Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
23-06-2012
zaterdagavond 23.06.2012
Sorry voor gister dat ik er niet kon zijn maar overdag geen tijd omdat het dagje 3 was en s'avonds had ik nood aan wat afleiding buitenshuis en was ik vrij laat thuis en doodmoe, dus direct gaan slapen en na lange tijd toch nog eens kunnen doorslapen. Wat dit niet allemaal doet ook met je innerlijke gesteldheid.... ongelooflijk - zelfs als je slaapt ben je er mee bezig! Dus gister was het dagje 3 ; eigenlijk een dagje weeral vol spanning want : pompje ging afgekoppeld worden maar eerst moest er nog een anderhalf uur durende baxter gegeven worden met een inhoud waarvan het kon dat je raar zou op reageren...... ???? Bang afwachten dus. Om half drie moesten we in t'ziekenhuis zijn - vrij laat dus maar dat had ook zo z'n voordelen dat ik s'morgens al men huishoudelijke taken kon doen. In ziekenhuis aangekomen was het vrij vlug te merken dat het weekend er aan kwam - zo rustig - raar of zelden meegemaakt. Weer direct na aanmelding werden we naar onze kamer verwezen - deze keer terug kamer 14 - daar hebben we al vaak gezeten maar raar of zelden helemaal alleen, wat nu wél het geval was. Enerzijds wel leuk natuurlijk t'gevoel te hebben van een kamer alleen, maar anderzijds had je dan ook geen mens om een babbeltje mee te maken, wat men zoetie maar al te graag doet, dus.....was ik de enigste (buiten de verpleegster) die die taak op zich nam. Ondanks al m'n lectuur die ik mee genomen had heb ik toch de meeste tijd geprobeerd om m'n zoetie zo veel mogelijk te 'animeren' Na het aansluiten van die anderhalf uur durende baxter, werd er nog maar eens de nadruk op gelegd dat, indien hij eenders wat raars zou opmerken hij direct aan t'belletje moest trekken. Op den duur kregen we al schrik en vroegen we ons eigenlijk af 'wat' je nu eigenlijk zou moeten voelen, want.....flink zoals hij altijd is, voelde hij eigenlijk niets. Dus hebben we na een tijdje toch maar eens aan de verpleegster gevraagd 'wat' je nu eigenlijk zou moeten voelen en toen heeft ze ons uitgelegd dat het alleen maar kan voorkomen dat er mensen zijn die allergisch reageren op dat soort van baxter, maar dat het ook zou kunnen dat hij niets zou merken. Dus waren we weeral gerust gesteld En na dat anderhalf uur voelde hij nog steeds niets raars, dus dat was prima zo want dat betekende ook dat bij de volgende drie daagse kuur, deze laatste baxter dan maar een half uurtje zou duren. Nu gister hebben ze die er vrij traag laten in druppelen om eventuele allergische reacties af te wachten maar door t'feit dat hij er geen last van heeft laten ze die baxter volgende keer dus vlugger druppelen. Knap systeem eigenlijk hé! Maar natuurlijk....al bij al....met alle wachttijden er bij gerekend was het toch alweer 5 uur eer we t'ziekenhuis terug mochten verlaten. Maar al die wachttijden nemen we er graag bij, zo lang alles maar positief verloopt is dat het minste wat je kan hebben....geduld. Alles bij mekaar dus hebben we in die drie dagen ongeveer 18 uur ziekenhuis achter ons liggen..... Best niet te veel aan terugdenken en vooruit kijken naar de elf dagen 'rust' die er nu volgen. Wat zeer leuk was gisteravond was dat, toen we thuis kwamen, onze kids gezorgd hadden voor een lekker gezellig croque monsieur avondmaal met alles erop en er aan en gewoon t'gevoel hebben van met je voetjes onder tafel te kunnen schuiven en dan ook nog bediend te worden maakte de start van onze elf dagen-rust-week compleet ! Zalig! En toen men zoetie me voorstelde om toch naar men tante te rijden, waarmeel ik halvelings was