De levenswandel van een Fiat 500. Welkom aan de bezoekers van Nobi's Cinquecento.
Op deze pagina zul je het wel en wee kunnen volgen van een kleine rode Fiat 500.
Door op de begeleidende foto's te klikken kom je in diverse fotoalbums terecht.
15-06-2002
Gebeten door de Fiat 500 microbe
In de loop van de maand juni 2002 gingen we, samen met vrienden, kamperen in Bouillon. Terwijl we daar, in het stadscentrum, op een terrasje, zaten te genieten van een frisse pint en van de zon, zagen we, op een parking naast de Semois, een eigele Fiat 500 geparkeerd staan. Al grappend zei ik tegen mijn zoon, die toen net de leeftijd van 17 jaar bereikt had: "Ahwel Jongen, als ge 18 jaar wordt krijgt ge van mij zo'n autootje." Buiten alle verwachting in antwoordde hij: "Ja, dat is goed."
Een woord is een woord, en in september van datzelfde jaar, tijdens een fietstochtje doorheen de Rupelstreek, zagen we te Aartselaar, op de oprit vóór de woning Pierstraat, 428, een rode Fiat 500 staan. Op de wagen hing er een bordje "TE KOOP". De verkopers, het echtpaar Kokken-Bellens, bleken echte Mini Cooper fanaten te zijn. De 500 hadden zij, op hun beurt, aangekocht van De Brouwer, Gilbert, uit Stabroek. Deze man had het Fiatje een opfrissingsbeurt (zeg maar restauratie) gegeven alvorens hem verder te verkopen. Na een tweetal bezoekjes, waarbij de staat van het Fiatje telkens gecontroleerd werd, kwamen we met de verkopers, tot een compromis. Nadat het wagentje op 25 september 2002 aan een technische keuring onderworpen was, veranderde hij op 02 oktober 2002, officieël, van eigenaar.
25-09-2002 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Beetje bij beetje kwam een deel van het vorige leven van onze Fiat 500 naar boven. Uit de bijgeleverde documenten en foto's bleek het dat onze Fiat 500 Lusso op 15 september 1970 geboren was in Turijn (I). Het originele hart, een 499,5 cc metende tweecilinder in lijn die 18 pk kon ontwikkelen tegen 4600 toeren per minuut, was ergens tijdens zijn levensloop vervangen door een donorhart van zijn neef de Fiat 126 Personal. Voortaan ging hij dus door het leven met een 652 cc metende tweecilinder in lijn en 24 paardjes achteraan onder het motorkapje en een gesynchroniseerde versnellingsbak. Ons 'bolleke' was op 08 september 1997 ingevoerd vanuit de bakermat Italië. Bovendien bleek er, onder het Ferrarirood, een originele donkerblauwe jas te zitten. De foto's, de eerste testritten en de visie van een betrouwbare 500-specialist brachten aan het licht dat de restauratie op een erg amateuristische manier gebeurd was. Wanneer de wielen, tijdens een rit, een riooldeksel raakten, maakte de Fiat een ferme zijwaartse sprong. Eénmaal, tijdens een stapvoets tempo in een ondergrondse parking te Antwerpen, blokkeerden plots de achterste remmen zodat de achterste banden hun ongenoegen uitschreeuwden. Een deftige check-up drong zich op.De remmen werden dan ook onder handen genomen en de fuséepennen werden vervangen.
02-10-2002 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Nadat ons 'bolleke' technisch in orde was gemaakt door Ronny Van Roosenbroek uit Kontich, we het koetswerk een flinke poetsbeurt hadden gegeven en het uiterlijk een extra sportieve toets had gekregen, konden de avonturen beginnen. Daar we als leken in het oldtimermilieu werden gekatapulteerd, besloten we, begin 2003, om lid te worden van de 'Fiat Club Belgio'.
01-01-2003 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op 06 april 2003, de week vóór de jaarlijkse heropening van het pretpark Walibi, trokken we richting Waver, alwaar de Fiat Club was uitgenodigd. Op de parking konden we onze ogen uitkijken op de juweeltjes uit het Italiaanse Torino. Na een koffie te hebben genuttigd in de ontvangsttent, mochten we ons gaan uitleven in het pretpark. Alhoewel de hemelsluizen gesloten bleven viel de temperaruur niet echt mee. Toch was het een leuke ervaring.
06-04-2003 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
27 april 2003, trokken we, met 'bolleke' naar Mechelen, waar er, in de Nekkerhal een oldtimerbeurs plaatsvond. Weer konden we talrijke bolides bewonderen, zowel groot als klein. Het was ook hier, op de stand van de 'Vriendenkring voor Dwergauto's', dat we voor het eerst een Fiat 500 Jolly konden aanschouwen. De 500 Jolly, van Ghia, die dak noch portieren had en waarin de stoeltjes van riet waren, was de grote rage bij de strandhotels. Dit niet alleen in Italië, maar ook bijvoorbeeld in Zuid-Afrika en Californië.
27-04-2003 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op 04 mei 2003 begaven we ons naar het circuit van Zolder. Dat weekend waren daar de Classic Car Races aan de gang. We zagen de verschillende raceteams het in hun, soms anabolisch getunede, oldtimers tegen elkaar opnemen. We ontmoetten daar ook een voormalige werkmakker, Paul Buelens, die rondjes draaide in zijn Mini Marcos en die bovendien de secretaris bleek te zijn van het Classic Race en Rally Team http://users.skynet.be/CRRT/ Ook Ronny Van Roosenbroek zette, in zijn knalgele 500, op het tarmac zijn beste beentje voor.
04-05-2003 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Na al dit geweld op de racebaan beslisten we om het wat rustiger aan te doen. Op 18 mei 2003 waren we ingeschreven voor de openingsrit van de Westvlaamse Oldtimerclub. Deze tocht, in de streek tussen Sluis en Eeklo, had als start- en aankomstplaats Maldegem. Als enige dwergautootje reden we in gezelschap van vele grote jongens. Dit nam echter niet weg dat we, tijdens de doortochten in de kleine dorpen, zeer veel succes hadden bij de plaatselijke bevolking. Onderweg werd er, tijdens een tussenstop, koffie met gebak genuttigd, en aan het einde van de rit stond er een warme maaltijd te wachten. Alhoewel wij, vooraf, geen enkele van de deelnemers kenden, werden we toch vriendschappelijk opgevangen door de leden van de WVOC.
18-05-2003 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
In het begin is het wat zoeken naar hetgeen je het meeste ligt. Om dus eens iets anders te proberen, namen we, op 24 mei 2003, deel aan de rally 'Dwars door het Waasland'. De rally werd ingericht door Autoclub Altena uit Kontich http://www.altena-vzw.be/ Aangezien we totaal geen ervaring hadden schreven we in bij de beginnelingen. Weer ontmoetten we hier, aan de inschrijftafel, een collega, namelijk Fredien Nachtegael. Aan de start wisten we niet wat we zagen. Er reden voertuigen mee van ± 4 jaar oud met 140 pk onder de motorkap. En wij stonden daar met ons 'bolleke' van 33 jaar oud. Bovendien hadden we de nodige attributen niet bij ons om, op een deftige manier, de kaartleesoefeningen te doen (meetlat - vergrootglas - enz...). We deden ons uiterste best om, door de smalle wegeltjes, het grove geweld achter ons te houden. Hierdoor begon plots de koppeling van ons dwergje door te slippen. Het eerste deel van de rally behaalden we nog een redelijk klassement doch het tweede deel liep het gewoon in de soep. We verzeilden op de Expressweg richting Kust en zagen de andere deelnemers, beneden ons, door de veldwegen vlammen. Eer we gekeerd waren aan de volgende afrit en terug op de plaats belandden waar het was misgelopen hadden we zodanig veel tijd verloren dat ons klassement een enorme buiteling maakte. Uiteindelijk waren we toch nog niet de laatste, maar wel een ervaring rijker. Dit zou, in de toekomst, niet meer weggelegd zijn voor ons Fiatje. Hiermee rij je hem onherroepelijk in de prak.
24-05-2003 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De titel laat reeds het ergste vermoeden, maar schijn bedriegt. De VANK rally is geen echte 'rally' in de zin van het woord maar gewoon een individuele rondrit voor oldtimers door de streek rond Kontich. VANK staat trouwens voor Vereniging van Ambachten en Neringen Kontich. Het treffen wordt dan ook door de plaatselijke winkeliers gesteund. http://rekup.net/link/midzomer/ Jaarlijks nemen er meer dan 100 oldtimers deel aan dit evenement. De inschrijving is gratis en je krijgt er nog een plastiek tasje, dat allerlei nuttige dingen bevat, bovenop. Dit is een ware aanrader. Onze eerste deelname aan dit treffen vond plaats op 15 juni 2003. Ondertussen was 'bolleke', na het gebeul in het Waasland, van een nieuwe koppeling voorzien. Samen met onze buren, Jozef & Sandra, in hun Renault Estafette, maakten we er een aangename dag van.
15-06-2003 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Elk jaar gaat te Wilrijk de 'Geitenrally' door. Dit is een bijeenkomst voor oldtimers waaraan er, tijdens de rondrit, een zoektocht gekoppeld is. Op 10 augustus 2003 waren wij één van de 104 deelnemers. Het was die dag snikheet en het werd nog heter in onze kleine Fiat toen bleek dat één van onze twee passagiers op de achterbank, met haar voet, tegen de verwarmingshendel gestoten had en alzo de warme lucht, afkomstig van de motor, in de passagiersruimte deed stromen. De voormiddag bestond uit een korte rondrit door Wilrijk en Hoboken. Onderweg dienden we 14 vragen op te lossen. 's Middags volgde er een grote barbeque op de Bist in Wilrijk. Na het eten maakten we een grotere rit langs Aartselaar - Reet - Boom -Terhagen - Rumst - Duffel - Lint - Hove - Edegem en zo terug naar Wilrijk. Er werden, tijdens dit gedeelte, 21 vragen gesteld en er moesten 13 kerktorens geïdentificeerd worden. De prijsuitreiking ging door in het cultureel centrum De Kern (Wilrijk). Met slechts 2 foute antwoorden strandden wij op een mooie 13° plaats.
10-08-2003 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Naar aanleiding van de wijkfeesten Langelede organiseerde een lokale Fiat 500-bezitter, in Wachtebeke, op 07 september 2003 een oldtimertreffen enkel voorbehouden voor 'rugzakjes', zoal ze ook wel eens genoemd worden. Bij onze aankomst leek het maar een mager beestje te worden, doch tegen het vertrek van de rondrit waren er toch een dertiental Fiatjes, uit België en Nederland, verzameld aan de feesttent. Vóór het vertrek van de rit mochten we eerst nog aanschuiven aan een Breugheltafel. Rond 14 uur gingen we van start. De 'ballade' situeerde zich in het gebied tussen Zelzate en Lokeren, en dit over een afstand van zo'n 45 kilometer. Onderweg was er een tussenstop voorzien in een taverne ergens in een bosrijke omgeving. Na de rit werden onze wagentjes, door de plaatselijke jury, gekeurd en de drie mooiste exemplaren ontvingen (terecht trouwens) een trofee. De andere deelnemers, waaronder ons 'bolleke', kregen ook nog een aandenken.
07-09-2003 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Het jaar 2004 werd, voor ons karretje, een heel stille periode. Door een bijscholingscursus op het werk, die zich situeerde tussen begin februari 2004 en eind juni 2004, raakte mijn vrije tijd zo beknot dat er geen aandacht kon besteed worden aan ritten, bijeenkomsten of wat dan ook. Bij gelegenheid mochten we wel nog enkele keren op de foto met prachtig uitgedoste mensen.
14-08-2004 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Na het 'verloren jaar' kondigde het nieuwe seizoen zich aan. We schreven ons in om, met de Fiat Club Belgio op zondag 03 april 2005, in groep, naar Hasselt te rijden. Aldaar zou een toertocht doorgaan die werd ingericht door een lid van de club. De Antwerpse leden kwamen samen aan het benzinestation op de E313 in Ranst. Wanneer bijna iedereen ter plaatse was stapte de voorzitter in zijn wagen en vertrok richting Hasselt. Toen we een drie kwartier later op het algemeen verzamelpunt aankwamen werd ik onmiddellijk bij de voorzitter geroepen. Na een kort gesprek, waar ik in dit medium niet verder wil over uitwijden, besloot ik om, samen met mijn echtgenote terug in onze wagen te stappen en de bijeenkomst te laten voor wat ze was. Ik besliste eveneens dat ik niet langer lid wenste te zijn van een vereniging waar de leden als kleuters behandeld worden. Via binnenwegen keerden we terug naar het Antwerpse. Zo hadden we onze rit toch gehad, zij het met een valse start.
03-04-2005 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op 22 mei 2005 ging in Beauvechain de 'Nationale Meeting' door. De organisatie van dit evenement ging uit van de Belgische Federatie voor Oude Voertuigen, zeg maar BFOV. http://www.fbva.be/ Er werd individueel naar de plaats van het gebeuren gereden. Hoe dichter je Bevekom naderde, hoe meer bejaarde voertuigen men zag rijden. De eigenlijk verzamelplaats was het militaire vliegveld. Het aantal en de diversiteit van de aanwezige voertuigen was enorm. Zo waren er tientallen oude legervoertuigen; een heuse paardentram; verschillende auto's van kort na de vorige eeuwwisseling en ook oude motorfietsen te bewonderen. Aan kraampjes kon je eten, drinken of oldtimerspullen kopen. De legerbasis leek wel omgetoverd tot een Vlaamse kermis. Toch jammer dat zoiets niet elk jaar herhaald wordt. 's Avonds keerden we moe, maar voldaan, weer naar huis.
