Gisteren na het eten nog even mijn collectie handtassen bovengehaald en uitgestald op de tafel in de keuken. Mijn partner, die handtassen niet echt zijn ding vind, geeft een kleine opmerking over de omvang van mijn collectie. Het zijn er niet echt veel hé? Je ziet ze bijna niet staan? Wat vind je daar nu toch zo leuk aan?
Hij heeft gelijk, het zijn er maar enkele, heb niet echt het budget om er tientallen tegelijk aan te kopen,daar zit meneer wel voor iets tussen. Daarbovenop ben ik echt kieskeurig en voordat ze in mijn vaste collectie terecht komen moeten ze echt wel aan strenge criteria voldoen. De handtas moet echt vrouwelijk zijn , ik moet er mij in vinden, ze moet mooi afgewerkt zijn, ze mag slijtage sporen vertonen( maakt het echter) maar niet afgesleten en slecht verzorgd. Delvaux vind ik prachtig en qua afwerking moeten ze ongeveer gelijkaardig zijn. Vandaar mijn kleine maar heel mooie collectie. Ruilen van tassen doe ik constant in de hoop er ooit ééntje te vinden die ik kan toevoegen aan mijn vaste collectie. Ik doe veel kilometers( houd je gezond) tijdens mijn speurwerk en leer veel andere mensen kennen. Ach, begrijpen zal hij het nooit doen, mannen...