Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
31-03-2013
Stijf.....ontzettend stijve, pijne spiertjes......écht onbeschrijfelijk doen ze allemaal om te hardst pijn..... en dat allemaal doordat ik bijna 3 uur onder die grote tafel heb gezeten, gelegen, gekropen, me in alle bochten wringend om toch maar t'laatste zichtbare stukje vernis weg te schuren.....met de hand want de schuurmachine had het begeven maar dan nog.....op die plekjes kon die toch haar werk niet tegoei doen. Gelukkig is het resultaat naar wens want anders had ik me buiten de pijntjes nog ongelukkig gevoelt ook, maar dat is dus niet het geval : het resultaat is schitterend en eindelijk zijn nu al de meubelen naar wens : één geheel ! En dat was wat ik wou. En nu is het hopelijk gewoon een paar dagen......afzien (is zacht uitgedrukt) ; het enige dat vrij goed gaat is rondlopen (als ik op dreef ben) want alvorens dat doet alles pijn: armen, benen, billen, bips, buik, hals, rug.....ik kan het niet noemen of het doet pijn....k'heb lang niet geweten dat ik zoveel spieren heb Dus nu moet ik geduld hebben zeker, geduld dat die pijn weg trekt en ondertussen geniet ik toch iedere keer ik de tafel passeer Maar....ondanks alles heb ik vandaag dan toch maar weer niet stil gezeten : eerst de strijk gedaan en nadien wat schilderwerk : eerste laag voormiddag, dan drogen en na de middag de 2de laag. Alles staat nu klaar om verder af te werken en dat is iets voor morgen. Morgen ja, want dan komt mijn schoolvriendin s'morgens naar hier en gaan we een dagje 'freuzelen'. Ik kijk er naar uit want dat zal m'n zinnen wat verzetten. Met m'n zoetie ging het vrij goed vandaag ; hij heeft practisch gans de voormiddag voor z'n laptop gezeten en ons kinderen gevolgd in hun trekkingstocht en zo hield hij mij op de hoogte, telkens ik als een wervelwind passeerde of in de buurt kwam / Na de middag was het voor hem de Ronde v Vlaanderen en ik denk dat hij het begin gezien heeft en de aankomst en alles daartussen heeft hij geslapen ja de vermoeidheid blijft maar duren en dan is rusten de enigste boodschap. Wat de kinderen betreft : die hebben we dus de ganse dag gevolgd en t'was ons opgevallen dat het gebied waar ze door trekken eigenlijk al bij al wel écht bergachtig is ipv heuvelachtig en dat de geplande km dat ze wandelen per dag in een berglandschap wel véél zwaarder zijn dan op de vlakte, dus in spanning wachten we op hun telefoontje van vanavond om hun verhaal te horen en onze redernering klopte. Steendoodmoe waren ze na deze eerste trekkingsdag. Een trajekt berg op en berg af met zoveel kg gewicht op je rug.....én dan de pech van regenweer te hebben én te weinig ervaring en conditie..... deze faktoren allemaal samen maakten het loodzwaar en onze zoon vertelde ons dat ze morgen een rustdag inschakelen om alles te herzien want aan dit tempo zouden ze de eindmeet niet halen. Héle slimme beslissing vonden we dat ! Wél zijn ze enorm enthousiast over de streek die prachtig moet zijn én de Corsicanen zijn één voor één vriendelijke mensen ! Ik heb even persoonlijk met ons dochter gesproken en ze stelde me wel wat gerust maar toch...... Ze zegde me dat zij de zwakste schakel van de vier is en zich daarvoor een beetje schuldig voelt, maar dat haar broer en de 2 anderen wel héél meelevend zijn met haar, maar dat het vandaag een moordende dag was, plus de regen ..... dat maakt het allemaal nog erger natuurlijk. Toch was ik blij om ze even gehoord te hebben en nu te weten dat ze morgen toch effe pauzeren en alles eens gaan bekijken vind ik een goed idee, dus in spanning wacht ik nu af hoe hun tocht er verder gaat uitzien. Ik weet van mezelf.....ik ben een beetje een overbezorgde mama, maar toch...... als ik er over nadenk dat op dit ogenblijk mijn kinderen daar in een tentje liggen....in deze temperaturen....met stieren en everzwijnen in de buurt......steendoodmoekapot.....ook snachts naar toilet moeten ......geen deftig sanitair in de buurt en dan overleven op hun gevriesdroogde voeding........tja dan breekt m'n moederhart, goed wetende dat dat hun beslissing en hun keuze is. Maar ik zal maar terug gerust zijn aanstaande zondagavond, als ze hier alle 4 terug zijn en als ik met spanning kan luisteren naar hun verhalen, dan pas zal ik me terug kei gelukkig voelen tja......that's me...... Daarom is t'goed dat morgen m'n schoolvriendin langs komt wordt vervolgd.....