22-05-2005 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Ten gevolge van de bijscholingscursus in 2004 hadden we, half juni dat jaar, dus ook de VANK rally gemist. Een reden te meer om te zorgen dat dit in 2005 niet meer gebeurde. Op 19 juni 2005 waren we van de partij. De inrichters hanteerden hetzelfde concept zoals bij onze vorige deelname twee jaar voordien. Alle deelnemers kwamen samen op het Sint-Martinusplein in Kontich en wanneer het startschot van de rit werd gegeven moest je één voor één, volgens inschrijvingsnummer, voorrijden. Door presentator Guy Depré werd er dan een korte beschrijving gegeven van uw oogappel. Ditmaal waren er meer dan 150 oldtimers aanwezig, waaronder wijzelf en ook onze buren Jozef & Sandra met hun beige Renault Estafette camper, bouwjaar 1978. Ook bij de aanvang van deze zomer waren de weergoden ons gunstig gezind. Gewoon schitterend. Laat ons hopen dat de VANK rally nog jaren zal bestaan.
19-06-2005 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Alhoewel we ons reeds drie jaar goed geamuseerd hadden met ons wagentje, kwam, eind 2005, de perfectionist toch weer in mij boven. Mijn leuze is: 'Als je iets doet, moet je het goed doen.' Bijgevolg was ik niet echt meer tevreden met de staat, zeg maar het uiterlijk algemeen, van ons 'bolleke'. Als je de foto's bekijkt van de eerste restauratie zal je begrijpen dat hier en daar met 'kunst en vliegwerk' gewerkt werd. Vanop enige afstand ging het nog maar als men het Fiatje, van dichterbij, onder de loep nam zag men onmiddellijk dat het spuitwerk verre van gaaf was. De bekleding van de zetels en het tapijt begonnen tekens van slijtage te vertonen. Het motorcompartiment hing voortdurend vol met olie... Zodus namen we in overweging om een tweede, grondige, restauratie te laten uitvoeren. Het totale prijskaartje (onderdelen en werkuren) viel redelijk tegen, dus werd de optie bekeken om ons 'bolleke' van de hand te doen en, mits opleg, een ander maar beter exemplaar aan te schaffen. Wij dus beginnen zoeken op het internet. Redelijk snel maakten we een schifting waaruit er drie 500-tjes naar voren kwamen als 'interessant'. De foto's van deze wagentjes zijn bijgevoegd in het album. Ik kan U al meteen vertellen: 'We hebben het niet gedaan.' Bolleke bleef bij ons en een totale restauratie zou geschieden.
17-12-2005 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Wanneer men een wagen volledig gaat restaureren waarvan het laatste exemplaar reeds meer dan 30 jaar geleden van de band is gerold, is het niet evident dat je daar nog onderdelen gaat voor vinden. Wel, ik kan U meteen meegeven dat dit, wat betreft de Fiat 500 geen enkel probleem oplevert. De meeste stukken zijn zelfs nieuw te verkrijgen. Het gaat hier dan meestal wel om piraatstukken. Na wat grasduinen op internet ontdek je al vlug dat, na het' thuisland' Italië, het 'mekka' voor het gezochte materiaal bij onze noorderburen ligt. Het is wel raadzaam om eerst even de prijzen van de verschillende handelaars te vergelijken. Daar durft namelijk nogal eens een verschil op te zitten. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar Fiat 500 Ricambi uit Oostrum (NL). http://fiat500ricambi.nl/index.html?lmd=38967.839387 De zaakvoerder, Frank Derksen, is een correct en vriendelijk man. Mijn eerste bestelling bij hem omvatte bijna een heel nieuw voertuig (binnen- en buitenslijkweerders voor- en achteraan; motorkap; kofferdeksel; binnen- en buitendorpels; bodemplaten; voor- en achterbumper; binnenbekleding deuren; tapijt; zetelbekleding; allerhande rubbers; enz..). Aangezien Frank, op 04 februari 2006, toch aanwezig zou zijn op een Fiat 500 beurs in Utrecht (NL), werd met hem afgesproken dat ik de goederen daar zou ophalen. Gewapend met een hele reeks oude dekens en een open aanhangwagen reed ik naar Utrecht. Na een bezoekje aan de vermelde beurs en na het fotograferen van enkele vijfhonderdjes die nog niet in mijn fotoverzameling zaten, begonnen wij met het plaatwerk zorgvuldig in te pakken in de dekens en daarna alles vast te sjorren op de aanhangwagen. Daarna keerden we huiswaarts. Als we dan toch alles vernieuwden, dan kon er ineens een paar nieuwe schoenen af ook. Dus weer op verschillende sites gaan zoeken naar aluminium velgen die ons niet alleen bevielen maar die bovendien nog moesten passen ook. Uiteindelijk kwam ik bij Nanni Ricambi uit Bologna (I) terecht. http://www.fiat500sport.com/ Men deelde mij mede dat ik nooit aan die velgen ging aangeraken als ik de italiaanse taal niet machtig was. Ik moest niets op voorhand betalen en had bijgevolg ook niets te verliezen. Ik deed gewoon de bestelling. Welgeteld negen (9) dagen later stond er een koerier aan mijn deur met mijn velgjes en ook nog een sportieve schakelpook. De goederen werden geleverd 'onder rembours'. Dit wil zeggen dat ik aan de koerierdienst moest betalen bij aflevering.
04-02-2006 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Begin februari 2006 hadden we de meeste onderdelen in ons bezit om de restauratie te kunnen aanvatten. De passagiersruimte van onze 500 was, door mij, reeds volledig gestript. Op deze manier kreeg ik meer ruimte om al het plaatwerk, in één keer, te vervoeren naar Ronny Van Roosenbroek die de uiterlijke restauratie voor zijn rekening zou nemen. Een beeld hiervan krijg je na het bekijken van foto's 1 en 2. Daar ons karretje toch minstens tot het seizoensbegin buiten strijd zou zijn werd van deze gelegenheid ineens gebruik gemaakt om het hart ook een onderhouds- en opsmukbeurt te geven, zodanig dat het naar buiten smijten van de motorolie ook verleden tijd zou worden. Swa Coeck fungeerde als chirurg van dienst. Daar ikzelf, met mijn beperkte kennis terzake, de restauratie van de passagiersruimte voor mijn rekening zou nemen, kon ik voorlopig enkel overgaan tot de herbekleding van de zetels. Omdat ik, bij de meeting in het attractiepark Walibi, een prachtig gerestaureerde zwarte 500 had gezien, waarvan er trouwens ook een foto in het album zit, wilde ik in die richting werken. Die bewuste 500 was niet voorzien van een dakje in canvas maar wel van één in een dikkere cabriostof. Dat wilde ik ook op ons karretje. Uiteindelijk kwam ik terecht bij Max Garniering in Schoten, en de Max maakte een prachtig dakje voor mij.
11-02-2006 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
18 juni 2006 was een streefdatum om onze 'bolide' te kunnen tonen aan het grote publiek. Op die dag was het weer verzamelen geblazen in Kontich op het Sint-Martinusplein voor de jaarlijks VANK rally. Jammer genoeg bleek deze datum nogal scherp. Ronny kreeg hem tegen dan niet klaar. Jozef & Sandra hadden zo'n medelijden met ons dat ze ons spontaan uitnodigden om, samen met hen, de VANK te rijden in hun Renault Estafette. Zo klaarden, voor ons althans, de onweerswolken toch nog een beetje op. We waren echter genoodzaakt om de inrichters in kennis te stellen dat onze voorinschrijving diende geannuleerd te worden. Tof was het wel dat, bij de start, één van de initiatiefnemers, namelijk Erwin Obourdin, aan de Estafette even kwam informeren naar de toestand van ons Fiatje. Horende in wiens handen ons projectje was, beurde hij ons op door te zeggen dat het, in dat geval, zeker in orde zou komen. Het concept van de VANK rally was echter wat gewijzigd. Vermoedelijk omdat er deelnemers hun ongenoegen hadden laten blijken over de lange wachttijden bij het gezamelijk vertrek, had men dit jaar beslist om ieder vrij te laten vertrekken. Bovendien kon men dan ook nog kiezen uit drie afstanden: een korte plaatselijke toer; de verkorte 'Groentestreekroute' of de grote 'Groentestreekroute'. Persoonlijk vond ik dit jammer. Alhoewel er, volgens de inrichters, minstens even veel deelnemers waren als de vorige jaren, heb ik hier niet veel van gezien. Het aantal oldtimers aanwezig bij ons vertrek en bij onze aankomst op het Sint-Martinusplein, leek eerder beperkt. Was nu het feit dat wij voor de grootste toer gekozen hadden hiervan de oorzaak? Ik zou het niet weten. Onderweg dienden we enkele vragen op te lossen en ook, na de aankomst, moesten er nog vragen opgelost worden bij de handelaars in de Molenstraat en op de Mechelsesteenweg. Een feit was dat wij, mogelijks iets te laat vertrokken voor de grote toer, voor laatstgenoemde opdracht véél te weinig tijd hadden en bijgevolg ook forfait moesten geven voor de zoektocht. Dit alles mag echter zeker geen kritiek zijn op de inrichters. Het was leuk en het is en het blijft een toffe happening.
18-06-2006 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zaterdag 23 september 2006, dus na een afwezigheid van ± 7 maanden, maakte ons 'bolleke' terug zijn opwachting. Hij zag er prachtig uit. De eerste vrije tijd nadat we hem, in Kontich, opgehaald hadden, werd gespendeerd aan het afwerken van de passagiersruimte. Het rode tapijt en de zwarte deur- en flankbekleding werden geplaatst. De vernieuwde zetels werden gemonteerd evenals een sportieve, korte, versnellingspook. Tenslotte werd ook de muziekinstallatie opnieuw aangesloten.
23-09-2006 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Hij was nu wel dik in orde maar toch ontbrak eigenlijk nog 'the final touch'. Om dat in orde te krijgen werd er een beroep gedaan op Sven Struyf uit Hemiksem. Sven bediende ons op onze wenken, nam op 10 oktober 2006 ons wagentje onder handen, en zie hier het resultaat...
10-10-2006 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Na enkele testritten stak er een probleem de kop op. De versnellingsbak begon gebreken te vertonen. Wanneer de pook in de derde versnelling werd gezet sprong hij terug naar de neutrale stand. Daarom moest ons bakske, op 25 oktober 2006, amper een maand na de restauratie, terug binnen. Al vlug viel het verdict: slijtage op de boite. Bij een sympatieke Nederlander met een 500-microbe, Jeroen Pietersma, vonden we een tweedehands exemplaar tegen een betaalbare prijs. We zijn de versnellingsbak dan maar gaan ophalen in Enschede. Als bijlage dan ook een foto van Jeroens wagenpark. Bij Fiat 500 Ricambi werd dan maar ineens een pakkingset besteld, zodat de vervangboite (hopelijk) geen olie meer zal lekken. En als we dan toch weer bezig zijn laten we de achterste schokdempers ook maar vervangen. Na de schokdempertest was gebleken dat die ook hun beste tijd hadden gekend.
25-10-2006 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op woensdag 14 februari 2007 hebben we onze mini-Ferrari opgehaald in de garage. De versnellingsbak is vervangen; de achterste schokdempers zijn vervangen; het lekplaatje van de carburator is vervangen en olielekkage werd bestreden. Op zaterdag 17 februari 2007 vlug gebruik gemaakt van het schitterend weer en even een testritje gemaakt richting Waasland shoppingcenter. Hij rijdt fantastisch en er gingen vele duimen van andere weggebruikers omhoog. Vandaag hebben we dan een tweede testje gedaan en weer was het resultaat meer dan bevredigend. Volgens mij zijn we er klaar voor. Laat het goede weer maar komen!!! Op de voorlopige planning staat: - De Pajotse Parelroute van 25 maart 2007; - De Macadamrit in As op 06 mei 2007; - De Aardbeienrit in Melsele op 19 mei 2007; - Treffen Lac de Madine (F) weekend van 8 tot en met 10 juni 2007; - De VANK-rally te Kontich op 17 juni 2007; - De Kempen Historic te Mol-Millegem op 05 augustus 2007; - Meeting in Wervik op 19 augustus 2007. De ritverslagen zullen volgen. Blijven kijken is dus de boodschap........
19-02-2007 om 17:52
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zondag 25 februari 2007 kropen we, met z'n vieren in ons rood rugzakje en trokken we naar de 'koekestad'. We parkeerden ons Fiatje, als rijdend reklamebord, vóór het beste Italiaans restaurant van Antwerpen: 'La Gondola', dat wordt uitgebaat door Alessandro. Al meteen kende deze stunt een enorm succes bij de toeristen en andere bezoekers die zich, via deze straat, een toegang verschaften tot de oude binnenstad. Op de verkeersinformatie bij Q-Music sprak men direct van filevorming op de Suikerrui. Niemand die aan 'La Gondola' voorbij wilde gaan zonder even een korte of een lange blik te werpen op ons karretje. We merkten zelfs een Japanner op die blijkbaar elk onderdeel van het koetswerk moest kunnen aaien. Nog nooit was de voorgevel van het restaurant zoveel vastgelegd op de gevoelige plaat. Alessandro was in zijn nopjes. Hij nam het zelfs in overweging om, in de toekomst, zelf een Fiat 500 aan te schaffen. Zelf besloten we om het miezerige weer toch maar te trotseren en, te voet, een ommetje te maken door het oude stadsgedeelte. Toen we enkele uurtjes later terug aan 'La Gondola' kwamen, bleek de belangstelling nog niet geluwd. Zelfs nadat de duisternis zijn intrede had gemaakt zagen we nog, met de regelmaat van de klok, lichtflitsen weerkaatsen. En naar mijn weten staan er nog steeds geen snelheidscamera's opgesteld op de Suikerrui. Terwijl we dit verhaal aan het neerpennen zijn circuleren er meer dan waarschijnlijk reeds foto's van ons Fiatje in Oud-Turnhout; Nederland en Japan. Omstreeks 20.00 uur keerden we voldaan huiswaarts. Het was weer een dag vol amusement. En ik hoef het waarschijnlijk niet te vertellen, maar het eten, het drinken en de bediening bij Alessandro, waren weer voortreffelijk.
26-02-2007 om 19:57
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Vandaag, zondag 25 maart 2007, hebben we, onder een stralend zonnetje, de Pajotse Parelroute gereden. Deze rit ging uit van Het Koninklijk Atheneum Vijverbeek, in samenwerking met de Vriendenkring van Dwergauto's (http://www.dwergautos.be/). Rond 10.45 uur draaiden we, samen met een Trabant en enkele 2 PK's het schoolterrein op. We dienden wel even te zoeken naar de plaats waar we ons moesten aanbieden, maar eens de rode Goggo van Yvan Vertongen aan de schoolgebouwen verscheen, werd alles vlug duidelijk. We kregen meteen ook een bakje koffie aangeboden. Het vertrek, aan de school, was gepland omstreeks 11.30 uur. Volgens de inrichters waren er een 28 of 29 oldtimers ingeschreven. De rit zelf ging van Asse naar Affligem, over Ternat en Sint-Katherina-Lombeek, Hollebeek en Liedekerke. Vervolgens reden we verder naar Roosdaal, Eizeringen en dan richting Gooik. Daar kregen we een geleid bezoek aan de windmolen die we allen kennen uit de feuilletons van Kapitein Zeppos. Nadat we weeral wat slimmer geworden waren, werden de motoren opnieuw gestart en ging het, over Strijland, richting Gemeenschapscentrum De Cam. In deze volksherberg, ook gekend uit het VRT-programma 'De Rechtvaardige Rechters', werd ons middagmaal geserveerd. Met gevulde magen ging onze tocht verder naar Elingen en Gaasbeek, alwaar we even afstapten in hoeve Waterhof. De zoetekauwen onder ons konden zich vergasten op zelfgemaakt hoeveijs. Het laatste stukje van de rit ging via Schepdaal, Dilbeek en Sint-Martens-Bodegem, opnieuw naar het vertrekpunt in Asse. In het Atheneum was de opendeurdag ondertussen vlot op gang gekomen. Onze bolides werden dan ook 'in the picture' gezet op de speelplaats. Omdat we, tijdens de tussenstops, van de gelegenheid gebruik hadden gemaakt om de 'Vriendenkring van de Dwergauto's' wat beter te leter kennen, en het reeds vlug bleek dat het ook een echte vriendenkring is, besloten we om, bij deze oldtimerliefhebbers, een lidmaatschap aan te gaan. Na nog een laatste koffietje, ditmaal opgediend met een pannenkoek, bemerkten we plots dat het reeds 18.00 uur geworden was en het dus hoog tijd was om huiswaarts te keren. De tijd was simpelweg voorbij gevlogen. Het was een aangename en vooral ook leerrijke ervaring.
26-03-2007 om 09:17
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zaterdag 19 mei 2007 zouden we de eerste Aarbeirit te Melsele meerijden. De weersvoorspellingen en het weer van de afgelopen dagen beloofden niet veel goeds. Toch zagen we de kans om ons 'bolleke' op vrijdag 18 mei (brugdag) nog eens stevig onder handen te nemen, zodanig dat hij blonk als een spiegel. Die avond begon het echter te regenen in Hemiksem. De volgende ochtend zag er veelbelovend uit: een blauwe wolkenloze lucht en een priemend voorjaarszonnetje. Omdat de rit pas in de vroege namiddag van start ging, was de temperatuur reeds fors gestegen tegen de tijd dat we richting Waasland trokken. Bij onze aankomst ter plekke waren er reeds een twintigtal voertuigen present. Door een steward kregen we, aan de ingang van de feesttent, een klein plekje, waar we net in pasten, toegewezen. Onmiddellijk zetten we ons fototoestel in aanslag en gingen we op verkenning. Op dat ogenblik begonnen de deelnemers toe te stromen. In een oogwenk was de memorycard van ons toestel vol en moesten we, genoodzaakt, de foto's van de mindere exemplaren wissen. Van een inrichter hoorde ik dat er een dikke zeventigtal oldtimers ingeschreven waren en dat er zich, op dat moment, al een zes- à zevental deelnemers had aangeboden die niet vooraf gereserveerd hadden. Aan de inschrijvingstafel kregen we een plastiek tas met enkele nuttige zaken waaronder een roadbook en ook drie consumptiebonnetjes per inzittende. Na een korte briefing werd, iets na 13.00 uur, het startsein gegeven. Alle deelnemers waren gehaast om de rit aan te vatten. De cabrio's hadden eerst nog wat werk om hun kappen te verwijderen. Bij ons ging dit veel sneller. Het eerste deel van de rit liep vooral langs landelijke wegen richting Vrasene en zo verder naar Nieuwkerken-Waas (domein De Ster) en dan naar Temse. Via de Scheldebrug ging het dan richting 'Buitenland' waar een eerste tussenstop werd gehouden in taverne 'De Gouwe Luzze'. Alle voertuigen kregen een parkeerplaats toegewezen op de ruime parking. We werden ter plaatse ook bedacht met een heerlijk bakje sappige aardbeien. Na de pitsstop trokken we verder richting Haasdonk, Bazel, Kruibeke en Burcht. Waarna we richting Antwerpen-Linkeroever gestuurd werden. Ondertussen hadden we ontdekt dat, tijdens de rit, de sleutel van de motorkap van onze sleutelhanger gegleden was. In de Club Cabane was er een vrije tussenstop voorzien. We maakten hier dan ook dankbaar gebruik van, onderandere om naar de verloren geraakte sleutel te zoeken. Het werd een zoektocht zonder reslultaat. Na pitsstop nummer 2 reden we, over Zwijndrecht, terug naar het centrum van Melsele. Aan de feesttent heerste er reeds een drukte van jewelste. Met onze matchbox slalomden we echter tussen de geparkeerde voertuigen, de zitbanken en de boompjes, tot recht tegenover de ingang van de tent. Tot op een parkeerplaatsje, iets groter dan een bollekeszakdoek, dat ik bij het vertrek van de rit reeds in de gaten had. Tijdens de prijsuitreiking ( 2 DVD-spelers en 1 GPS-toestel) waarvoor we spijtig genoeg niet in aanmerking kwamen, raakten we in gesprek met een collega 500-bezitter. Hier konden we weeral wat nuttige informatie opsteken. Rond halfzeven besloten we om stilaan huiswaarts te keren, zij het eerst nog via een passage langs 'De Gouwe Luzze' om daar de parking aan een doorgedreven onderzoek te onderwerpen. Wie weet vonden we daar geen sleutel . En jawel, na enkele minuten waren we terug in het bezit van het instrument om het motorcompartiment te openen. Alhoewel ik zelf de sleutel vond, wens ik toch de uitbater van de taverne te bedanken die, eens hij het probleem vernomen had, onmiddellijk alles liet vallen om mee te komen zoeken. Allé: eind goed, al goed. De rit ging over een afstand van ongeveer een 95 kilometer en we hebben ons weeral goed geamuseerd.
21-05-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Voor zondag, 3 juni 2007, waren we ingeschreven om deel te nemen aan de 3° Smokkelroute (http://www.smokkelroute.tk/). Deze rit ingericht door de vier Fiat-fanaten, Walter, Fons, Patrick en Deborah, ging van start omstreeks 11 uur op de parking van Schrauwen Sanitair en Verwarming te Brasschaat, Kapelsesteenweg, 80. Rond 09.45 uur trokken we dus richting Brasschaat. Daar aangekomen kregen we een rallyplaat met startnummer 10. Dat zat dus snor. Als voormalig voetballer speelde ik liefst op de positie n° 10. Tegelijk kregen we ook een plastiek zak die goed gevuld was met 'smokkelwaar' (stopcontact met dimmer - baseballcap - zakmes - muismat - verschillende stylo's - speelkaarten - aansteker - twee t-shirts en een roadbook). Onmiddellijk konden we ons vergasten op koffie met koffiekoeken en dit naar believen. Ondertussen raakte de parking goed gevuld met deelnemers. Uiteindelijk zouden er 26 Fiats meerijden. Net vóór de gebruikelijke groepsfoto kwam de inrichter nog met een verrassing voor de pinnen. Twee jonge autoliefhebbers mochten elk een Fiat uitkiezen die zij 'de tofste' vonden. De eigenaars van die twee voertuigen werden dan beloond met een fles van anderhalve liter rode Bordeaux 'Barons de Rothschild 2003'. En jawel, het rugnummer 10 bracht blijkbaar geluk. Bedankt jongens en .... Proost!! Kort daarna werden de motoren gestart en kwamen de eerste bolides in beweging. Wijzelf zouden de ganse rit in het gezelschap blijven van de gele 500 cabrio van Marc De Herdt; de witte 500 L van Jacky De Metz en de okerrode 500 L van Karel Boonen. Eerst trokken we richting Kapellen en vervolgens passeerden we de Luithagen. Via de Noorderlaan ging het verder naar de Oosterweelsesteenweg en de gelijknamige brug. Net vóór het dorpje Oosterweel, waar spijtig genoeg alleen nog de kerk van terug te vinden is, sloegen we rechts de Kastelweg in. Het schoolvoorbeeld van wat een slechte weg is. Zo erg zelfs dat de onderdelen van onze 500 (slotje van het klapraampje) in het rond vlogen. Steeds dieper reden we het havengebied in. Via de Boudewijnbrug en de Scheldelaan trokken we verder richting Berendrecht en Zandvliet. Op de Brabantse Wal hielden we een eerste stop in café 'De Leeuw van Vlaanderen'. Na een natje en een droogje (het was ondertussen al namiddag geworden), trokken we verder door de landelijke gebieden, steeds flirtend met de grensscheiding tussen België en Nederland. Langs Kalmthout en vlakbij de grensovergang te Meer, ging het verder richting Wuustwezel. Op de Bredabaan werd er een tweede stop gehouden in taverne Wesalia. Het laatste deel van de etappe ging terug richting Kalmthout naar de terreinen van korfbalclub Fortunis. Daar waren de bbq-vuren reeds ontstoken en konden we ons te goed doen aan een kippenbout; een hamburger en een bbq-worst. Samen met de drie consumptiebonnen en de zak 'smokkelwaar' bleek 15 Euro inschrijving per persoon dus zeker niet overdreven. Na het eten werden nog vier deelnemers bedacht met een mooie prijs omdat zij de vijf vragen, die onderweg moesten opgelost worden, het beste beantwoord hadden. Iets voor 19 uur keerden we dan huiswaarts, zij het met een omweggetje langs de Kastelweg, om daar ons raamslotje effe op te halen. Niet dat zo'n slotje 100 Euro kost, maar wel omdat we ons 'bolleke', volgende weekend, in Frankrijk, niet 'open' willen laten overnachten. Nogmaals dank aan de inrichters en C-U next year!!
