Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
23-03-2014
zondagavond 23.03.2014
Vanmorgend scheen hier eventjes de zon.....letterlijk maar ook figuurlijk.
M'n zoetie was wakker en ging zich allereerst douchen ......op zich niets speciaals eigenlijk, maar ......de voorbije dagen ging dat écht niet zo vlotjes, dus......goei teken dacht ik.
Ik liet hem rustig doen (wat dat heeft wel wat tijd nodig) maar bleef toch op men hoede beneden, met de woonkamerdeur open zodat ik hem regelmatig kon horen en vanaf t'moment dat ik nog maar dacht dat hij zo goed als klaar was liep ik de trap op om hem te gaan halen. Ik begeleid hem op de trap, zowel naar boven als naar beneden. Als hij naar boven gaat ga ik achter hem en als hij naar beneden komt loop ik voor hem ; niet dat ik veel zou kunnen tegenhouden, maar misschien toch, indien nodig de ergste schok opvangen....kweet het natuurlijk niet en hoop het nooit te moeten ondervinden !
Ik merkte toch al direct énige verandering, niet veel maar dat hoeft niet, t'kleinste lichtpuntje is momenteel al voldoende om me wat hoop te geven. Zo na een klein uurtje mocht ik dan toch koffietje maken en nadien toch enkele toastjes smeren met boter en smeerkaas ('mmmm dacht ik.....allemaal goeie tekens). Tja hij MOET iets eten want hij neemt nog steeds die antibiotica. Alles is dus de ganse voormiddag vrij goed verlopen.
Vermits het wielrennen (Milaan-San Remo) was vandaag kwam onze zoon z'n papa wat vergezellen en ook onze dochter (waarvoor het 'afscheid' gister vrij zwaar viel - ze studeert en heeft het zwaar en dan zit de kans er in dat we ze een ganse week niet zien maar wel horen) dus die kwam vannamiddag ook nog eens langs om dan morgen met goeie moed aan haar studies verder te werken. Ze heeft het ook moeilijk met de toestand van haar papa ; beiden hebben het moeilijk en verwerken het ieder op hun manier. k'Vind het zo erg voor onze kids dat ze dit op hun leeftijd moeten meemaken. Alles had er in deze periode van hun leven totaal anders moeten uitzien ! Dat maakt me zo kwaad en verdrietig tegelijkertijd !
En toen werd het avond....eten tijd.... ik ging me weer volledig geven in de keuken om men zoetie te plezieren..... Hij kwam zelfs aan de tafel zitten (de voorbije dagen gebeurde het meermaals dat ik z'n eten tot in de woonkamer bracht zodat hij zich niet hoefde te verplaatsen) maar vandaag ging het. Bij het eten moet hij dus de zoveelste antibiotica pil nemen ; dat zijn verdomd grote tabletten en meermaals heeft hij zich daar al in verslikt en alsof het zo moet zijn dus vanavond alweer ! Met alle gevolgen vandien ! Hij verslikt zich in die pil....die blijft in z'n keel hangen....op dat moment moet hij niezen en tja.......gelukkig stond de emmer naast hem, dus met alle gevolgen vandien...... Lap...ganse avond naar de kl !!! Niets meer willen eten natuurlijk, geen koffie durven drinken of geen thee ....de rest v de avond op water en....nieks !
Nét nu ik dacht een lichtpuntje te zien.......terug naar af, zo'n gevoel heb ik dan pfffff !
Gister hadden we besloten om maandagmorgend (morgen dus) de huisarts te laten komen ; deze namiddag zegde hij dat dat zéker niet meer nodig zou zijn ; maar na vanavond weet ik het alweer niet meer !
Dat gaat dus morgenvroeg uitwijzen ...... ik hoop aub dat het niet nodig moet zijn en dat het hier eindelijk eens gaat veranderen !