afgesproken om samen met haar en haar kids naar de avondmarkt in haar dorp te gaan, kon men geluk niet op en ben ik me snel gaan klaarmaken en heb ik genoten van een winderig maar gezellig avondje braderij. Ik had écht wel nood aan een beetje afleiding en toen ik vernam dat onze dochter met haar vriend wel bij papa gingen blijven om samen naar de voetbal te kijken, ben ik met een gerust hartje kunnen vertrekken. Vandaag, zaterdag, had ik me voorgenomen dat het een 'wasdag' ging worden, zoals de mensen dat vroeger zegden, maar met de moderne technologie van heden ten dage kan je op één voormiddag makkelijk drie machines was wegkrijgen, wat ik hier dan ook makkelijk verwezenlijkt heb. De strijk die is voor morgenvroeg. Na de middag, toen men zoetie ging rusten (want de grootste en tot hiertoe hopelijk énigste nevenwerking die hij heeft is zeer zeer moe), heb ik me met wat lectuur in de tuin in het warme zonnetje gezet en ik moet eerlijk toegeven, hoe ik ook naar vakantie verlang, soms krijg ik dat gevoel zelfs in men tuin....... een mens leert met weinig tevreden te zijn..... Wat niet wegneemt dat ik op z'n zachtst gezegd 'hunker' naar enkele dagen er tussen uit met men zoetie - egoistisch hé pffff Maar ik zal nog wat geduld moeten hebben vrees ik. Hierover had ik vanmorgend, tijdens de wasbeurten en de huishoudelijke taken, een serieus dip moment.... niet leuk! Op zo'n moment begint mijn hersenmolentje te draaien en zie ik alles zeer zwart in.... ik wil zoooooveel ondernemen met men zoetie, zoveel doen (fietsen,wandelen,weekendjes plannen, terrasjes doen, geplande werkzaamheden in huis uitvoeren, etc etc ) en noem maar op en dan heb ik t'gevoel dat ik op één steen blijf staan. Ons leven staat stil! Punt gedaan! Vreselijk. En dat maakt me dan op zo'n momenten heel boos en dan trek ik me terug ergens beneden of in de tuin waar niemand het ziet. Gelukkig duren zulke momenten niet al te lang, want dan zou men er wel op uit komen en ergens wil ik dat niet want ik schaam me er dan over dat ik aan zulke dingen zit te denken, terwijl andere dingen nu momenteel véél belangrijker zijn! Ik weet dat goed genoeg maar ben ook maar een mens, sorry.... Nadien.....als ik dan bv men zoetie zo zie genieten van het lekkere avondmaal dat ik gekookt heb en van de grote ijs die ik iedere avond voor hem klaarmaak zoals in de beste ijssalons, dan geniet ik van hem zo bezig te zien, dankend dat hij Godzijdank niet al te veel last heeft van die vieze chemo, en verdwijnt dat dip(je) alweer ergens ver weg....wachtend tot ik het weer moeilijk krijg, want verdwijnen gaat dat dipje niet. Dat was het alweer over gister en vandaag. Morgen is het zondag en t'zal van het weer afhangen hoe die er gaat uit zien. Dat vertel ik je morgen of overmorgen wel. Voor alle lezertjes hier en blog-vrienden : fijne zondag morgen ! Niesje
Goeienavond. En zo is dagje 2 ook weeral voorbij.... Om half 2 moesten we in kliniek zijn en we waren vrij goed op tijd en moesten zelfs niet in de wachtzaal gaan zitten maar werden direct naar kamer 3 doorverwezen. Daar stond men zoetie z'n zetel reeds klaar.... ja op den duur begint ge het daar allemaal te kennen hé.... Na zo'n klein kwartiertje kwam de verpleegster met alle 'zakken' die zouden moeten aangekoppeld worden (spoeling-chemo-terug spoeling-medicatie) alles goed voor zo'n drie uur! Ook nu weer gewapend met de nodige lectuur had ik het me al een beetje 'aangenaam' gemaakt op men stoeltje, maar die stoelen daar pffffff om er uuuuuuuren op te zitten zijn ze nu ook weer niet zo goed geschikt.....gister had ik al vrij veel last van m'n