Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
12-01-2014
zondagavond 12.01.2014
't weekend zit er alweer op....althans voor de werkenden onder ons.
Ikzelf heb een 'waakzaam' rustig weekend achter de rug, alhoewel het hier gister wel eventjes spannend was voor mij...Voor m'n zoetie was het gister de 3de dag na de chemo en als we terugblikken op voorgaande chemo's weten we dat die 3de dag soms héél erg in mineur kan zijn.... zo ook dus gister
Dit heeft niets te maken met het zeer goede nieuws dat we donderdag vernomen hebben, integendeel ; dit heeft gewoon te maken met .....de chemo! Gewoon die verschrikkelijke nevenwerkingen van die uitermate zware en vieze chemo ! Iets waar niets aan te doen is .... iets wat niet te voorspellen is.... alhoewel het niet de eerste keer is.
Wat is er gebeurd : wel gistermorgend staat men zoet op na een vrij onrustige nacht (pijn aan botten en gewrichten) en ikke dus beetje boos dat hij me niet gewekt heeft om een pijnstiller te gaan halen, maja....gedane zaken nemen geen keer en nu het toch morgend was was dan ook eerste werk : pijnstiller nemen! Na die pijnstiller zag ik ook wel dat het hem niet zo best verging maja....dat is niet de eerste keer, dus ik blijf op men hoede en blijf in z'n buurt en ondertussen doe ik m'n huishoudelijke werkjes. Na een tijdje (zo'n half uurtje denk ik) zag ik dat hij goed aan het eten was (z'n morgendpapje), dus....niets a de hand, alhoewel hij toch maar bleekjes zag, dus...ik blijf maar in de buurt en op een gegeven moment ga ik terug bij hem aan de tafel zitten en plots zegt hij me dat hij zich echt niet goed voelt...misselijk....mottig..... en dan kwamen de woorden : 'ik ga van mezelf draaien!'.... Man man man! ikke in paniek!!! Hij legt z'n hoofd op tafel...ik hoor z'n ademhaling versnellen ...vertragen.... pffff doodsangsten breken me uit en ik neem 'héél rustig!!' zijn gsm en houd me klaar om 112 te drukken.....écht ik meende het want wist niet wat te doen want was vast van overtuiging dat hij van de wereld weg was. Nét enkele seconde voor ik het nummer van de hulpdiensten wou drukken hoor ik hem terug 'tot leven komen' en ik vraag hem 'is het goed dat ik de ambulance bel' waarop hij direct zegt 'nee! dat is helemaal niet nodig! het gaat wel weer! Dus ik verwijder nummer en houd hem in t'oog en wonder boven wonder......hij 'komt écht tot leven' pffffff Zo wit heb ik hem nog nooit gezien ! Zo bleek, weggetrokken pffffff ik was er maar niet gerust in ! En toen vroeg hij me om 'het emmertje' te gaan halen..... en tja toen wist ik genoeg ... Erg he pffffff.......maar gelukkig enkele minuten nadien herleefde hij ! Z'n normale huidskleur was er terug en hij kon er zelfs nog humoristisch over doen ! ongelooflijk !
Wat is er nu gebeurd : volgens hem heeft hij zo'n bloeddruk-terugval gehad (zo ongeveer als hij in januari twee jaar geleden heeft gehad toen hij is gevallen met nieuwjaarsdag). Het voelde net hetzelfde aan zegde hij en daarom is hij wijselijk op zijn stoel blijven zitten.
Op zich is zo'n bloedddrukval niet zo ernstig, want na enkele minuten herstelt zich dat wel, maar patient mag dan in ieder geval niet rechtstaan plus.....nu wist hij perfect hoe dat aanvoelt en twee jaar geleden wist hij da niet, dus gelukkig is hij zo slim om dan goed naar zijn lichaam te luisteren.
Maar ik.....ik ken daar niets van en geloof me : DIT was alweer effe serieus schrikken !!!
Gelukkig waren die minuten (die voor mij veel langer duurden) voorbij en keerde alles terug naar 'normaal' maar mijn plannen om een uitgebreid menu voor s'avonds te bereiden die werden al gauw opgeborgen want noch hij noch ik had daar zin in ! Dus wat is ons dagje geworden : zoetie in de zetel met mij in de buurt als top-verpleegster : theetje met citroen maken, medicatie toedienen, hem met dekentje toedekken, tv voor hem opzetten, koffietje maken, s'middags toastje bereiden met smeerkaas (in de hoop dat het erin blijft) maar zo te zien smaakte dat hem wel dus....na enkele uren zag het er alweer veel beter uit, maar niettegenstaande dat is hij toch maar rustig in de zetel gebleven en ik dicht aan z'n zijde. Zo ook vandaag : hij heeft wél veel beter geslapen vannacht vertelde hij en tot hiertoe kan hij de pijnen van de gewrichten onder controle houden wat wil zeggen : hij voelt ze wel maar t'is draaglijk!
Gister dus veel te weinig gegeten maar vandaag toch goed alles ingehaald dus hopelijk niet al te veel gewichtsverlies ...
En zo zijn we morgen maandag.....dag 5 na de chemo.....op naar betere dagen....(laat ons hopen!)
