Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
04-01-2012
Global warming van Egypte tot Zuid-Afrika: hele continent verandert door opwarming
Global warming van Egypte tot Zuid-Afrika: hele continent verandert door opwarming
Het Afrikaanse continent strekt zich van noord tot zuid uit over een enorme afstand. Geen betere plaats dus om de impact van de klimaatverandering te bekijken. Zeker nu in het Zuid-Afrikaanse Durban de klimaatconferentie van de Verenigde Naties bezig is.
Een journalist van The Guardian trok doorheen Afrika op weg naar Durban en stelde vast dat verschillende gebieden al fel te lijden hebben. De Afrikaanse bevolking weet vaak niet wat global warming betekent, maar ze merken wel dat er iets aan de hand is.
In de jaren 70 begonnen de droogtes om de zeven jaar terug te keren, in de jaren 80 om de vijf jaar en in de jaren 90 was er om de twee tot drie jaar wel een droogte. Sinds 2000 hebben we al drie extreem droge periodes gekend en ze zijn tegenwoordig over het hele land een jaarlijks fenomeen geworden
1. De Nijl-delta (Egypte) Ongeveer 40 procent van de Egyptische bevolking woont in de Nijl-delta. In de komende eeuw wordt echter verwacht dat het zeeniveau met een meter zal stijgen. De bewoners merken momenteel al dat er iets gaande is, zegt Guy Jobbins, een waterexpert in Caïro.
"Ga naar om het even welke boerderij, praat met om het even welke visser, en je zal merken dat de klimaatverandering overeenkomt met wat ze ervaren. De voorbije jaren hebben we recordtemperaturen gezien. We weten natuurlijk niet zeker of dat door de klimaatverandering komt, maar we stellen wel vast dat de zomers steeds heter worden."
"We zien gewassen sterven, we hebben temperaturen van 63 graden Celsius gemeten en in de winter is het zelden koud genoeg om olijven te telen. Het enige voordeel is dat groenten vroeger groeien, maar daar profiteren de boeren nauwelijks van."
"We weten dat ook het zeeniveau aan het stijgen is, al gebeurt dat langzaam. Maar we ondervinden wel al de gevolgen door intensere stormen. De temperatuur kan ook enorme sprongen maken. Soms zijn de nachten ondraaglijk heet om dan plots ijskoud te worden.
" Maar het grootste probleem is het grondwater dat door het stijgende zeeniveau zouter wordt. "Het tast honderden vierkante kilometers aan, soms tot 10 kilometer ver het land in. De klimaatverandering is een enorm probleem voor ontwikkelingslanden omdat mensen er minder bestand zijn tegen schokken", besluit Jobbins.
2. Khartoem (Soedan) Duizend kilometer ten zuiden van Egypte ligt Khartoem. Sumaya Zakieldeen is een onderzoekster aan de universiteit van de stad. Ze stelt vast dat het harde klimaat van Soedan de komende jaren alleen maar extremer zal worden.
Ze verzamelde gegevens die teruggaan tot 1940 en ontdekte dat droogte en extreme overstromingen steeds vaker voorkomen. Het wordt ook warmer tijdens de winter en de regenval is onregelmatiger.
3. Ethiopië en Somalië De volgende tussenstop ligt ten oosten van Soedan. In Somalië en delen van Ethiopië en Kenia hebben ze momenteel te maken met de ergste droogte in 60 jaar. Nu zijn droogtes daar wel normaal, maar deze keer is het toch anders.
"In het verleden hadden we een cyclus die tien jaar duurde en altijd resulteerde in een grote droogte", zegt Leina Mpoke, een dierenarts die aan de grens tussen Kenia en Ethiopië woont.
"In de jaren 70 begonnen de droogtes om de zeven jaar terug te keren, in de jaren 80 om de vijf jaar en in de jaren 90 was er om de twee tot drie jaar wel een droogte. Sinds 2000 hebben we al drie extreem droge periodes gekend en ze zijn tegenwoordig over het hele land een jaarlijks fenomeen geworden."
"Hittegolven komen vaker voor, het water verdampt sneller en de bronnen drogen op. Een steeds groter gebied wordt door droogte getroffen en als er dan overstromingen zijn, zijn ze heel ernstig. Het is niet toevallig dat de meest getroffen gebieden ook de armste zijn.
De crisis is evenzeer veroorzaakt door de mensen en het beleid als door het weer. Maar één ding is duidelijk: als er niets gebeurd, zal de klimaatverandering de situatie doen verslechteren."
4. Kenia en Tanzania Iets meer naar het zuiden wonen de Masaï, een volk dat nooit voedsel produceerde. Tegenwoordig zijn ze verplicht om vee te houden en doelbewust bonen, groenten en fruit te telen. "Het water verdampt sneller en het gras droogt heel snel uit.
In maart heeft het geregend, maar heel weinig. Dus probeer ik nu zelf aan landbouw te doen. We hebben ons leven aangepast, maar het gaat niet echt beter", getuigt Simatoi Tirike.
Het grootste deel van zijn 1.300 leden tellende gemeenschap heeft nog maar een paar koeien over. "Het wordt heter nu. We hadden veel koeien, maar ze worden sneller ziek. Ik kon vroeger urenlang op het veld werken, maar nu nog amper een paar uurtjes."
Een woordvoerder van het Keniaanse ministerie van Milieu bevestigt dat de klimaatverandering het land ernstig bedreigt. "De minimumtemperatuur is met 0,7 tot 2 graden gestegen en de maximumtemperatuur ligt 0.2 tot 1.2 graden hoger. Er is over het algemeen minder regen, maar de neerslag wordt ook intenser. Daardoor krijgen we regelmatig met zware overstromingen te maken."
"We hebben massa's dode dieren, hongersnood en steeds meer vluchtelingen uit Somalië. Er treden gewapende conflicten over water op. We moeten ons nu aanpassen. Als de wereld de uitstoot nu niet aanpakt, zal onze toekomst er niet goed uitzien."
5. Rwenzori (Oeganda) In het Oegandese Rwenzori, op de evenaar, zullen koffieboeren dit jaar slechts 5.000 tot 6.000 ton bonen verbouwen. Tien jaar geleden waren ze nog goed voor 15.000 ton koffiebonen. Ze hebben een specifieke temperatuur nodig en die is de voorbije jaren drastisch gestegen.µ
"Ik kan niet meer hetzelfde produceren als vroeger. De temperatuur stijgt constant", legt Fidel Nzeomasi uit.
Dit jaar is er veel regen gevallen, maar dat is ongewoon. Voor Kenia is het wisselende patroon dramatisch, aangezien water voor 75 procent van de elektriciteit in het land zorgt.
"Een droge periode kan in Rwanda, Kenia, Oeganda en Tanzania een stroompanne veroorzaken", meldt Oxfam.