05-06-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Het afgelopen weekend hebben we deelgenomen aan een meeting aan het Lac de Madine te Nonsard (Frankrijk). De afstand vanuit onze thuisbasis bedraagt zo'n slordige 330 kilometer. De laatse weken was onze Fiat reeds uitgebreid getest. Het moest en zou dus lukken. Donderdagavond hadden we onze 'rode broodtrommel' al volgepropt met alle zaken die we ginder nodig zouden hebben: een tent; een luchtmatras; twee stoelen; een tafeltje; twee slaapzakken; een reistas met kleding; twee hoofdkussens en de nodige proviand. Volgens onze buren, Jozef en Sandra, die deze meeting vorig jaar hadden meegedaan met hun Renault Estafette, maar nu ons niet konden vergezellen wegens werkverplichtingen, was dit laatste zeker een noodzakelijk ingredient. In de wijde omgeving van het recreatiedomein, wat Lac de Madine eigenlijk is,is er namelijk geen winkel te bespeuren. C'est la France, tu sais...! Om 15.00 uur vertrokken we in Hemiksem. Door een plotse plaag van de processierups in Aartselaar en wegenwerken in Schelle, hadden we de eerste twintig minuten zo'n 5 kilometer afgelegd. Tegen dit tempo zouden we 's anderendaags op de middag nog niet op onze bestemming zijn. Gelukkig ging het even beter ...., tot we in onze hoofdstad arriveerden. Daar zat het verkeer ook deftig in een knoop. Eens we het Vierarmenkruispunt gepasseerd waren ging het echt vlot. We hielden een snelheid aan van 100 kilometer per uur (op de snelheidmeter). Dit is ± 90 echte kilometers per uur. De vrachtwagens die we tegenkwamen moesten er in elk geval aan geloven. De zon werkte tot op dat ogenblik vlotjes mee. We reden met het kapje open. Dit was echter te vroeg victorie gekraaid. Plots vielen de eerste druppels. Gelukkig was er een kilometertje verder een afrit waar we van profiteerden om de kap te sluiten. Tegen 100 km per uur zo'n kap sluiten.... dat zou niet goed komen. De hemelsluizen werden massaal opengetrokken. De regenbui werd een ware storm inclusief donder & bliksem. De tempo moest noodgedwongen wat omlaag. In Wanlin lesten we de dorst van ons karretje. Net vóór Arlon (afrit 29) lieten we de autosnelweg voor wat hij was. Via N-wegen ging het richting Virton en zo Frankrijk binnen. Het viel op dat dit de juiste keuze was. Met een grote boog omzeilden we het onweer. Indien we hadden doorgereden tot Metz zouden we er zo goed niet vanaf gekomen zijn. Omstreeks 20.00 uur reden we het domein van Lac de Madine op. Onmiddellijk viel het op dat het hier om een wondermooi natuurgebied gaat, bestaande uit bossen; grasperken en natuurlijk het meer met zijn jachthaventje. Er waren reeds een zeventigtal oldtimers aanwezig. Omdat we zo vroeg waren hadden we de kans om een mooi plekje uit te zoeken. We kozen voor een strategische plaats op een kleine heuvelrug op 15 meter van het water. Van hieruit waren we in de gelegenheid om gans de weide te overzien en van op elke plaats zagen we ook onze tent en onze lieveling staan. Alhoewel er die nacht nog weinig kampeerders waren werd het ons toch niet gemakkelijk gemaakt. 'Als het bier is in de man is de wijsheid in de kan', is hier wel van toepassing. Roepen en tieren ging tesamen met 'La Cucaracha' en 'Bridge over the river Kwai' uit de bergclaxons. Van enige nachtrust kwam dus weinig in huis tenzij je de periode tussen 05.00 en 07.30 uur nachtrust kunt noemen. Vanaf 08.00 uur begon het terrein goed vol te lopen. Links van ons kregen we een Frans koppel met kind. Ze verplaatsten zich met een rode Simca 1000 en vroegen beleefd of het niet 'derangeerde'. Kort daarop verschenen zij die onze buren zouden worden aan de rechterkant. Het was een Frans echtpaar met twee kinderen. Deze familie reed met een lichtblauwe Renault Dauphine voorzien van een éénwielige aanhangwagen. Dit voertuig verkeerde werkelijk in sublieme staat. We hebben de eigenaar dan ook twee dagen zien wrijven en poetsen. Kort na de middag verscheen er plots een man aan onze tent. Op zijn borst droeg hij een badge. Hij vroeg vriendelijk wie de eigenaar was van de Fiat 500. Nadat we hem hadden ingelicht dat het voertuig ons toebehoort, vroeg hij ons of we tot zondag bleven zodat we konden meedingen naar de eerste prijs van een 'concours d'élégance'. Hij zei ons dat hij, als jurylid, de taak had om een preselectie uit te voeren tussen de deelnemers. Hij voegde er nog aan toe: 'Vous avez une voiture exceptionnel, monsieur.' Op dat ogenblik was het deelnemersveld reeds aangegroeid van 70 tot 750. Daarna vertrokken we op verkenningstocht met twee fototoestellen in aanslag. Op gans het weekend zouden we 193 foto's maken. Wanneer we 's avonds, moe van de vele kilometers over het domein, terug aan het tentje kwamen werden we door onze buren ingelicht dat onze rode bolide gans de dag, door talloze bezoekers, gefotografeerd was. Het aantal deelemende auto's was dan al opgelopen tot 1200. Zaterdagnacht was het weer van dat. Ditmaal was er een animatieavond ingericht door de organisatie. Dit duurde tot 02.00 uur waarna de 'legerkolonne' overpakte met 'heavy metal'. Bennyke had er echter geen last van want na een flesje rode kasteelwijn slaap je redelijk vast. Tegen de ochtend werd ik wel gewekt door een Duitse vloek. Onze twee achterburen (zware bikers) die kampeerden zonder dak boven het hoofd kwamen plots tot de konstatatie dat het was beginnen regenen. Geen nood, in plaats van een pyama deden ze hun lederen pakken aan en ze sliepen verder hun roes uit. (Hun foto zit bij in het album). Zondagmorgen moesten de deelnemers aan de 'concours d' élégance' hun wagens parkeren vóór het podium. Ook dan bleef het aan de inschrijvingstafel een heksenketel. De rallyplaten waren op en ze moesten er laten bijdrukken. Uiteindelijk zou de teller stoppen op 2500. Het bleek dat er, uit gans deze hoop, 27 deelnemers geselecteerd waren. 10 van hen zouden naar huis gaan met een trofee. In de namiddag kwam de jury, bestaande uit vier à vijf mannen van het inrichtend comité, de auto's van binnen en van buiten keuren. Omstreeks 15.30 uur werd de uitslag bekendgemaakt op het podium. Het ganse protocol werd gefilmd door een locale TV-zender. De lichtblauwe Panhard cabrio, wat een zeldzaamheid is, werd tiende. Iets later werden wij beloond met de achtste plaats. De trofee werd ons overhandigd door de man die ons geselecteerd had. Hij voegde er nog aan toe dat we misschien op de eerste plaats gehoopt hadden, maar dat ze niet aan iedereen de eerste plaats kunnen toekennen. Die eerste plaats was uiteindelijk voor een groene Citroën Traction Avant cabrio. Na de prijsuitreiking vlug vlug het tentje afbreken en alles weer inladen. We hadden tenslotte nog een tochtje van 330 kilometer voor de boeg. Eerst nog wel even afscheid nemen van onze symathieke buren en ineens afspreken voor volgend jaar: même temps, même place.
11-06-2007 om 22:43
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zondag 17 juni 2007 was de datum dat de VANK-rally voor de zesde keer werd ingericht. Stuwende kracht achter dit gebeuren was zoals steeds Erwin Obourdin. Ons Liliane had haar plaats afgestaan aan Hugo Peeters, die al lang zot stond van een ritje met de Fiat. Om 09.30 uur verscheen hij dan ook stipt op de afspraak. Tegen 10.00 uur meldden we ons aan op het Sint-Martinusplein. Buiten een roadbook kregen we een plastiek tasje met enkele verzorgingsprodukten; vezelkoeken; een drankje en wat kortingsbonnen. Het eerste deel van het parcours ging via Hove en Boechout tot in Lier. In het Abarth-works museum van Guy Moerenhout hielden we een eerste tussenstop. Omdat het merk Fiat hier hoog in het vaandel staat, namen we uitgebreid onze tijd voor een rondgang en gaven we onze ogen en oren de kost. Na dit interessante bezoek schakelden we over op de verkorte Pallieterlandroute, een trip van 40 kilometer. Samen met de rit van en naar Kontich zouden we zo'n 70 kilometer afmalen. De verkorte Pallieterlandroute loopt van Lier naar Vremde, over Broechem, Oelegem en Zandhoven, naar Pulderbos en tot in Grobbendonk. Daar splitst ze zich van de volledige route. Hugo bleek een voortreffelijke convoyeur. Hij loodste de Fiat zonder problemen voorbij alle moeilijke punten en door elke wegomlegging. We hadden vooraf wel afgesproken om het 'ontspannend' te houden en dus niet te veel stress te veroorzaken door mee te dingen naar de zoektochtprijzen. Via Bouwel gaat het dan naar Herenthout, waar we te 12.30 uur ons middagmaal namen in taverne 't Kamereyck. Vermoedelijk was de zaak net geopend want, op dat uur, waren wij het einige kliënteel. Zelfs de deur van de toiletten was nog slotvast. Toch is het een aanrader om daar iets te gaan verbruiken: mooi tuinterras; goede bediening en lekkere kost. Nadat de magen gevuld waren hervatten we de tocht. Van Herenthout trokken we naar Berlaar, dan naar Kessel en zo naar Lier. Tot dan hadden we er een stevig tempo op na gehouden. Omdat we anders te vlug zouden rond zijn, besloten we om in de schaduw van de Zimmertoren even een terrasje aan te doen. We kozen voor De Fagoempel. Alhoewel het weer er 's morgens niet zo schitterend uitzag, trok de hemel toch gedeeltelijk open zodat Laura er regelmatig goed kon doorpriemen. Gans de dag hebben we dan ook met het kapje open gereden. Na de break in Lier reden we terug richting Boechout. Over Hove ging het dan terug naar Kontich waar we, via de Antwerpsesteenweg, het Gemeenteplein opzochten. Onze timing bleek voortreffelijk. De inrichters gingen net starten met de concours d'elegance. Enkel de hemelsblauwe Ford Thunderbird stond, als eerste, klaar om vóór te rijden. Wij passeerden dus als tweede. Daarna plaatsten we ons terug op het Sint-Martinusplein en zochten we onze heil in de Bits & Bites. Rond 17.15 uur eerst nog de prijsuitreiking bijgewoond van het concours. Jammer genoeg was het deze maal geen roos. De Volkswagen T1 bus ging met de oppergaai lopen. Verdiend zou ik zo zeggen. Ik denk dat Hugo zich geamuseerd heeft. Volgende week zaterdag rijd ik naar Vlissingen en zondagnamiddag is er een rit in Sint-Katelijne-Waver. Bij deze laatste neemt Hugo's broer, de Mon, plaats op de passagierszetel.
19-06-2007 om 19:53
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Via 'De Vriendenkring van Dwergauto's' hadden we ons ingeschreven voor de 30° Walcherenrit in Zeeland (NL). Deze rit, met als vertrek- en aankomstplaats Vlissingen, zou doorgaan op zaterdag 23 juni 2007. De rit stond in het kader van de herdenking 400 jaar Michiel Adriaenszoon De Ruyter. Omstreeks 07.20 uur vertrokken we in Hemiksem om te 08.35 uur de dijk van Vlissingen op te draaien. Nog vlug aanmelden aan de inschrijvingstafel van restaurant 'Solskin' om onze deelname te betalen (25 euro p/p), waarna we een tas kregen met 2 mooie drinkbekers; een aantal consumptiebonnen en tickets voor de lunch; een brood; twee doosjes boterbabbelaars; zonnecrème; schrijfgerief; balonnen; pepermuntjes; een zaklampje; een rugzak; fietskaarten; allerhande toeristische magazines en tot slot een rallyplaat. Vlug de rallyplaat gemonteerd op de Fiat en na een kopje koffie werd ons gevraagd om in te stijgen. We kozen vlug een plaatsje in de rij achter Martin, Alex, Ivan en Eddy. Onder een enorme publieke belangstelling werd de start gegeven door een replica Michiel de Ruyter. Eerst een toertje door Vlissingen en vervolgens passeerden we in Oost-Sousburg - Ritthem - Nieuw en Sint-Joosland en Arnemuiden (waar we tevergeefs zochten naar de bekende klok). De Wolphaartsdijk werd een heel eind opgereden om halt te houden op het parkeerterrein van restaurant 'De Meerkoet'. Daar werd appelgebak met koffie geserveerd. We hadden dan ook ineens een puike gelegenheid om de meeste deelnemende wagens op de gevoelige plaat vast te leggen. Omstreeks 11.15 uur werd onze toch hervat. Opnieuw over de Wolphaatsdijk ging het over Kleverskerke - Middelburg - Veere - Vrouwenpolder - Oostkapelle zo naar Domburg. Daar was de hoofdstraat volledig verkeersvrij gemaakt en konden we onze beauty's gewoon op de rijbaan parkeren. In het 'Badhotel' namen we de lunch. We konden naar believen kiezen uit een uitgebreid buffet. Niet alleen was het eten voortreffelijk, ook de bediening was vriendelijk en tot in de puntjes verzorgd. Omstreeks 14.00 uur trokken we verder naar Westkapelle - Zoutelande en Dishoek, om uiteindelijk terug in Vlissingen te belanden. Alvorens de voertuigen op het grasveld van het Bellamypark werden geplaatst, hielden we eerst nog een serieuze optocht door de stad. Tijdens de ganse dag hadden we ook verschillende juryleden opgemerkt. Zij namen de voertuigen van de deelnemers nauwlettend onder de loupe. Te 17.30 uur viel dan het verdict. In café 'Parc Central' werden de winnaars in de bloemetjes gezet. Van onze groep waren het Ivan (Glas Goggomobil) en Alex (Messerschmitt Kabinenroller) die in de prijzen vielen. Iets na 18 uur keerden we moe en voldaan huiswaarts. Dit treffen is zeker voor herhaling vatbaar: proficiat aan de 'Werkgroep Oldtimerrit' van de 'Stichting Vlissings Aktiviteitenfonds'.
