Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
12-01-2013
zaterdagavond 12.01.2013
Omdat ik beloofd heb men blogje bij te houden en omdat ik dat ook een beetje verschuldigd ben aan men trouwe lezertjes, kom ik hier effe wat minder goeie nieuws schrijven.... Gisteravond bekende men zoetie dat hij sinds enkele dagen (dinsdag om juist te zijn) terug een beetje last ondervindt van zijn slokdarm-maagprobleem...... De schrik zit er hier bij mij, maar uiteraard ook bij hem en onze kinderen weer goed in. Aanstaande woensdag is zijn 14daagse kuurdag maar zolang willen we niet wachten ; maandagmorgend wordt er hier direct naar onze oncologe gebeld om haar reeds te informeren omtrent deze voor ons toch onrustwekkende toestand. Laat ons hopen dat ze vrij snel tot een oplossing kan komen ! We hebben volledig vertrouwen in haar dus...... Dit wou ik hier effe melden Voor de rest staat men hoofdje nu niet naar typen hier maar ik beloof wel om hier alle dagen toch bij te schrijven. Duimen jullie aub?????? (t'is lang geleden dat ik dit nog eens gevraagd heb)
yep! k'ben bevrijd van gips! Hij is er af ! tja......waarom wel.....omdat ik me véél veiliger voelde met dat spul er rond pffff ; k'weet ....k'moet nu wat geduld oefenen voor de verdere genezing maar ben zo angstig om me ergens te stoten of weet ik wat voor aanraking ! brrrrrrr....... Stipt een kwartier te vroeg waren we in t'ziekenhuis, aangemeld op de betreffende dienst met naam 'handkliniek' en reeds na enkele minuten zaten we daar in een volle wachtzaal, best gezellig tussen de gips en verband-patienten ; écht leuk om aanzien ; de éne de rechterhand-arm, de ander de linker.... grappig! om kwart over 2 werd m'n naam afgeroepen en werd ik vriendelijk onthaalt bij de chirurge die me heeft geopereerd. Na korte babbel die ging van 'hoe gaat het....hoe was het....we zullen eens kijken' werden de grote middelen erbij gehaald (althans voor mij, een leek op dit vlak, leek dat zo ; iets wat leek op een freecemachien (juiste schrijfwijze weet ik niet) bleek dus het niet-gevaarlijke apparaat te zijn dat de gips zou doorzagen. Nadat de dokter me feliciteerde met de mooie tekeningen die er op m'n gips staan en nadat ze me vroeg of ik van plan was om deze mee terug naar huis te nemen (waarom ik direct met een bevestigende 'ja' antwoordde) begon ze héél voorzichtig aan dit werkje wat al bij al goed is meegevallen. Toen ......werd de wonde zichtbaar.....volgens mij vrij groot (toch zo'n 4 cm) en volgens mij nog vele 'verteerbare' draadjes zichtbaar, waarop men zoetie direct zegde (effe in afwezigheid v de dokter) dat het een mooie kruisjessteek was geworden, waarop ik direct de link legde dat ik tijdens de operatie zoveel 'naai-bewegingen' had opgemerkt Toen de dokter terug binnenkwam wou ze starten met de zichtbare draadjes te verwijderen........ojee...nee! dat lukte helemaal niet ! en toen ze dat aan m'n pijnlijke reactie zag, bevestigde ze ook dat de draadjes nog veel te vast zaten en dat ze er beter maar kon afblijven - verteren doen ze na een tijdje wel uit zichzelf werd er gezegd. Ojee.....precies een rits in m'n hand ..... ja zo ziet het eruit.... ; en toen ik men vingers moest bewegen bemerkte ik het volgens haar doodnormale gevoel van : 'een tekort aan huid'..... brrrrrrrrr raar gevoel. Ze zag ook dat ik er toch wat onwennig bij zat zo zonder bescherming en stelde gelukkig zelf voor om er nog een mooie pleister op te doen.....voor mij toch al een ietsiepietsie bescherming maar toch pfffff k' voelde me helemaal niet zo gelukkig als dat ik gedacht had. Toen zegde ze dat er nog een brees wordt voorgeschreven welke ik de komende drie weken snachts moet dragen ; dit om te vermijden dat ik die pols in men slaap zou gebogen houden. We mochten haar voor t'aanpassen van die brees volgen naar een andere kamer, waar ik dan een brees moest aanpassen volgens de grote van m'n kleine handjes ..... Man man man wat was dat een zaaaaaaalig gevoel terug steun te voelen én vooral bescherming aan die hand,dus......bij t'afscheid nemen en nogmaals bedanken van de dokteres en na t'betalen van de nodige kosten bij haar secretaresse, kon ik niet vlug genoeg beneden in de grote hal van t'ziekenhuis zijn, alwaar vele stoelen staan en daaar ben ik gaan zitten, men zoetie niet wetend wat er scheelde tot ik hem vroeg : 'aub doe me die brees aan' ! Hij kent me.....moest es glimlachen......en deed wat ik vroeg ..... en toen konden we naar de auto wandelen.... Alvorens naar huis te gaan moesten we nog een boodschap doen.....wat was ik blij dat ik die brees aan had ! Thuisgekomen heeft men zoetie dan een lekker fris ruikend hand-badje voor me klaargemaakt en heb ik een klein half uurtje men hand in dat badje gehouden en zo voorzichtig die hand eindelijk kunnen wassen....ontsmetten.......al het rooie operatie-ontsmettingsmiddel kunnen verwijderen, alsook de grote zwarte pijl die