6. Zimbabwe Nog meer naar het zuiden, in Zimbabwe, wordt al rekening gehouden met de klimaatverandering. "Ons land was ooit vruchtbaar en we hadden een goede oogst, maar toen veranderde het klimaat. Er zijn geen signalen die ons waarschuwen of er regen komt of niet.
We dromen alleen van regen", zegt Iphaishe Masvingise. "Er zijn zoveel droogtes dat we niet genoeg kunnen telen om een heel jaar rond te komen."
7. Durban (Zuid-Afrika) We eindigen in Zuid-Afrika. Het land stoot jaarlijks vier keer meer uit dan om het even welk ander Afrikaans land en de uitstoot is zelfs groter dan die van Frankrijk en Groot-Brittannië.
Maar de meeste energie wordt gebruikt voor industrie die bedoeld is als export. Meer dan 2,5 miljoen gezinnen beschikken nog niet over elektriciteit. In 70 procent van de huishoudens wordt hout gebruikt als brandstof.
Aangezien ook Zuid-Afrika z'n uitstoot zal moeten verlagen, zal het monopolie van de koolindustrie doorbroken moeten worden. In het westen zijn er plannen om met windenergie te beginnen. Ze hopen dat ook de gemeenschap hier de vruchten van zal kunnen plukken. De investeerders zouden alvast in de rij staan voor zo'n projecten.
De Zuid-Afrikaanse regering voorspelt dat de komende 50 jaar de verspreiding van malaria zal verdubbelen en regenval met 10 procent zal afnemen. Tegen 2050 zullen 50 tot 100 miljoen meer mensen in de zuidelijke Afrikaanse landen te weinig water hebben. Ook het ecosysteem op het continent is in gevaar.
"De klimaatverandering kan een dramatisch verlies voor Afrika betekenen", zegt Guy Midgley, hoofd van het Zuid-Afrikaanse instituut voor nationale biodiversiteit. "Er zitten grote leemten in onze kennis, maar we weten wel zeker dat er miljoenen mensenlevens op het spel staan.
Er is heel snel iets aan het veranderen en dat staat buiten onze historische evolutie. Dit is de evolutie die een sloophamer bovenhaalt." Een boodschap die kan tellen voor de onderhandelaars in Durban. (gb)
Wie meer wil lezen over de klimaatverandering in Afrika kan de reeks van The Guardian hierover raadplegen.
Egyptische restaurateurs leggen verbrande en beschadigde boeken te drogen in de tuin van het Institut d'Egypte in het centrum van Caïro. Het wereldvermaarde wetenschappelijke instituut aan het Tahrirplein werd zaterdag in brand gestoken tijdens botsingen tussen betogers en ordetroepen. Het werd opgericht in 1798 onder Napoleon Bonaparte, toen Frankrijk Egypte drie jaar bezette. Het pronkstuk van de collectie, de 23 banden tellende 'Description de l'Egypte', zou onherstelbaar beschadigd zijn. Mohammed Abed/afp
Een Egyptische rechtbank heeft vandaag bepaald dat niet langer maagdelijkheidstesten mogen worden gedaan op vrouwelijke gedetineerden in militaire gevangenissen.
De aanwezige activisten juichten toen de rechter de beslissing uitsprak.
De zaak was aangespannen door Samira Ibrahim, die naar eigen zeggen door het leger is gedwongen tot een maagdelijkheidstest. Die werd gedaan nadat ze was opgepakt tijdens een protest op het Tahrirplein in Caïro.
Volgens mensenrechtenorganisaties zijn meer vrouwen aan zo'n test onderworpen.
De militaire machthebbers in Egypte beloofde eerder al dat vrouwen niet meer zouden worden gecontroleerd op maagdelijkheid.
Een generaal had eerder uitgelegd dat de testen worden gedaan om te voorkomen dat de vrouwen later zouden beweren dat ze waren verkracht door Egyptische militairen.
Human Rights Watch: patroon in aanvallen tegen journalistes en activistes Auteur: (iro)
BRUSSEL - De bekende mensenrechtenorganisatie ziet een patroon in het fysiek en soms seksueel geweld van leger en politie tegen vrouwen in Egypte.
Ze sloegen me hard met stokken. Ik probeerde mij te beschermen met mijn arm, maar dan braken ze die ook. Ze graaiden naar mijn borsten en naar mijn intieme delen. Ze trokken me aan mijn haar naar het ministerie van Binnenlandse Zaken, terwijl ze mij bepotelden waar ze maar konden.' Het overkwam de Egyptische journaliste Mona Al Tahawy op 23 november in Caïro. Al Tahawy getuigde over haar mishandeling tegenover ngo Human Rights Watch.
De bekende mensenrechtenorganisatie ziet in de incidenten met vrouwelijke betogers of journalisten een escalerend patroon van fysiek, psychologisch en soms seksueel geweld. Human Rights Watch roept de regerende Hoge Raad voor de Strijdkrachten (Scaf) op om de incidenten snel en op een transparante manier te onderzoeken.
Beelden van het Egyptische leger en van de politie die vrouwelijke betogers uitkleden, bepotelen en in elkaar slaan hebben de seksuele brutaliteit die Egyptische vrouwen in het openbare leven moeten ondergaan, in het daglicht gebracht', zegt onderzoekster Nadya Khalife.
Het voorbije weekend brak opnieuw geweld uit in Caïro, toen betogers slaags raakten met de Egyptische veiligheidsdiensten. Tussen vrijdag en dinsdag vielen 17 doden. Tijdens het weekend gingen ook beelden van activisten die mishandeld werden door leger en politie de wereld rond.
Volgens Egyptische vrouwenrechtengroepen werden ook minstens negen vrouwen gearresteerd. Sommige onder hen vertelden dat de veiligheidsdiensten hen fysiek hadden mishandeld en beledigd.
Vrouwenrechtenactiviste Salma al Naqqash spreekt van een bewuste intimidatiecampagne door de veiligheidsdiensten en door burgers, om vrouwen te doen afzien van hun recht om mee te betogen.
Een Egyptische kolonel reageerde overigens op de mishandeling van journaliste Mona Al Tahawy. Ze klaagde dat ze was geslagen en seksueel was aangerand. Maar wat had ze verwacht? Ze had geen toestemming om daar als journaliste te zijn. Egypte bevindt zich in een gevoelige situatie. Wat ons betreft kon zij evenzeer een spion zijn.'
De bodem van de Egyptische schatkist komt in zicht. Daarvoor waarschuwde premier Kamal El Ganzouri vandaag tijdens een perconferentie. Van de beloofde buitenlandse financiële hulp is maar een fractie daadwerkelijk uitbetaald.
