Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
28-07-2013
zondagavond 28.07.2013
De reden dat ik nu pas hier kan bijschrijven is niet ver te zoeken : ik geraakte gewoonweg niet meer in mijn blogje - raar ? maar uiteindelijk toch opgelost. Sorry voor mijn 'fan's' weeral een tijdje in het ongewisse te laten Dit ga ik nu goed maken Ondertussen zijn we alweer zondagavond en hebben we de laatse dagen 'leren leven' met het minder-goede nieuws van vorige week ; en leven we zo stilletjes aan naar aanstaande woensdag toe - de dag v de weeral 1ste chemo van wat we niet weten hoeveel..... Dat is DE cruciale vraag voor woensdag : 'hoeveel chemo beurten moet m'n zoetie alweer krijgen nu'??? Ik smeek.....bid.....hoop......wens.....aub aub aub......niet al te veel want hoe moet een mens dit in Godsnaam blijven aan kunnen ??? Ondertussen gaat het leven door - erg hé pffff ; dat is wat ik bedoel met 'geen keuze hebben - met je rug tegen de muur staan - doen wat ze je zeggen dat t'beste voor je is' - zo oneerlijk allemaal !!! zo onrechtvaardig !!! Van dat 'gaat t'leven door' proberen we er hier dan maar t'beste van te maken, in afwachting tot woensdag. Zoetie geniet van de familiale sfeer ten huize hier, maar vraag hem niet om naar hier of naar daar te gaan want.......neen, alweer krijg ik hem niet meer buiten en ik vrees dat dit de komende periode alweer zeker niet gaat verbeteren en dat is zo'n shit !!!! Gister was het hier mossel-dag ; broer en kids waren hier om te komen eten ; écht gezellig en tot de zware onweders hier zijn losgebarsten hebben we buiten gezeten en zelfs goed gelachen - heel ontspannend. Soms lukt dit al wel eens maar ALTIJD is er toch die 'domper' die op je schouders hangt...... ik kan het niet anders verwoorden. De laatste dagen komt zelfs het gevoel van 'ik droom en hoop snel wakker te worden' weer terug. Raar hoor ! Had ik 2 jaar geleden ook een lange tijd. Maar ik word niet wakker.....want ik ben wakker en dus is het geen droom maar pure realiteit ! Tot heden zit zoetie's smaak nog in de positieve richting - wreed te weten dat dit vanaf woensdag alweer terug de dieperik in zal gaan !!! Hij eet niet écht veel maar eet al wel terug vlees en zelfs s'avonds terug een ijsje of een koekje (wetende dat mijn zoetie altijd een goeie snoeper is geweest); Ik hou alles goed in de gaten maar kan niet ontkennen dat ik vreselijk bang ben.... (meer woorden zijn hier toch niet nodig denk ik om dit een beetje te begrijpen) Onze kinderen hebben het ook moeilijker dan tevoren ; gister zegde onze zoon nog 'papa je hebt toch écht wel tot nu toe een pech jaar achter de rug.....' ; hij bedoelt hiermee : in februari terug chemo ; dan die rugproblemen (hernia) - dan die longontsteking - dan de stoelgang problemen - smaak problemen en dan nog die kei vervelende vermoeidheid. Hoeveel kan een mens verdragen ???? En toch blijft hij, ondanks alles, in zijn goede dagen humoristisch, opgewekt en moedig !!! vooral moedig ! Ook dit gaat nu alweer terug sterk verminderen, en dat vind ik zo kl****!!! Woensdag gaat hij bezoek krijgen van de weduwenaar van zijn overleden lotgenote ; daar kijkt hij naar uit en vindt het zo sympathiek dat die man hem eens een bezoekje komt brengen in 'kamer 14'..... Als ik er nu bij stil sta :.....nog 2 chemo-vrije dagen te goed...... dan heb ik het vreselijk moeilijk en hoop hoop hoop ......... Vanmorgend heb ik hier de 'schade' van de wateroverlast van vannacht opgeruimd en na de middag ben ik, na lang vragen van m'n dochter, dan toch eens mee geweest tot hier in de buurt een muziekfestival waar een zeer mooi en gezellig cultuur markt was. Best gezellig maar veel te warm toen de zon er alweer door kwam. Deze overdreven warme temperaturen zijn niets voor ons - geef mij maar een 25° in de zon en dan zijn we meer dan tevreden. Voila.....tot zover de laatste berichtjes. Wat de komende week gaat brengen : wel.....woensdag hopelijk wat positiever nieuws en voor de rest wat mij persoonlijk betreft : de start van een nieuwe ervaring waar ik tot op heden nét geen nachtmerries van heb - een uitdaging waarvan iedereen vind dat ik het goed ga doen, iedereen behalve ikzelf - mijn zelfvertrouwen staat alweer op nul ! We zien wel ! Gelukkig heb ik steun van m'n zoetie, m'n kids & m'n 2 goeie vriendinnen en misschien door hun hulp ga ik er in slagen met 'voldoening' Slaapwel