die 2 weken onder die gips op men arm gestaan heeft. Dat deed deugd....maja....nadien handje goed afdrogen en best zo met rondlopen brrrrr M'n zoetie zag dat ik me er toch niet veilig bij voelde en heeft me dan toch geholpen om er terug een pleister op te doen, kwestie van te beschermen. De brees heb ik MOETEN uit laten weliswaar met tegenzin maar kweet ook wel dat dit zo t'beste voor die hand is. Maar geloof me...ze ligt hier klaar voor me om sebiet aan te doen voor t'slapen gaan hoor. Voila.....dat was men ziekenhuis-avontuur van vandaag ; weeral vele ervaringen rijker ! Ne mens is toch nooit te oud om bij te leren hé ! Ik ga t'hier bij laten met te tokkelen want......die wonde ligt op m'n klavier en daar ik met al men vingertjes typ, voel ik steeds ieder letterknopje (wordt vervolgd)
Joepie ! Morgen is het zo ver .......dan wordt mijn hand/arm bevrijd!!!!! Eindelijk!!! Om 14.00 rijdt men zoetie met mij naar t'hospitaal ; nu zijn de rollen eventjes omgekeerd Ondertussen is m'n gips wel 'nog' mooier geworden en staan er vier prachtige kunstwerkjes op van men zoetie & de kids, dus ik ga morgen toch vragen of ik dit harde stuk, dat veertien dagen m'n leven heeft bepaald, (1ste keer in m'n vele levensjaren ) als aandenken mee naar huis mag nemen. Wat ik er daar verder ga mee doen dat weet ik nog niet, alhoewel.......er groeit al een ideetje in dat creatieve kopje van mij, maar daarover later meer als ik dit ooit écht ga waarmaken Het typen gaat nog steeds vrij moeilijk - nieks maar dan ook nieks geeft dat ding a m'n hand mee, integendeel! Maar toch wou ik hier even wat komen bij schrijven want dat is weeral veel te lang geleden ! De voorbije dagen waren vrij rustig hier ; tja t'auto rijden lukt en mag ik niet en 1 v m'n 2 goeie vriendinnen is geveld door dat vieze beest dat 'griep' heet ! En zo te horen via smsjes heeft haar kleindochtertje, haar scvhoonzoon én nu haar man het ook goed te pakken, dus......ver uit haar buurt blijven momenteel is de boodschap ! Maar gelukkig heb ik NOG een kei lieve vriendin, die zo vriendelijk was om me vandaag te komen halen om vanmorgend naar de markt te rijden (nog es merciekes hé M voor de super toffe voormiddag) ; t'heeft me deugd gedaan, écht waar, ondanks de regen ! Tot gauw hé terug hé ! Na de middag ben ik met dochterlief (die nog thuis was vandaag) mee naar de fitness geweest ; voor alle duidelijkheid : neen uiteraard ben ik niet gaan fitnessen, spinnen, cardio of weet ik nog allemaal meer ; neen dus, zéker niet nu in mijn toestand. Wat de bedoeling wél was is dat ze (ons dochter dus) bij de start van t'nieuwe jaar, zoals zovelen onder ons, één goed voornemen wou waarmaken en dat is voor haar 'terug' iets aan de conditie gaan doen door terug te gaan fitnessen en te gaan spinnen. Ooit, nu bijna 2 jaar geleden zijn wij (ik met haar) daar mee gestart maar zij is er toen mee moeten stoppen door haar job die teveel tijd en energie in beslag nam. Ikzelf ben toenertijd wél ijverig héél sportief blijven verder sporten, toen ook gestimuleerd door men zus want met 2 is dat natuurlijk altijd leuker en na enkele maanden waren we met z'n drietjes want m'n zoetie ging toen ook met ons mee. En dat was toen ....écht waar ..... suuuuuuuuuuuuuper leuk !!! Maar.......toen.....iedereen die hier mee leest, weet dat nu anderhalf jaar geleden, de aarde hier onder onze voetjes serieus gebeefd heeft en daardoor zowel ik als m'n zoetie, als men zus.....iedereen dus, is gestopt met deze gezonde bezigheid. De uitbaatster van deze fitness-spinning, hetwelk hier vlak achter onze hoek gelegen is, herkende ons daarstraks direct, en dat deed zoveel deugd ! t'Is écht een superlieve persoon met een leuze van :: "alles mag en niets moet en we staan open voor alle vragen," en zo loopt haar zaak ook en dat is, denk ik toch, haar grote troef tot succes want haar zaak is op dat anderhalve jaar serieus uitgebreid. Goed geïnformeerd en tevreden door het vriendelijke onthaal zijn we daar buiten gekomen en voor de eerste keer in anderhalf jaar kriebelt het ook bij mij terug om de cardio-training te gaan doen, dewelke ik toenertijd zo graag deed. Mjn zoetie gaat dit nog niet aankunnen vrees ik, alhoewel hij me daarstraks zegde er toch eens met onze oncologe over te praten, maar ik overweeg het wel, maar niet alleen want mezelf kennende weet ik dat ik dat toch niet ga volhouden. Ik ga er eens een nachtje over slapen en dan zien we wel........ En ondertussen heb ik hier weeral veel te veel getokkeld en doet men handje weeral pijn (nee niet de wonde maar die verdomde stijve gips die zo snijdt a de zijkant). Dus k'ga t'hier voor vandaag bij laten. Morgen ben ik yes!!!!! gips-vrij !!!!!!! Joepie!
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
; iets wat leek op een freecemachien (juiste schrijfwijze weet ik niet) bleek dus het niet-gevaarlijke apparaat te zijn dat de gips zou doorzagen.
