Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
01-12-2013
zondagavond 01.12.2013
De feestmaand is aangebroken.... voor mij persoonlijk de leukste, gezelligste, warmste maand van t'jaar.
Dat zou ze toch moeten zijn, die mooie maand december...... maar wij hier zijn ze niet zo goed gestart en hopelijk komt daar vlug verandering in.
Wat is er gaande : wel zoetie is sinds gister erg ziek van de nieuwe chemo ..... écht niet leuk!!!!!!!
Vorige woensdag heeft hij die nieuwe chemo dosis gekregen.....een zéér zware dosis volgens onze oncologe, maar dan ook voor 3 weken, dus normaal dat de dosis hoger ligt. Maar t'moet wel verdraagzaam blijven en dat is het momenteel niet.
Donderdag en vrijdag voelde hij zich nog super ; hij heeft zelfs geholpen aan het ruimen van de 4kuub brandhout die ze hier vrijdag op de oprit hadden gedeponeerd. Echt leuk om hem zo bezig te zien, samen met onze zoon en schoonzoon - net als vroeger ..... samenwerken ....
Toen het gistermiddag begon bergaf te gaan met hem dachten we dan ook in eerste instantie dat hij zich weer overtroffen had en geforceerd maar......nu denken we daar al een beetje anders over, maar écht zeker zijn we niet natuurlijk.
Ik heb een vriendin die drie jaar geleden borstkanker heeft gehad en ook zij heeft een zware chemo behandeling met Taxotère gekregen en heeft me al herhaaldelijk verteld hoe zwaar zij het gehad heeft in die periode en de symtomen die zij ieder keer weer beschrijft lijken als twee druppels water op dat wat mijn zoetie nu sinds gister voelt ..... vreselijke spierpijnen over z'n ganse lichaam, tot ondraaglijk toe, en gister zelfs misselijkheid met braken ! pffffff DIT kennen wij niet ! DIT maakt me zo ongerust ! Ook al probeert iedereen me hier wél gerust te stellen ..... t'is zo moeilijk !
Reeds twee dagen na elkaar is hij om half 8 gaan slapen nadat ik z'n bedje verwamd heb op grootmoeders wijze, met een warmwaterkruik (daar houdt hij zo van van die warmte). Vanavond zelfs heb ik z'n rug moeten insmeren met een zalf voor spierpijnen ; of dat gaat helpen......kweet het niet meer, maar ik doe ALLES wat hij me vraagt.
Gister heeft hij van de ganse dag niet gegeten......in zijn situatie is dit écht niet goed, maja......de zin in eten is zeer ver te zoeken. Vandaag ging dat wel terug iets beter, maar alleen t'hoog nodige : vanmiddag heb ik hem twee lekkere zacht gekookte eitjes gemaakt met 'soldaatjes'; dat eet hij zo graag en vanavond zijn altijd geliefde lasagna en ook die heeft hij helemaal opgegeten maar voor de rest géén zoet, géén puddingske nieks.....
Ook toiletbezoeken gaan terug iets beter dan gister, dus zullen we maar hopen dat het terug een beetje de goei richting uitgaat???? Als nu die verdomde pijnlijke spierpijnen zouden wegtrekken...... t'Is toch zo al erg genoeg dat hij nu deze pijnen er nog moet bij krijgen verdomme !
Duimpjes heb ik nodig ! héél véél hardwerkende duimpjes ! Want dit is écht niet leuk !
Alweer véél te laat, maar toch wil ik hier even snel bij schrijven....
De chemo dag van deze week (nu is het er maar één - joepi!) is vrij goed verlopen. Alles is kunnen doorgaan (want dat is ook iedere keer héél spannend) omdat bloedcontrole oke was. Op zich duurt deze 'nieuwe' behandeling écht niet lang, ware het niet dat je daar uiteraard spijtig genoeg niet alleen zit, en ieder z'n beurt een beetje moet afwachten, maar dat vind men zoetie niet zo erg. Ondertussen praat hij met z'n lotgenoten.
Deze 'nieuwe' behandeling bestaat dus uit 3 beurten om de 3 weken, dus binnen 9 weken gaat de tumormerker-waarde terug gecontroleerd worden. k'Mag er niet aan denken.....alweer die vreselijke bange afwachtende momenten !!!
Maar......daar ga ik nu écht niet proberen aan te denken. De feestdagen staan voor de deur - de allermooiste maand van t'jaar (voor mij althans) begint zondag en daar ga ik, zoals alle voorgaande jaren, alweer t'beste en t'gezelligste uithalen om in januari alweer al die mooie herinneringen op te bergen.
Ik ben er klaar voor : m'n geplande 'kleine' grote kuis is goed volgens m'n planning afgehandeld dus nu kan ik me de komende dagen volledig concentrereren op de voorbereiding van kerst.