Vanmorgend was ik samen met onze zoon in de keuken bezig (ik voorbereidingen avondeten want dochter komt eten en zoon zo fier als een gieter verder broodjes bakken - iets wat hij normaal samen met z'n papa wou doen). Nu doet hij het aan de tafel waar papa zit 'af te zien' maar t'steunt hem als hij weet dat z'n papa toekijkt. Toen kwam t'moment dat m'n zoetie zegde 'kzal me eens gaan wassen' dwz.....terug naar boven naar de badkamer..... Ikzelf heb dat niet graag ; ik heb t'liefst dat hij zich morgen direct doucht na t'opstaan, maar hij zelf gaat liever rustig naar toilet....naar beneden...sigaretje roken....zoals hij vroeger altijd deed en dan na een uurtje de douche in. Allemaal goed en wel als je goed te been bent maar nu zorgt hij er zelf voor dat hij twee keer de trappen moet doen.. Enfin....da's zijn beslissing natuurlijk en ik ga dit zeker nu niet in deze omstandigheden tegenspreken ; ik laat hem maar. Maar als hij dan uiteindelijk terug naar boven gaat, zo wankel dat hij momenteel op z'n voetjes staat, ben ik toch niet helemaal gerust en let er nauwlettend op dat hij steeds z'n gsm bij zich heeft.
M'n zoetie dus naar boven en ik werk verder in de keuken met m'n zoon, constant m'n gedachten afdwalend naar hem daar boven. Dan gaat m'n gsm...een smsje ; ik kijk vlug : onze dochter .... Even later terug smsje ....alweer dochter.... (al die gsm toestanden zijn niet meer uit onze leefwereld weg te denken, maar ooit waren er wel andere tijden hé, zo zonder gsm) enfin.....even later terug smsje.....ik was net men bechamelsaus aan t'maken voor de witloof-oven schotel en wou die saus wel afwerken, maar m'n smartphone blijft signaal geven tot ik het laatst binnengekomen smsje gelezen heb, dus constant dat signaal .... ik kijk en men hart bonkt in m'n keel ! wat lees ik 'boven aub' en zie direct dat dat v m'n zoetie komt ! Terwijl ik dat roep naar onze zoon rennen we met twee de trap op richting badkamer en wie zit er daar languit voor de wc......écht zielig !!!! Hij eet vrijwel nieks en dat beetje dat komt er dan nog uit ! pffff Zowel diaree als braken - t'houdt niet op ! 'niet paniekeren' waren m'n zoon's woorden....hij kent z'n mama ... écht allemaal nieks voor mij, ik ben écht direct zo in paniek hé pfff Ik ga op aanraden v mn zoon een kussen halen om achter papa's rug te zetten en beiden zetten we ons naast hem op de badkamer vloer en luisteren naar z'n verhaal (gewoon misselijk geworden tijdens t'tanden poetsen en om meer ellende te vermijden direct op de grond gaan zitten) ; tja k'ben met een pompier getrouwd hé en die weet gelukkig wel wat te doen in noodsituaties. Terwijl hij z'n verhaal deed kwam er zelfs alweer een humoristisch lachje bij te pas, maar ikzelf kon amper lachen. Als ik hem daar zo zag zitten ...... ik heb écht uiterlijk nu een zieke man en dat is zo verschrikkelijk !
Alweer wil hij dus niets meer eten vandaag - komt er nog bij dat hij sinds gisteravond een stijve nek heeft opgelopen door verkeerde beweging te doen t'is wreed ! miserie miserie !
Na een tijdje heb ik hem dan helpen verder wassen en aankleden zijn we héél langzaam terug beneden geraakt.
Momenteel is het bijna twee uur namiddag en slaapt hij alweer bijna twee uur met alleen plat water in z'n lichaam.....
Ik waak.....de open haard brand gezellig en de hond ligt tussen ons in, vandaar dat ik tijd heb om aan m'n pc te zitten
Het avondeten staat klaar ; alleen is de vraag met hoeveel gaan we aan tafel zitten vanavond ? ....
Maar ik probeer er t'beste van te maken ; mijn taak is : er voor hem zijn en me niet laten hangen en dat zal ik ook niet doen als hij het ziet, maar t'wordt enorm zwaar omdat de machteloosheid vergroot.