28-06-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De dag nadien waren we weeral weg. Via mijn motorclub 'Touring Wheels' http://www.touringwheels.be/, had ik een flyer ter hand gekregen van een treffen aan het truckerscafé 'Rick's Place' in Sint-Katelijne-Waver. Dit treffen, voor oldtimers, customs, us-cars en bikes, werd, voor de achtste maal reeds ingericht door het BSCA. Door het slechte weer in Zeeland, de dag voordien, was ik genoodzaakt om, 's zondags, wat vroeger uit de veren te springen om ons bolleke een grondige poetsbeurt te geven. Vanaf 13.00 uur werden de deelnemers verwacht op de parking van Rick's Place. Ons Liliane had haar plaats afgestaan aan de Mon (de broer van Hugo, die mij vergezelde op de VANK-rally 2007) en die zelf, op vrijdag 22 juni 2007 de trotse eigenaar was geworden van een, in sublieme staat verkerende, Fiat 850 Sport Spider (waarover later nog verhalen zullen volgen). Te 13.05 uur draaiden we de parking op. Omdat we zo klein zijn vonden we nog een prima plaatsje. Kort daarop werd de parking gesloten en dienden de andere deelnemers zich te parkeren op de Fortsesteenweg die, voor deze gelegenheid, was afgesloten voor het verkeer. Voor BSCA-leden was dit gebeuren gratis. Wij dienden 5 euro op te hoesten maar kregen in ruil wel een plastiek zak met talloze flyers; een prachtig geïllustreerde kalender van 2008; een stylo; een notebloc; een sleutelhanger van Euro Millions; een staal autoshampoo; een staal anti-rimpelcrème; een t-shirt maat XXXXXS (afmeting: 11 cm x 20 cm); een Bronson omnibus met vier pikante westernverhalen en exemplaar n° 56 van Oldtimer- en Dreamcarmagazine uitgave juli 1993. Ik zou het bijna nog vergeten: we kregen ook twee bonnetjes voor een sangria of fruitsap (naar keuze). Met onze 'fruitsap' in de hand begonnen we onze rondgang. Het viel ons meteen op: 95 % van de aanwezige voertuigen waren enorme, uitgebouwde, Amerikaanse bakken met een cilinderinhoud die zich situeert tussen de 2800 en de 6600 cc, zeg maar 'customs'. In de categorie 'oldtimers', zagen we enkel een Mini Cooper; een Opel Kadett en een Opel Rekord. Dat zat dus wel snor. Toen we terug aan onze wagen kwamen zagen we dat een kleine jongen zijn trapauto naast onze lieveling geparkeerd had. Net of zijn vader wilde zeggen:'Die van ons is toch kleiner'. Ondertussen bewerkte Johnny Banaan, vanop het podium, door zijn micro, het publiek met talloze grappen en grollen (meestal over Nederlanders). Iets na 16.00 uur werd de start gegeven van een optocht door de gemeenten Sint-Katelijne-Waver, Putte, Elzestraat en Duffel. De toer, die zo'n dertig kilometer lang moest zijn, werd op een goed uurtje afgehaspeld. Door het slechte weer werd de belangstelling beperkt tot een toevallige voorbijganger of tot een blik vanachter het raam. Na de rit werden de wagens terug op de parking van Rick's geplaatst. Dan was het ogenblik van de vier- of vijfkoppige jury aangebroken om de auto's te keuren. Plots werden de hemelsluizen volledig opengetrokken. De meeste deelnemers waren dan reeds huiswaarts gekeerd, vermoedelijk omdat ze de vorige zeven edities hadden meegemaakt en reeds wisten hoe het uiteindelijk ging uitdraaien. Naïef als wij zijn haalden wij ons regenscherm te voorschijn uit de Fiat en wachtten geduldig af. Johnny Banaan bleef maar doorratelen. Omstreeks 18.30 uur werd uiteindelijk bekend gemaakt wie, in elke reeks, de trofeeën met bijhorende geldprijs, in ontvangst zou mogen nemen. Toen we hoorden dat de Chevrolet pick-up, met zo'n slordige 3800 cc onder de kap, derde werd in onze reeks, kwam het besef dat het niet voor vandaag zou zijn. Eerste in onze reeks (gewone oldtimers) werd een Ford T met 3200 cc aan boord ??? Als 'Best of the Show' werd de tweekleurige Buick Riviera, 6600 cc, terecht trouwens, uitgekozen. Johnny Banaan kwam ook nog met een trofee voor de pinnen die, naar wat hij noemde, voor 'de sympathiekste en kleinste auto van dit treffen' was voorbestemd. En plots kregen we terug hoop... Onze hoop werd echter onmiddellijk de grond ingestampt toen bleek dat de trapauto, die net ontsnapt was uit het speelgoedmuseum van Mechelen, met deze prijs ging lopen. Het werd ons dan ook duidelijk wij hier niet thuishoren en dat je, indien je op dit gebeuren een prijs wil winnen, best lid word van BSCA; ofwel een enorme Amerikaanse slee moet kopen; ofwel met je verzameling Matchbox uit de jaren '60 moet deelnemen. Verliezen moet kunnen, het hoort erbij. Maar dit is er net ietsje over. Gaat de 'Show & shine', zoals ze het zo mooi uitdrukken, over voertuigen of over speelgoed? Mij zien ze, met de volgende editie, in ieder geval niet meer terug. Ik ga liever wat lezen in mijn Oldtimer- en Dreamcarmagazine uit 1993.....
05-07-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Reeds sedert een tweetal jaren werd ik steeds weer aangetrokken door de Kempen Historic. Dit kwam vermoedelijk door hun fris ogende website: www.kempenhistoric.be . Eindelijk kwam het er dan van. Samen met Spidermon waren we ingeschreven voor de twaalfde editie. De weergoden konden we op zondag 5 augustus niets verwijten. Toch kwam er al vlug een andere kink in de kabel. Bij een snelheid van tussen de 80 en de 90 kilometer per uur begon de Spider last te krijgen van gesputter gevolgd door luide knallen. Uit veiligheidsoverwegingen besloten Mon & Erna dan maar om, aan het rond punt van Wommelgem, om af te haken en weer huiswaarts te keren. Wij dus alleen verder, niet omdat wij egoïstisch zijn, maar wel omdat er, op voorhand, was ingeschreven en gestort. Als wij ook forfait gaven, waren we zeker beiden onze inschrijvingsgelden kwijt. Bij onze aankomst in Mol-Millegem waren de oldtimers reeds talrijk vertegenwoordigd. Aan de inschrijvingstafel maakte men er totaal geen probleem van dat onze vrienden waren uitgevallen met motorproblemen en men betaalde onmiddellijk hun 36 euro terug. Nu wat betreft de Kempen Historic zelf: deze bestond uit een voormiddagrit en een namiddagrit. Het middagmaal werd genuttigd in zaal Miloheem waar ook de startplaats is. Het juiste aantal deelnemers kunnen we niet inschatten. Ons inschrijvingsnummer, dat ook vermeld is op de rallyplaat, was 124. Door het schitterende weer hadden de inrichters zich blijkbaar wat misrekend want ik zag regelmatig een deelnemer die een papieren copij van zulke rallyplaat voerde. Het één voor één passeren onder de startboog is wel leuk, maar als je bedenkt dat je meer dan een uur, in je wagentje zonder airco, moet wachten voor het jouw beurt is, dan wordt dit eerder als een marteling dan als een leuke ervaring bestempeld. De voormiddagrit beperkte zich tot een toertje rond enkele kerktorens en door enkele woonwijken in de directe omgeving van de startplaats. Dikwijls reed je dan ook bumper-aan-bumper met andere oude juweeltjes. Tijdens de middagpauze werd er dan weer een heerlijke maaltijd geserveerd in zaal Miloheem. Ondertussen kon je reeds, op een groot scherm, de foto's van de start bekijken. Bij de start van de namiddagrit diende weer iedereen onder de boog te passeren. Gelukkig ging het deze keer wat vlotter, of anders stonden we verder vooraan op de startgrit. Dit gedeelte van het uitgestippelde parcours (bolleke/pijltje) was veel meer uitgestrekt dan dit van de voormiddag. De minder drukke en meer landelijke wegen spraken dan ook veel meer tot onze verbeelding. Rond 18.00 uur zat onze Kempen Historic er op. We zijn weer een ervaring rijker, hebben weer nieuwe mensen leren kennen die dezelfde hobby koesteren, doch vermoedelijk zullen we de komende editie liever iets anders doen. Mogelijks wordt het een zelf uitgestippelde rit zoals gisteren naar Terneuzen. Die was veel plezanter, en volgens mijn co-pilote, veel ontspannender. Voor haar was het namelijk een bijkomend nadeel dat men het roadbook pas kreeg toegestopt onder de boog en zij dus totaal onvoorbereid de tocht moest navigeren.
18-09-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zaterdag 04 augustus 2007 maakten we samen met onze vrienden Mon & Erna (Fiat 850 Sport Spider) een uitstapje naar Terneuzen. We werden vergezeld van Jozef & Ria in hun rode Apal-buggy. Door de Kennedytunnel ging het naar Kallo en dan over, het om te verdwijnen gedoemde, Doel met zijn prachtige molen, via zeer landelijke wegen, naar Emmadorp; Paal en via de zeedijk naar Kloosterzande. Vervolgens trokken we verder naar Terneuzen waar we onmiddellijk onze dorst gingen lessen en onze honger gingen stillen in café "De Vriendschap". De uitbater bleek zeer veel zin voor humor te bezitten, want met een gezicht als een lijkbidder nam hij Mon deftig bij de neus toen deze: 'voor mij hetzelfde' bestelde..... Nadat we de winkelstraat eens doorgeslenterd waren en de dames dus ook hun pleziertje hadden gegund, werden de motoren opnieuw gestart. De rit ging dan verder via Axel; Hulst; Sint-Jansteen en Heikant, naar Kemzeke. In Sint-Niklaas was het dan de beurt aan Mon om te lachen want den deze werd er uitgekozen door een ijverige agent. Na een grondige controle van alle boordbescheiden mochten we onze tocht verder zetten. We trokken naar Temse alwaar wij ons, op de kade, in het Mosselhuis dan ook tegoed deden aan een heerlijke portie Zeeuwse mosselen. Via Wintam; Eikevliet en Ruisbroek ging het dan terug naar de Rupelstreek en naar onze heimat.
18-09-2007 om 12:07
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op 12 augustus 2007 werd, voor de éénentwintigste maal reeds, de Geitenrally georganiseerd. Door de aangename ervaring die wij hadden opgedaan bij onze vorige deelname in 2003, schreven we ons terug in. Ook bij dit evenement werden we vergezeld van Spidermon en Spiderna. Nazicht van hun wagentje, na de motorproblemen tijdens de vorige rit, bracht aan het licht dat de carburateur vol met vuil stak. Vuil vermoedelijk afkomstig van de binnenkant van de benzinetank. Bij de start op de Bist in Wilrijk werden we begroet door mijn vriend en collega Rudy die, met de fiets, net naar de bakker reed. Aan de inschrijvingstafel kregen we een roadbook en een rallyplaat. De oldtimers waren weer in grote getale aanwezig. Na het startschot haastten wij ons naar de start en vertrokken als één van de eersten. Door de Sint-Bavostraat werden we, via Mortsel; Borsbeek en Wommelgem, naar Ranst geleid. Daar dienden we de eerste serie vragen op te lossen. Vervolgens deden we Oelegem; Zandhoven; Pulderbos; Wechelderzande; Lille; Vorselaar en Grobbendonk aan. In elke gemeente moesten we op zoek gaan naar de antwoorden op de vragen die gesteld werden. Gemakkelijk was het zeker niet. Nooit heb ik te voet zoveel kilometers afgelegd in Pulderbos dan deze keer. Op zeker ogenblik bleek bovendien dat een groot aantal deelnemers, waaronder wij, een blad, waarop een stuk van de reisweg en 6 vragen, mankeerden. Door de inrichters werden wij opgevangen aan een taverne op de baan Grobbendonk-Viersel. Er werd ons gezegd dat de vragen 31 tot en met 39 geannuleerd werden. Opnieuw via Ranst en Mortsel keerden we terug naar de Bist in Wilrijk. Aldaar werden we, omsteeks 16.00 uur, vergast op een heerlijke barbeque. Nog vlug een laatste vraag oplossen en ook nog de schiftingsvraag en dan de antwoordformulieren afgeven in het cultureel centrum De Kern. Iets na 18.00 uur ging hier de prijsuitreiking door. We bleken 29 van de 31 antwoorden correct te hebben ingevuld. Mon, die gans de dag, tijdens de stops, pinten had gepakt en van ons had afgeschreven, zat met de schiftingsvraag iets dichter tegen het juiste antwoord. Dit maakte dat hij op een zeventwintigste plaats eindigde en wij, er net achter, op de achtentwintigste stek strandden. Toch weer geen slecht resultaat op 110 deelnemers.
19-09-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zaterdag 18 augustus 2007 stapten Jessy en Anders, uit Schoten, in het huwelijksbootje. Jessy, zelf Fiat 500-fanate in hart en nieren, had de wens om, die dag, samen met het gevolg, te worden vervoerd in enkele van deze Italiaanse beauties. Daarom boden we haar onze diensten aan. Reeds de avond voordien hadden we ons bolleke zijn bruidskostuum aangepast. De dag zelf dan belden we, iets na negen, aan bij de ouderlijke woonst. We waren zelfs eerst en werden erg vriendelijk ontvangen. Druppelsgewijs arriveerden de getuigen, familieleden en vrienden en ook de bruidegom op de vertrekplaats. Na een klein ontbijt waarbij het witte kleed van Jessy versierd werd met rode krieken, en nadat de zitplaatsen verdeeld waren, trokken we in stoet naar het distriktshuis. Daar werd het koppel-in-spe opgewacht door een nog grotere schare vrienden en kennissen. Normaal moeten bruidswagens aan de overkant parkeren doch de beperkte afmetingen van onze bolides liet de ceremoniemeester beslissen dat ze vóór de ingang konden blijven staan. Tijdens het officiële gedeelte, dat zich natuurlijk binnen afspeelde, hadden wij net de tijd om de volgorde van onze wagentjes te veranderen en om enkele kiekjes te nemen. Na een twintigtal minuten toonde het kersverse paar zich, onder luid applaus in het openbaar. Nadat ze wat rijst kregen toegeworpen zodat ze 's anderendaags toch iets te eten hadden (op zondag zijn de winkels gesloten), stapten ze terug in de auto's. Dan reed de Fiatstoet verder naar taverne Den Trol alwaar de receptie zou plaatsvinden. Op de bovenste verdieping van dit etablissement is er een verrassend aangename feestruimte ingericht. Door het nieuwe echtpaar en hun ouders werden we uitgenodigd om mee te toasten op het geluk van het jonge paar. De champagne vloeide rijkelijk en constant werden er nieuwe tapas opgediend. Een half uurtje later namen we afscheid en lieten we de genodigden verder feesten. En bolleke....., die ging terug op stal. Jessy, Anders, nog veel geluk in jullie verdere leven. Benny.