rugske en vandaag nog erger ! Op aanranden van men zoetie, die moe was en toch z'n oogjes wat wou dicht doen, ben ik op verkenning gegaan naar het buiten terras. Ik had daar over in de krant gelezen ; is nieuw in ons ziekenhuis en is terras speciaal voor de kankerpatienten, alwaar ze dus de mogelijkheid hebben om bij mooi weer hun baxters en spoelingen buiten te kunnen krijgen. En daar op dat terras ben ik toch een half uurtje gaan verpozen - t'was vrij drukkend onweerachtig warm buiten maar droog, dus daar kon ik men rugske even de nodige rust gunnen en dat heeft me deugd gedaan om nadien terug in kamer 3 op men stoeltje plaats te nemen. Alles is weeral vrij goed verlopen en om half 6 waren we alweer terug thuis. Tot hiertoe zijn er geen noemenswaardige nevenwerkingen. Wat ik wel zie (maar wat ik reeds ken) is dat men zoetie een zeer mooie huidskleur heeft, net alsof hij in de zon gezeten heeft. Uit ondervinding weet ik dat dat van de medicatie in die baxters is. Ook heeft hij een weinig last van wat vochtophoping - ook niet nieuws en zeker niet om te panikeren - nodige pilletjes daarvoor zijn reeds door hem ingenomen. Ne mens leert bij hé in eenders welke situatie.... Wat dat pomp(je) betreft heb ik vandaag ook wat meer duidelijkheid gekregen. In eerste instantie had ik gedacht dat vandaag dat pompje zou leeg geweest zijn tegen dat we in kliniek waren en dat dat daar dan terug zou moeten aangesloten worden en morgen alweer, maar neen ...... zo marcheert het niet. Dat pomp(je) is gister aangesloten om zijn werk te doen tot en met morgenavond - als ik het goed gehoord heb doet dat z'n werk zo voor een 44tal uren. Dus dat wordt niet afgekoppeld of vernieuwd neen.....dat doet z'n werk dus tot we morgen avond terug uit t'ziekenhuis komen (zonder pompje). Op zulke momenten sta je der wel effe bij stil bij t'feit dat de wetenschap toch eigenlijk niet stil staat. Pakweg zo'n 10 jaar terug zouden mensen zoals men zoetie een drietal dagen (of misschien zelfs langer) in ziekenhuisopname moeten gaan en nu dankzij de uitvinding van dit pomp(je) - dat zelfs tot 7dagen lang z'n werk kan doen - is ziekenhuisopname nu niet meer nodig. Momenteel probeert men zoetie de voetbal te volgen maar ik zie dat z'n oogjes regemaltig toe vallen .... Zolang het bij vermoeidheid blijft ben ik zeer tevreden. En de eventuele goals die er kunnen komen zal hij niet missen want door t'geroep en gejuich van t'publiek op tv is hij vlug genoeg wakker Tot zover dus dagje 2. Voor de rest is er hier ten huize niet veel belangrijks gebeurd vandaag - alles staat in teken van die drie dagen kuur, zo ook morgen. Ik hoop dat alles morgen even goed verloopt als de 2 vorige dagen en dan zit het er héél misschien in dat ik s'avonds samen met men tante naar de avondmarkt in haar dorp ga - is iets wat ik alle jaren doe maar iets wat nu moeilijk op voorhand af te spreken is, alhoewel.......men zoetie zegt dat ik gerust kan gaan.... We zien morgen wel. En zo is er alweer bijna een week voorbij en nadert voor velen de grote vakantie ! En waar blijft de zomer ?? Die is toch begonnen vandaag heb ik net gehoord ..... Hoop doet leven.... Groetjes Niesje
