Dag op dag, is het een maand geleden, dat ik mijn blogje kwam bij schrijven.... t'Is écht niet met opzet dat er zo veel weken tussen zitten hoor ; t'is gewoon een samenloop van omstandigheden : nog steeds druk met renovatiewerken hier (wat helemaal eigenlijk geen excuus is) maar ook het feit dat ik het soms heel erg moeilijk heb, is wel een eerlijk excuus... Het schrijven lukt me niet zo best :-( Al kom ik praktisch alle dagen op men blogje want de aantrekkingskracht om te komen lezen hoe het hier vorig jaar, deze tijd aan toe ging, trekt me enorm aan, al doet het héél veel pijn, wetende nu wat komen gaat.....
Weinig mensen begrijpen (dat merk ik aan hun reacties) dat het gemis alsmaar groter wordt en dat gemis gaat gepaard met vele tranen en veel denkwerk....
Te weten dat het haast gaat verjaren, maakt het allemaal nog veel veel erger ! DIE dag wil ik écht niet herdenken ! DIE dag wil ik écht wissen in m'n geheugen ! DIE dag stond voor mij de wereld stil ! Maar DIE dag.....daar denk ik nu bijna 365 dagen aan ! t'Is een film die in m'n oogjes staat gegraveerd.....zéér pijnlijk!
Intussentijd woon ik dus volledig in m'n nieuwe stekje (de gans vernieuwde, gerenoveerde en uitgebouwde benedenverdieping van het ouderlijk huis). Ik slaap sinds twee weken in m'n nieuwe bedje, geniet van de regendouche in m'n nieuwe badkamer, kijk in m'n nieuwe zetel naar m'n nieuwe ultra moderne flatscreen en kook lekkers in m'n nieuwe landelijke keuken en heb vandaag voor de allereerste keer, samen met m'n zoon buiten op men nieuwe terras gegeten en genoten van het zalige voorjaars zonnetje.... allemaal dingen die t'leven zo heerlijk zalig zouden moeten maken, maar voor mij allemaal dingen die het zo verdomd moeilijk maken en waarvan ik 'geniet' met zeer gemengde gevoelens van enerzijds fierheid maar ook anderzijds enorm verdriet van gemis.
Kon ik het hem toch maar eens allemaal tonen - wat zou hij fier zijn ! Kon ik hem toch nog maar eens vastnemen, knuffelen, ruiken ! Kon ik toch nog maar voor hem zorgen ; ik had het écht de rest van m'n leven met hart en ziel gedaan !!
Maar neen......er is alleen die leegte. Voor de eerste keer in m'n leven slaap ik in t'midden van t'bed....
Ach.....en zo kan ik hier nog lang doorgaan, maar t'helpt niks.... t'gemis blijft nu....morgen....later....for ever!
Alle dagen praten we over je ; overal betrekken we je er bij ; woorden als 'wat zou papa zeggen' of 'hoe zou papa dit oplossen' etc etc zijn hier dagdagelijkse kost.
De lente is in t'land men zoetie .... en ik zou voor m'n nieuwe terras nieuwe tuinmeubeltjes moeten gaan uitzoeken..... Godzijdank heb je me twee schatten gegeven die nu jouw taak een beetje overnemen en me met raad en daad bijstaan.....
Ook is het 'onze' maand ..... alweer een verschrikkelijke dag die op me afkomt....onze trouwdatum.... Sta me bij aub om deze ooit prachtigste dag in m'n leven, te doorstaan....
Lieve zoetie....
Van hier op aarde blijf ik aan je denken want daar in het land van gedachten en dromen kan ik je mijn liefste wensen sturen
Ik stuur ze omhoog langs zonnestralen die met hun warmte mijn liefde vertalen ! ....
xxx for ever! xxx
|