De reden dat ik nu nog aan het tokkelen ben hier is : ten eerste omdat tot nu (bij mij althans) seniorennet er uit lag en ten tweede omdat de wasmachine en de droogkast nog op volle toeren draait en ik toch niet gerust ben alvorens die twee machines terug hun rust hebben.
Ik had gehoopt de voorbije twee dagen beter nieuws te kunnen schrijven, maar tot hiertoe is de toestand nog steeds hetzelfde : misselijk.....gewrichtspijnen.....en onbeschrijfelijk moe..... en we zijn een week en twee dagen verder..... Dus, misschien nog geen reden om te panikeren maar toch.....leuk is wel anders!
Al meer dan een week eet m'n zoetie niet zoals het hoort en dat komt z'n gewicht alweer niet ten goede, al moet ik zeggen dat ik daar vorige keer ook schrik over had maar al bij al viel het gewichtsverlies nog mee, dus laat ons hopen dat dat nu ook zo gaat zijn. Vandaag heeft hij een muizenmaaltijdje meer gegeten dan de vorige dagen, dus......misschien toch hoopvol ??
De komende dagen zullen het hopelijk bevestigen !
Vandaag was hier 'brood-bak-dag' ; onze zoon had vrij vandaag en had aan papa beloofd om van alles te komen uitproberen. M'n zoetie heeft altijd graag gebakken - vooral brood en pistoletjes en sandwiches maar geloof me.....vandaag stond zijn kopje daar écht niet naar. Wél heeft hij genoten van de heerlijke geur die in huis hing en van de leerzame commentaar van bakker-zoonlief. In totaal vier héél speciale broodjes gebakken en het vijfde moet een nacht rijzen in de koelkast, dus dat wordt morgen afgewerkt. En ik kan jullie verzekeren ...........lekker zijn ze !!! Maar ja, wat gaat er boven vers gebakken brood ....
Daarnet had ik weer één van mijn moeilijke momenten (die komen de laatste tijd wel al eens meer voor). Dan overvalt de angst me en begin ik te piekeren (meestal als ik hier helemaal alleen zit). Ik had geholpen met zoetie in bed te krijgen (helpen wil zeggen : achter hem gaan op de trap, moest hij z'n evenwicht eens verliezen.....ik weet dat IK hem niet zou kunnen tegenhouden, maar de eerste val zou ik toch kunnen breken denk ik), dan help ik hem in z'n pyama en zorg dat zen medicatie boven staat en vers drinken. Zolang hij dan nog in de badkamer is laat ik de woonkamer deur open zodat ik maar gerust ben als ik hoor dat hij goed en wel in bed ligt.
En dan komen er soms al eens momenten dat ik pieker... en dat ik bepaalde situaties enorm mis, situaties waar ik vroeger helemaal niet bij stil stond .... : ik mis zo veel om samen te doen met hem : wandelen met de hond, fietsen, samen boodschappen doen, samen in huis klussen, samen kokkerellen, samen in de tuin bezig zijn, samen op vrienden- of familiebezoek, samen eens naar de cinema, samen eens naar Ikea of de shoppingcentra en zo kan ik hier nog uren doorgaan en dat mis ik verdomme allemaal zo hard !!!! En dan beangstigt mij de vraag : komt dat allemaal nog wel terug????? daar vrees ik zo voor !
Van dat alles wat ik hiervoor opnoem gebeurd niets meer ......
De moestuin ligt te wachten om gevuld te worden met allerlei lekkers (sla, kruiden, peterselie, paprika, komkommer, pompoenen en noem maar op...) al het zaak heb ik reeds in huis en plannen om kleine plantjes te gaan kopen zijn er ook, maar als ik aan al dat werk nadien denk, al die verzorging, het aanvechten van de slakken etc etc etc....... dan vrees ik dat ik dat allemaal niet ga aankunnen - toch niet zonder zijn hulp, écht neen dat kan ik niet.