ja 'oef' zeg dat wel.......yes!!!! t'is gelukt ! We zijn gestart !!! Wat een super stressy spannend dagje !! man man man !! Om kwart voor 8 waren we reeds in t'ziekenhuis - lekker rustig - lekker goed op tijd.... Al vrij vlug kwamen ze men ventje roepen voor de bloedprik - ik blijf dan in de wachtzaal braaf wachten. Ondertussen weten we maar al te goed hoe het daar allemaal loopt. Stilletjes aan loopt die wachtzaal (die niet klein is) helemaal vol en dat stemt tot nadenken ! Jon en oud, dik en dun, onmenselijk wat je daar ziet, maar één ding is zeker : de sfeer die daar hangt tussen al die lotgenoten die is van onschatbare waarde ! Iedereen glimlacht naar iedereen, iedereen begroet iedereen, iedereen helpt iedereen! Lotgenoten ja.....zowel de zieken zelf als diegene die er naast leven. Enfin....goed gewapend met de nodige lectuur zat ik dus te wachten op men zoetie die zo na een kwartiertje terug was. En dan was het wachten......en wachten.......en wachten...... We werden er ongerust van ;waarom zo vroeg worden uitgenodigd als je toch zo lang moet wachten. Maar na al die maanden weten we dat die dagen zijn waarop je zeer veel geduld moet hebben, want......je bent heus niet alleen. Maar daar lag de schuld niet, want, ook al kan het daar vrij druk zijn, normaal verloopt alles vrij vlot, maar nu niet....wat was er toch gaande, want aan de manier van de onrust die er heerste tussen de verpleegsters die je daar ziet aan en af lopen wisten we dat er iets niet klopte. Na een tijdje werd het ons duidelijk........en kwam een lieve verpleegster ons melden dat onze oncologe (en uiteraard de oncologe van nog vele patienten daar) was vergeten om haar voorschriften (voor baxters van chemo en spoelingen) te ondertekenen en zonder haar handtekening werd er niets gedaan - dat is de wet daar (zeer begrijpelijk) Dus.....werd er ons vriendelijk verzocht te wachten..... Ze waren voortdurend aan het proberen om haar via de telefoon te bereiken maar ook dat lukte niet. Kwart voor tien!.....was ze daar.....oef .... nu zou het wel vooruit gaan zeker ???? Maja......je bent daar niet alleen dus.....om zeer lang verhaal kort te maken......met zo'n drie uur vertraging mochten we ons dan naar kamer 14 begeven alwaar dan toch met de spoeling kon beginnen. Als die spoeling zo'n uurtje aan de gang is, dan moet m'n zoetie een grote tablet innemen (dat kennen we ook al v d voorbije maanden en dat is tegen de misselijkheid). Maar er was maar één ding dat door men kopje spookte en dat was .....'is zijn bloed goed genoeg deze keer'???? Dus ik kan je verzekeren.......die uren die daar aan voorafgingen waren vreselijk!!!! Ik kan het niet beschrijven wat er dan allemaal door je heen gaat - die angste die er door je lichaam stroomt - niet gezond !!! Toen de verpleegster met die pillen kwam wist ik.....yes...t'mag precies doorgaan en heb ik het haar dan ook op de man af gevraagd en toen ze volmondig 'jaja' zegde viel er een serieus pak van men schouders !!! Direct ben ik begonnen met de kinderen te smsen want ook die zaten vol spanning op hun werk te wachten op nieuws natuurlijk! Eindelijk keerde de rust in men lichaam een beetje terug en ben ik volle moed mijn zoetie beginnen te verwennen met het aanhalen van de nodige koffietjes en broodjes En dat smaakte hem ! Natuurlijk door al die vertragingen (waarvoor onze oncologe haar zeer zeer veel heeft geexcuseerd) en wat we haar helemaal niet kwalijk nemen (djiezus er zijn wel erger dingen), is gans deze dag uitgelopen en waren we pas om zes uur thuis. t'Is te zeggen......onze zoon is mij komen aflossen rond half 3 en dan ben ik naar huis gereden om voor onze viervoeter te zorgen en om te zorgen dat er iets lekkers op tafel stond s'avonds. Ik vond het ook goed dat hij me kwam aflossen, zo wist ik dat hij de uitleg van de pomp die men zoetie mee naar huis zou krijgen, goed zou begrijpen. Nu écht veel begrijpen is er daar eigenlijk niet aan ; dat pomp(je) zit in een soort van buidelzakje en hangt in verbinding met men zoetie z'n port catheter. Hopelijk