Gister is de advent begonnen en met een klein half dagje vertraging branden hier toch zo goed als op tijd de mooie adventslichtjes - pure gezelligheid !!
Morgen wordt nog een vrij zware dag want morgenmiddag komen ze hier 4 kuub hout op de oprit droppen en dat moet allemaal naar achter in de tuin in de houtmijt gestapeld worden..... Een héle klus die onze zoon op zich neemt en waarvoor ik had beloofd om hem te helpen. Maar nu heb ik vanavond vernomen dat de vriend van onze dochter ook komt helpen, dus......dat is super lief van hem en zo kan ik dan aan de voorbereidingen van het avondeten starten want morgenavond is het hier alweer 'full-hous' en s'middags moet ik ook al die hard werkende hongerige maagjes vullen en ook daarvoor moet ik morgenvroeg nog naar de winkel.
Mijn dagen zijn écht véél te kort. Ik zou dringend met m'n kerstkaartjes moeten beginnen ; ik wil dit jaar eens iets speciaals proberen, maar weet tot heden nog niet of het me gaat lukken...
Volgende week is het ook nog Sinterklaar zijn feest en ook al zijn de kids hier groot......toch houden ze er enorm van om door die goed-heilige man nog eens verrast te worden Dus ook daarvoor moet ik nog de nodige voorbereidingen doen....
Ach....weet je...we zullen nu gaan slapen en dan ga ik er morgen alweer met veel moed tegenaan !
t'Allerbelangrijkste is en blijft m'n zoetie ..... als die zich maar goed voelt en dan put ik hier voldoende krachten uit om verder te gaan.
De vergadering die vanavond hier thuis gepland was is veiligheidshalve dan toch maar bij de 'thuishaven' doorgegaan - spijtig vind ik het maar......het was TE riskant.
Toen ik gisteravond op de concessie aan de balie stond te wachten, stond er een dame naast me, die ook bleek toe te behoren tot m'n 19 collegaatjes (ik had ze nog nooit eerder gezien). Wat ik zo vreemd vond is dat deze daar zo vreselijk hard stond te hoesten en te niezen.... écht niet normaal ! Toen later bleek dat ook zij hier vanavond zou aanwezig zijn, overviel me een zodanig grote angst, dat ik veiligheidshalve gemeld heb dat ik het toch maar een beetje TE riskant vond.
Gelukkig had iedereen hier ten volle begrip voor en is onze unit-vergadering doorgegaan, daar waar ze iedere twee maand doorgaat en alle collegaatjes waren zeer begripvol. We gaan DIT idee uitstellen tot in de hopelijk snel betere periode.
Zoetie zelf was helemaal niet boos met mijn verstandige beslissing. Hijzelf had vandaag een rot-dag! Zoals meestal te voorspellen was, moest hij vandaag uitermate hart bekopen dat hij zaterdag alweer te hart van stapel is gelopen met het klusje van het plaatsen van de nieuwe sectionale garagepoort-opener. Blijkbaar heeft hij te lang op de ladder gestaan (dit tot groot ongenoegen van onze zoon die z'n papa meermaals verwittigd had om gewoon langs de zijlijn toe te kijken) maja.......zoetie voelde zich die dag super goed en voila.....nu nog maar eens bewezen hoe voorzichtig hij moet zijn. Hij kon vandaag haast niet meer gaan door ontzettend veel pijn in z'n knie (waarschijnlijk, denken wij, van TE lang op de ladder te staan, steun zoekend met z'n knie tegen de laddertrapjes).....
écht niet leuk om zoetie zoveel pijn te zien hebben en zodoende konden we onze toch een beetje boosheid niet verstoppen. Hij had moeten luisteren en zoals onze zoon zegde 'langs de zijlijn moeten toekijken'.
uiteraard begrijpen wij wel ten volle dat het voor hem niet makkelijk is om alles uit handen te moeten geven - alles wat hij vroeger zo graag deed.
Hopelijk is het morgen allemaal al wat beter pfffff want t'wordt zowieso alweer een spannend kliniek-dagje.
Normaal wordt er morgenvroeg gestart met de andere chemokuur die er uit bestaat 1x om de 3weken een ganse dag in het dagziekenhuis te verblijven om de taxotère chemo toegediend te krijgen.
Z'n handschoenen én sokken zonder vinger- en teen topjes liggen klaar, alsook een fleece dekentje én zijn bekende mutsje (in t'allerbegin van z'n ziekte gekocht door onze kids om z'n hoofd warm te houden bij t'verlies van zen haren) wat ook nu alweer zal gebeuren
De sokken en handschoenen dienen om voeten en handen te beschermen tegen de vrieskoude van de ijshandschoenen en ijsvoetschoenen die hij gedurende het toedienen van de chemo zal moeten dragen. Berekoud en écht soms ondraaglijk!
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum