De vooravond van december......de mooiste maand van t'jaar (althans normaal voor mij....)
Nu op dit moment kijk ik met spanning toe naar hoe het hier allemaal gaat lopen .... op wieltjes of op vierkante wielen ... ach....we kunnen er beter eens mee lachen zekers.
Ik zit er alleen mee verveeld dat ik niet weet wanneer mijn hand gaat kunnen vezorgd worden. t'Liefst zou ik alles uitstellen tot januari maar.....zelf denk ik dat dit geen goed idee is en iedereen in m'n omgeving raadt me dit natuurlijk ook ten stelligste af.
Ik zit maar te piekeren....volgende week pas afspraak bij chirurg en tja.....wanneer gaat die tijd hebben voor de ingreep ? ....de week nadien pfffff......dat is de 2de week v december en dan 2 weken gips.....wat wil zeggen dat ik dan met de feestdagen met een gips aan tafel zal zitten.....ojee...zie ik echt niet goed zitten, maar........de pijn die ik nu alle dagen heb zie ik ook niet lang meer zitten. Ondertussen zijn er al 2 vingertjes zo goed als gevoelloos met constante tintelingen.... zenuwkes zijn toch iets raars hoor.
Enfin.....da's eigenlijk allemaal bijzaak.
Mijn zoetie......das véél belangrijker. Vandaag had hij niet zo'n goeie dagje omdat gister de kinesiste ervoor gezorgd heeft dat hij vandaag ook nekklachten heeft pffff tja....waarschijnlijk verkeerde beweging of handeling , kweet het ook niet.
k'Weet alleen dat t'mag gaan stoppen !
Vanavond de 5de nacht op rij dat m'n zoetie beneden slaapt ; hopelijk voor niet lang meer ; hij denkt nog tot maandag en dan zou hij de trap eens willen proberen. Laat ons hopen dat het hem dan gaat lukken.
Dus....nog 2 dagen goed rusten (alhoewel hij dat nu ook reeds 5 dagen doet) maar hij moet voorzichtig zijn om niet te verstijven, dus allemaal toch niet zo simpel hoor.
En ondertussen is het morgen 1 december !.......Het 1ste advents-weekend komt eraan, dus tijd om de advent-deurkrans te maken.... k'Hoop dat het me gaat lukken want dat is bind- en steekwerk... Zondag had ik hem graag klaar gehad. K'Ben graag op schema met zulke zaken. Heb daarstraks ook met dochter besproken wanneer we de kerstboom gaan zetten. Voor haar (aard naar mama ) liefst morgen zegde ze Maar ik respecteer nog steeds de Goede Heilige Man en laat deze eerst rustig naar Spanje terugkeren. Dat vond ze een goed idee,  die dochterlief van ons, op voorwaarde dat ze de komende week haar schoentje (met hak!) zo zegde ze, mag zetten
Dus de kerstboom zal iets voor volgende week vrijdag worden (dan kan het niet dat ik al onder t'mes geweest ben, dus dat gaat nog net lukken dan).
Hopelijk is men zoetie's rug dan ook goed zodat hij me kan helpen met de buitenversiering - ieder jaar is dat zijn taak die hij steeds met veel zorg afwerkt.
Ondertussen wordt er hier ook al gespeculeerd over t'Kerstmenu.....volgens mijn zoetie gaat het een verrassing worden . In overleg met mij willen we er nog wat de spanning in houden ......en ook zijn de cadeau-naamkaartjes reeds getrokken ; is de 1ste keer dat we dit op die manier gaan doen dit jaar en t'lijkt me wel leuk. Dit alles samen en nog zoveel meer rond Kerst, daar hou ik enorm van en onze kids ook en daar ben ik dan trots op dat dit toch een gedeelte van de opvoeding van de kinderen is waar ik in geslaagd ben en waar ik zeker van ben dat ze het gaan overbrengen op hun gezin later. En dat is véél belangrijker dan al die heisa en commerce in de winkelstraten ! (maja...dat hoort er nu eenmaal ook bij) Maar als ik zie wat ze daar in Bxl gedaan hebben met de kerstboom....wel daar word ik boos van. k'Zal mensen die zoiets kunnen waarmaken nooit begrijpen!
Wat heeft het weekend voor de rest nog in petto ? ....... kweet het niet eigenlijk maar de weerberichten voorspellen een winterprik(je) .....zalig ! (sorry voor diegene die m'n mening niet delen)
Fijn 'koud' weekend aan iedereen en probeer er toch maar t'beste van te maken - lekker gezellig dicht tegen elkaar dat geeft ook warmte ;-)
Niesje