Volgens Ganzouri zou Egypte maar een miljard dollar van de 10,5 miljard, die Arabische landen hadden beloofd, ontvangen hebben. Ook zou hij nog niks gezien hebben van de 35 miljard dollar die de G8 had beloofd aan Egypte en Tunesië, meldt persbureau AFP. En dat terwijl er volgens hem wel negen miljard het land uitstroomde.
Ganzouri vroeg zich hardop af of in Egypte de discussie over de economie niet de grootste prioriteit moet worden. Hiermee doelt de premier op de aanhoudende demonstraties in het land tegen de militaire bevelhebbers. Daarbij vielen tussen vrijdag en dinsdag zeker zeventien doden.
Volgens NRC-buitenlandredacteur Carolien Roelants maken de uitspraken van Ganzouri uit van het offensief om activisten zwart te maken en het volk achter zich te krijgen. Roelants:
Het zal best waar zijn dat Egypte maar een klein deel van de beloofde hulp heeft gekregen. De ervaring leert dat het geld op zich laat wachten, vaak is de hulp ook voorwaardelijk . Ganzouri kampt ook met een groot probleem: om de huidige werkloosheid niet te laten stijgen, heeft Egypte een economische groei nodig van zeven procent. Maar de groei is inmiddels omgeslagen naar krimp. De opbrengsten uit de toeristische sector zijn ook zwaar gedaald. Ganzouri wil dat de rust weer terugkeert in het land om de economie weer te stimuleren..
Kredietbeoordelaar Moodys verlaagde gisteren opnieuw de kredietwaardigheid van Egypte, van B1 naar B2 en waarschuwde dat als de politieke instabiliteit aanhoudt de rating nog verder zal dalen. Hoe lager de rating, hoe moeilijker een land geld kan lenen op de financiële markten, omdat het risico dat de schulden niet ingelost worden groter zijn geworden.
De militaire leiding in Egypte demoniseert al langer de demonstranten die de straten opgaan, zegt Roelants. Eerder deze week zei een generaal nog dat zij het verdienen om verbrand te worden in de ovens van [Adolf] Hitler. De activisten zijn in de ogen van het regime veranderd in straatterroristen en drugsgebruikers en zo moet het volk ze ook gaan zien. Roelants:
De betogers, tot een kleine groep ingekrompen sinds de opstand tegen president Mubarak in januari/februari, blijven protesteren tegen het leger dat volgens hen aan de macht wil vasthouden.
De militairen hebben immers grote economische belangen te verdedigen. Maar het leger voert met succes aan dat de doorgaande onrust zijn inspanningen dwarsboomt om de verslechterende economie weer op orde te krijgen. De staatsmedia hameren die boodschap erin.
Veel Egyptenaren, die hun lonen zien dalen en de werkloosheid groeien, willen rust om toeristen en investeerders terug te krijgen. Zij kiezen voor het leger, dat hoe dan ook sinds 1952 geldt als stut in moeilijke tijden.
Er wordt nog steeds
regelmatig gedemonstreerd op het beroemde Tahrirplein in Cairo, maar van een
negatieve reisadvies voor Egypte is al lang en breed geen sprake meer. In de
badplaatsen is überhaupt nooit iets te merken geweest van politieke onrust. Voor
wie het nog niet wist: Hurghada is weer open voor zaken.
Het is stil in Stella Makadi, een groot resort in een baai ten zuiden van het
Egyptische toeristenwalhalla Hurghada. Totaal uitgestorven is het er niet, maar
tjokvol is anders.
We zitten momenteel op 60 procent van de totale bezetting", legt de
Nederlandstalige reisleider Wael uit, een van de aanspreekpunten voor de vele
Hollandse zonneaanbidders die het plaatsje aan de Rode Zee al jaren met
honderden tegelijk aan doen.
Even veilig als voorheen
De afname van het aantal gasten in de vele hotels aan de prachtige kustlijn
van de Oostelijke Woestijn heeft volgens hem alles te maken met de rellen in
hoofdstad Caïro die het land een half jaar geleden in zijn greep hadden.
Maar ook al wordt er nog regelmatig gedemonstreerd en is die gedroomde
democratie nog immer in de maak, één ding is zeker: voor toeristen is Hurghada
een minstens zo veilige bestemming als dat het voorheen was. Gelukkig maar, want
er is naast de eeuwig schijnende zon, de azuurblauwe zee en de vriendelijke
prijzen, nóg een reden waarom er al tientallen jaren zoveel toeristen uit
West-Europa, maar ook uit Rusland en Egypte zelf naar Hurghada gaan: de rust.
De meeste resorts hebben de belangrijkste zaken immers in het basispakket:
een comfortabel bed, eten en drinken, maar ook kinderopvang en entertainment.
Het minimale dat je als bezoeker te doen staat, is ontspannen bij het zwembad
of, voor de liefhebber, het strand.
Onderwaterwereld van Hurghada
Bij Giftun Eiland of een van de andere mooie, glasheldere duikstekken voor de
kust van Hurghada is het heerlijk snorkelen. Er zijn twee manieren om er te
komen: via een touroperator met een gewone boot, die je groepsgewijs en voorzien
van een natje en een droogje op een rustig tempo langs verschillende hotspots
voert, of met een speedboot alias watertaxi.
Laatst genoemd vervoersmiddel heeft één fijn voordeel: privacy.
Er is immers
weinig mooier dan in alle rust, samen met gezin of vrienden genieten van de
onaangetaste koraalriffen en honderden soorten kleurrijke vissen die de
onderwaterwereld van Hurghada rijk is.
Lunchen aan boord van een speedboot is lastig, dus daarvoor ga je naar een
plek als Orange Bay. Geen straf, zo blijkt, want aldaar waan je je bijna op
Curaçao, zo azuurblauw is het water, zo wit is het strand en zo paradijselijk
het gevoel wanneer de ober een cocktail komt brengen.
Authentieke Egypte-gevoel
Tijdens een bezoek aan de toeristenmarkt in Hurghada, is het niet moeilijk om
te herinneren waar we werkelijk zijn. Op iedere straathoek staat een als
bedoeïene uitgedoste menner met zijn kameel ritjes aan te bieden.
Toch moet je voor het authentieke Egypte-gevoel eigenlijk naar de échte
markt. Dat is de plek waar vrouwen in niqaab, meisjes in spijkerbroek, mannen
met stropdassen en jongens in djellebas hun boodschappen doen. En waar voor
spotprijzen typisch Egyptische zaken als tapijten en kruiden over de toonbank
gaan - mits goed onderhandeld uiteraard.
Hou overigens wel met één ding rekening: tussen de doortastende marktlui, met
op de achtergrond het non-stop toerende verkeer gemixt met de oproep tot het
avondgebed, is rust ver te zoeken!
De beschaving die wij egyptisch noemen begon ruim 5000 jaar geleden, toen de regering van de farao's een aanvang nam. Ze maakten van egypte een rijk en machtig land, bewonderd door de toenmalige wereld.
