|
..... met héél véél moeite probeer ik hier iets neer te schrijven....
Ik heb zo juist in m'n dagboekje hier gaan kijken naar 'vorig jaar-deze tijd'...... en als ik dan zo zit te lezen dan rollen de tranen over men wangen....
ongelooflijk hoe 'goed' je je toen nog voelde lieve zoetie... / je hebt zelfs nog geholpen met het installeren van een nieuwe motor voor de garagepoort ... Je hebt zelfs worstenbrood gegeten !!!
Ik zie het allemaal zo voor me, precies alsof het gister was! Ik herinner me het zo goed allemaal!
Maar dan...
Ik ben zelfs iets verder gaan lezen....de eerste week van december vorig jaar...
je ging toen zienderogen achteruit - écht niet te geloven!
Ook die film komt dan helemaal terug, dus ben ik maar gestopt met lezen....
Mijn allerliefste zoetie toch..... Kon je maar eens zien hoe goed 'de werken' hier verlopen - hoe alles zo mooi aan t'worden is - hoe hard onze twee schatten van kinderen me helpen en steunen - hoe mooi je foto steeds tussen steeds verse mooie rozen staat - hoe vaak ik kusjes geef op die prachtige foto....
De advent begint deze week zoetie.....en jij weet als de beste dat ik dan stipt altijd m'n adventslichtjes op de vensterbank plaats..... en nu zie ik er zo tegenop..
Het kerstgerief moet binnen 14 dagen naar hier gehaald worden en ook dat zie ik momenteel niet zo goed zitten.
Maar de kinderen houden ook van die warmte en die gezelligheid rond Kerst, een gevoel dat wij ze hebben aangeleerd en meegegeven en dat missen ze nu ook zo hard, dus zal ik proberen met uiterste best te doen om ze die warmte te blijven meegeven, ook al zeggen ze vaak dat, sinds jij er niet meer bent, hun 'thuis' verdwenen is. En dat te moeten horen doet zo'n pijn, dus heb ik voor mezelf voorgenomen om, ééns ik hier beneden in 'ons' nieuwe stekje intrek, ik er écht alles, maar dan ook alles aan zal doen, om voor hen terug die 'thuis' te creëren die ik al die gelukkige jaren met jou gecreërd heb...... een moeilijke taak, maar ik zal er voor vechten om die warmte terug in huis te halen, dat beloof ik jou !
.....hier een klein gedichtje voor jou, men allerliefste zoetie.....:
Nog elke dag laat ik een traan om jou,
omdat ik je mis en nog altijd van je hou !
Het is nu 6 maanden geleden... maar voor mij als de dag van vandaag,
maar ''waarom'' DAT blijft mijn vraag.
Het doet pijn als ik thuis kom en je er weer niet bent,
weet dat dit NOOIT went....
Er heerst soms zo een vreemde stilte in huis,
soms kijken we elkaar aan, maar zeggen geen woord.
We zijn iets dierbaars kwijt,
het is JIJ die bij ons hoort !
Lang heb jij tegen je ziekte gestreden.
ons verlaten was nog niet jou plan,
en wij wisten daar allemaal van.
Toch denk ik elke dag terug
hoe jij kon blijven lachen, met al die pijn achter de rug
Hou je daar boven een plekje voor mij apart ??
Lieve zoetie.....je bent en blijft voor altijd in mijn hart!
Jouw zoeteke
|