Ze zijn weg.......de kids..... Zoals gezegd vanmiddag iets over 1 vertrokken.... De auto zat proppesvol met hun gigantische rugzakken ; zoals een slak haar huis op haar rug draagt, zo gaan mijn kinderen, wel met een iets hoger tempo, maar liefst 8 dagen rondlopen met al hun hebben en houwen op hun rug ; een gewicht van maar liefst tussen de 14 en 17 kg, wat uiteraard dag na dag zal verminderen door het eten dat ze verbruiken, maar toch......de moeite om te dragen pffff Zoals voorspeld had ik het er weer moeilijk mee..... Zo'n uurtje voor hun vertrek zaten ze hier allen samen nog rond de tafel met een drankje en een hapje en toen moest ik toch ff de keuken induiken, maar onze dochter had het al vrij vlug in de gaten en toen ze mij kwam 'troosten' tja......dat maakte het alleen nog maar erger. That's me ....sorry. t'Is uiteraard niet alleen het gemis dat ik nu heb aan hen, t'is ook : bezorgdheid, en de rest dat hier allemaal niet lukt dit weekend en waar ik zo had naar uit gekeken ; alles zo wat tesamen hé maar uiteraard gun ik hén deze vakantie van ganser harte en kijk vol verwachting uit om te luisteren naar hun spannende verhalen. Momenteel zijn ze nu in een hotel vlak aan de luchthaven van Charles de Gaulle ; daar gaan ze een korte nacht hebben maar ontbijt wordt daar al vanaf 4 uur straks geserveerd en dat is maar goed ook zo vroeg want onze kids moeten al om 05.30 op de luchthaven zijn, dus voor hen zal het een kort nachtje worden. Gans hun dagplanning hangt hier aan de magneetwand en zal door ons dagdagelijks opgevolgd worden, alsook start morgen de satelietverbinding zodat we ze via internet op hun wandelingen kunnen volgen. Wordt dus vervolgd.... Toen de kids vertrokken zijn daarstraks was het voor ons de hoogste tijd om alweer naar t'ziekenhuis te rijden waar we tegen half 3 moesten zijn voor m'n zoetie's 3de chemo uurtje en tevens t'laatste van deze 4de kuur dus is hij weer pompvrij naar huis gemogen. Dat uurtje kliniek is gevlogen want in 'onze' kamer 14 hebben we een 'leuke' babbel gehad met een koppel waarmee we woensdag ook op de kamer hadden gezeten. Maar in het begin is het zo'n beetje aftastend zoeken of de andere partij wel gediend is met 'contact', want mijn zoetie die praat wel met iedereen, maar niet iedereen staat daar voor open en ook daar hebben wij alle respect voor ; maar deze mensen hadden blijkbaar toch ook nood aan een babbel en zo zijn we te weten gekomen dat ze dezelfde oncologe hebben dan wij (dat hadden we woensdag al gezien) én dat de man (ook de patient) ook aan een ongeneeslijke vorm van kanker lijdt, maar gelukkig ook vrij goed onder controle en ook volle lof over onze dokteres. Al vrij snel bleek dat ook zij mijn zoetie's terminale lotgenote kennen maar toen ze t'slechte nieuws van ons hoorden sprongen bij hen beiden de tranen in de ogen want DIT wisten ze nog niet want het was al een week of 6 geleden dat ze elkaar nog gezien hadden. Dus......ons uurtje was snel voorbij en zodoende waren we snel terug thuis, waar het zeer rustig was en de ganse avond ook rustig is gebleven .... Morgen start ik, zoals gezegd, aan het afschuurwerk van de living tafel..... hopelijk valt het allemaal wat mee.... We zien wel.....rustig aan en hopelijk even mooi resultaat als de rest van de meubelen. Wordt vervolgd....
Geen zin om te slapen, maar wel om te waken ...... Ben nog niet écht moe en zit te wachten tot dochter thuis is ; die heeft me beloofd haar laatste nachtje voor t'grote vertrek van morgen, toch nog eens thuis te slapen zodat ze morgenvroeg nog enkele uurtjes bij ons kan zijn lief hé.... Voor de kids hier is het dus morgen d-day !!! Rond 13uur vertrekken ze met de auto richting Parijs alwaar ze gaan overnachten om s'anderendaags op de luchthaven Charles de Gaulle op te stijgen richting Corsica....... en dan start voor hen hun allereerste grote trekkingstocht met maar liefst 17kg op hun schouders !!!! k'Ben benieuwd pffffff en ook wel wat ongerust.......tja that's me....... Gelukkig kunnen we ze alle momenten van de dag volgen via Sateliet - daarvoor heeft onze zoon gezorgd en dat geeft toch een klein beetje een geruster gevoel (zolang er maar niets gebeurd natuurlijk). Maar daarover wordt hier de komende dagen nog wel uitgebreid geschreven. Nu eerst , het allerbelangrijkste : mijn zoetie ..... Daar gaat het vrij goed mee ! Vandaag dagje 2 - goed verlopen en vrij vlot eigenlijk. Om 13u waren we daar en om 17u alweer terug thuis ; het was erg rustig in t'ziekenhuis (dat mag ook al wel eens). Ik heb, terwijl de chemo in m'n zoetie's body druppelde, naar een film gekeken - James Bond ..... voor alle veiligheid de klank maar uitgezet want dat is actie van t'begin tot t'einde Maar dan vliegt de tijd wat makkelijker voorbij en m'n zoetie die heeft terwijl goed geslapen en dat heeft em deugd gedaan vertelde hij. Vanavond had ik een lekkere pot choucroute klaar gezet zodat we vrij vlug aan tafel konden. Onze zoon kwam nog even langs en die had weeral wat minder goed nieuws pfffff : op z'n werk gaat het weer niet zo best en gaan er weer, volgens de laatste nieuwberichten 35 ontslagen vallen ...... wie of wanneer tja dat houden ze wel in spanning waarschijnlijk weer tot net voor t'verlof van velen ! leuk is anders ! Maar hij had nog slechter nieuws bij pffff enfin t'was wel effe slikken toen ik hoorde dat de mama van z'n ex-vriendin, een doodbraaf iemand die ik tijdens de relatie van onze zoon met haar dochter heel goed heb leren kennen, maar die qua gezondheid niet in zo'n goei lichaam zat en dat is nu toch ge-escaleerd naar t'ergste : terminale kanker !!!!!! Zij sukkelt ondertussen al tien jaar met haar pancerias ; heeft al meer in Leuven geweest en gelegen dan wie ook en nu na al die jaren en na altijd de diagnose van kisten zus en kisten zo waar nieks aan te doen was, te horen van 'niets meer aan te doen en uitzaaiiingen' !!!! man man man toch !!! in wat voor een wrede wereld leven wij nu toch in Godsnaam !!!! Ik was er écht niet goed van ! En onze zoon zo te zien ook niet want die mama staat buiten al de miserie van zijn ex-relatie natuurlijk ; met die mama heeft hij altijd een zeer goede band gehad en zij heeft aan onze zoon altijd een zeer grote steun gehad al die drie jaren want door haar ziekte heeft hij vaak snachts gewaakt over haar en opgestaan en midden in de nacht de spoed gebeld en haar geholpen (die man van haar werkt in 3 ploegen, vandaar hé). Dus voor onze zoon was het een kl**dag ! : miserie op z'n werk - afspraak kinesist vergeten en dan dit te moeten horen ! Gelukkig begint morgen zijn verdiende vakantie en kan hij z'n zinnen hopelijk toch wat verzetten. Wij gaan morgen voor dagje 3 en alweer laatste dagje van kuur 4 ; dan volgen er 7 'gevaarlijkere' dagen qua voorzichtigheid met bacterien en virussen en dan hopelijk toch wat gezelligere dagen. t'Zal hier kalm zijn in huis......geen kids te verwachten - geen extra was - geen extra eten..... Mijn gedachten gaan ook t'ganse paasweekend naar onze vriendin in duitsland waar we normaal zaterdag hadden naar vertrokken.......maandag is het daar groot comunniefeest..... k'Heb toch vandaag mijn mooie zelfgemaakte kaart op de bus gekregen en hopelijk geraakt die morgen nog op haar bestemming. Wat ik ook gepland heb is........het énige meubel dat nog moet afgeschuurd worden staat op m'n programma voor waarschijnlijk zaterdag : de living-tafel...... k'Heb voorzichtig m'n zoetie al op de hoogte gebracht en z'n reactie viel wel mee Paaszondag ga ik toch proberen wat te 'genieten' - hopelijk wordt het wat lente buiten ?? Paasmaandag, daar kijk ik naar uit want dan komt m'n schoolvriendin knutselen - joepie - lekker zinnen verzetten ! De rest van de week ga ik vrij vaak met m'n zoetie op de pc kijken waar onze kinderen ergens vertoeven Ouderlijke gezonde bezorgheid noemen ze dat en stiekem ga ik dan naar zondag trachten......de dag dat ze terug komen.....sssssst dit zeg ik in alle stilte want ik gun hun deze vakantie van harte !!! Slaapwel
Dankjewel lieve duimertjes !...... t'heeft gelukkig gewerkt ! ......De 4de kuur is gestart ! Super hé ! Wat was dat toch alweer een spannende voormiddag ...... écht.....ik zal het nooit leren ! Compleet doorgedraaid van de zenuwkes zaten we reeds om 07.30 in de grote wachtzaal.... met nog 1 dame, en voor de rest waren alle stoeltjes leeg. Stipt op ons afgesproken uur - 07.40 kwam één v d ondertussen allemaal bekende verpleegster, men zoetie halen voor de aansluiting te maken van zijn port-catheter én bloed te trekken voor de controle te kunnen maken om te weten of de chemokuur wel zou kunnen doorgaan. Na een kwartiertje was hij alweer terug en mochten we, zoals gewoonlijk direct naar.......'ons' kamer 14...... Met gemengde gevoelens liepen we door de gang terwijl m'n zoetie vertelde dat ook de verpleegster ook had voorgestld, indien hij er op stond, om een andere kamer toegewezen te krijgen, maar......zijn mening van gisteravond is nog niets veranderd ; desondanks dat alles wou hij wel niet in de zetel gaan zitten waar normaal........ Maar er staan dus drie zetels, en de kamer was nog leeg, dus we hadden eerste keuze. Al vrij snel is er dan gestart geworden met de spoel-baxters en dat zou duren tot ongeveer half 10 en ondertussen blijft het vol spanning afwachten naar onze oncologe die dan het nieuws komt melden of de chemo kan doorgaan ja dan neen. Ondertussen probeer ik me bezig te houden met wat te lezen....wat tv te kijken.....koffie en/of thee aan te halen.....véle toiletbezoekjes van de zenuwkes......en als zoetie de laptop niet nodig heeft verzet die m'n zinnen een beetje, maar makkelijk is het toch niet hoor......Zoals ik reeds zo vaak zegde (schreef): ik leer en zal het nooit leren ! Wij hebben vandaag moeten wachten tot ongeveer 11 uur en daar kwam ze dan de kamer binnen, altijd met een vriendelijke groet, altijd met een