stoort het hem niet bij t'slapen vannacht..... Maar een lotgenote op onze kamer, die reeds 4 jaar ervaring heeft met dit systeem vertelde ons dat het voor haar ook geen enkel probleem vormde - ze heeft ons een beetje gerust gesteld. Ook nevenwerkingen had zij weinig of niet. Ook dit is natuurlijk af te wachten want ieder persoon is verschillend, maar doordat men zoetie al het voorgaande zeer zware zo goed heeft doorstaan, hopen we natuurlijk dat dit deze keer ook gaat lukken. In de samenstelling van deze coctail(s) blijkt dat het verschrikkelijke giftige taxotère er niet in zit deze keer - oef ! Dat is al een opluchting want dat is puur vergif in je lichaam. Dus qua nevenwerkingen gaat hij zéker geen problemen krijgen met haaruitval of zo, wat ook al een geruststelling is, alhoewel we goed genoeg weten dat dat het minste is (voor een man toch). Onze oncologe is ook bij ons geweest in de loop van de dag en toen ze met een grote glimlacht zegde dat de bloeduitslag 'picobello' is deze keer waren we zeer zeer opgelucht !!! Ze heeft ons weer zeer veel moed gegeven. We kijken écht op naar deze vrouw-moeder-dokter-oncologe ! Ook hebben we het programma van de volgende twee dagen mee gekregen : morgen moeten we terug naar ziekenhuis tegen half 2 (dit voor een dikke 3 uurtjes) en vrijdag moeten we terug tegen half 3 voor één anderhalf uurtje en dan zijn we elf dagen gerust !..... zucht ! Zo gaan we dus vier kuren moeten ondergaan - t'is te zeggen ....men zoetie natuurlijk, maar wij leven zo innig met hem mee .....onverwoordelijk ! Vandaag ook met andere lotgenoten gesproken en als je dan hoort dat er mensen zijn die daar al 4 a 5 jaar komen voor zulke kuren tja.......enerzijds is dit vreselijk maar anderzijds is het dankzij de vooruitgang van de geneeskunde dat deze mensen dit nog kunnen. En zo moeten wij ook proberen te denken en te hopen. Tot zover de nieuwtjes van deze voor ons zéér lange dag ! Slaapwel Niesje
ja...nog 1x slapen en dan kunnen we hopelijk starten met de volgende kuur(en).... De sfeer begint hier voelbaar spannender te worden.... zoetie kijkt tv en de kids zijn beiden een beetje afleiding aan t'zoeken door met hun zaterdag genomen fotoreportage van zwangere buik bezig te zijn. Er is hier maar één iemand die het allemaal niet zo stoort en dat is onze viervoeter. Die is net terug van een wandeling met haar vrouwke (onze dochter) en ligt hier lang uit op de vloer. Zelf heb ik deze namiddag ook een beetje afleiding opgezocht door effe wat te gaan fietsen. In t'zonnetje was het heerlijk ! Dan avondeten klaar gemaakt en nu.....rust. Morgenvroeg zal het vroeg dag zijn want we moeten al om 8u in kliniek zijn, dus....wekker wordt gezet tegen 6uur. Please God let it be going on.....???? Tot morgen.... Niesje
Hey, Sorry dat ik hier gister niets meer ben komen schrijven, maar t'was een zeer vermoeiend weekendje. Maar ik ga geen excuses zoeken hoor......t'ging me helemaal niet zoals het moest, punt uit. Maar hier ben ik dan alweer om jullie te vertellen over het voorbije weekendje. Eerst was er zaterdag - de trouw van de dochter v een vriendin. Zoals ik al geschreven heb hier heb ik geen woorden om te beschrijven hoe prachtig bruid & bruidegom er uit zagen! Super ! Ze zijn reeds 8 jaar samen, en hebben een pracht van een zoontje in de leeftijd van 3 alsook een mooi huisje, dus eigenlijk hebben ze dit alles nu bezegeld met hun beider 'ja-woord'. In één woord: een prachtig gezinnetje, die momenteel op huwelijksreis zijn in Griekenland. Leuk hé ! Zoals beloofd ben ik dus in m'n eentje naar het avondfeest geweest. Enerzijds was