Vrijdagavond zijn we alweer......sorry dat het zo lang duurde maar effe stond men kopje er niet naar om te schrijven....
Ondertussen is het hier allemaal wat doorgedrongen....en proberen we terug een beetje de draad op te nemen, maar de gedachten naar onze terminale vriendin van kamer 14, die blijft constant in ons hoofd zitten, wat normaal is natuurlijk.
Ik heb haar man gister een mailtje gestuurd met vraag om ons op de hoogte te houden - dit in opdracht van m'n zoetie...
Verder gaat het vrij redelijk goed met m'n zoetie, buiten t'voorgaande natuurlijk waar hij het ook constant moeilijk mee heeft, maar ik bedoel : hij rust goed, hij eet goed en hij geniet van onze kinderen hun boeiende voorbereidingsplannen op hun steeds naderende 'backpakking-vakantie naar Corsica'.
Ze vertrekken volgende week vrijdag tot de week daarna zondag en normaal hadden wij samen met hen ook er even tussen uit geweest want wij zijn/waren uitgenodigd bij onze duitse 'familie-vrienden' voor een 1ste comunniefeest, maar dit geplande uitstapje, waar ik zo naar uitgekeken heb, kan nu spijtig genoeg niet doorgaan ; dus......terwijl onze kinderen weg zullen zijn, zijn wij gewoon thuis en gaan ze hier alle dagen op de voet volgen door de sateliet-internetmogelijkheden waarvoor onze zoon gezorgd heeft.
Ook heb ik al voor mezelf gepland om in die week dat de kids weg zijn.....een week waar ik het vrij moeilijk ga hebben, dat weet ik nu al, dus ben ik aan t'overwegen om dan misschien mijn bezigheid te zoeken in nog wat schuurwerk...... maar ook hoop ik in die week zo af en toe eens met m'n vriendinnen te kunnen op stap gaan ; dit allemaal om de rust hier in huis, door de afwezigheid van de kids, wat op te vangen
Maar eerst komen de 'chemo-dagen' er nog aan ; hopelijk kan alles aanstaande woensdag wél doorgaan, maar t'gaat daar nooit meer zijn zoals ervoor...... Misschien valt dat een beetje op te lossen door in een andere kamer te gaan zitten, maar ik weet hierover niet de mening van m'n zoetie, want misschien wil hij nét wél in de 14 gaan.... we zien wel.
Gisteravond ben ik, op vraag van onze dochter, toch even met haar gaan shoppen ; ze had men raad nodig en hulp bij de laatste aankopen voor haar vakantie Corsica, maar door tijdsgebrek zal ze morgen ook nog een drukke shop-dag hebben maar dan gaat ze dat doen samen met haar vriend.
Wat gisternamiddag ook mijn dag zo druk, hectisch en vooral beangstigend maakte is dat ik om 14u opgebeld werd door onze zoon, die normaal om dat uur aan t'werken is, dus wat mij direct een beetje verwonderde ; hij had me dringend nodig want zijn auto was weg-getakeld ! Paniek dus alom ! Maar na een telefoontje met de politie werd hem meegedeeld waar zijn auto zich bevond......dus tja.....ik was effe eerste hulp! Niet leuk voor hem dus want volgens zijn verhaal zou hij helemaal niet in fout zijn. Er zijn in de straat waar hij met z'n vriendin woont enkele vreemdelingen in een huis aan het werken en die hebben ervoor gezorgd, door datum-sabbotage melding, dat er vele autos weggetakeld zijn. Dus nu gaat er een petitie lopen in die straat om met z'n allen klacht neer te leggen bij de bevoegde instanties want niemand is bereid om de takelkosten en proces-verbaal kosten te betalen. ....wordt vervolgd....