De Egyptenaren lieten o.l.v. de Farao's grote tempels voor hun goden bouwen en indrukwekkende graftombes voor zichzelf. Sommige Farao's zoals Pepi2 kwamen op de troon toen ze nog erg jong waren en bleven vele jaren aan de macht. Zonen volgden jarenlang hun vaders op. De vrouw van de Farao was ook zeer belangrijk, maar slechts enkele vrouwen kwamen ooit aan de macht.
Ambachtslieden maakten prachtige voorwerpen voor de Farao en familie van b.v. edelstenen,en goud uit de mijnen,in de woestijn. Het koninklijk paar pronkte vaak met zijn rijkdommen in het openbaar. optochten, ontvangsten voor buitenlandse gasten en tempelbezoek, waren bijzondere gelegenheden om de macht van de farao te laten zien.
hoogwaardigheidsbekleders en schatbewaarders soldaten en slaven stonden bij de reusachtige zuilen van de tempel om hun farao te ontvangen. Een sfinx bewaakte de boeg van het farao-schip. De rest van het schip was overdekt met goud en met edelstenen ingelegd. Het schip maakte duidelijk, hoe rijk en belangrijk hun god-koning en zijn echtgenote waren. Het schip werd voortgestuwd door vele roeiers, die zeer bedreven waren in hun vak en konden goed vlakbij de kade aan- en afmeren.
De Farao's lieten door hun personeel kanalen graven en reservoirs om het land beter te bevloeien; en natuurlijk waren ze eeuwenlang er op uit, hun grondgebied uit te breiden waarvoor vele oorlogen doorlopen zijn. Er werden monumenten gebouwd, nijverheid en architectuur ontwikkeld. Piramiden gebouwd waarbinnen teksten, in hieroglievenschrift.
In die tijd trad de Nijl niet vaak buiten zijn oevers wat hongersnood tot gevolg had in de Eerste Tussentijd (2134-2040 v.Chr.) en in de tweede tussentijd werd de Nijldelta ingenomen door de Hyksos.91640-1550)
De God Osiris was door de zonnegod RE gezonden, om over het land te heersen. De Egyptenaren geloofden, dat alle Fatao's goden waren.ofwel god-koningen. Deze god-koningen namen deel, aan ceremonies en aten kleeden of wasten zich op een speciale manier. Elke dag bezochten ze de tempel, om voedsel aan hun voorouders te offeren. Het volk verwachtte,dat hun Farao lichamelijk sterk was en in staat om een leger naar de overwinning te leiden. Men dacht, dat de god-koning macht had over het waterpeil,van de nijl, en over de groei van de gewassen, maar ook over de handel. Iedereen vereerde de Farao, ook na zijn dood.
Het teken van de Farao: een ovaal met hieroglieven wordt een cartouche genoemd, Cartouches hebben de Egyptenaren- wetenschappers, die hun oudheid bestudeerden- geholpen, om de oud Egyptische taal te ontcijferen. Vele koninklijke echtgenoten werden afgebeeld op een buste van kalksteen, getoond met een kroon en halsketting van goud en edelstenen. Toch gebeurde het maar zelden, dat een vrouw het land bestuurde.
Slaven wuifden de Farao en zijn vrouw koelte toe met grote waaiers aan een lange stok,. De Farao hield een zweep en een kromstaf vast, tekenen van macht die naar de god Osiris verwijzen. Verder droeg hij een kroon en een valse baard. Farao's konden kiezen uit de witte kroon van boven-egypte, de rode kroon van neder-egypte de dubbele kroon van het verenigde rijk, de atef-kroon van Osiris of de blauwe oorloghelm.
De samenleving leek een beetje op een piramide met de Farao aan de top; daardoor kwam de vizier ofwel de hoogste minister, die de belastingingen regelde, toezicht hield op de landbouw en op de irrigatiesystemen, en in de rechtszaken de farao vertegenwoordigde. Er waren nomarchen ,mensen van koninlijke bloede die een bep. streek beschermden. Vrouwen konden land bezitten maar mochten nooit zich met de staatszaken bemoeien. Tempelpriesters waren geeerde burgers. Men geloofde dat status en positie werd gegeven door de goden.
Egyptenaren proberen al twee dagen manuscripten en boeken, of wat er nog van over is, uit het Egyptisch Wetenschappelijk Instituut veilig te stellen. Het instituut, gelegen aan het Tahrirplein, werd zaterdag in brand gestoken door betogers.
In 1798, in de tijd dat Frankrijk Egypte gedurende drie jaar bezette, werd het instituut opgericht. Het bevat een zeldzame collectie van oude manuscripten en antieke boeken, waaronder 'Le description de L'Égypte', een serie publicaties van het begin van de negentiende eeuw over het oude en het moderne Egypte.
Hieraan werkten destijds ongeveer 160 wetenschappers, 2000 kunstenaars en 400 archeologen mee.
Premier Kamal el-Ganzouri en de andere kabinetsleden hebben vandaag laten weten het verlies van het instituut ten zeerste te betreuren.
Eén van de nationale schatten en een unieke historische erfenis is verloren gegaan, aldus een verklaring van de regering. De regering gaat de daders opsporen.
Als feministe en onderzoeker in Egypte, had An Van Raemdonck een aantal prangende vragen over wat de revolutie betekende voor vrouwen en op welke manier activisten wilden vechten voor vrouwenrechten in deze nieuwe, revolutionaire, context. Deze film is het resultaat van gesprekken met vrouwenrechtenactivisten in april 2011 in de Egyptische hoofdstad Caïro.
Ik besloot om deze groep vrouwen te interviewen omdat zij allen nauw betrokken zijn bij vrouwenrechtenbewegingen en -organisaties, sommigen als coördinatrices van gevestigde organisaties, anderen als jongere activistes bij nieuwe groepen.
Mijn vragen waren gericht op 5 onderwerpen en de film is ook hierrond opgebouwd:
- Women's role during the 18 days of revolution - The Mubaraks' legacy - Women's rights, a Western agenda? - March 8th , International Women's Day - Organising women today
Alle beelden werd gefilmd in centraal Caïro, in de tweede helft van april 2011, behalve hoofdstuk #4, dat werd gefilmd op 8 maart.
De film werd mogelijk gemaakt dankzij de samenwerking met sociaalartistieke werkplek Victoria Deluxe vzw. Arabisch/Engels gesproken en ondertiteld in het Engels. Duur: 32 min.
Woeste menigte op het Tahrir Plein in Kaïro. Uiterst gevaarlijk, vooral wanneer de duisternis valt. Dan ontwaakt het roofdier in de meute. Vrouwen blijven er beter weg. Verkrachting, moord en doodslag zijn dagelijkse kost [bron: I was a mob sex attack victim in Tahrir Square...]
