Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
20-07-2014
zaterdagnacht 20.07.2014
Als de kalender een dag aanwijst......beginnend met het cijfer '2'.....bekruipt me hier een vreselijk gevoel....
Het gemis is met momenten niet te beschrijven.... écht....nu ook vind ik geen woorden om neer te tokkelen wat ik voel.... alleen kan ik zeggen : 'verdomme wat mis ik hem !!!'
Ik heb voor de zoveelste keer vandaag het mooie fotoalbum in m'n handen genomen ; het eerste in een rij van drie ; deze album(s) gaan over onze schitterende drie gezinsvakanties van de laatste twee en een half jaar. Toen hij het in het beginstadium van zijn ziekte zo schitterend goed deed qua verdragen van de chemo en qua mooie bloed- en scanresultaten, groeide hier het eerste jaar het verlangen om met z'n allen op vakantie te gaan, nét zoals vroeger toen de kinderen nog klein waren want de laatste jaren voor papa's ziekte gingen ze eigenlijk meer met vrienden op reis en probeerde iedereen zo'n beetje z'n eigen weg te zoeken. Maar vanaf dag 1 van de bekendheid van papa's ongeneeslijke ziekte is de band in ons gezin, die toen al zeer gehecht was, NOG sterker geworden ; vandaar onze gezinsvakanties.
Drie hebben we er gedaan : het eerste jaar naar de Elzas ; hetzelfde jaar in het najaar naar Normandië en vorig jaar naar de Provence ..... en dit jaar stonden de bergen op het programma (Oostenrijk), maar die reis heb ik geannuleerd... ik kan/kon het niet aan om naar de plek te gaan die m'n zoetie samen met ons mee had uitgezocht en bestudeert. Dus eigenlijk geen vakantie maar ook met dat idee voelde ik me niet zo best, vandaar dat het idee is ontstaan om er toch met z'n allen enkele dagen van tussen uit te trekken en zodoende vertrekken we morgen (maandag) voor een weekje terug naar de Elzas (Route du Vin) maar gelukkig is die Route zodanig lang dat we nu een totaal andere kant van die mooie streek gaan leren kennen ; dit hebben we bewust zo gekozen om de emotionele herinneringen iets minder moeilijk proberen te maken. Maar ik weet nu al, bij het schrijven van deze woorden, dat ik het alweer ontzettend moeilijk ga hebben.
Ik mis hem toch zo verschrikkelijk hard !!!
Uiteraard gaat hij mee ; hij gaat trouwens overal mee naartoe : van naar de bakker tot nu in de Elzas....
Mijn valiesje staat klaar....leeg..... Het doet zo raar om in te pakken voor mezelf alleen.... Morgen nog eens met veel moed aan beginnen....proberen.....tenslotte moet het me wel lukken of ik moet thuis blijven en dat is ook geen optie.
Ondertussen is onze zoon en z'n vriendin terug van hun weekje vakantie ; ze zien er beiden zeer goed uit en hebben zo te horen al bij al toch nog een mooie week achter de rug. Ik wist, door de dagdagelijkse smsjes, dat onze zoon het vrij moeilijk heeft gehad daar uiteraard door het grote gemis van z'n papa. Ook hij kan het nog steeds geen plaats geven.....wij ook niet
k'Ga nu proberen te slapen.....ttz : nog een tijdje naar de hemel kijken - sterretjes zoeken - z'n foto dicht bij mij leggen en hem een nachtzoentje geven...
Op de achtergrond zingt Luc Caals.....'een beetje verliefd' (André Hazes) en de tranen rollen over m'n wangen.... Ondanks dat ik vandaag een luchtig ontspannen dag heb beleefd, samen met m'n dochter en haar meter (mijn ex-schoonzus. Ons geplande fietsdagje hadden we geruild, wegens de slechte weersvoorspellingen, naar een bezoek aan het Mas in Antwerpen (Muzeum Aan de Schelde). Ikzelf was daar nog nooit binnen geweest. Wél heb ik daar nog niet zo héél erg lang geleden eens met m'n zoetie voor een gesloten deur gestaan met toen de belofte dat we ooit wel eens zouden terugkomen...... En dat was dus vandaag.....maar, buiten dat hij in m'n handtas aanwezig was.....was het dus totaal anders. Ik had vanmorgend niet gedacht dat het me zo ging ontroeren maar ik merkte het vrij vlug toen we alsmaar hoger en hoger gingen en toen we het daarin gevestigde zeemans museum binnentraden werd het me emotioneel alsmaar moeilijker en moeilijker. M'n zoetie hield zo van alles wat met het water te maken heeft : de zee, de boten, de visserij, de knopen, enz... Maar toch probeerde ik me sterk te houden en trok m'n handtas alsmaar dichter tegen me aan tot we het dak van t'Mas bereikten..... Man wat is het adembenemend daarboven ..... ik merkte aan ons dochter dat ook zij het moeilijk had en samen zijn we dan in tranen uitgebarsten en hebben we in mekaars armen troost gevonden. Ik fluisterde in haar oor 'kind ik mis papa zo erg.....' waarop zij me antwoordde : 'kweet het mama.....ik ook...' Gelukkig was haar meter er nog om ons beiden te begrijpen en een hartverwarmend woordje te zeggen waarop we, na diep in- en uitademen, onze toeristische tochtje verder zetten. Het idee van onze dochter om in 'De Burgerij' iets lekkers te gaan eten heeft veel goed gemaakt en was best gezellig. Nadien heb ik ook nog t'Felix Pakhuis leren kennen en was het al bij al voor mij toch zelfs een leerrijk dagje, met papa diep in ons hartje en héél dicht bij ons.....
Zeker voor herhaling vatbaar, wetende dat er nog zo vele van die emotionele momenten op onze weg gaan liggen.....
Ik heb deze week een dochter-weekje en we proberen er t'beste van te maken. Er staat al vanalles op onze agenda maar in het bijzonder ook enkele bezoekjes bij juweliers ivb met het as-juweeltje dat we willen uitzoeken....
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum