Mijn vriend op 4 benen is een ding dat ik altijd mis .
Een glanzende huid ,een zachte snuit ,een poep waar je af kan glijden .
Jou kusjes zo zacht als wollen vacht . Je galop zonder stop ! Je springt als de wind .Een blik in mijn ogen warm en zacht En dan die vacht .
Je manen wapperen in de wind als een vogel een melodietje zingt ! Je bokt wel eens af en toe maar dat geeft niet want ik word niet moe . Behalve dan misschien op een koe .
Ook al heb je een mooie bles af en toe geef ik wel een klets! Op de baan ben je niet te stoppen ook al flip je niet normaal ik val nooit in het kanaal !
Als we weer bij je stalletje zijn geef ik je een snoepje groot of klein dan ben ik weg en heb jij dus pech ! Ik kom wel terug na de examens zeer vlug!!!
Er zijn nog veel meer dingen maar die ga ik nu niet meer verzinnen.
Ook al sta je op de wei je blijft altijd bij mij .
1 ding weet ik zeker jij verdient een super grote beker !
Dit gedicht heb ik geschreven speciaal voor jou omdat ik ziels veel van je hou ! geschreven door julie DIT GEDICHT IS BESCHERMD DOOR AUTEURS RECHT EN MAG NIET GEBRUIKT WORDEN!!!!!!
Ik zou het heel leuk vinden als jij iets leuks hebt voor op deze blog te zetten ! je mag leuke weetjes,tips,anecdotes en andere sturen naar juliesierens@hotmail.com
Een goedde manege moet beschikken over betrouwbare paardenof pony's. De uitbaters moeten een zicht hebben over de stallen zodanig dat kinderen altijd in het zicht lopen .
De ruiter moet in alle gangen en tijdens alle overgangen perfect zijn evenwicht kunnen bewaren, zonder bewust of onbewust steun te zoeken aan de teugels. Hij moet, wanneer hij zijn paard aanwijzingen (hulpen) geeft, zijn ledematen onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen. Ook de zithulpen (gewichtshulpen en voorwaarts drijvende hulpen)mogen geen ongewenste bewegingen van ledematen of een verlies van het evenwicht ten gevolge hebben.
Een voorbeeld:
Wanneer de ruiter het paard met een kuit aandrijft, mag dat geen gevolgen hebben voor zijn handen. Deze mogen niet stijf worden of onbewust meebewegen. De handen moeten het paard natuurlijk wel toestaan, datgene te doen, wat de kuit vraagt. De ruiter mag zijn evenwicht niet verliezen ten gevolge van het aandrijven en evenmintengevolge van de daarop volgende verandering van tempo of gang.
Deze ruiter heeft een "onafhankelijke zit."Voor deze ruiter is het mogelijk een paard, op ieder moment de juiste hulpen te geven.
Ruiters moeten hier altijd op blijven oefenen, zelfs al blijft het voor velen een ideaal.
VOOR DE BENEN
Ook wel: "opschieten voor de kuit, of voor het been" genoemd. Dit betekent dat het paard goed reageert op de aandrijvende (en later ook zijwaarts drijvende) hulpen van de kuit.
Dit is in de praktijk één van de grote problemen van het paardrijden. Een kuitdruk is iets waar naar geluisterd moet worden, dus wanneer het paard niet luistert wordt deze hulp onmiddellijk versterkt met het gebruik van de rijzweep.
Het vereist zeer consequent gedrag van de ruiter om een paard voor de benen te maken en te houden. Als ruiter moet je er op staan dat er op iedere kuitdruk een reactie komt.
Bedenk, dat je een paard in principe alles kunt leren. Je kunt hem leren te reageren op een klikje met de tong, een lichte kuitdruk, of een stevige kuitdruk. Veel ruiters leren hun paard echter dat hij niet hoeft te reageren op veel aandrijven en veel tikjes van de zweep.
Een paard dat niet luistert naar de kuitdruk krijgt meteen een goede tik met de zweep. Eén ( en dan bedoel ik ook: 1 ) die het paard voelt en waarop hij reageert werkt veel beter dan 100 kleine tikjes. Die ene stevige tik dwingt respect af, terwijl al die zachte tikjes het paard chagrijnig maken. Een dier houdt van duidelijkheid. Zorg wel dat je die stevige tik afmeet aan de gevoeligheid van het paard. Het gaat om een duidelijke reactie. Het is niet de bedoeling om paniek te veroorzaken. Vooral bij een jong paard, dat onze aanwijzingen nog moet leren begrijpen, is een voorzichtige aanpak aan te raden.