Ooit van de naam Tahrir gehoord? Tahrir is een plein in Caïro waar de grootste mystificatie van het jaar 2011 heeft plaatsgevonden. Een bedrog dat zich in de wintermaanden afspeelde maar toch abusievelijk met de lente werd geassocieerd. Dit lentebedrog, ook wel Arabische Lente genoemd, werd voornamelijk door goedgelovige media en nuttige idioten mogelijk gemaakt.
Op het Tahrir-plein van Caïro, verzekerde ons dit consortium van onnozelen van geest, zou het feest van de moderniteit en vrijheid worden ingeluid. Een soort dominospelletje dat in één klap eeuwen van religieus obscurantisme zou wegmeppen. Dankzij Facebook, de smartphones en wat westers geklede jongeren.
Tien maanden later is het zaad dat op het plein kunstmatig werd geïnsemineerd, in een embryonale catastrofe gemuteerd. Dat woord catastrofe werd gisteren door een minderheid van vrijheidslievende Egyptenaren gebruikt, naar aanleiding van de eerste verkiezingsuitslagen in Caïro.
Volgens die uitslagen zijn de Tahrir-verkiezingen op een verpletterende overwinning uitgelopen voor reli-fanaten. De fundamentalistische Moslim Broederschap en de ultra-orthodoxe salafisten van Al-Nur zouden samen meer dan 60 procent van de stemmen winnen.
Maar Tahrir staat ook symbool voor de herziene positie van de vrouw in het nieuwe Egypte. Zo zijn er op dit plein de laatste tijd tal van incidenten geweest waarbij vrouwen werden aangerand, geheel ontkleed en zelfs verkracht. Meestal door een meute seksueel zeer gefrustreerde mannen.
Vorige week nog, de Franse journaliste Caroline Sinz van de tv-zender France 3. Vrouwelijke fotografen die ondanks de waarschuwingen het plein opgaan, trekken dan ook meerdere broeken over elkaar en plakken hun overhemden met breed plakband dicht. Maar ook hoofddoekjes bieden naar het schijnt geen bescherming meer.
Volgens de Egyptische activiste Engy Ghozlan zijn de incidenten steeds talrijker. Ghozlan heeft een website gemaakt (HarassMap.org) waar gemelde gevallen van aanranding van vrouwen op een plattegrond van Caïro worden bijgehouden. Daarop is het Tahrir-plein het meest roodgekleurd.
Voor deze catastrofe werd afgelopen winter door sommigen gewaarschuwd. Maar in het hysterische koor van de nuttige idioten, die na amper een week Tahrir-plein al een vreugdedans inzetten, werden ze weggehoond. Neem nou die historicus Geert Somsen die op 23 februari in Trouw sneller dan zijn schaduw schoot.
11 september is voorbij schreef hij, en ho, ho, wat zijn die islamcritici oorverdovend stil. Somsen: De verwarring is totaal, omdat de tweedeling van 11 september simpelweg niet meer opgaat. Moslims blijken democraten, het Westen blijkt terreur te steunen. De eerdere simpele tegenstelling blijkt een waanbeeld van extremisten.
Extremisten die door meneer de radicalo-historicus voor het gemak ook wel rechtse publicisten werden genoemd. Maar toenmalige schreeuwlelijkerds die nu doodstil zijn, moet men eerder in de hoek zoeken waar de Somsens en Anja Meulenbelten (de anti-Israël blogster) van deze wereld vertoeven. Toch kennen ze het woord catastrofe heel goed, in het Arabisch zegt men Nakba.
Als het aan de Moslimbroederschap in Egypte ligt, hoeft u niet meer naar Sharm el-Sheikh af te zakken om in de zon van een cocktail te genieten. De islamisten, die vorige maand de eerste ronde van de Egyptische verkiezingen, willen van Egypte omvormen tot een toeristisch land dat "vrij is van zonden".
"Toeristen hoeven geen alcohol te drinken als ze naar Egypte komen. Ze hebben thuis genoeg alcohol", zei Azza al-Jarf van de Moslimbroederschap tegen aanhangers. "Ze komen naar hier om onze antieke schatten te bewonderen, niet om te drinken. " De salafisten van al-Nour gaan nog een stapje verder en willen een strikte islamitische wetgeving in Egypte introduceren. Rondhossen in een zwembroek of bikini zou u voortaan dus ook kunnen vergeten.
Helemaal wegblijven is nu ook niet nodig. De Moslimbroederschap overweegt het toerisme immers te vrijwaren ten voordele van de economie. Zo lanceerde de invloedrijke Yasser Bourhami het idee van 'halal-toerisme'. "Een vijf sterrenhotel zonder alcohol, met een apart strand voor vrouwen in een baai waar beide geslachten kunnen genieten van een vakantie zonder zonden", aldus Bourhami op Beach TV. "Toeristen hoeven niet in een bikini rond te lopen en onze kinderen schade berokkenen."
Economie Tegenstanders vrezen dan weer dat die strikte maatregelen voor toeristen de Egyptische economie, die nu al niet veel meer voorstelt, nog verder zal doen instorten. Kamal el-Ganzouri, de interim-premier van Egypte, gaf vorige week nog te kennen dat de economie er nog veel slechter voorstaat dan iedereen had gevreesd.
Het toerisme is goed voor tien procent van het bruto binnenlands product van Egypte, stelt zo'n drie miljoen mensen tewerk en is een van de steunpilaren van de economie. Grote delen van het land, waaronder de Rode Zeekust en de steden in de Nijlvallei, moeten het enkel hebben van toerisme.
Elk jaar trekken 15 miljoen toeristen naar Egypte. Dit jaar daalde de het aantal toeristen in het tweede kwartaal met 35 procent omwille van de opstand in het land. Egypte verwacht dit jaar ongeveer 9 miljard dollar aan inkomsten uit het toerisme. Dat is daling van 33 procent. (hlnsydney/sps)
De oude Egyptenaren kenden, naast het schrift ook logos. Met name het Nieuwe Rijk (ca. 1550-1070 v. Chr.) levert een opmerkelijk grote oogst op. Het schrift is inmiddels ontsloten, maar dat geldt niet voor het toenmalige systeem van merktekens. Egyptoloog Ben Haring krijgt van NWO een subsidie uit het programma Vrije Competitie Geesteswetenschappen om er onderzoek naar te doen.
Ben Haring: De arbeiders gebruikten individuele merktekens om zich te identificeren.'
Haring concentreert zijn onderzoeksproject, Symbolizing Identity; Identity marks and their relation to writing in New Kingdom Egypt, op de merktekens van de arbeiders van de koninklijke grafbouw in het Nieuwe Rijk (ca. 1550-1070 v. Chr.). Die grafbouw vond vooral plaats in het tegenwoordige Deir el-Medina, op de westoever van de Nijl, tegenover Luxor.
Arbeidersteken - het zgn. oedjat-oog - aangebracht in het plaveisel van een tempel.