27-09-2007 om 18:08
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De dag na het huwelijksfeest, we zijn dan zondag 19 augustus 2007, stonden er twee interessante oldtimermeetings op de kalender. Eén in Wervik en één in Grembergen bij Hamme. Deze laatste werd ingericht door twee manspersonen uit de struik van de familie Nobels. Als je weet dat mijn grootvader afkomstig is van het naburige Kastel en mijn overgrootvader daar nog veerman was op de overzet naar Baasrode, begrijp je wel welke van de twee mijn voorkeur genoot. Stilletjes hoopte ik op een ontmoeting met verre, onbekende, familieleden. Allé, wij, samen met onze Spidervrienden, naar ginder. Om eerlijk te zijn: het was niet veel soeps. In het centrum van Grembergen stonden een viertal kermisattracties. Eén, redelijk lange, straat was verkeersvrij gemaakt en daar kon je naar willekeur een plaats uitkiezen om je oldtimer te parkeren. Veel volk was er niet te bespeuren, veel oldtimers evenmin, tenzij je de tractoren en de vrachtwagens meerekent die verder naar het einde van de straat stonden uitgestald. De weinige aanwezigen toonden wel direct interesse voor onze beide Italiaantjes. Dit was wel tof. Misschien was het nog wat vroeg? Nadat we eerst de aanwezig personenwagens en bromfietsen bewonderd en vastgelegd hadden op de gevoelige plaat, namen we plaats op het terrasje van het enige dorpscafé. Een half uurtje later trokken we dan verder de verkeersvrije straat in. Daar troffen we dus de reeds vernoemde tractoren en de vrachtwagens. We dronken dan nog maar een koffie in het mobiele koffiehuis alvorens terug in te stijgen en te vertrekken. Van de familie Nobels geen spoor. Via Elversele, Tielrode,Temse, Hingene, Wintam, Eikevliet en Ruisbroek reden we naar de Yachtclub van Klein-Willebroek. Het chalet daar wordt uitgebaat door een kameraad van weleer: de Swa. We besloten om daar een kleinigheid te eten en dan weer stilletjes huiswaarts te keren.
27-09-2007 om 19:43
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Naar aanleiding van een artikel over de 'Fortengordel rond Antwerpen', verschenen in Gazet van Antwerpen op zaterdag 23 september 2006, had ik, vorige winter, een GPS-route uitgetekend. Deze route is eigenlijk bestemd om af te leggen per motorfiets en wel omdat er, om de verbinding te maken tussen de rechter- en linkeroever van de Schelde, een overzetboot moet genomen worden in Hemiksem. Daar onze Spidervrienden, op zondag 16 september 2007, een uitstapje wilden maken, leek het mij aangeraden om het Oostelijk deel (rechteroever), met de Fiatjes te rijden. Vanuit onze woonplaats Hemiksem reden we langs de N1 naar de startplaats aan het fort van Sint-Katelijne-Waver. Van daar bracht ik onze vrienden achtereenvolgens langs de forten van Koningshooikt; Lier; Kessel; Broechem; Oelegem en 's Gravenwezel. Aan dit laatste fort namen we een pauze op het terras van de taverne gelegen op de hoek van de Moerhoflaan en de Fortsesteenweg. Vervolgens trokken we verder langs het fort van Brasschaat, het anti-tankkanaal en via de Guyotdreef, waar Carmen handtekeningen stond uit te delen aan de ingang van hun villa, naar Kapellen en Putte. Daar, pal op de grens, volgde er een tweede stop. De uitbater van restaurant 'De Drie Zwaantjes', heeft er trouwens een zeldzame derivaat van de Volkswagen Kever vóór zijn deur staan. (zie bijgevoegde foto's) Het fort van Stabroek, dat normaal ook op de route ligt, lieten we links (in dit geval rechts) liggen omdat de uitgestippelde verbindingsweg, halverwege, geblokkeerd is met betonblokken type New-Jersey. Met de motorfiets is het te doen..., met een 500 misschien ook nog. Maar een Spider geraakt er zeker niet tussen. Via Hoevenen ging het over Ekeren en zo naar Merksem. Het plaatselijke fort werd ook slechts op enkele honderden meter gepasseerd omdat het verstopt ligt achter het kerkhof. Van daar reden we dan richting Deurne. Over de Bisschoppenhoflaan kozen we de richting van het shoppingcenter omdat net daar vroeger Fort 1 stond. Dan volgden de nummers der forten elkander op tot en met 8. Dit laatste fort staat in Hoboken. Aan de zoom van fort 7 in Wilrijk hadden we eerst nog een ontmoeting met een broer of zus van ons 'bolleke'. Deze aangename tocht werd afgesloten bij ons thuis. De duisternis was dan ook reeds ingetreden toen Mon & Erna hun bedstee gingen opzoeken.
03-10-2007 om 21:01
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Het weekend van 22 en 23 september 2007 werd er mooi weer voorspeld. De Mon stelde voor om, wat misschien één van de laatste keren dit jaar kon zijn, nog eens een ritje te maken. Als bestemming werd Bergen-op-Zoom (NL) uitgekozen. We zouden de trip maken op zaterdag 22 september, omdat dan de winkels open waren. Kwestie van de vrouwen ook eens te plezieren. Den deze terug achter zijne computer om een aangenaam en rustig parcours uit te stippelen. Die zaterdag was het inderdaad mooi weer. We vertrokken over Hoboken, dan via de Scheldekaaien naar het Eilandje, en vervolgens via de Noorderlaan de haven van Antwerpen in. Daar hadden we ontmoeting met enkele Alfa-liefhebbers die net een rit aan het verkennen waren. Die rit zou de volgende dag plaatsvinden. Na de gebruikelijke babbel en nadat we elkaars auto's op de gevoelige plaat hadden vastgelegd, zetten we onze trip verder. We reden achtereenvolgens door Berendrecht; Zandvliet; Ossendrecht en Hoogerheide om uiteindelijk op onze eindbestemming aan te komen. De auto's werden geparkeerd in de omgeving van de brandweerkazerne en wij trokken de stad in. Het toeval wilde dat er in Bergen-op-Zoom net een soort fanfarefestival plaatsvond. Op elke pleintje stond er een podium en fanfares uit verschillende hoeken van het land stapten, al trommelend en al trompettend, van het ene podium naar het andere om daar hun beste beentje voor te zetten bij de terrasjesbezoekers. Ik moet zeggen: we hebben er verschillende zien optreden, maar onze voorkeur ging toch uit naar een discoband, waarvan de groepsfoto gevoegd is in bijlage. Ze waren prima uitgedost en eens de eerste tonen weerklonken was ambiance troef. Ondertussen was het voor de vrouwen winkelen geblazen. Op zeker ogenblik kregen we ook nog het gezelschap van Jozef en Ria in hun rode Apal-buggy, die ook wel een bezoekje aan deze nederlandse stad zagen zitten. Het was rond 16.00 uur dat we de motoren opnieuw leven inbliezen. Door een bosrijk gebied, aan de rand van de stad, reden we verder naar Heerle; Wouw en Roosendaal. Dan ging het richting Rucphen; Zundert; Wuustwezel; Brecht en Sint-Antonius-Zoersel. Daar stopten we aan restaurant 'Het Waterhuis' om enkele sabels met vlees en/of vis (naar keuze) te verorberen. Na de maaltijd namen we alweer afscheid van Jozef en Ria die dringend naar de luchthaven van Zaventem moesten om een familielid op te halen. Wijzelf maakten de trip af langs Schilde; Oelegem; Ranst; Vremde; Boechout; Hove en Edegem. Daar deden we nog één kapelleke aan, namelijk 'De Specht' op de hoek van de Prins Boudewijnlaan en de Drie Eikenstraat. Het was weer al donker toe we thuis arriveerden met 156 kilometer extra op de kilometerteller van ons oldtimerke.
04-10-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Via een mail, ontvangen van de Belgische Federatie voor Oude Voertuigen, werden we op de hoogte gesteld dat, op 5-6 en 7 oktober 2007, te Francorchamps, verschillende oldtimerraces werden gereden, waaronder, op zaterdag, de 6 uren endurance. Tevens mochten we een pakket ontvangen met verschillende kortingsbons in. Dit leek ons wel wat. We wilden er zelfs een tweedaagse van maken. Ook Mon en Erna wilden mee. Om de afstand met hun Spider af te leggen was het nog wat vroeg, daarom zouden ze met hun splinternieuwe Opel Corsa rijden. Ik dacht om even vlug, in de buurt van het circuit, een hotelkamertje of twee te reserveren. Dit kon toch geen probleem zijn met zoveel horeca in de buurt. Wel, ik kan U vertellen: simpel was anders. Alles was volzet. Geen van de gecontacteerde zaken kon ons nog helpen. Mijn perimeter breidde zich al uit tot 33 kilometer rond Francorchamps, tot ik toevallig, op slechts 18 kilometer, toch nog iets vond. In aparthotel Dry les Courtis gelegen in Robertville, vond ik nog een studio voor twee personen en een kamer voor twee personen. Nadat ik geboekt had, was ook dit etablissement volzet. Op zaterdagmorgen, omstreeks 08.00 uur, vertrokken we richting Ardennen. Het GPS-toestel gaf als snelste weg de E313 aan. De afstand bedroeg een slordige 180 kilometer. Omstreeks 10.30 uur arriveerden we aan ons hotel. We vroegen de uitbater tot hoe laat we de sleutel konden ophalen omdat we gans de dag op het circuit zouden verblijven. De man was zeer bereidwillig, overhandigde ons onmiddellijk de sleutels en toonde ons de kamers die gelegen waren in een recent gerenoveerde blok. Alles viel zeer goed mee. De kamers waren zeer ruim en uitzonderlijk proper. De man deelde ons mede dat de keuken tot 21.00 uur open bleef. Vervolgens kropen we met z'n vieren in de 500 en reden we naar de omloop. Ons toegangsbewijs (met oldtimer) droeg het nummer 239. De parking stond dus al goed vol en we begonnen met het fotograferen van de beauties. Ondertussen raasden bejaarde bolides beneden over het asfalt. Nadat we onze dorst gelest hadden bezochten we, aan de paddock, de talrijke kraampjes en gingen op verkenning tussen de racewagens. Daar ontmoetten we Erwin Oburdin, de bezieler van de VANK-rally te KONTICH. Omdat we, net als 529 andere oldtimerbezitters, waren ingeschreven om, net vóór de start van de 6 uren, welgeteld één ronde te rijden over het prachtige asfaltlint, inclusief Raidillon, moesten we, om 14.00 uur verzamelen op de parking. De vrouwen namen plaats op een tribune en zouden ons filmen terwijl wij voorbij snorden. Het duurde en het bleef duren, iedereen werd al wat zenuwachtig, maar het lange wachten werd uiteindelijk toch beloond met een unieke ervaring. Na ons rondje zagen we dat toch niet iedereen van dit unieke moment had kunnen proeven. Minstens 100 wagens waren, door de inrichters, geweigerd, vermoedelijk wegens tijdsgebrek. Bij deze ongelukkigen was ook den Erwin. Na ons optreden begaven we ons naar het dakterras. Van dit punt had je een uitstekend zicht op de endurance race, die ondertussen, met 55 minuten vertraging begonnen was. De duisternis begon stilaan aan te breken toen we besloten om terug te keren naar ons hotel en daar het avondmaal te nuttigen. Drie kozen er voor een dagmenu met varkensgebraad en eentje koos iets met vis. En alles was even voortreffelijk en zeker niet duur. Na de maaltijd bood de patron ons zelfs nog iets aan van het huis. Waarna we moe en voldaan onder de veren doken. Alhoewel we 's anderendaag nog toegang hadden tot het raceparours, besloten we toch om, na een zeer uitgebreid ontbijt, stilaan terug huiswaarts te keren. Ditmaal kozen we niet voor de autostrade, maar via prachtige binnenwegen reden we naar het westen, naar de abdij van Maredsous, waar we, bij een lekker donker trappistenbiertje, een dubbele boterham met abdijkaas naar binnen werkten. Dit is pas genieten.... Dan was het tijd om nog wat verder te trekken. Via Yvoir; Wierde; Orp-Jauche en Opheylissem reden we naar Tienen. Dan ging het over Lubbeek; Werchter; Tremelo en Putte naar Duffel. In restaurant 'De Nethe' stortten we ons alle vier op een grote portie mosselen, die binnen de korste keren soldaat werden gemaakt. We leken wel uitgehongerd. Na het avondmaal reden we naar ons stulpje. Op maandag was het weer werkendag. Het was een aangenaam weekend en naar hotel Dry les Courtis keren we zeker nog terug. Totaal afgelegde afstand: 617 kilometer.