Maar....door dus al die miserie ben ik zoon gaan ophalen....dan richting Antwerpen-stad moeten rijden naar het bevoegde politiekantoor en dan naar de bevoegde takeldienst om zijn wagen terug op te halen. Dat allemaal samen ging vrij goed, wetende dat ik helemaal niet gewoon ben om in de grote stad te rijden, eigenlijk iets wat ik ten allen tijde vermijd, maar dan.......dan kwam het......de rit naar huis !.......
Die takeldienst was op een voor mij totaal onbekende plek gelegen dus moest ik beroep doen op de gps om zéker niet via de autobaan naar huis te geraken, want de ring rond Antwerpen is moordend voor mij ! Dus onze zoon, die zéker via die ring naar huis zou rijden maar mij niet alleen wou laten, stelde voor dat ik eerst zou rijden......
En toen ging het mis natuurlijk.......zeer erg mis zelfs ! Zo mis dat ik op een gegeven moment OP de autobaan zat.....gigantische oprit richting Gent !!!! - Ikke in alle staten !! Zoon had het gelukkig snel door en is me voorbij gestoken teken doende dat IK hem nu moest volgen. Dus.....vrij vlug eerste afrit genomen want naar Gent wou ik helemaal niet ! Maar.......nu stonden we daar plots op Linkeroever .....dat wil zeggen....terug ! Terug onder de Schelde door naar rechteroever, dat wil zeggen....terug autobaan !!!! Ik dacht 'neeen !!!! maar er was geen andere optie want via stad-centrum dat zou helemaal fout lopen omdat zoon ook nog moest gaan werken ! Dus ik werd verplicht hem te volgen....op de ring !! O my God !!! twee tunnels moest ik door IN de spits !!!! Doodsangsten heb ik écht doorstaan !!! en dat is niet overdreven !
Eenmaal samen thuis aangekomen kreeg ik wel complimentjes van zoonlief dat ik het niet slecht gedaan had......écht die complimentjes kon ik wel missen want ik begrijp nog niet hoe ik dit overleefd heb ! Nooit meer !
Dat was mijn namiddagje Nét voor dat telefoontje van paniekerige zoon (die effe dacht dat z'n auto gestolen was) had ik me een thee-ke uitgeschonken en ging ik ff pauze nemen...... theeke was wel ijskoud toen ik van die doodse rit terug thuis was en half uurke later kon ik alweer terug vertrekken naar afspraakje met dochter
En dan zijn er mensen die soms vragen 'maar wat doe jij zo de hele dag ???? kan jij je bezig houden ?????' man man man ! ;-)
Vandaag was het iets rustiger.....k'heb zelfs een lekkere honing-noten-cake gebakken na de middag.
Die is voor morgen want dan verwacht ik alweer bezoek van de Aussies (Australische familie die hier op bezoek zijn en bij men schoonzus logeren). Ik las net op face-book dat ze gister en vandaag mooie uitstapjes gemaakt hebben ; vandaag naar Nederland en gister naar Antwerpen. .... Mag er niet te veel bij stil staan maar in normale omstandigheden dus bij niet-ziekte van men zoetie zouden wij die uitstapjes allemaal mee doen.....
Sometimes life is kl**** !!!!
En wat staat er t'weekend op t'programma ? : voor men zoetie RUST ! Voor mij.....weet ik niet : strijken....boodschappen....eten maken..... maar hopelijk ook wat ontspanning want ook al wordt het volgens de weerberichten bere-koud......soms komen de muren op me af en wil ik gewoon buiten.....
We zien wel weer zeker ?....
Fijn weekend iedereen en geniet zo veel mogelijk als je kan !
Greets
Niesje