30-11-2012 om 23:38 geschreven door Niesje  

Hier schrijft momenteel een full-time : huisvrouw....kuisvrouw...shoppingvrouw...kokkin...strijkster...mama....en momenteel ook nog verpleegster.....
Ondertussen zijn we woensdagavond en dus 2 nachten verder dan die vreselijke maandag.
Aan het mooi geïnstalleerde bed in de woonkamer, geraken we stilletjes aan alweer gewend ; zelfs onze viervoeter vindt het leuk om nu, uiterst ongewoon, van s'morgens tot s'avonds in de zetel, dicht bij papa te mogen luieren
Tja....we maken er hier t'allerbeste van hé....niets aan te doen.
Nog steeds dankzij de zware medicatie is de pijn, uitstralend naar z'n bovenbeen (bil) draaglijk maar het stappen lukt niet zonder krukken, maar ook dat gaat stilletjes aan beteren zegt de huisdokter.
Mijn zoetie zelf kan er maar niet van over en herhaalt steeds maar 'waarom nu dit weer mij moet overkomen'.... tja..... hij bedoelt natuurlijk vooral 'nu nét dat de rest allemaal zo goed is'..... een vraag waar we uiteraard geen antwoord op krijgen.
Ik doe men uiterste best om het hier allemaal in goede banen te laten gaan, maar soms is het toch niet makkelijk hoor. Nu komt er wel extreem veel op me af plus.....k'heb momenteel daarbij ook nog t'vervelende probleem aan men hand wat ipv had moeten beteren na die vreselijk nooit te vergeten spuit cortisone, sinds zondagmorgend een totaal verkeerde werking heeft. Mijn hand brand de ganse dag - mijn middenvinger en wijsvinger zijn zo goed als gevoelloos en alsof dat nog niet genoeg is heb ik daarbovenop nog 5 constant tintelende prikkelende precies met stroom beladen vingers ! Niet meer te doen !!!
Daarnet kwam onze dochter thuis....zag me sukkelen en in stilte afzien.....is m'n gsm gaan halen, heeft het nummer van de huisarts gedrukt en k'hoorde ze zeggen dat die morgenvroeg tot hier moet komen, eerstens om voor haar papa kiné voor te schrijven en 2des om voor mama een superdringende afspraak te maken voor operatie !!!! Voila......that's our child   En gelijk heeft ze natuurlijk, want nog verder uitstellen heeft écht geen zin meer.
Maar geloof me...k'heb bang.....néé niet vor de ingreep (alhoewel natuurlijk ook wel een beetje   ) maar vooral nadien....daarmee bedoel ik die 14 dagen gips waarin ik niets of niets ga kunnen doen want ik ben op dat punt zeer dom en k'kan  écht helemaal niets links.... dat beloofd !
........zucht........
k'Ben blij dat ik hier eventjes ben kunnen komen bijschrijven maar moet er helaas alweer mee stoppen want zoetie heeft me nodig - medicatie tijd
Tot strakjes misschien of morgenavond - dan weet ik meer over eventuele operatie - termijn....
ps : oja....extra merciekes voor de sympathieke medelevende lieve reacties op men blogje ! D a n k u w e l !

