauer (1945)
"Ons kan alleen in één van twee rigtings beweeg: of ons moet die weg van gelykstelling opgaan en uiteindelik gelyke politieke, ekonomiese en maatskaplike regte aan die nie-blanke toeken, wat op die duur vir die blanke ras nasionale selfmoord en vir die nie-blanke rassegroep vernietiging van eie identiteit sal beteken: of ons moet op die weg van apartheid beweeg waardeur elke ras se karakter en toekoms binnen sy eie gebied beskerm word (...)"
Nie gewoon nie L
Reis door Zuid-Afrika in 21 dagen
01-11-2008
De Tweede Boerenoorlog 1899 - 1902
De tweede Boerenoorlog was een oorlog tussen de Afrikaners ( afstammelingen van Nederlandse kolonisten ) en het Britse Rijk. Na de Eerste Boerenoorlog bleef de Boerengemeenschap onder de druk van de Britten staan. In 1885 werd in Transvaal bij Witwatersrand goud gevonden in een kilometerslange ertslaag. De lucratieve mijnbouw trok een grote stroom van niet-Boeren immgranten ( grootste deel Britten, de Uitlanders genoemd ) aan. De nieuwelingen werden niet met open armen ontvangen door de Boeren, die vreesden een minderheid in eigen land te worden.
Engelse mijneigenaren ( de gold bugs, goudkevers ) oefenden druk uit om de regering van Transvaal ( ZAR ) over te nemen. De Uitlanders hadden grote economische belangen in Transvaal en droegen bij tot de welvaart. Ze eisten politieke inspraak en de erkenning van het Engels. Ze vroegen voorts economische tegemoetkomingen voor het bedrijfsleven. Deze ontevredenheid van de Uitlanders zou Cecil Rhodes uitbuiten. Rhodes, diamantbaas en veroveraar van Rhodesië,verwierf ook rijkdom in de goudmijnen. Over de positie van de Uitlanders werd tussen Transvaal en de Britse Hoge Commissaris onderhandeld, maar zonder veel resultaat. President Kruger was slechts tot beperkte toegevingen bereid. De Britten bleken trouwens maar een voorwendsel te zoeken om de Boerenrepublieken aan te vallen. In oktober 1899 verklaarde Chamberlain dat zijn regering niet enkel de eigen landgenoten in de streek van Johannesburg wilde beschermen, maar "dat in de wang van Zuid-Afrika en van het Britse Rijk, Groot Brittannië de opperste macht moest blijven in zuidelijk Afrika".
De tweede oorlog tussen Britten en Boeren begon op 11 oktober 1899. De winstkansen van de Boeren waren gering. De eerste Britse legers die tegen hen in het veld traden, leden de ene nederlaag na de andere zoals in de veldslag bij Spionkop, een naam die sindsdien gemeengoed werd. Dan kwam de reusachtige Britse oorlogsmachine op gang. Ontzaglijke hoeveelheden soldaten en oorlogsmateriaal werden naar Zuid-Afrika verscheept en geleidelijk veroverden de Britten grote delen van de Boerenrepubliek. Kruger reisde naar Europa om er voor de Boeren, die aan de verliezende hand waren, hulp te zoeken. Dat leverde niet veel op.
Zelfs toen de zaak uitzichtloos werd, wilden ze niet opgeven. "Bittereinders" voerden een guerillastrijd onder leiding van generaal de Wet, Jan Smuts, Louis Botha en anderen, toen de Britten het gebied van de boeren al controleerden. In kleine commando's traden de Boeren op, tot wanhoop van de vijand, die een gewonnen oorlog niet konden afronden. De Britten reageerden met grove middelen: de hoeven van de Boeren werden verbrand, de oogsten vernield en het vee weggehaald. Overal richtten de Britten concentratiekampen op voor de Boeren en hun families. Voor vrouwen en kinderen waren de levensomstandigheden vaak onmenselijk. 20.000 onder hen stierven er. Sommige Afrikaners waren zo onder de indruk van het Britse optreden dat ze met de vijand collaboreerden om aan deze nachtmerrie een einde te maken. Ook n groot-Brittannië werd het optreden van het eigen leger bekritiseerd.
In 1902 werd dan uiteindelijk het vredesverdrag getekend ( Vrede van Vereeniging). De Boerenstaten kregen de status van kolonie. Meer dan 440.000 soldaten hadden aan de zijde van de Britten gevochten. 22.000 Britten verloren hun leven. Aan de zijde van de Boeren sneuvelden zowat 7.000 van de ongeveer 87.000 soldaten. Bijna drievierden van de Boeren werd krijgsgevangen gemaakt of in kampen opgesloten.
De oorlog heeft alleszins gevolgen gehad tot op de dag vandaag. De Boeren die onverzettelijk in hun uitverkiezing (predestinatie) en eigen gelijk geloofden, voelden zich nog meer versterkt in hun overtuiging. Ze hadden tegen de halve toenmalige wereld gevochten en verloren, maar velen gingen liever volledig ten onder dan hun levenswijze, gedachtengang en taal op te geven. Die ervaring heeft hen getekend en die mentaliteit hebben zij aan de meeste van hun nazaten meegegeven.( verklaart al een beetje hun invoering van de Apartheid later)
De Boerenoorlog heeft ook lang zijn stempel gezet op het imago van Zuid-Afrika. Vooral in Vlaanderen en Nederland was de sympathie voor de miserie van het "broedervolk" zeer groot. Elke grote stad of gemeente gaf de namen van enkele populaire Boerengeneraals of van Paul Kruger aan straten en pleinen. Tientallen jaren lang waren schijnbaar authentieke Zuid-Afrikaanse liedjes zoals ' Sarie Marijs' en andere de tophits tijdens de zanguurtjes in de scholen en jeugdbewegingen. Zelfs nu is een deel van het begrip voor de situatie van de Afrikaners nog te verklaren door dat jeugdsentiment.
My Sarie Marais is so ver van my hart, Maar ek hoop om haar weer te sien. Sy het in die wyk van die mooirivier gewoon, nog voor die oorlog het begin. O bring my terug na die ou Transvaal, daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais
