Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
23-11-2012
vrijdagavond 23.11.2012
Gistermorgend was het dus mijn beurt.... Niet écht bang, maar toch met een klein hartje reden we tegen 11 uur richting ziekenhuis - niet wetende wat me stond te gebeuren (emg v m'n hand) De dag daarvoor had ik reeds via internet op de site van het betreffende ziekenhuis, de dokter gaan opzoeken waar ik bij verwacht werd, dus....op foto had ik hem al gezien en leek hij best mee te vallen - in t'écht viel dit nog beter mee! Bijna stipt op tijd kwam hij me uit de wachtzaal halen en volgde ik hem tot op zijn bureau. Na eerst te hebben geantwoord op een hele reeds vragen mocht ik dan, na het verwijderen van al m'n juwelen a men rechterhand, op zijn daarvoor bestemde tafel-bed gaan zitten. Eerst ging hij men schouder/nek nakijken en na allerlei rare bewegingen met men rechterhand -arm gemaakt te hebben mocht ik gaan liggan, alwaar mijn batterijtjes goed werden opgeladen. Dit onderzoek is echt niet op zichzelf - buiten enkele prikjes die best te verdragen zijn, gebeurde er eigenlijk niets. Zijn diagnose stond al vrij snel vast zegde hij : Carpel Tunnel Syndroom (nét dat wat ik had gehoopt en gedacht dat het niet zou zijn!) Dan volgde de uitleg over de eventuele behandeling(en) want.......zoals gewoonlijk ben ik ook op dit punt 'een randgeval' (dat zijn zijn letterlijke woorden). Dus tja.....één: spuit cortisone OF twee : ingreep. Moest ik géén randgeval geweest zijn, was de keuze voor mij veel makkelijker geweest dan nu natuurlijk. Na lang overleg en nachtje slapen overwogen om spuit te laten zetten, in de hoop van...... Van die beslissing had ik al vrij snel een beetje spijt. Ik moest gisteravond toch naar een zeer gezellige Tupperware Avond en daar zat ik 'per toeval' midden tussen de Carpel Tunnel Patienten, dus......iedereen daar was reeds geopereerd en vonden mijn beslissing niet zo positief want volgens hen zou dit maar een tijdelijk lapmiddel zijn. Tja......normaal zou ik maandagavond die spuit laten zetten bij de huisarts.............was het niet............dat nu nét uitgerekend vandaag de huisarts moest komen......voor men zoetie ! (t'Mag hier toch nooit niet écht goed meer gaan pffff) Wat was er nu gebeurd : eergisternacht, bij t'bruuske omdraaien in z'n bed, omdat hij naar beneden wou gaan om de hond buiten te laten, heeft hij een verkeerde beweging gemaakt en die veroorzaakte een helse pijn n z'n buikzijde. Op die moment word ik natuurlijk wakker en ga ik natuurlijk direct naar beneden zodat hij kan blijven liggen. Nadien was ik toch een beetje boos want reeds herhaaldelijke malen had ik hem op t'hart gedrukt dat hij mij zou wekken als hij de hond zou horen (ik hoor dat niet), maar......zoals mannen soms koppig kunnen zijn...... en tja.....voila nu sé. En gister liep hij hier dus zuchtend en pijn-verbijtend rond, maar dat is ook niet leuk, en de dokter neen die moest niet komen....hij ging wel afwachten.... Maar er staat weer een weekend voor de deur hé, dus ikke maar wijselijk vanmorgend de dokter gebeld en dan ook in een keer gezegd dat mijn afspraak voor maandagavond dan zou vervallen als ze meteen vandaag dan ineens die spuit bij mij zou kunnen zetten. Daar er hier in de buurt zovele zieken mensen zijn blijkbaar, was het pas rond half 4 deze namiddag dat ze hier kon zijn. Na mijn zoetie gronding onderzocht te hebben kwam dan de geruststellende diagnose : waarschijnlijk een spiertje gescheurd, wat dus met niets te genezen valt maar gewoonweg zo moet genezen, zonder meer, maar dat heeft tijd nodig. oef ! Dan was