12-10-2007 om 19:24
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De afgelopen winter zijn we gestart met het "project Panda". Wat houdt dit nu juist in? Voor de Italiaanse markt maakte Fiat ooit een Fiat Panda met een tweecilinder van 652 cc. Deze motor,voorzien van een Weber 30 mm carburator, ontwikkelde 30,4 PK tegen 5500 tpm. Mits enkele kleine aanpassingen kan een Fiat 500, met een motor van een Fiat 126P, voorzien worden van een cilinderkop, carburator en inlaatspruitstuk van deze Fiat Panda. De normale 24 PK van de Fiat 126P-motor wordt dan opgedreven naar meer dan 30 PK. Op een wagentje van 550 kilogram moet dit verschil duidelijk te voelen zijn. Op ebay kochten we van 1000tcr, uit Duitsland, een set bestaande uit: een Pandakop; een inlaatspruitstuk; een carburator Weber 30; een tuimelaar; een ontsteking en een ventieldeksel. Op de gepubliceerde foto's zag de set er mooi opgekuist uit (zie bijgevoegde foto's). We betaalden voor de set 483 euro (verzending inbegrepen). Dit leek ons een redelijke prijs. Toen het pakket werd afgeleverd bleek de set niet in dezelfde staat als ons werd voorgehouden. Alle onderdelen waren zeer vuil en volledig aangekoekt met zwarte smurrie. Het kleppendeksel, dat op bijgevoegde foto's, mooi blonk, was klaar voor de vuilnisbak. Het opkuiswerk kon dus beginnen. Bovendien bleek de carburator, met een originele inlaatspruitstuk in een schuine positie te staan. Op bepaalde forums konden we lezen dat de motor, met een schuin geplaatste carburator, mogelijk niet mooi draait. Onze specialist, Ronny Van Roosenbroek, deelde ons mede dat hij zich nog nooit had gewaagd aan een tuningproject met een Pandakop, maar wist ons ook te vertellen dat er nog wat meer kwam bij kijken. Zo sprak hij van een snelle nokkenas; verstelbare stoterbuizen en een andere luchtfilter. Bovendien vond hij het jammer dat we zouden gaan experimenteren met ook goed draaiend 126P-blokje en wist hij te vertellen dat het slakkenhuis van een 126P-motor niet compatibel was met een Pandakop en men, bij plaatsing van deze rechthoekige cilinderkop, dus geen verwarming meer zou hebben. De oplossing voor dit laatste probleem was het vinden van een duitse 126P-motor. Om door de TUV-keuring te geraken had Fiat, indertijd, deze motor voor de duitse markt moeten aanpassen, waardoor de vorm van het slakkenhuis redelijk rechthoekig is in plaats van afgerond. In Ekeren vonden we een tweedehands 126P-motor van duitse makelij. Hij zag er eigenlijk niet echt schitterend uit, maar mits enig opkuiswerk komt dit wel in orde. In april 2008 bestelden we bij Van Der Laan uit Krimpen aan den IJssel een snelle nokkenas; verstelbare stoterbuizen; een aangepast inlaatspruitstuk; de nodige pakkingen en ook een hoofdremcilinder, die ondertussen de geest had gegeven. Kostprijs: 470 euro. Via ebay tikten we ook nog een electrische starter op de kop omdat de manuele ook zijn beste tijd had gekend. De starter en de hoofdremcilinder werden ondertussen reeds vervangen gezien hoogdringendheid. De, bij sjoemelaar 1000tcr, aangekochte onderdelen werden ondertussen proper opgekuist. Wat we nog nodig hebben is een andere luchtfilter (van Nanni) en om de zaak optisch af te ronden: een Abarth kleppendeksel en een Abarth carter. Als we alle onderdelen in ons bezit hebben en de duitse motor is opgekuist, wordt alles afgeleverd bij Van Roosenbroek, en zal hij overgaan tot assemblage en kan de opgedreven motor geplaatst worden zonder dat er moet geraakt worden aan het huidige hart van onze 500. Van het ogenblik dat het project afgerond is zullen we hiervan opnieuw verslag uitbrengen.
28-05-2008 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De Belgische Federatie van Oude Voertuigen organiseerde vorige weekend, op zondag 25 mei 2008, te Brussel op de Heizelvlakte, een nationale meeting voor oldtimers. Het was ondertussen reeds van Beauvechain 2005 geleden dat zulk evenement nog eens had plaatsgevonden. Reden tot deze bijeenkomst was de vijftigste verjaardag van Expo 1958. Het gebeuren vond dan ook plaats om en rond het Atomium. Vóór 10 april diende men in te schrijven. Deelname in de kosten: 10 euro per bestuurder en 7 euro per passagier. Verschillende Carestel en AC restaurants langs onze autostrades fungeerden wederom als vertrekpunt. De inrichters mikten naar 1958 oldtimers (idem als het jaartal van de Expo), maar raakten uiteindelijk voorbij de 2000 deelnemers. Samen met de Spider van Mon & Erna en de Estafette van Jozef & Sandra kozen we Waarloos als plaats van vertrek. Tegen 10 uur boden we ons hier aan. Het was duidelijk dat we niet de enigen waren want de rij naar het bijhorende ontbijt was redelijk lang. Ter plaatse kregen we ook een omslag met roadbook; rallyplaat; twee lanyards; een herdenkingspin en kortingsbons. Na het ontbijt startten we onze motoren. De parking was stilaan leeg aan het geraken. Via Rumst; Terhagen en Boom kwamen we op de A12 terecht. Via de afrit aan het fort van Breendonk reden we richting Dendermonde. In Lippelo verlieten we deze rijksweg en ging het verder richting Malderen; Steenhuffel en Buggenhout. En zo naar Lebbeke; Opwijk en Merchtem. Als we Wolvertem zagen staan wisten we dat we dicht in de buurt van onze bestemming waren. Het laatste stuk, op de N276, was echter een ware chaos. Meer dan één uur deden we over de laatste kilometer. De drukte werd niet alleen veroorzaakt door de, uit alle richtingen, toekomende oldtimers, maar ook door het andere, gebruikelijke, verkeer. Niet iedereen bleek evenveel geduld uit te oefenen en hierdoor raakten de gemoederen wel eens verhit tijdens deze aanschuifsessie. Uiteindelijk raakten Mon en ikzelf tussen 13.00 en 13.30 uur op de laan die was voorbehouden voor "Italy" en Jozef bij de wagens uit "France". Ondertussen hadden we, tijdens het aanschuiven, ook de leden ontmoet van de Fiat Club Belgio, waar Ivo t'Jampens momenteel de taak van voorzitter op zich heeft genomen. Een reden te meer om de spons te wissen over het verleden en om opnieuw aan te knopen met ons lidmaatschap. De clubleden, en ook wij als clubleden in-spe, werden bedacht met een mooi blauwgrijs t-shirt. Kwestie om wat op te vallen tussen de menigte. De lanen en het park rond het Atomium stonden vol met oldtimers van allerlei pluimage. Her en der stonden drank- en eetkraampjes. Een jazzband luisterde het gebeuren wat op. We gaven de komende uren dan ook onze ogen de kost en lieten de fototoestellen ononderbroken klikken. Het einde van de happening was voorzien om 18 uur. Om de drukte wat te vermijden besloten we om een halfuurtje vroeger te vertrekken. We keerden terug naar Hemiksem via Klein-Willebroek waar we eerst nog gingen dineren bij Swa, de uitbater van RYAC, aan de plaatselijke jachthaven. De dag werd besloten met een pousse-café in de tuin van Jozef en Sandra, en dan weer op naar de volgende...., en dat zal dan volgende week zijn ter ere van de Smokkelroute.
28-05-2008 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Omdat de Smokkelroute 2007 ons zo bevallen was keken we gans de winter uit naar het vervolg. Wanneer we op 2 maart 2008 een mailtje kregen van de inrichters dat men reeds kon inschrijven voor de editie 2008, werd er ook niet lang getwijfeld. Onze vrienden, Mon en Erna, besloten om ons te vergezellen in hun witte Spider 850. Op zondag 1 juni was het dan zo ver. Rond 09.00 uur reden we naar de startplaats te Brasschaat. Wanneer we een half uurtje later de parking van Schrauwen sanitair en verwarming opdraaiden was deze reeds voor de helft gevuld met pareltjes uit Torino. Net zoals het vorige jaar werden we ontvangen met een kop koffie en lekkere koffiekoeken naar believen. Aan de inschrijvingsdesk kregen we een roadbook en een grote tas met nuttige "smokkelwaar". De start was voorzien rond 10.30 uur. We moesten echter even wachten op enkele Fiatisti die het zuiden kwijt waren. Het viel mij onmiddellijk op dat de 26 deelnemers van vorig jaar ruim overschreden werden. Ik telde om en bij de 40 Fiats van allerlei pluimage. Zo zag ik een zeer mooie Fiat 1200 cabrio; een Fiat Dino; 1¼ Fiat 600 en niet minder dan 4 Sport Spiders 850 die, bij andere gelegenheden zoals de nationale meeting vorige week (+ 2000 oldtimers) of Lac de Madine (2500 oldtimers), zelden of nooit te zien zijn. De rit situeerde zich dit jaar niet zozeer in de grensstreek maar meer in een gebied bestaande uit een halve cirkel, met een straal van ± 25 kilometer, ten oosten van Brasschaat. Via kleinere wegen, soms zelfs onverhard, trokken we via Wommelgem en Vremde naar Lier. In het Abarth works museum van Guy Moerenhout werden twee broodjes als lunch geserveerd. Bovendien konden we ons, net als vorig jaar met de VANK-rally, nog eens vergapen aan allerlei "speciallekes" die in zijn atelier en toonzaal te bewonderen zijn. Na het middagmaal reden we verder via Broechem naar Oelegem. Vermoedelijk waren we iets te vroeg vertrokken want het roodbook maakte, ter hoogte van het Fort van Oelegem gewag van een fotoshoot. Bij onze passage was er echter nog geen fotograaf te bespeuren. We vervolgden dan maar onze weg over Schilde en Sint-Antonius naar Brecht, waar we een pitstop hadden bij "De Witte". Als allereerste bereikten we dit punt en vlijden we ons meteen neer op een terrasstoel. Stilaan begonnen onze magen weer te knorren en begonnen we aan de barbeque te denken die in Kalmthout op ons stond te wachten. Wij dus terug in de startblokken. Aan het gemeentehuis in Wuustwezel en wat verder aan het monument in de buurt van Moleneind, losten we de vragen drie en vier op, nadat we voorheen ook de eerste twee reeds correct beantwoord hadden. Maar alles ging te vlot en even verder gingen we totaal de mist in. Na 500 meter op de N111 stuurde het roadbook ons schuin links zonder vermelding van een straatnaam. Op korte afstand van elkaar (een 500 heeft geen dagteller) had je keuze uit: de Witgoorsebaan en de Duinenstraat. Eerst kozen we de Witgoorsebaan en nadien wijzigden we onze route naar de Duinenstraat en dat was een flater van formaat. We probeerden ons nog te oriënteren naar Klein Heiken, dat wat verder op de roadbook voorkwam, maar spijtig genoeg is er in Kapellen ook een Klein Heiken en zo raakten we, tot overmaat van ramp, daar dan nog vast in een soort braderij. Na, in Kapellen, een extra kapelletje te hebben aangedaan besloten we om dan maar linea recta naar het terrein van korfbalclub Fortunis te rijden. We zouden hierbij dan wel de vijfde vraag missen en een oplossing uit onze mouw moeten schudden. Maar ja, nood breekt wet. Bovendien bleek de starter van de Spider de aard te hebben naar zijn baaske, want .... hij bleef plakken. Allez: Spider in gang duwen en wij weg, opnieuw langs de braderij in Kapellen. Tot overmaat van ramp was de Warandelei, langs de kant waar wij ze wilden inrijden, opengebroken. We zagen ons satéke, ribbeke en bbq-worst al aan onze neus passeren. We hoefden echter niet te panikeren want de ravitaillering was goed voorbereid en er was meer dan genoeg te bikken. En het was weer "af". Prijs met de zoektocht hadden we niet, maar volgend jaar misschien beter. Want terugkeren doen we zeker. Ik heb het die dag meermaals horen zeggen: "Wie dit eenmaal meedoet komt gezwind terug".