Gister was het alweer voor mijn zoetie 'chemo-dagje' wat wil zeggen dat hij rond tien uur in t'ziekenhuis moest zijn - wachten voor de bloedafname - wachten tot de goedkeuring ervan om met de chemo kuur te starten en dan na drie uurtjes alweer huiswaarts te keren.Alles bij mekaar heeft het tot half 4 deze keer geduurd omdat het verschrikkelijk druk was - niet leuk om zien in die wachtzaal
We wisten dat bij de bloedafname ook alweer een tumormerker controle zou gedaan worden. De uitslag daarvan weten we altijd maar de dag nadien, vandaag dus.
Ik kan je verzekeren dat de termijn tussen gister en vanmiddag onmenselijk vreselijk zenuwslopend waren !!!!! Ik leer dit écht niet !!!!
M'n zoetie mocht pas na de middag vanaf een uur of 2 bellen naar onze oncologe (daar ze daarvoor, wegens de inmense drukte, niet bereikbaar zou zijn) pas bellen. En dan is het nog afwachten of we ze aan de telefoon krijgen en geloof me : dat lukt haast nooit van de eerste keer !!!! Dus ook vandaag niet.
Pas tegen half 3 (toch nog vrij snel dus) had hij haar te pakken ........ en wat er toen volgde waren onbeschrijfelijke momenten van ....herademing-ontlading-geruststelling-vreugdetraantjes-en gelukkig zijn!!!!! WANT de uitslag was super goed : zijn tumormerker waarde is gezakt van 32 naar 10 en dit in een dikke anderhalve maand tijd ! Ze was ontzettend tevreden en uiteraard wij ook !!!!
Direct is er hier overgegaan tot het ontstoppen van een fles(je) champagne !!!! Dit moest toch eventjes gevierd worden !!!! Direct ben ik ook gestart met het versturen van smsjes naar diegene die het verdienden om het te weten en daarbij als eerste onze zoon natuurlijk die hier de ganse voormiddag mee had gezeten om papa moed in te praten en onze zinnen wat te verzetten en dan ocharme moest gaan werken ; ik vond het zo erg wetende dat die eerste momenten op zijn werk, zo zonder nieuws van het thuisfront, voor hem verschrikkelijk moeten geweest zijn. Onze dochter die was bij ons toen haar papa met de dokter belde en heeft hier mee geklonken op t'goeie nieuws !
Gevoel van opluchting was en is onbeschrijfelijk !!!!
Nooit heb ik gedacht dat ik ooit met zulk nieuws zo tevreden zou kunnen zijn !
Gister en de dag daarvoor werden hier héél voorzichtig en héél stilletjes door onze zoon plannen gesmeed om er ook dit jaar, zoals het voorbijgaande jaar, er weer met z'n allen een weekje op uit te trekken maar toen men zoetie die plannen hoorde stelde hij toch maar voor om met die plannen toch nog wat te wachten...... Stiekem was ik toch al via internet op zoek gegaan naar eventuele leuke bestemmingen......maar ook in m'n achterhoofd een beetje angst dat het niet zou kunnen doorgaan....Heel eventjes proefde ik alweer t'ontzettend fijne gevoel van 'iets te kunnen plannen....terug iets hebben om naar uit te kijken'.......zaaaaalig ! Maar nuchter als ik ook ben verstopte ik die leuke gevoelens toch ook voorzichtig weg tot........vandaag.
En gelukkig - Godzijdank!!!!!!! mag ik deze gevoelens nu van de daken schreeuwen en mag ik nu wél van m'n zoetie uitkijken naar een leuke bestemming !!!!! ZAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAALIG is dat !!!!!!!
UIteraard weten we dat deze behandeling 'nog' niet stopgezet kan worden maar dat vinden we nu écht niet zo erg. We weten wat ons te wachten staat ; we zijn gewapend met pijnstillers en andere middelen om de moeilijke dagen te overbruggen, nét op dezelfde manier dat we dit nu de laatste drie weken gedaan hebben. En het goeie nieuws van vandaag geeft daar voor m'n zoetie nu een extra boost voor om er extra met volle moed tegen aan te gaan en in ons achterhoofd blijven we stilletjes hopen op een nakende 'rustpauze'.
Wees nu eerlijk .......veel vragen we toch niet hé ????!!!
Rest me nu alleen nog 'al' mijn superlieve vrienden duimertjes duizenden keren te danken !!!!!!!!!!!
Wat ben ik blij hier een uitlaatklepje voor jullie te mogen zijn - dankje xxx
Zijn jullie nu ook een beetje blij met ons ? Ja hé.....dan nodig ik jullie uit om te delen in ons beetje geluk waar we zo dankbaar voor zijn !!!!
Laptop staat klaar, lektuur ligt klaar, parkeerkaart ligt klaar, en natuurlijk het allerbelangrijkste : zoetie's huiswerk hetwelk de dokter iedere keer naleest en waarop ze t'verloop van de voorbije drie weken kan lezen.
Tumormerker wordt morgen gecontroleerd ; op zich niets ergs want dat zien ze in het bloed maar het ergte is de wachttijd ... ik haat dit!!!Maar.....of ik dat nu blijf herhalen pffff ....niets a te doen !
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