vriendelijke lacht, altijd bijna eerst naar ons...... Haar eerste interesse toen ze m'n zoetie zag was de bezorgdheid naar de verwerking van het slechte nieuws van zijn lot- kamergenote. Ze vertelde ons dat ze vorige week vrijdag hier op de afdeling definitief afscheid is komen nemen, en persoonlijk iedereen van het verplegend personeel is komen bedanken...... man man man.....waar haar je op zo'n momenten zo veel moed ?????? Uiteindelijk kregen we dan ook te horen dat men zoetie z'n witte bloedlichaampjes weer helemaal terug in orde zijn en dat z'n bloed terug volledig oke is zodat er met de chemo kon gestart worden ! OEF !!!!! opluchting !!!! Direct begin ik dan met de kinderen te verwittigen én de personen die het verdienen om dit als eerste te weten, alléén diegene waarvan we weten dat ze écht met ons begaan zijn en geloof me......dat zijn er niet veel. Als gans dit hoofdstuk dan van die voormiddag afgewerkt is en die zware last van m'n schouders valt, écht letterlijk, dan is het haast middag.... Dan komen ze daar met lekkere soep rond en koffie en koekjes en youghourtjes, dingen waar we een uurtje ervoor helemaal geen zin in hebben en waarvan we nu alles zouden van opeten raar toch hé.... Zelf hebben we ook altijd vanalles bij : bananen, koekjes en zoetie z'n lunchpakket dus dan is het altijd een beetje feest en smaakt het allemaal zo lekker ! Ik ben dan nog een uurtje gebleven, een uurtje waarin m'n zoetie wel tien keer zegde 'ga toch naar huis, je moet niet hier blijven, ga je werk maar doen' ; uiteindelijk ben ik dan gegaan wetende dat het niet zo lang meer zou duren of onze zoon zou me aflossen, wetende dat hij daar toch niet al te lang 'alleen' moet zitten, maar ook wetende dat hij daar écht niet mee inzit ; zoetie is héél sociaal en praat tegen iedereen Toen begon dus mijn 2de shift : aankopen voor t'avondeten ; dan thuisgekomen ben ik beginnen poetsen want daar had ik dus s'morgens geen tijd voor en rond drie uur ben ik met de voorbereidingen van het avondeten begonnen en dat was ook niet zo simpel daar we mee-eters hadden (zoon en vriendin en men broer kwamen eten) plus t'probleem dat ik voor hen croques had voorzien maar door men zoetie z'n smaakpapillen probleem had ik voor hem een lekker vers stukje vis voorzien met patatjes, groentjes en botersaus. En hij heeft er van genoten !!!! en dat maakt me dan alweer blij, ondanks het vele werk dat er is aan voorafgegaan. Zoetie was alweer terug uit t'ziekenhuis iets voor vier en dat is onwaarschijnlijk vroeg, dus alles is zeer vlot verlopen. Door de visite vanavond was hij wel vrij moe en heeft practisch geen televisie meer gekeken en is vroeg naar z'n bedje gegaan, dus nu is het afwachten of hij lang gaat kunnen doorslapen of dat hij vrij vroeg alweer op zal zitten.....k'hoop écht voor hem het eerste. Momenteel is hij dus nog aangesloten aan een pompje waardoor constant nog chemo druppelt ; dat doet helemaal geen pijn of zo maar in zijn onderbewustzijn is hij daar helemaal niet gerust in en daardoor slaapt hij niet zo goed met zo'n pompje. Morgen komt dan dagje 2 eraan en moeten we alweer terug op appél zijn tegen half 2 voor enkele uurtjes en dan vrijdag nog eens. Vrijdag wordt enerzijds een leuke dag omdat dan deze kuur er alweer op zit en t'pompje wordt afgekoppeld en we dan alweer 11dagen 'rust' tegemoet gaan, maar anderzijds......de kids vertrekken vrijdag, nét voor wij naar t'ziekenhuis vertrekken..... en daar ga ik het moeilijk mee hebben, dat weet ik nu al... Maar t'is goed dat ik het hier allemaal eens kan neer schrijven Dankjewel lezertjes En zo is het alweer middernacht en is het hogen tijd voor t'slapengaan. Wordt in ieder geval vervolgd. Slaapwel