Haring: De arbeiders gebruikten individuele merktekens om zich te identificeren. De merktekens zijn gevonden op hun bezittingen en in graffiti die ze aanbrachten in hun woon- en werkomgeving. Daarnaast werden ze gebruikt voor het maken van administratieve lijsten en rekeningen op ostraca, dat zijn aardewerk- en steenfragmenten, waarvan er honderden zijn teruggevonden. Dit, en ook de rangschikking van de tekens in regels en kolommen, maken het gebruik van de merktekens tot een systeem, een pseudo-schrift.
Deir el-Medina. Resten van de nederzetting waarin de koninklijke grafarbeiders van het Nieuwe Rijk woonden.
Haring wil met zijn project het systeem van merktekens van de grafarbeiders verklaren tegen de achtergrond van hun schriftelijke documenten en de archeologische overblijfselen van hun woon- en werkplekken.
Vooral de verschillende functies van, en de wisselwerking tussen merktekens en schrift hebben zijn belangstelling. Het onderzoek bestaat uit twee deelprojecten waarvoor twee promovendi worden aangesteld. Het ene deelproject concentreert zich op de aard van de merktekens zelf, het andere op de functies en de geschiedenis ook de sociale - van het tekensysteem in de arbeidersgemeenschap.
Ostrakon van kalksteen met arbeiderstekens - veelal afgeleid van hiërogliefen - in kolommen (laat Nieuwe Rijk).
Het intensieve gebruik van merktekens, vaak geassocieerd met ongeletterdheid, is des te opmerkelijker omdat de arbeiders juist relatief hooggeletterd waren. Hiervan getuigen duizenden ostraca en papyri afkomstig uit Deir el-Medina en omgeving.
Haring: Ze zijn beschreven met het gangbare administratieve cursiefschrift, het hiëratisch. De hoge geletterdheid lijkt het intensieve gebruik van merktekens voor praktische doeleinden dus niet te hebben verdrongen, maar eerder te hebben gestimuleerd.
Maar de ambitie van Haring reikt verder: De synthese van de deelprojecten moet uitmonden in een model dat als uitgangspunt kan dienen bij de studie van soortgelijke tekensystemen, in Egypte maar ook daarbuiten.
Kaïro, dinsdag 8 maart 2011. Nadat ze hadden geholpen met het omverwerpen van het regime van president Moebarak, betoogden vrouwen en ook een aantal mannen om vrouwen meer stem te geven in de opbouw van het toekomstige Egypte.
Om hun eisen kracht bij te zetten, demonstreerden de vrouwen op International Womens Day op het alombekende Tahrir Plein. Honderden vrouwen eisten meer aandacht om een einde te maken aan het seksuele geweld en betoogden voor gelijke rechten voor mannen en vrouwen. Op het plaatje debatteert een vrouw met mannelijke tegendemonstranten. Haar deel in de Revolutie werd door de mannen onthaald op spotternijen, hoongelach, smaad en geweld.
Een en ander draaide uit op regelrecht geweld toen mannen de vrouwelijke betogers begonnen uit te schelden en te slaan zeggende dat ze terug naar huis moesten. Revolutie is een mannenzaak in een doorsnee moslimland en dat werd hen snel duidelijk gemaakt en er letterlijk in geramd. Hun plaats hoorde niét op het Tahrir Plein maar aan de Egyptische haard, keuken en bed: koken, kuisen en kinderen baren en vooral zwijgen en toestemmen is hun rol.
Dat was zowat het laatste noodsignaal dat we van de vrouwen van Egypte hebben gehoord. Sindsdien is het stil geworden omtrent de eisen voor meer vrouwenrechten. Nu stilaan de resultaten van de verkiezingen bekend raken en de Moslim Broederschap afstevent op 40% van de stemmen en de Salafisten 25%, zal het nog veel stiller worden. Geen enkel protest vanuit het Westen dat zoals altijd de andere kant opkijkt als het om de interne keuken van de moslimwereld gaat. En zwijgen en wegkijken kunnen wij, de Westerlingen, als geen ander. Behalve dan als het om de Joden of Israël gaat. Dan brullen we om het hardst!
Intussen met de hand op de oliekraan bepalen de Arabische en Perzische moslims wat wij over hen mogen zeggen, schrijven en doen. Arme vrouwen van Egypte. Waaraan hebben zij dit allemaal verdiend? Hieronder wijst Irit Rosenblum andermaal op het drama en de schande die de vrouwen van Egypte tijdens hùn Arabische Lente Nachtmerrie is overkomen. De ontnuchtering slaat ongemeen hard toe. De winter in Egypte belooft erg bar en bitterkoud te worden.
De vrouwenstemmen die de dageraad van de revolutie teweegbrachten worden weggedrukt van het Tahrir Plein. Gewelddadige repressie is hun beloning en hun lot.
Wanneer we retrospectief de eerste dagen onderzoeken van de opstand in Egypte, lijkt het bijna alsof de vrouwen misleid en paradoxaal genoeg voor de revolutie werden aangeworven om de bestaande machtsstructuur te bestendigen.
Werden de vrouwen dan opgetrommeld door machtige mannelijke actoren, die elk gebied van het leven in Egypte controleren, om zowel de volksopstanden op gang te trekken als om een echte democratische sociale protestbeweging tot stand te brengen, terwijl zij systematisch worden geweerd van machtsposities? Werd de revolutie hen uit de handen gestolen?
Sinds februari 2011, volgt de internationale gemeenschap op de voet de dramatische onderdrukking van volksopstanden tegen tirannieke Arabische leiders die, sinds de afzetting van president Hosni Moebarak van Egypte, doorheen het hele Midden-Oosten razen.
Met de schijn van een democratie Vandaag, nu de eerste verkiezingsronde heeft plaatsgevonden en de overgangsregering door het verkozen parlement moet worden vervangen, mogen we met stellige zekerheid veronderstellen dat de stemmen van de vrouwen die in de eerste dagen van de revolutie werden gehoord, definitief tot zwijgen werden gebracht en voortaan van het politieke podium zijn verdreven.
Een nooit geziene vrouwelijke deelname in de politieke beweging werd vastgesteld tijdens de eerste weken die voorafgingen alvorens Moebarak werd verdreven van de macht. Men schat dat tussen 20 tot 40 percent van de massas die dagelijks op het Tahrir Plein verzamelden, vrouwen waren. Alleen dit feit al is overweldigend.
Het algemene beeld dat zich aftekende op de Westerse TV schermen was die van een feministische agenda, die opriep tot gelijkheid voor allen, zoals die werd verwoord door de Eyptische massas. Met een Westerse, misschien wat naïeve benadering, werd dit geïnterpreteerd als het bewijs van het echte democratische karakter van de demonstraties.