28-11-2012 om 19:25 geschreven door Niesje  

Nu dat alles eens zou kunnen 'goed' gaan en leuk zijn nu is t'hier weer t'een na t'ander !! man man man.....
Na de goeie uitslag van scan en bloed van m'n zoetie was/waren ik/we zo opgelucht en blij en wat dit alles betreft zijn we dat uiteraard nog natuurlijk maar........
- na de pijnlijke ervaring met m'n hand (wat eigenlijk een peulschil is naast wat mijn zoetie allemaal moet doorstaan), had ik toch gehoopt op wat tijdelijke verbering maar t'ziet er niet zo naar uit want sinds vanmorgend heb ik nu een constant electriciteits gevoel (prikkel) in men rechterhand - om gek van te worden !!! Iets opendraaien of openmaken wordt moeilijker en moeilijker ! alleen de nachten....die zijn beter .... toch iets !
Dus ik overweeg meer en meer een operatieve ingreep wat men hand betreft ; k'weet alleen (en na vandaag zeker niet) nog niet wanneer....
Vandaag kon hier tellen ..........
Mijn zoetie sukkelt toch al sinds woensdagnacht met zijn rug - een onverwachte bruuske beweging snachts heeft hem blijkbaar een letsel toegebracht, waardoor de dokter hier vorig vrijdag reeds is geweest, maar buiten een pijnstiller kon er niet veel aan gedaan worden.
Sinds vrijdag is het altijd maar achteruit gegaan tot vanmorgend............m'n zoetie kwam huilend van de pijn van toilet en ik heb hem, met de weinig kracht die ik heb, moeten ondersteunen tot aan de zetel, alwaar hij kermend van de pijn na zeker een kwartier een houding had gevonden die toch een kleine beetje draaglijk was....alhoewel....
Dus, dan maar terug dokter gebeld en die was hier tegen 13uur pas.
Kermend...huilend....en niet weten hoe hij moest zitten, liggen.....stond de dokter met haar handen in t'haar want een onderzoek op die manier doen was onmogelijk....
Dus tja.....een spuit in de hoop dat de pijn wat zou verminderen zodanig dat we naar de spoed zouden kunnen rijden.
Zoonlief die de late shift heeft - dagje verlof kunnen regelen en godzijdank bij mij gebleven, want die spuit die deed na anderhalf uur nog niets !
Dus andere optie.....ambulance bellen maar.....al enkele jaren is het verboden om mensen die op een verdiep wonen via de traphal te transporteren, en dat weten we maar al te goed want onze overbuurvrouw die al jaren met een vallende ziekte probeert te leven, hebben ze hier al meermaals via t'venster (de brandweer) moeten buiten halen.
We beseften hier dus zeer goed wat er hier ging gebeuren en in eerste instantie wou men zoetie daar niet van weten want wat zouden de mensen in t'straat wel eens kunnen zeggen of denken !!!
Maar al gauw was dit excuus van geen enkele waarde meer voor ons want zienderogen ging het van kwaad naar erger met de vreselijke pijn, dus......uiteindelijk dan toch maar dat nummer gebeld van die ziekenwagen die onze dokter had voorgesteld met zekerheid dat die men zoetie zonder problemen naar zijn voorkeur-ziekenhuis zou voeren zonder tegenpruttelen (denkend aan ouderjaarsavond vorig jaar)... dat wil ik niet meer meemaken !
Nadat onze zoon die ziekenwagen dus gebeld had en we wisten dat het nog een uurtje kon duren, zijn we ons gaan klaarmaken voor vertrek, dwz.....alles goed afsluiten (want ik wist dat we ganse namiddag zeker zouden weg zijn) plus men zoetie een valiesje pakken......want je weet maar nooit plus....hier alles aan de kant schuiven voor de brandweer die we zouden verwachten om men zoetie via t'venster en de ladderwagen naar buiten naar beneden te heisen pfffffff Nooit gedacht dat ik dat hier zou moeten meemaken.
t'Enige 'leuke' daar aan was dat men zoetie zelf brandweer is geweest in de gemeente hier, dus uiteindelijk, toen de ambulanciers hem al goed hadden verpakt op de brancard en de bekende gezichten van pompiers naast hem stonden, verscheen er toch al een klein lachje op z'n van pijn getekende snoetje.....
Onze viervoeter wist ook helemaal niet wat er hier de ganse dag aan de hand was ocharme.
Ambulance op kop en ik en zoon achterna rijdend richting ziekenhuis - spoeddienst.
Na ongeveer een uurtje voelde men zoetie eindelijk wat verbetering dankzij de baxter die een lieve verpleegster hem had toegediend.
Nadien was het wachten tot ze ons kwamen halen voor naar de afdeling 'medische beeldvorming' te gaan voor t'nemen van een pet-scan.
Enfin......tegen een uur of vijf ongeveer wisten we dat het hier gaat om een beginnende hernia (heb direct me afgevraagd wat de pijn dan moet zijn bij een hele hernia????!!!)
Daar men zoetie zich vrij goed voelde mocht hij mee naar huis op voorwaarde : medicatie - rust maar ook beweging..... Uiteraard beloofde hij dit direct op z'n communiezieltje want wie blijft er nu graag in een ziekenhuis!
En toen is alles goed gegaan tot de thuiskomst..........onze buurvrouw stond ons al op te wachten (doodbrave mensen maar soms ietskes te bezorgd....) en toen ging het mis....mijn zoetie doet verkeerde beweging om uit de auto te stappen en we stonden in énkele seconden terug waar het allemaal s'morgens begonnen was !!!!!!!!
Onze zoon heeft papa naar boven geholpen maar dat was écht geen lachertje en eenmaal boven gekomen draaide men zoetie haast van zen zelver van de pijn en moesten we zelfs voorbereidingen treffen voor de opkomende misselijkheid, allemaal ten gevolge van de vreselijke pijn die hij terug had !!!
Even zag ik het écht niet meer zitten toen onze zoon zegde dat we terug de ambulance zouden moeten bellen en dat papa toch beter in t'ziekenhuis was gebleven !!! man man man !!
Tussen al die heisa hebben we dus : bed naar beneden gehaald ! - medicatie toegediend ! - door pijn overmande zoetie in bed gekregen !!! En Godzijdank na een dik half uur begon de medicatie zienlijk te werken en keerde de rust hier in huis wat terug....
En tot hiertoe ligt hij nog steeds in dat bed, in de woonkamer, hier dicht bij me en ik ga hier de ganse nacht waken, ook al vindt hij dat niet nodig
Stik kapot ben ik.....maar oooo zo blij dat hij geen pijn meer heeft als tevoren..... Hopelijk gaat het nu een beetje de goeie kant op, maar er zal ook nog kiné bij komen kijken, dat weten we nu al, maar dat is allemaal t'minste.
Tot zover een verschrikkelijke dagje.....met een toch positief einde......Godzijdank!
(wordt vervolgd).....

26-11-2012 om 00:00 geschreven door Niesje