het aan mij........was ik er klaar voor vroeg ze me ? .....Uiteraard...wat is nu een prikje ? Toen ik de spuit op tafel zag liggen, begon ik er al een beetje anders over te denken en toen ze me vroeg of ik niet beter zou gaan liggen, en ik haar liet blijken dat dat écht niet nodig zou zijn voor zo'n 'prikje' zegde ze me wel dat het wel een serieus venijnige spuit is...... Nog steeds van geen kwaad bewust en zeer fier legde ik men arm in de houding dat zij het wou en begon ze er aan................................... Man man man !!!!!! Ik heb gehuild !!! van de pijn !!!!! Wat was me dat ????!!!!! Nooit of nooit zal ik nog zo'n spuit laten zetten ! Neen !!! Nooit meer !!!! Zo'n helse brandende pijn !!! Met de steun van én zoetie én zoon heb ik het overleefd maar écht......nooit meer !!!! Wat was dat !!!! Enfin....de cortisone zit dus in men hand maar beterschap voel ik tot hiertoe niet ! Integendeel ! Hand slaapt nog erger dan gister ! (zou normaal zijn....) Volgens mij zal er binnen enkele weken geopereerd worden...... zal er van afhangen in hoeverre deze spuit z'n werk doet. In stilte hoop ik dat ik het nog zou kunnen uitstellen dan tot na de feestdagen...... Gelukkig gaat het met men zoetie momenteel toch al iets beter, maar ik vrees dat het toch een tijdje zal duren alvorens de pijn helemaal zal weg zijn. t'Weekend is alweer begonnen..... en morgen staat er hier een zusjes-bezoekje op t'programma - is véél te lang geleden en ik ben benieuwd naar haar verhalen. M'n metekindje gaat meekomen - super hé ! Ik kijk er naar uit ! Nu ga ik écht moeten stoppen met typen want men hand doet vreselijk pijn. Hopelijk voel ik snel wat verandering hierin. slaapwel
Ook al is het typen niet zo makkelijk voor mij - nu met de nog steeds pijn in men hand/arm - toch voel ik me verplicht tegenover al die dikke duimpjes van vandaag mijn welgemeende dank te zeggen !!! Want.......al die dikke duimpjes die hebben zoooooo ontzettend goed geholpen !!!!! Mijn zoetie zijn scan onderzoek is zeer goed - oncologe super tevreden !!!!! Toestand is stabiel en goed onder controle !!! Meer moesten we niet horen om furorisch te reageren ! Een ongelooflijk pak ongerustheid dat van onze schouders is gevallen .... nog maar eens pffff Wat is die spanning toch onmenselijk groot !!! onbeschrijflijk. Maar........nu zijn we méér dan tevreden en kan ik eindelijk gaan genieten van de terugkerende rust ten huize hier. Alle zware schuurwerken zijn voorbij - de grote kuis is voorbij en m'n zoetie zen toestand blijkt goed onder controle dus.......meer hoeft het écht niet te zijn - wij zijn kei kei blij en tevreden !!!! Toen we daarstraks met een spannend hartje t'kantoor van onze oncologe binnen stapte, klopte men hart in m'n keel - onmenselijk ! Ze ging direct op haar pc kijken of t'resultaat van de nét daarvoor genomen scan reeds binnen was en aan het gedeelte dat ze reeds kon lezen kon ze konstateren dat dus alles goed stabiel is gebleven ; voor de kleine details zegde ze dat we haar morgennamiddag gerust konden bellen maar ze was er vrij gerust in. Nadien hebben we nog dikke twintig minuten gezellig zitten praten met haar van mens tot mens, van mama tot mama - t'is zo een ongelooflijk prachtige madam - zowel in naam van haar functie als in naam van haar moeder zijn. De manier waarop ze over haar 4 kleine pagadders vertelt en vertelt.......ongelooflijk !!!! Hoe ze hun eerste pasjes zetten, hun eerste behoefte op t'potje doen, de dagdagelijkse familiebadjes die ze de kindjes geeft, de verhaaltjes die ze hen nadien voorleest en als ze dan alle vier als