Echter, deze Westerse benadering, zoals het gaat met andere scenarios in het Midden-Oosten, negeerde maar al te gemakkelijk de lange geschiedenis van conservatieve politieke cultuur, met het zwaartepunt in de Islamitische traditie en een klassieke voorkeur voor mannelijk leiderschap. Dit zijn de waarden die op dit ogenblik het Tahrir Plein overrompelen.
De afzetting van Moebarak bracht een leiderschap en een ideologische leegte, waarin nieuwe en oude politieke actoren werden meegesleept om ze weer op te vullen. Zowat 50 politieke partijen kondigden vooraf aan deel te nemen aan de parlementaire verkiezingen.
Met een afbrokkelende economie en bijna de helft van de bevolking van Egypte in uitzichtloze werkloosheid geduwd, waar de mensen natuurlijk uit op een krachtige leiding die het politieke systeem drastisch genoeg zou veranderen om mensen in waardigheid te laten leven en te laten genieten van hun betrekkelijke vrijheden.
De twee belangrijkste politieke machten die hier mekaar beconcurreren zijn de Islamitisch-religieuze versus de seculier-militairen.
Na de aanvankelijke euforie volgt de bittere ontnuchtering. Bezorgde gezichten bij de vrouwen van Egypte om wat komen zal, nadat de resultaten van de verkiezingen bekend raken en een nieuwe parlement zal zetelen waarin zij de helft van de Egyptische bevolking niet of nauwelijks vertegenwoordigd zullen zijn
Maar waar zijn de vrouwen gebleven? Zij werden buiten spel gezet, gebruikt en misbruikt. De stemmen van de vrouwen die niet enkel deelnamen, maar de dageraad van de revolutie teweegbrachten, werden verdreven van het Tahrir Plein door gewelddadige repressie.
De liberale elementen, die aanvankelijk de beweging genereerden, met inbegrip van de vrouwen, en de ware democratische bedoelingen aantoonden; slaagden er maar niet in om een georganiseerde politieke structuur te consolideren die met geïnstitutioneerde organisaties kon wedijveren die reeds in de machtshiërarchie zaten verschanst.
De seculaire militaire en Islamitische religieuze organisaties delen een gelijkaardige houding ten opzichte van vrouwen. De gemakkelijkste manier voor hen om de macht te consolideren is de vrouwen weg te houden van de centra van de macht, en het voorbehouden van de macht aan de mannen is een zeer belangrijk element van hun ideologieën en identiteiten.
De islamisten hebben helemaal niet gewacht op de resultaten van de verkiezingen, alvorens hun nieuwe orde in de straten van Kaïro te ontplooien.
Na verscheidene aanvallen en gewelddadige arrestaties van vrouwelijke verslaggevers en demonstranten op 25 november jongstleden, heeft de organisatie Reporters Without Borders een officiële waarschuwing uitgereikt aan vrouwelijke journalisten om het Tahrir Plein voortaan te mijden, het enige en belangrijkste aandachtspunt voor persagentschappen in Egypte.
Het arresteren, misbruiken en vernederen van vrouwen met het doel om hen te ontmoedigen in de openbaarheid te treden, is een duidelijke beleidslijn geworden.
De Amerikaanse president Barack Obama verklaarde dat geen enkel land zijn ware potentiële energie kan benutten wanneer de helft van zijn bevolking haar eigen potentieel niet mag inzetten.
Het perspectief op zinvolle verandering in de positie van vrouwen in Egypte oogt bijzonder grimmig, en men dient zich af te vragen hoe helder de horizon vandaag nog schijnt voor de Egyptenaren die vandaag aan de stemhokjes aanschuiven.
Eigenlijk is het vooral of men er op ingaat of niet. Indien men deze gedragingen van mannen negeert stopt het gewoonlijk onmiddellijk !
Indien men er om lacht en laat blijken 'dat het plezant is' dan ..... heb je prijs !
Egyptische mannen houden het niet meer binnen
Wat is er aan de hand in Egypte? Vele mannen vallen vrouwen daar lastig. Laten hun piemel zien of gaan rare dingen over seks roepen
Het islamitische land kampt met een steeds erger wordend probleem waarin mannen vrouwen niet met rust kunnen laten.
Dat toont een donderdag gepubliceerde enquête aan van het Egyptische Centrum voor Vrouwenrechten.
Ruim 2000 mannen en vrouwen waren in de hoofdstad Caïro ondervraagd. Van de Egyptische vrouwen zei 83% te zijn lastiggevallen en bij buitenlandse vrouwen ging het om 98%.
De helft van de vrouwen liet weten dat het dagelijks gebeurt. Ondanks de conservatieve inslag van de traditionele islamitische samenleving, gaven de mannen toe dat ze ook vrouwen met hoofddoekjes lastigvielen
ISCH-KATHOLIEKE PATRIARCH HOOPVOL OVER TOEKOMST VAN CHRISTENEN IN EGYPTE
Woensdag, 07 december 2011
KOPTISCH-KATHOLIEKE PATRIARCH HOOPVOL OVER TOEKOMST VAN CHRISTENEN IN EGYPTE
Met de moslimbroeders zal er voor christenen weinig veranderen
Kardinaal Naguib Bron: Phk/KerkNet
BRUSSEL (KerkNet/Kathpress)
Egypte wordt na de verkiezingen met grote waarschijnlijkheid een islamitisch land. Dat zal de situatie van de Egyptische christenen zeker niet vereenvoudigen. Dat zei de Koptisch-katholieke patriarch Antonios Naguib tijdens een persconferentie in Wenen. De islamitische partijen halen wellicht 75 tot 80% van de stemmen, aldus kardinaal Naguib.
De kerkleider waarschuwde eerder dit jaar tijdens een bezoek aan Brussel al dat burgerrechtengroepen en hervormingsbewegingen te weinig tijd kregen om zich te organiseren en zich op de verkiezingen voor te bereiden.
Toch meent hij dat er met de moslimbroeders voor christenen weinig zal veranderen. Ook de wetgeving uit de tijd van president Sadat was al op het sjariarecht gebaseerd. Problematisch wordt het echter indien ook de voorstellen van de salafisten wet worden.
Kardinaal Naguib sluit een exodus van Egyptische christenen niet uit. Maar daarvoor hebben zij moeilijk te bekomen visa nodig. Ik geloof niet in het einde van het christendom in Egypte.
Zelfs indien een half of een miljoen christenen het land verlaten, wonen er nog steeds 7 tot 9 miljoen christenen in Egypte. Zelfs indien er vervolging komt, zullen wij die - zoals in het verleden - met de kracht van het gebed dragen. Wij sporen christenen aan volop aan het politieke leven deel te nemen. Bovendien brengt onze Koptisch-katholieke Kerk via vele van haar sociale projecten moslims en christenen samen.