Weet je dat ik blij ben dat het weer, ondanks dat de lente vandaag begonnen is, omgeslagen is naar minder goed - erg hé ! Want dat goede weer vraagt naar tuin klusjes en ik heb men handen nu al zo vol met van alles en nog wat....
Als ik in de winkel sta en ik moet men portmonee nemen om een betaling te doen zie ik iedere keer weer die foto van men zoetie..... hij zit er al jaren in .... mijn knappe gezonde man..... zo'n ontzettend groot verschil met nu..... Wat kan deze wereld toch verdomme wreed zijn !!! En waarom ??? Waarom overkomt hem dat ???? Wat heeft hij misdaan om nu zo te moeten afzien ???? Wordt hij gestraft voor iets ? Worden wij gestraft voor iets ???? Ik weet het niet ! Ik weet alleen dat het zo verdomd oneerlijk is !!!
Sorry.....ik zit er effe door, maar gelukkig mag ik het hier effe neertokkelen ; toch misschien een beetje een verademing voor t'slapen gaan.....
k'Ga nu naar de wasmachine-droogkast kijken en dan men bedje opzoeken.....
Morgen een nieuwe dag met......k'durf het haast nie meer te vragen ..... k'zal het sebiet in stilte in m'n bedje vragen...
Vaderdag......dat is het vandaag en uiteraard hebben we dat toch een beetje 'gevierd'.
'er zijn' voor de allerliefste papa hier in ons midden is toch één van de mooiste geschenken voor hem denk ik en de lekkere meringue-patékes die zijn besteld voor volgende week, zo ook de champagne want vandaag had dat toch niet zo gesmaakt.
Vandaag was voor hem een klein beetje betere dagje.....alhoewel ik persoonlijk vind van niet, maar ik voel natuurlijk niet hoe hij zich voelt. Dankzij twee pijnstillers en de zoveelste dag platte rust in de zetel, hebben we deze dag alweer tot een goed einde kunnen brengen. Veel eten zat er alweer niet in ..... vanmorgend z'n papje (zonder suiker!) - vanmiddag een bordje vers gemaakte paprika soep (niet écht callorie rijk!) en vanavond een 300gr vette platte kaas met bruine suiker (mmmm DE callorierijkste maaltijd v vandaag!), dus.....een top-dieet voor iemand die wat wil afvallen zou ik zeggen ((
Maar me hierover druk of boos maken heeft helemaal geen zin ; hijzelf moet aanvoelen wat kan en niet kan en hopelijk gaat het iedere dag die nu volgt alweer terug een beetje in opgaande lijn ! (ik hoop het zo hard!)
t'énige serieuze pluspunt v vandaag is geweest : géén misselijkheid gevoel ! oef !
k'Ben zelfs, na hem zo goed als zetel-arrest te hebben gegeven - iets kunnen gaan drinken met twee vriendinnen. Dat was wel eens nodig want hen had ik al lang niet meer gezien, dus héél veel bij te praten. Best gezellig maar toch, zoals beloofd, op tijd terug naar huis want écht gerust was ik er niet in.
Morgenvroeg heb ik afspraak met onze dochter ; ze heeft nog een 'later'-vaderdag cadeautje in haar gedachten en vroeg m'n mening hierover en daar ze morgenvroeg vrij van lessen is had ze m'n steun en raad gevraagd. Dat kan je als ouder toch niet weigeren hé ;-) Onze zoon komt extra vroeg naar hier zodat ik zoetie niet of practisch niet alleen moet laten en zodat ik met een alweer gerust geweten even van huis kan.
En zo zijn we dan alweer donderdag en loopt de 'werkweek' alweer op z'n laatste en beginnen wij morgen aan week 2 - hopelijk met positievere dagen ......
Vandaag is het vaderdag ! - Hopelijk kan ik dat strakjes toch een kleine beetje 'vieren' met m'n zoetie ; k'had hem graag zo'n lekker patéker gaan halen - zo eentje met slagroom en méringue......dat lust hij normaal graag...... Maar k'vrees ervoor want pffffff t'kan hier weer tellen......