roosjes slapen de manier waarop ze alles opruimt beneden - de boekentasjes nog eens na kijkt en klaarzet, het met bloem benevelde aanrecht opkuist waar haar kindjes koekjesdeeg hebben mogen maken - écht ongelooflijk !!! Groot was m'n verbazing dan ook toen ik vanavond bij t'avondeten plots een telefoon kreeg van een onbekend nummer.......ik nam beleefd af en hoorde haar stem.......onze oncologe...... mijn hart klopte in m'n keel toen ik haar zegde dat ik men man ging doorgeven...... Ik stopte met eten en volgde nauwkeurig zijn gesprek met haar en kon al snel afleiden aan z'n lach....zen ontspannen 'ja' en 'neen'.....en z'n eindwoorden 'dankjewel dokter voor het goeie nieuws en voor jou ook een fijne avond' dat het niets dan goed nieuws kon zijn en ja...... Wat was er gebeurd : wel toen we deze voormiddag bij haar zo zaten te babbelen hebben we ook nog maar eens het onderwerp 'angst bij t'afwachten van scan of bloed uitslagen' aangehaald - dat dit zo onmenselijk is en dus zal ze vanavond bij t'checken van mijn zoetie's scan, en nadat ze persoonlijk eerst nog eens gebeld had met de radioloog, gedacht hebben 'ik zal die ongeruste mensen nu al maar nog meer gerust stellen, dan hoeven ze mij morgen zelf niet meer te bellen' en dat heeft ze dus gedaan - ongelooflijk toch !!!! En allemaal nieks dan goed nieuws ! Ja sorry......maar ik ben zo opgelucht..... ook al weet ik dat er nog zo'n momenten gaan komen maar daar wil ik nu écht niet aan denken ! Ik wil nu alleen nog genieten ! Genieten van de mooie winterse weken die er aan komen met de gezelligheid van Kerst - onze Kerst ! Niet de Kerst in de etalages of shopping centra's maar gewoon onze gezellige gezins-Kerst, zoals al die voorgaande jaren, niet meer, niet minder ! Morgen ja komt er nog effe een ziekenhuisbezoek momentje aan want dan ga ik eindelijk voor die controle van mijn arm-hand - ze gaan een emg maken - dus met stroom op men arm brrrrr - k'weet niet wat me te wachten staat maar in vergelijk van m'n zoetie is dit écht niets om dieper op in te gaan ..... alleen hoop ik maar dat ze gaan vinden wat er scheelt en niet alleen dat maar ook een oplossing aub !!!! Om 11 uur afspraak ziekenhuis (wordt vervolgd) Slaapwel en groetjes van een very happy Niesje
Vanavond wou ik hier toch effe komen bij schrijven - ook al is het heel moeilijk met de nog steeds pijn in men hand/arm, maar zijn we t'sterke geslacht of niet .... ;-) t'Gaat een slapeloze nachtje worden vrees ik ..... mijn hand ja, dat ook maar vooral de spanning voor morgen ..... zoetie onder de scan voor controle onderzoek en nadien hopelijk gewone onderhoudskuur die kan doorgaan. t'Wordt een korte nacht want de wekker staat reeds geprogrammeerd om 6u. We willen rond 7u door rijden want volgens de verpleegster kunnen we reeds vanaf 7.30 terecht bop de dienst 'medische beeldvorming' voor de scan en nadien volgt er dan hopelijk de gewone veertien daagse onderhoudskuur. Ik ga het niet gewoon worden....die kl** momenten (sorry voor uitdrukking) ; die spanningen om te wachten op uitslag zijn zo onmenselijk ; kunnen ze dit écht niet anders laten verlopen ??? k'ga er hier niet langer over 'zagen' want ik besef natuurlijk ook dat wij uiteraard niet de enigsten zijn en t'zijn alleen die mensen die ons t'beste gaan begrijpen. Ik hoop alleen.....nu dat ik hier al mijn werken met voldoening, en dankzij de hulp van men zoetie, voltooid heb, dat we nu gaan kunnen genieten van de gezellige feestmaand die voor de deur staat. Dikke duimpjes aub ???
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
en tja.....voila nu sé.