Morgen wordt een rare dagje maar hopelijk kan wél deze keer de chemo kuur van m'n zoetie doorgaan en dus hopelijk zijn z'n witte bloedlichaampjes voldoende herstelt om aan deze 4de driedaagse kuur te beginnen. t'Zal raar zijn dan om ons in kamer 14 te begeven maar toen ik hem daarstraks voorstelde om misschien beter een andere kamer te vragen zegde hij 'nee nee dat hoeft niet' en ik zal zijn wil hierin ten volle respecteren. k'Heb dus dikke duimen nodig morgen om ervoor te zorgen dat alles kan door gaan........ (thx) Vandaag was een vrij goeie dagje voor m'n zoetie ; hij heeft alweer een goeie daad verricht door iemand verder te helpen met een nieuwe laptop. Mijn vriendin hare laptop was gecrasht en toen ze vroeg of m'n zoetie (computerdeskundige eerste klas) er eens wou naar kijken kreeg ze al vrij snel de diagnose 'gecrasht' te horen en daar we momenteel in een wereld leven waar dit voorwerp haast niet meer weg te denken is was ze druk op zoek naar een oplossing en toen men zoetie dat hoorde stelde hij voor om voor haar iets te regelen. Hij heeft er dus vandaag voor gezorgd dat ze terug een goeie 2de hands laptop heeft. écht ongelooflijk soms hoe handig hij wel is. Overlaatst was onze zoon z'n gsm toch mee in de was geraakt en heeft toen een totaal wasprogramma mee beleefd.......waar m'n zoon niet kon mee lachen wetende dat het een practisch nieuw toestel was. Toen ben ik direct in de auto gesprongen omdat ik zo'n vreselijk schuldgevoel had en ben toen nét dezelfde gsm voor hem gaan kopen. Het 'gewassen' ekemplaar werd zo vlug mogelijk door m'n zoetie uit elkaar gehaald en ten droge gelegd op de verwarming (let op : zo'n gsm in water-toestand mag je in géén geval direct terug opzetten) ; en dankzij die allertheid en slimmigheid van hem bleek dit toestel vandaag ook terug te werken......na al die weken op de verwarming gelegen te hebben .......ongelooflijk maar waar !!!! 'kben er zo trots op ! Vanavond was het dan effe verjaardags uitje bij schoonzus alwaar de Australische nicht gevierd werd. Het was super gezellig en de taart overheerlijk ! Aanstaande zaterdag staat er dus het grote verrassingsfeest voor haar op t'programma......maar daar gaan wij spijtig genoeg dus niet bij zijn Hier ten huize wordt de spanning ook met de dag groter qua vakantie kids naar Corsica...... de laatste voorbereidingen worden getroffen maar ondertussen moet er ook nog gewerkt worden en dat is minder Dochter doet morgen haar laatste werkdag en zoon overmorgen en vertrek is gepland vrijdag rond half 2....... k'gaat weer moeilijk hebben, dat voel ik nu al maar ik gun het hen écht ! Gelukkig heb ik voor op paasmaandag al iets gepland met schoolvriendin ... k'ben er zeker van dat zij m'n zinnen wel wat gaat kunnen verzetten ! Ziezo......tot zover de laatste nieuwtjes. Ik hoop hier morgen goed nieuws te kunnen schrijven. Slaapwel ....