22-03-2013 om 22:59 geschreven door Niesje  

Vandaag moet ik hier komen schrijven :
Vanmorgend was het dagje 1 van de 4de chemo kuur van m'n zoetie, maar deze is niet kunnen doorgaan omdat zijn witte bloedlichaampjes een klein beetje te laag waren. Onze oncologe wil altijd veilig spelen en geen risico's nemen en zegde ons dat dit heus geen kwaad kan om een weekje uit te stellen. Met een bang hartje en heel veel traantjes in men ogen heb ik haar de vraag gesteld of het iets met 'de ziekte' te maken heeft en ze heeft me 'nog' maar eens op het hart gedrukt dat er geen reden is tot panikeren, dat dit gewoon heel normaal is door de chemo die vrij zwaar is ; dit is in het verleden nog eens twee maal voorgevallen, maar ik zal het nooit leren en steeds blijven panikeren ; ik kan er écht niets aan doen.
Maar die traantjes die waren er niet alleen omdat het niet kon doorgaan, die waren er ook omdat we vandaag hebben vernomen dat mijn zoetie z'n soul maatje terminaal is......... en dat was een heel harde noot vandaag, voor iedereen hier.....
Ik kan het nog altijd niet geloven : onze lieve vriendin.....m'n zoetie's grote steun is terminaal.....chemo doet z'n werk niet meer.....ze hebben alles stopgezet.....
Wat is deze wereld toch onrechtvaardig en wat is ons leven toch zo oneerlijk !!!!
Dus.....al bij al......het uitstellen van m'n zoetie's chemo kwam niet ongelegen ; ook dat zegde onze oncologe want ook zij zag hoe moeilijk hij het ermee had ; zelfs zijzelf zat met de tranen in haar ogen.
Veel woorden heb ik hier écht niet voor - het is gewoon onbeschrijflijk als je dit te horen krijgt......
Ik kan nu alleen maar hopen dat deze week 'rust' m'n zoetie z'n witte bloedlichaampjes voldoende kan herstellen zodat we dan toch volgende week met chemo 4 kunnen starten ; maar nooit zal het daar nog t'zelfde zijn in die kamer 14.....
Vandaag vertelde hij me zelfs dat hij graag zou hebben dat ze eens tot bij ons zou komen ......kweet natuurlijk niet of ze dat zelf wil en of ze dat nog aan kan ; hij wil haar zelfs gaan bezoeken op palliatieve........ ik krijg rillingen als ik er nog maar aan denk....
En tja.....t'minst erge natuurlijk is dan ook.....dat we niet naar Duitsland kunnen volgend weekend, zoals we gehoopt hadden omdat we daar uitgenodigd zijn op een 1ste comunniefeest. Ik keek er zo naar uit maar dat laat ik hier alleen uit men mond vallen want wat ik helemaal niet zou willen is m'n zoetie een schuldgevoel geven en daarbij......ik blijf hopen want toen ik hem daarstraks voorstelde om als comunniecadeau iets in een enveloppe te steken zegde hij dat dat niet nodig is want dat we, van zodra hij terug aan de betere hand is, toch zelf naar daar zullen rijden om dat cadeau zelf persoonlijk aan de comunniekant te overhandigen. En dat vond ik een super goed idee dus ik blijf hopen.!
Het was dus een bewogen trieste dagje hier vandaag en ik weet niet of ik goed ga kunnen slapen  maar omdat het nu al zo laat is en ik er morgenvroeg vroeg uit moet zal ik het dan toch maar gaan proberen.
Mijn gedachten gaan naar ......
Slaapwel

21-03-2013 om 00:00 geschreven door Niesje  

pffff t'is weeral véél te laat, maar sorry....ik kon écht niet vroeger komen want ons bezoek is net de deur uit.....
Ja...de Aussies zijn hier geweest vanavond, gewoon met z'n tweetjes, lekker gezellig en daar gezelligheid geen tijd kent was het dus in één keer half 1!
Ongelooflijk hoe leuk om te zien en te horen hoeveel ze te vertellen hebben ; ongelooflijk om te mogen genieten van hun cultuur, hun manier van leven enzo maar ook natuurlijk over de familie....vreugde en verdriet.
Ongelooflijk om dit na al die jaren nu pas te kunnen delen met dat van de familie dat er nog rest.
Maar....ik zeg altijd : 'beter laat dan nooit' en laat ons genieten van de momenten die we nu samen hebben, want dat is toch het allerbelangrijkste.
Met de belofte dat ze één dezer dagen hier komen koken (op z'n Australisch uiteraard) heb ik ze zo juist buiten gelaten en zijn ze terug hier enkele huizen verder naar m'n schoonzus alwaar ze logeren.
Morgen gaan ze een naar Breendonk omdat ze ook een tipje van de oorlogsjaren willen leren kennen wat wél niet zo'n leuke jaren waren, maar wél een periode die niemand mag vergeten!
Tot zover de Aussie's .
Vandaag was hier overdag een vrij rustige dagje, gewoon met ons tweetjes want de kids waren op hun eerste volledig uitgeruste trekkingstocht in de Ardennen. Rond half 7 zijn ze hier alle 4 doodmoe, maar wel héél tevreden terug aangekomen, met 4 grote dozen pizza's om nadien al vrij vlug huiswaarts te keren om daar vrij snel te kunnen gaan slapen want morgen is het alweer terug werkendag voor de jeugd.
Met m'n zoetie gaat het wel, buiten de nog steeds vreselijke nevenwerkingen die zeker op dit moment niet beteren, integendeel. Zelfs de lekkere friet-biefsteak die ik voor hem had klaargemaakt vanavond daarvan waren het alleen de frietjes met mayonaise die hem smaakten....erg hé ! pffff.
En zo starten we morgen alweer met de 2 laatste dagen van z'n goeie week om dan woensdag alweer met volle moed er tegen aan te gaan met chemo kuur 4 van de 6. Hopelijk is onze dokteres terug en hopelijk zijn z'n bloedwaarden oké....duim duim duim ??
Maar nu is het voor mij ook bedjes tijd want morgen wordt een leuke dagje want ik ga op stap met m'n twee boezemvriendinnen en daar kijk ik enorm naar uit !
Slaapwel iedereen en fijne werkweek

18-03-2013 om 01:04 geschreven door Niesje