Het lijkt vreemd, maar het zijn vaak de paarden met veel looplust die niet voor de benen zijn. Zij hebben de voorwaarts drijvende hulp niet vaak nodig en zijn daardoor niet getraind om op deze hulp te reageren.
Staat een paard op stal dan moet er voor gezorgd worden dat die schoon droog en tochtvrij is. Een goede stal laat voldoende frisse lucht en voldoende licht toe en heeft een constante temperatuur van circa 10-15°C. De afmetingen zijn minstens 3x3m. met een deuropening van minimaal 1m. In de stal/box moeten een ruif, voerbak, drinkbak en liksteen aanwezig zijn. De ruif is zit ongeveer op borsthoogte, zodat het paard het hooi in zijn normale houding kan eten. De brokken worden gegeven in de daarvoor bestemde voerbak. Tegenwoordig zijn de stallen voorzien van automatische drinkbakjes die aangesloten zijn op de waterleiding. De liksteen zorgt ervoor dat het paard voldoende zout krijgt. Op de vloer kunnen stro of (hele dunne) houtkrullen gestrooid worden, zodat het paard een goed en droog ligbed heeft. Natuurlijk zal dat niet lang droog blijven en daarom moet er tijdig uitgemest en bijgestrooid worden, minimaal een keer per week. Dit is heel belangrijk, omdat het slecht is voor de hoeven van een paard als het lang in een vochtige ondergrond moet staan. Hij kan dan "mok" krijgen: een ziekte aan de hoef.
Poetsen
Bij de verzorging hoort ook een goede borstelbeurt. Dit is niet alleen om hem mooi te laten uitzien, maar heel goed voor de huid. Het uiterlijk komt pas op de tweede plaats. Een paard dat veel in de wei staat, heeft huidvet nodig om zich tegen kou en regen te kunnen beschermen. Door te rollen in het zand wordt de huid voldoende gemasseerd.
Een paard dat rolt is bezig met een huidmassage
Poetsmiddelen
Voor het poetsen gebruiken we een roskam van ijzer, rubber of plastic, een harde borstel, een zachte borstel, een wrijflap van wol of badstof, een manenkam en een spons.
Hoe moet er gepoetst worden?
Eerst gaan we flink rossen met de roskam om het grove vuil en de losse haren te verwijderen. De roskam moet je af en toe flink uitkloppen. Begin linksboven aan de hals en werk van daaruit met cirkelvormige bewegingen naar achteren. Roskam vervolgens de de rechterkant op dezelfde manier.
Hierna pakken we de harde borstel om het losse vuil te verwijderen en dan wordt nageborsteld met de zachte borstel of doek, waardoor de huid gaat glanzen. Vervolgens halen we met de harde borstel het vuil uit de manen. De manenkam wordt alleen gebruikt om de manen uit te dunnen. De staart wordt zo min mogelijk geborsteld. Om zo weinig mogelijk haren uit te trekken, kunnen strootjes e.d. er beter met de hand worden uitgeplukt. Als de staart erg vuil is, kan hij beter met lauw water en groene zeep of speciale paarden-shampoo gewassen worden. De spons is vooral nodig om na het rijden het stof uit de ooghoeken en neusgaten te halen.
Hoefverzorging
De hoeven hebben ook aparte verzorging nodig. Met een hoevenkrabber, een harde borstel en een kwast kunnen die regelmatig schoongemaakt worden aan de onderkant. Dit kan het beste gebeuren voor en na het rijden. Vooral na een buitenrit is dit belangrijk. Er kunnen nl. steentjes inzitten. Het paard zal ongetwijfeld kreupel worden als die lang blijven zitten. De hoefzool wordt uitgekrabt met de hoevenkrabber, vooral de straalgroeven en de rand tussen het ijzer. Je moet wel zelfverzekerd om een "pootje" vragen, want anders zullen ze hun hoef niet optillen. Je moet dus niet te bang zijn, want paarden voelen dit heel goed aan.