Ons weekendje Sauerland was super ! De scan van vorige week donderdag was.....super ! De scan van gisteren was..............niet goed................................................ Sorry voor m'n late schrijven deze week, maar de reden zit hierboven.......ik had zo gehoopt om hier mooi nieuws te mogen schrijven, maar ......spijtig genoeg is het nieuws dat we vandaag kregen niet wat we graag hadden gehoord. Zo graag hadden we gewoon met de onderhoudskuur verder gedaan - zo simpel - zo makkelijk - zo zalig om mee te leven..... Maar scan van gister heeft roet in het eten gegooid want uit deze scan blijkt dat er een, ik citeer oncologe haar woorden: 'een geringe vermeerdering' is van de kankercellen nét op die plek waar ook die ontsteking zit waar m'n zoetie enkele weken terug problemen mee had en die nu al wel sinds enkele weken onder controle is, maar toch......de ontsteking is te zien op de scan, alsook de 'geringe vermeerdering' dus............zoals onze dokter altijd op veilig wil spelen heeft ze besloten om volgende week woensdag, ipv onderhoudskuur te krijgen terug te starten met veertiendaagse - drie dagen kuur chemo ! Alweer voor de zoveelste keer de grond die onder je voeten wegzakt ; alweer voor de zoveelste keer doodsangsten - slapeloze nachten - bidden, duimen, hopen en dit alles alweer......t e v e r g e e f s .............! Ne mens zou voor minder zen moed verliezen ! Dit minder goede nieuws weten we van half 5 deze namiddag ; nét een half uurtje daarvoor kwam men vriendin hier aanbellen, gewoon voor een bestelling af te halen - gezellig kletsend bij een tasje koffie, gezellig babbelend over haar zee-weekendje en over ons Sauerland-weekendje en dan......in één vingerknip wordt gans je blijdschap omver gegooid in verdriet, boosheid en angst ! Zo onmenselijk is het leven hier op deze blauwe planeet geworden ! Zo oneerlijk en wreed !!!! Mijn zoetie zegde me : 'er hoeft geen oorlog meer te komen......kanker zal de wereldbevolking wel indijken' - zo verschrikkelijk is de harde realiteit ! Hoe de sfeer hier was na dat bewuste telefoontje, daar hoef ik geen tekening bij te maken ...... ongeloof, boos, verdriet maar vooral nog meer angst op wat komen gaat. M'n vriendin in tranen....ik in tranen.....onze zo happy dochter, nét mooi gebruind en happy terug uit het prachtige Sardinië en zoetie .....een hoopje ellende..... Zo zag onze tafel er uit en dan die stilte......die vreselijke stilte. Je hoorde iedereen denken.....woorden waren er niet nodig om elkaar te begrijpen.... Deze toestand heeft zo'n dik half uurtje geduurd en toen......toen begon zoetie te babbelen.....en te babbelen en ik kon m'n oren niet geloven toen ik z'n moed zag groeien met de seconde ! écht waar ! Ongelooflijk waar hij die moed toch blijft vandaag halen ! Zijn woorden 'we gaan er terug voor - met volle moed - bang heb ik niet voor de chemo wel voor de terug niet werkende smaakpapillen en de vreselijke moeheid' dat waren zijn woorden. Eventjes merkte ik een moment van zelfs 'blijdschap' in z'n redernering toen hij zegde 'blij' te zijn dat ze (onze oncologe) zo direct op de bal speelt en geen risico's neemt en direct overgaat tot de aanval van deze vieze beesten die deze vreselijke ziekte veroorzaken. Ook zijn woorden van 'ach......dan heb ik mijn smaak misschien zéker terug met de feestdagen' en ook 'dan ga ik in de Provence in september maar goed uitrusten' verbaasden me ongelooflijk hoe optimistisch hij toch steeds kan zijn en blijven ! Door dit optimisme en zelfs door de bijhorende humor waren de rollen alweer omgekeerd en was het niet ik die hem oppepte maar hij aan ons - niet te geloven ! Op een gegeven moment zat het mij allemaal zo diep dat ik met hem overwoog om m'n ondertussen stilletjes opgebouwde drukkere leventje stop te zetten en volledig voor -terug-thuis-werkende-huisvrouw- te kiezen maar dit wou hij in geen geval ! Neen, integendeel zegde hij : dit zou m'n zinnen verzetten indien nodig want ik hoef heus niet constant bij hem aanwezig te zijn. Toch heb ik op dat moment gekozen voor bedenktijd.......en daar ben ik nog niet helemaal uit want ik ken maar één leuze en dat is al men ganse leven : mijn gezin gaat voor alles ! En ook al deelde onze dochter papa's mening.......toch ga ik hier eens goed over slapen (als ik in slaap geraak tenminste) Voila......zo ziet de toestand er alweer hier uit - gewoon op z'n antwerps gezegd 'KLOTE' sorry ! Bidden? duimen? hopen? smeken? heeft het nog allemaal zin ?????? Ik ga der hier nu niet over uitwijken want momenteel staat men geloof op een héél klein pitje...... Niettegenstaande dank ik toch al m'n lezer-bloggertjes en wil hen mededelen dat ik geen seconde aan hun welgemeende medeleven en steun zou twijfelen, dus aub........blijven doen ???? Nu ga ik proberen wat te slapen - t'is hier volle maan en die kan ik zien vanuit m'n slaapkamervenster.......leuk om naar te kijken en terwijl te dubben en te denken..... Slaapwel en sorry dat ik geen beter nieuws mag schrijven
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