De keelpijn is alweer vreselijk dus met gevolg : geen eetlust want slikken doet pijn ! punt uit ! zo simpel is dat ! Ik hoef niet aan te dringen want dat helpt ook niet....
Wat de pijnlijke gewrichten betreft : gister is de huisdokter langs geweest : eerstens voor de antibiotica al voor te schrijven voor de opkomende keelpijn en tweedes voor die vreselijke gewrichtspijnen. Dokter haar woorden zijn 'we leven niet meer in de middeleeuwen dus afzien hoeft niet!' dus........Godzijdank bestaat er een zwaardere pijnstiller !
Ikke direct naar apotheker alles in huis gaan halen en gisteravond waren die pijnen al voelbaar verbeterd .... oef !
Vanmorgend goed gestart met alle medicatie - en ondertussen loopt dat al serieus op hoor : pilletje voor de maag - pilletje voor de misselijkheid - pilletje voor de gewrichtspijnen - pilletje voor de diaree - pilletje voor de jeuk van de spuitjes én spuit bloedverdunner ! En dan kan de dag beginnen pffffff...... Maar heb hem vanmorgend gezegd dat er mensen zijn die NOG meer pilletjes moeten innemen iedere dag (mageren troost natuurlijk)
Dus....zwaardere pijnstiller is toppie MAAR eerlijk gezegd TE toppie....... zoetie was vandaag ganse dag zombie - écht niet leuk !!! Oké geen pijn meer maar zo zat als duizend man dus gevaar voor vallen was nog vergroot én eetlust nihil !!! (door nog ergere keelpijn)
Hier zitten we alweer in die vizieuse cirkel van miserie ! pfffffff En als kers op de taart kwam er vanavond nog een braak half uurtje bij te pas !!!! ook dat nog !!!!!
man man man toch.......... t'maakt me soms zo boos en zo verdrietig tegelijkertijd !!!! zo machteloos moeten toekijken is niet plezant hoor !
Ik hoop maar op beter dagen maar wanneer gaan die nu komen ????????????????????? Gauw aub !!!!!
k'Ga nu bedje opzoeken want t'is alweer veel te laat en hopelijk kan ik wat beter slapen......
Gewrichtspijnen van m'n zoetie waren vandaag verschrikkelijk !!!!! De pijnstillers doen hun werk maar de pijnen zijn te hevig om ze volledig te onderdrukken ! Dus afzien van de morgend tot de avond !
Ik doe m'n best om die pijn te verzachten om er voor hem te zijn, iedere seconde van de dag !!! Maar soms ben ik héél erg verdrietig en boos omdat ik zo machteloos moet toekijken !
Morgenvroeg de huisdokter bellen want ook de keelpijn begon vanmiddag al de kop op te steken en die miserie er nog eens bij kan ik heus wel missen !!!! Gelukkig was het maar eventjes dat men zoetie dat meldde ; voor de rest v d dag heb ik daar niets meer over gehoord, maar toch het zekere voor het onzekere nemen en antibiotica laten voorschrijven PLUS hopelijk straffere pijnstillers of toestemming van hogere dosis.
Waar hij geen last van heeft (is tochallemaal raar hoor) is de misselijkheid met appelflauwtes ; Godzijdank natuurlijk ! maar de rest is dubbel zo hard ! Dus ik weet niet of ik nu blij moet zijn of niet met t'feit dat er geen appelflauwtes waren de voorbije dagen.....
Gelukkig eet hij vrij goed en slaapt hij goed (soms met soms zonder slaaptabletje)
Door de hevige gewrichtspijnen is zich verplaatsen bv van zetel naar tafel of v zetel naar toilet héél erg moeilijk en proberen we er ondanks alles nog steeds een vrolijke noot in te brengen door de zeer trage polognaise te doen, maar dan wel zeer traag......
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
... écht allemaal nieks voor mij, ik ben écht direct zo in paniek hé pfff