ik blij om eventjes tussen vele bekende gezichten te zijn, maar anderzijds......tja.......k'ben helemaal niet gewoon om alleen naar zulke gelegenheden te gaan, dus leuk is écht wel anders !Op de feestlocatie aangekomen heb ik me direct naar het kersverse koppeltje begeven om hun mijn cadeau te overhandigen en hen nogmaals te feliciteren. Nadien was ik eerst wat onwennig aan de toog gaan zitten, maar toen me dit toch helemaal niet beviel heb ik dan toch maar plaats genomen aan een lange tafel. Al vrij vlug werd ik vergezeld van de duitse zussen van de moeder van de bruid (die vriendin dus). Die duitse zussen ken ik dus ook al vele jaren maar zo vaak zien we elkaar nu ook weer niet, dus we hadden zeer veel bij te praten en dat maakte het dan toch wat gezelliger voor mij. Maar toen was het moment daar gekomen van de openingsdans, welke trouwens zeer mooi was, draaide de muziek op volle toeren en dat maakte het converseren er zeker niet makkelijker om dus besloot ik na enige tijd om toch maar naar huis te gaan. Tussen dit besluit en het eindelijke vertrek is dan toch nog een uurtje overheen gegaan want tja......je moet toch deftig afscheid nemen hé Thuis zat men zoetie te wachten op de verhalen, welke ik hem natuurlijk nog uitgebreid verteld heb. Gister zondag dan was het het uitgestelde verjaardags'feestje' van men zus. Maar daar het volop examenperiode is voor haar dochtertje werd dit uitgesteld tot de vooravond, zodat ze nog voldoende kon studeren. Ook dit was gezellig maar........zonder zoetie...... Wel was men zoon erbij met z'n vriendin alsook men broer en dat maakte het toch aangenaam. Vandaag was ik dan alweer even afgesproken met men jarige nichtje - maandag is haar vrije dag dus dat was leuk dat ze nét op die dag dan ook nog jarig is. Toen ik haar belde om te feliciteren vanmorgend stelde ze voor om tegen de middag samen iets te gaan drinken en of ik niet met haar even kon mee gaan naar een vrij dure chique bruidswinkel want ook haar dochter trouwt (pas in oktober), maar ze is al volop aan het rond kijken voor de gepaste kledij. Jaja de trouwers kunnen hier tellen dit jaar ! (nog 2 te gaan !) Wat men zoetie betreft (wat het allerbelangrijkste hier is!) : wel.....de antibiotica doet zen werk zeer goed ; hij voelt zeer goede verbetering van zijn sinusproblemen en het hoesten is zo goed als gedaan - oef ! Ook koorts heeft hij de ganse voorbije week niet meer gehad. Dus we leven hier in spanning naar overmorgen toe (woensdag) - dag van de hopelijk nieuwe start van chemo! Dat zal van zijn bloedwaarde afhangen - hopelijk is het deze keer allemaal in orde om te starten ! Wat mij betreft : ik leef al enkele dagen in een vreemde sfeer - ik voel me soms zeer triest en ongelukkig maar wil het zo weinig mogelijk hier laten merken. Van waar dit gevoel komt tja.....moeten we niet ver achter zoeken natuurlijk maar meestal lukt het me wel beter en nu ligt me alles zeer gevoelig. t'Zal allemaal wel te maken hebben met wat komen gaat deze week zeker ?! pfffff Drie dagen kliniek.......vreselijk ! Maar dat mag ik alleen maar denken en hier neerschrijven - niemand weet er hier van....ik moet flink zijn ! Dat het maar vlug vrijdagavond is en dan maar hopen dat m'n zoetie alles even goed verdragen zal als al het voorgaande ! Duim duim duim!!! ??? Weet je......sommige dingen maken me zeer boos.... mensen maken momenteel allemaal vakantie plannen of dergelijke en mijn/ons leven staat stil....... Egoistisch hé om er zo over te denken ! Verdomme toch.......waarom ??? Slaapwel. trieste Niesje
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