En zo zit dit weekend er ook weeral op.....een bere koud sneeuw wit weekend..... prachtig hé ! ;-) En nu mag de lente toch wel eindelijk komen ; t'is welletjes geweest, maar volgens de weersvoorspellingen zal het nog niet voor morgen zijn al voelt het goed te horen dat we toch veel zon gaan te zien krijgen want dat geeft dan wel al een beetje lentegevoel achter het glas Hier was het een rustige zondag ; zoetie genoot van de rust in huis en van de koers op tv en ik heb dan toch een kleine wandeling met de hond gemaakt, en ondanks de voor mij toch onverwachte koude, heeft het me deugd gedaan, al was het maar even. Vanmorgend zijn we even op bezoek geweest bij schoonzus om de Aussies nog eens te zien, want ook die hadden wegens de gladde wegen, een rustdagje ingelast. Ze zijn met twee ; twee toffe madammen ; de éne een nicht van m'n zoetie en de ander haar schoonzus. De nicht van m'n zoetie spreekt nog vrij goed nederlands ; haar schoonzus niet natuurlijk want die is puur en puur Australisch. In m'n beste Engels proberen we elkaar toch te verstaan en daar waar het niet gaat helpt die nicht wel. Beiden zijn het écht super lieve dames. De schoonzus haar hobby is lezen en breien of haken. Zij houdt zich dus in de vrije tijd bezig met haar electronisch leesboek (interessant om eens te zien) en heeft, bij de uitstap naar Maastricht vorige week, wol gekocht en is nu een pracht van een baby-jasje aan het breien voor één van mijn schoonzus zelfgemaakte beren. Als het t'zelfde wordt zoals het in de breiboek staat gaat het prachtig worden. De andere, de nicht dus, die houdt haar bezig met de Aboriginal schilderkunst - écht heel mooi en leuk om ze bezig te zien. In Australie zelf schildert ze voor een gaanderij alwaar vele toeristen haar doeken kopen ; hier bij ons heeft ze in die 2 weken dat ze nu hier zijn, ook veel succes en gelukkig heeft ze al haar schildergerief mee gebracht om al die bestelde doeken te maken ; ongelooflijk hoe ze dat doet en aan zo'n tempo ! Toen ze hier aankwamen had ze voor ons twee Emoe-eieren meegebracht, uitgeblazen en ook beschilderd, écht heel mooi. Mijn zoetie heeft ze hier opgehangen ; dat vond ik het veiligst en die Australische nicht zegde dat een 3de ei er tussen nog mooier zou zijn, dus heb ik ze een struisvogelei gegeven, wat ik hier nog had liggen en nu is ze dat ook aan het beschilderen zodat ik dat er dan nadien kan tussenhangen. Ook ga ik de komende dagen twee canvasdoeken klaarmaken (zwart schilderen) zodat ze die dan ook voor mij met de Aboriginal schilderkunst gaat bewerken. Haar schoonzus vertrekt hier aanstaande woensdag, vanuit Charleroi, voor een weekje naar Ierland - ook daar is het nu top-winter volgens de weerberichten. t'Is écht leuk om ze hier op bezoek te hebben, alleen vind ik het zo spijtig dat ze niet bij ons kunnen logeren zodat ik deze logeerperiode met m'n schoonzus zou kunnen verdelen ; maar door m'n zoetie z'n ziekte én t'feit dat er hier nog kinderen thuis zijn en ik geen kamer vrij heb, is dit momenteel niet zo makkelijk. Daarover heb ik daarstraks met die nicht een babbel gehad ; k'heb me daarvoor geëxcuseerd en uiteraard begrijpt ze dat wel en ze heeft me getroost met de belofte dat ze binnen enkele jaren toch nog eens wil terug komen. Dat verraste me blij want k'had gedacht dat dit haar échte laatste bezoekje zou geweest zijn aan haar geboorteland. Overmorgen is ze jarig die nicht en aanstaande zaterdag wordt dat hier uitbundig gevierd, maar ook daar zullen wij niet kunnen bij zijn ...... mijn zoetie krijgt aanstaande woensdag chemo, dus dat komt écht niet goed uit ; we hadden daar zowieso niet kunnen bij zijn want in normale omstandigheden hadden we in Duitsland geweest (comunniefeestje) maar ook dat geplande weekendje gaat nu niet door .... ...........zucht........... allemaal zo'n shit hé ! Maja........nieks aan te doen ! Wat zit ik hier verdomme toch weer te klagen en te zagen..... is niet mooi, kweet het, maja.......k'zou zoooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooveel met m'n zoetie willen doen en niets of niets lukt ! En dat maakt me soms ....boos, verdrietig, ongelukkig, maar dat mag ik alleen hier neerschrijven of in stilte denken of soms eens met m'n vriendinnen bespreken, maar voor de rest laat ik dat hier niet merken, want tenslotte kan aan gans deze shit-toestand niemand aan doen. Dus.....zullen we maar proberen gaan te slapen.....al heb ik het de laatste nachten moeilijk met in te slapen ; als ik in men bedje lig denk ik constant aan die lotgenote van kamer 14 ..... Duimen jullie mee voor een goeie chemo-week aub ?..... Dat zal m'n zoetie misschien wat oppeppen (en mij ook). Slaapwel en fijne week voor allen !
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