Ook in de toekomst willen wij aan onze scholen en universiteiten toekomstige leiders blijven opleiden. Voor die sociale projecten en onderwijsprogrammas blijven wij echter aangewezen op steun vanuit het buitenland.
De Nijlkrokodil leeft in de Nijl en in Groot-Brittannië regent het bijzonder veel. Deze en nog andere 'wijsheden' zijn mythes die eigenlijk niet kloppen. Lees hier de bekendste mythes.
1: De grootste piramide staat in Egypte Als we het woord piramide horen dan denken we spontaan aan Egypte. Maar de beroemde piramide van Cheops, met een breedte van 230 meter, is niet de grootste in zijn soort.
In de buurt van Mexico City staat namelijk de Cholula piramide die 425 meter breed is en zich dus over een groter grondoppervlak uitstrekt. De Cheops is daarentegen wel hoger.
2: De Chinese Muur is zichtbaar vanaf de maan De beroemde Chinese Muur mag dan wel het langste bouwwerk ter wereld zijn, maar toch is dit icoon niet zichtbaar vanaf de maan, die zich op 380.000 km van onze aardbol bevindt.
Vanuit het ISS hebben astronauten al wel eens met een telelens ingezoomd op de muur maar het internationale ruimtestation is dan ook maar 350 km van de aarde verwijderd.
3: De scheefste toren staat in Pisa De toren van Pisa helt vier procent over en is de beroemdste scheve toren.
Een kerk in de Duitse stad Suurhusen staat echter nog schever. Die toren staat 5,19 procent gebogen en veroverde daarmee een plaats in het Guinness Book of World Records.
4: Eskimo's wonen in iglo's Eskimo's hebben eigenlijk nooit echt in iglo's gewoond. Ze gebruikten ze enkel als een tijdelijke verblijfplaats tijdens de jacht. De Inuit, de naam waarmee de Eskimo's van Groenland en Canada zichzelf aanduiden, wonen nu in stenen huizen, vroeger in hutten en tenten.
5: De Dode Zee bevat het zoutste water Het is bekend dat je door het hoge zoutgehalte van 33 procent kan drijven op het water van de Dode Zee. Toch bevat dit meer niet het zoutste water ter wereld. Met 34,8 procent bevat het Assalmeer in Djibouti meer zout. Het Don Juanmeer op Antarctica doet zelfs nog beter met een zoutgehalte dat de veertig procent overschrijdt.
6: De Nijlkrokodil leeft in de Nijl De Nijlkrokodil mag dan wel in heel Afrika voorkomen maar niet (meer) in de Nijl. Door de bouw van de bekende Aswandam werden deze dieren verdreven uit Egypte en uiteindelijk zelfs teruggedrongen tot ver in buurland Soedan.
7: Venetië heeft de meeste bruggen De stad Venetië met de vele kanalen heeft wel degelijk veel bruggen (398) maar reikt nog niet tot aan de enkels van Amsterdam (1.282) en Hamburg (2.123).
8: Het verkeer rijdt enkel links in Groot-Brittannië en de Britse koloniën In maar liefst 59 landen rijdt het verkeer aan de linkerkant van de weg en dat zijn niet allemaal Britse koloniën. Ook in Zuidelijk Afrika, Japan, Thailand en Pakistan wordt er links gereden.
9: De Panamahoed komt uit Panama Het bekende stroachtige hoofddeksel wordt door vele mensen Panamahoed genoemd. Toch vindt de productie ervan plaats in Ecuador en Mexico. Hoe is die naamgeving dan ontstaan? Vroeger werden zulke hoeden via een centrale douanepost in Panama geëxporteerd en kreeg elk exemplaar de stempel 'Panama'.
10: Het regent veel in Groot-Brittannië Als men naar Groot-Brittannië reist, wordt vaak gedacht dat het zal regenen. Toch regent het daar minder dan we veronderstellen.
In de Italiaanse hoofdstad Rome regent het bijvoorbeeld meer.
Een overeenkomst tussen Egypte en Soedan zorgt ervoor dat Egypte jaarlijks 55,5 miljard kubieke meter aan Nijlwater mag aftappen. Deze overeenkomst zorgt voor de watervoorziening van het overgrote deel van de 85 miljoen Egyptenaren. Door plannen van stroomopwaartse landen zou de toekomst voor de Egyptische watervoorziening echter onzeker worden. Dat meldt de website Green Prophet.
Het gevecht om water leidt steeds vaker tot fysieke confrontaties. Maar er is maar één alternatief: sterven!
De oorspronkelijke overeenkomst werd getekend in de koloniale periode. Die geeft Egypte ook een vetorecht tegen stroomopwaartse projecten die de watervoorziening in Egypte kunnen bedreigen. Daar zou echter verandering in kunnen komen. Ook zal Egypte het eigen watergebruik grondig moeten herzien, en het netwerk van leidingen vernieuwen.
Internationale dreiging Landen die stroomopwaarts aan de Nijl gelegen zijn, hebben ondertussen al een eigen overeenkomst gesloten. Die bedreigt nu de watervoorziening in het land van de piramides, aangezien de overeenkomst inhoudt dat de deelnemende landen - Burundi, Ehtiopië, Kenia, Rwanda, Tanzania en Oeganda - projecten mogen uitvoeren waar Egypte een veto tegen heeft uitgesproken.
Zo plant Ethiopië een reeks dammen voor elektriciteitsvoorziening. Het project zou ervoor zorgen dat Egypte het jaarlijks moet stellen met vijf miljard kubieke meter water minder. Indien alle stroomopwaartse landen soortgelijke projecten opzetten, wordt de ganse watervoorziening in Egypte bedreigd.
Watergebruik Egypte gebruikt momenteel 85 procent van de totale watervoorziening in de landbouw. Door slechte irrigatiesystemen lekt echter een groot deel daarvan weg. Twee miljard kubieke meter verdampt gewoonweg, en drie miljard kubieke meter wordt gebruikt door planten op de oevers van de Nijl. 2,5 miljard kubieke meter wordt nog eens gebruikt voor de opwekking van elektriciteit. De rest van het water wordt voorzien voor thuisgebruik. Door slechte leidingen lekt echter ook nog eens 40 procent van dat water - 2,3 miljard kubieke meter - weg. Daardoor kampt het land nu al met een jaarlijks tekort van zo'n 15 miljard kubieke meter.
Landbouwers in Egypte hebben de strijd om water de laatste jaren zien verergeren. Zo werd er op 11 oktober nog een zestienjarige landbouwer gedood in een gevecht om water. Ook Hamdy Abuleinin had al eens een dispuut met zijn buren over irrigatiewater. "Het gevecht om water leidt steeds vaker tot fysieke confrontaties. Maar er is maar één alternatief: sterven!" (sg
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00873/h1_873205q.jpg"," "," ",470,313);)
Wat is er aan de hand in Egypte? Vele