02-06-2008 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Onze tweede trip naar Lac de Madine (F) zouden we niet vlug vergeten. Misschien had het wel iets te maken met de datum... Op vrijdag 13 juni 2008 vertrokken we te 14.00 uur vanuit onze thuisbasis naar het hogervernoemde meer in Frankrijk, zijnde de plaats waar jaarlijks een oldtimermeeting doorgaat met meer dan 2000 voertuigen. Onze buren, Jozef en Sandra, waren driekwartier vroeger vertrokken met hun gepensioneerde camper, een Renault Estafette, geboortejaar 1978. Aangezien hun gemiddelde snelheid behoorlijk lager ligt dan deze van onze 500, zouden we elkaar onderweg, op de tocht van 330 kilometer, wel ontmoeten. Omstreeks 18.30 uur stonden we te tanken op een vijftal kilometer van onze eindbestemming toen we plots onze buren zagen verschijnen. Nadat Jozef de tank van de Estafette gevuld had, reden we het laatste stukje, naar ingang 1 van het Lac, samen. Op het ogenblik dat de slagboom voor ons geopend werd en wij aanstalten maakten om binnen te rijden, sloeg het noodlot toe. De 500 braakte plots, achteraan, een rauw en hels lawaai uit. Eerst leek het of er iets aan de achtervering scheelde, doch we hadden snel door dat het geluid stopte bij een ingedrukte koppeling. Even later nog maar eens voorzichtig geprobeerd, maar het baatte niets: het verschikkelijke geluid bleef weerklinken. Zodus bleef er maar één oplossing: samen met echtgenote en vrienden de Fiat 200 meter duwen naar onze kampplaats. Zelfs tijdens deze verplaatsing weerklonk het schurend geluid. Nadat Jozef zijn camper geïnstalleerd had en wij ons 3 seconden-tentje uitgeworpen hadden, besloten we om ons wagentje achteraan eens op te krikken en aan een onderzoek te onderwerpen. Nu was het wel zo dat hij, de laatste tijd, links achteraan, tussen achteras en versnellingsbak, abnormaal olie lekte. Dit euvel hadden we twee weken voordien nog laten nazien. Toen was gebleken dat de linkermof, die anderhalf jaar geleden vervangen was, onderaan verhard was en toch al enkele scheurtjes vertoonde en de toestand nauwlettend moest opgevolgd worden. Nu namen we het zekere voor het onzekere, en we telefoneerden naar het thuisfront en vroegen kameraad Mon of hij het zag zitten om, thuis, onze auto-ambulance op te pikken en om ons zondagmorgen te komen depanneren. Vervolgens maakten we er die avond het beste van en trachtten we om ons leed te vergeten. Gelukkig waren we op onze plaats van bestemming geraakt en stonden we niet ergens in "niemandsland" langs de kant. Zaterdagmorgen werden we om 06.00 uur reeds gewekt door enkele lawaaimakers die uitgingen van het principe: Ik wakker, iedereen wakker". Na de verkwikkende douche gingen we dan maar naar de inschrijvingstafel. Daar ontdekten we een dubbele DVD van het gebeuren van de vorige editie. De kaft was getooid met vijf foto's waaronder één van ons juweeltje dat, vorig jaar, bij de schoonheidswedstrijd mooi achtste was geëindigd. Toen we dit vertelden aan een inrichtster wist ze meteen over welke auto het ging: Degene die gisteren met zoveel lawaai het terrein was opgereden. Het weer was niet zo ideaal als vorig jaar en dit leek zijn weerslag te hebben op het aantal deelnemers. Stilaan raakte het terrein toch gevuld en, tijdens ons ontbijt, verschenen ook onze "buren" van vorig jaar: eerst de bordeaux Simca 1000 en iets later de lichtblauwe Renault Dauphine. Toen we hen op de hoogte brachten van onze pech zeiden ze ons dat ook zij in de brokken hadden gedeeld. De Simca verloor zijn remolie en de Dauphine was onderweg zonder brandstof gevallen. De ganse zaterdag hielden we ons bezig met een uitgebreid bezoek aan de onderdelenmarkt en het fotograferen van de prachtige bolides. Deze bezigheid werd een tweetal keren onderbroken door een regenbui, en dienden we noodgedwongen te schuilen in de camper van onze echte buren. Tegen de avond werd het weer toch wat zachter en konden we ons verlekkeren aan een heerlijke barbeque. Na de maaltijd gingen we om beurten wat hout sprokkelen en maakten we van de bbq een waar kampvuurtje. Zondagmorgen, bij het krieken van de dag, verscheen daar plots, als een geschenk uit de hemel, depannage Mon. Wanneer we de Fiat op de aanhangwagen duwden hoorden we geen schurend geluid meer. Met drie zware riemen werd onze kleine verankerd en namen we afscheid in mineur. Jozef en Sandra zouden blijven staan tot maandag. Nadien wisten ze ons te zeggen dat de Dauphine, op prachtige wijze, onze eer had verdedigd en derde was geëindigd in de "Concours d'elegance". Wijzelf brachten de 500 direct naar garage Van Roosenbroek en lieten hem daar achter. Een testrit op maandag 16 juni zou geen klaarheid brengen. Er was niets meer te horen. De olie uit de boite werd vervangen (er werden geen metaalresten aangetroffen); de beide rubberen afdekkappen werden vervangen door originele exemplaren van Fiat; en de rechterachteras, die blijkbaar droog stond, werd opnieuw ingevet. En rijden dat hij doet: zo goed als nieuw. Eigenaardige zaak toch.... niet? Volgende week volgt een eerste test tijdens de VANK.
25-06-2008 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De 7° Kontichse VANK-rally ging door op zondag 22 juni 2008. Te 09.30 uur waren we afgesproken met hetgeen ondetussen onze vaste oldtimerkring kan genoemd worden: Jozef & Sandra (Renault Estafette); Mon & Erna (Fiat 850 Sport Spider) en Jozef & Ria (Apal Buggy). Met z'n vieren trokken we richting KONTICH-centrum, meerbepaald naar het Sint-Martinusplein. Alhoewel het evenement pas te 10.00 uur van start zou gaan, was de parking toch al aardig volgelopen en was de vierde, en laatste rij, de enige mogelijkheid om nog met z'n allen naast elkaar te staan. Uiteindelijk zouden er meer dan 200 voertuigen deelnemen. Na de nodige administratieve rompslomp, die ik eigenlijk niet moest doorlopen omdat ik vroeger reeds had deelgenomen, maar die ik dan weer wel moest doorlopen omdat de Mon zijn bril niet bij zich had, werden we uitvoerig bedacht met fruitsap; tonic; koekjes; snoep; schoenpoets; lanyard; vrouwenmagazines en allerlei kortingsbonnen. We kregen tevens een roadbook en een programma/reglement in de handen gestopt. Na het nemen van de nodige kiekjes werd de tocht, onder een stralende zon, aangevat. De route was bepijld met een systeem dat nieuw was voor ons: een bol = naar links; een vierkant = naar rechts en een driehoek = rechtdoor. Geen slecht systeem zo bleek naderhand doch, ofwel waren er aanwijzingsborden tekort geplaatst en/of verdwenen; ofwel waren we nog niet goed wakker. Eén ding stond echter als een paal boven water: de borden waren niet erg opvallend (of niet altijd even opvallend geplaatst). Toch raakten we zonder problemen, via Reet en Terhagen op de Kaai te Boom, waar er een eerste stop werd ingelast. Ondertussen hadden we ook reeds ontdekt dat er een dertiental vragen moesten opgelost worden. De eerste hadden we gemist en bij de tweede vraag, aan de kerk van Reet, beslisten we om af te zien van deelname aan deze vragenwedstrijd. We wilden het vandaag liever ontspannen houden. Vanuit Boom ging de rit naar Puurs; Eikevliet en Hingene, waar we een tweede stop inlasten. Door het reeds gevorderde uur, was het de bedoeling om er ook te eten doch door het onvriendelijke gedrag van de waard en door de summiere spijskaart, werd besloten om, na één consumptie, door te rijden naar de Weert. Daar namen we een uitstekende lunch in "De Groenen Dijk". De tijd vloog echter snel. Het was ondertussen reeds 14.45 uur en we zaten nog maar halfweg onze 80 kilometer. Er werd besloten om de rit dan wat in te korten. Ik vond dit redelijk jammer en besloot, als alternatief, om het gaspedaal een ietsje dieper in te drukken (geen onwettige snelheden natuurlijk). Uiteindelijk belandden we op de Linkeroever en moest het richting Konijnepijp gaan en zo terug naar de rechteroever. Aan een verkeerslicht kwam Jozef (Estafette) plots naar voren gesprint en deelde ons mede dat hij met zijn gevaarte (2800 kg) niet door de Konijnepijp mocht. Daarom besloten we snel om te kiezen voor de Kennedytunnel en zo toch nog iets in te korten richting Kontich. We hielden het mooi en reden langs het Nachtegalenpark naar de Prins Boudewijnlaan en zo, via rijksweg N171 en de Helenaveldstraat naar de Antwerpsesteenweg. Het parcours d'elégance liep tot 16.00 uur en ik denk dat we, als laatsten, met de hakken over de sloot voorreden aan het podium. De commentaar van de speaker met dienst was lovend. Na een verfrissing "In de Fortuin" hoorden we dat de Buick Riviera, die ook al verdiend met de oppergaai ging lopen bij onze slechte ervaring op Rick's Cruise anno 2007, weer als "best of the show" werd verkozen. De aanwezige Siata 850 Spring, een zeer zeldzaam wagentje, kreeg de originaliteitsprijs toegekend. Nadat de koek volledig verdeeld was trokken we verder de Mechelsesteenweg op en deden we ons tegoed aan enkele sangria's en een bord overheerlijke paella bij traiteur Van Rooy. De standhouders waren reeds aan het afbreken toen we terugwandelden naar onze voertuigen en voldaan richting Hemiksem reden. Bij het verlaten van het Gemeenteplein botsten we nog op Erwin Oburdin die nog vlug enkele beelden van ons, op de gevoelige plaat, vastlegde. Afscheid van elkaar namen we op het terras van café De Witte in Hemiksem. Het was weer goed geweest en ons "bolleke" had de 100 kilometer goed verteerd.
26-06-2008 om 23:02
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zondag27 juli 2008, het jaarlijks verlof zit er weeral op. Toch lijkt het een mooie dag te worden. Er werd geen planning gemaakt, dus bellen we, omstreeks 10.30 uur, maar eens naar de Mon. Onmiddellijk stelt hij voor om een ritje te maken met de oldtimers, en spreekt hierbij van Holland... Wij dus achter onze PC om een route uit te stippelen. Als, wij Antwerpenaren, aan Holland denken en het mag niet te ver zijn, dan gaan onze gedachten naar Hulst. Ik denk dan ook direct aan de fietsroute die we, als veertien- vijftienjarigen elk weekend deden naar Stekene. Omdat er echter geen wagens toegelaten zijn op de overzet Hemiksem-Bazel, moeten we eerst in deze Oostvlaamse gemeente zien te geraken. Via de Rupelgemeenten Schelle en Niel kiezen we om, langs Boom, naar Ruisbroek te rijden en vervolgens verder naar Eikevliet, Wintam en Hingene. Daar gaan we de rijksweg op en, over de brug van Temse, slaan we rechtsaf richting Bazel. Omdat het ondertussen reeds namiddag is, besluiten we om aldaar een snack te nemen op het terras van "De Gulden Sleutels", naast de kerk. Nadat het innerlijke in de mens wat versterkt was, trokken we werder via de Kerkstraat en de Beekstraat naar Haasdonk. Aan recreatiedomein "De Ster" staken we de Grote Baan over richting Nieuwkerken-Waas en zo naar Sint-Gillis-Waas. Daar moesten we de Expressweg onderdoor om, via De Klinge in Nederlands Clinge te geraken. Dan nog even rechtdoor, tot net vóór Zandberg om aan de Vlaamsche Kreek en de Rotte Kreek, linksaf te slaan richting Hulst. De wagens werden geparkeerd op het Marktplein en zelf maakten we een ommetje door de winkelstraat. In een doe-het-zelf-zaak kocht Mon een veeeeel te grote pet en Jozef twee cijferslotjes die hij, zonder gebruiksaanwijzing, niet kon bedienen. Daar de vrouwen weer kloegen van een droge mond trakteerden we hen op een frisdrank boven aan de wal. Nadat iedereen tevreden was werden de motoren weer gestart. Via Absdale en Heikant kwamen we in de Hellestraat terecht. Dan via een lus over de Expressweg en zo naar het centrum van Stekene. Door Puivelde en Belsele naar Waasmunster en dan richting Tielrode, waar de Pif (ex-ruitenwasser van Hemiksem en ex-doelman van Hemiksem en Daghet), momenteel als cafébaas door het leven gaat. Allé, wij naar café Breughel. Geen Pif aanwezig wegens dartsverplichtingen op verplaatsing in Eikevliet of Ruisbroek. Wij dan maar weer verder richting thuishaven waar ons "Toerke Hulst" beëindigd werd op het terras van café De Linde. Neen, ik zou liegen: na het bezoek aan De Linde had iedereen weeral honger en werden nog 6 plaatsen gereserveerd op het terras van Pita Tuba te Aartselaar.
12-08-2008 om 16:49
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zondag 3 augustus 2008 stond de tweede editie van Little Woodstock op ons programma. Dit is een rit, van een negentigtal kilometer, in de streek van Dendermonde. Het vertrek was pas voorzien te 13.00 uur. Omdat de rit samen ging met Boonwijkkermis gingen wij ervan uit dat er vóór 13.00 uur ook wel iets zou te zien zijn en zorgden we dat we iets na 12.00 uur op post waren. Bij onze aankomst stonden er al een handvol oldtimers geparkeerd in de Botermelkstraat, maar voor de rest was er niks te zien. Als overmaat van ramp begon het nog te regenen ook. Achter de hoek vonden we een tent waar men volop bezig was om mosselen te serveren, maar..., wij hadden niet gereserveerd, dus ook geen mosselen voor ons... Achter de volgende hoek vonden we dan café Bareelke, waar men, in een aangrenzende tent steak/fritten aan het opdienen was. Omdat we toch niet gereserveerd hadden deden we al geen moeite meer en hielden we het bij een koffie. Om 13.00 uur wij terug naar onze wagens. De straat raakte stilaan vol. Er waren 52 deelnemers ingeschreven en aanwezig. We stelden vast dat we een weide waren voorbij gelopen waar een derde tent stond, en daar was het te doen. We kregen een rallyplaat en een tas met inhoud (snoep; schrijfgerief; autopolish; deodorant voor de airco; zondagskrant; pet en sjaaltje), vier consumptiebonnen en een roadbook. Het begin van de toer ging door het centrum van Dendermonde, maar omdat mijn convoyeur, het roadbooklezen wat verleerd was, zagen we een zevental keer hetzelfde rond punt (waar we eigenlijk zelfs niet moesten zijn). Uiteindelijk uit de knoop geraakt en wij op weg. Van Dendermonde-centrum reden we over Moerzeke en Hamme naar Grembergen. In de Dijkstraat, na 24,5 kilometer draaien en keren, stopten we aan taverne Den Anker. We hadden nog niet gegeten hé. De Flandria-rijders, die ons blindelings waren gevolgd, wisten niet wat er gebeurde. Ze dachten dat we verkeerd gereden waren, tot we hen aan het verstand brachten dat ze, ofwel mee naar binnen moesten ofwel er alleen voorstonden om verder te rijden. Ze kozen voor de tweede mogelijkheid en verdwenen aan de horizon. Tijdens het middagmaal in de tuin van voornoemde instelling, ging het er geanimeerd aan toe, want onze reisgenoten hadden, door de achterruit van Bolleke, gezien dat er hevig gediscussieërd was bij onze avonturen aan het rond punt in Dendermonde. Na het maal en het geanimeerde gesprek reden we verder naar Zele; Berlare; Schoonaarde; Lede en Wichelen. In de Watermolenweg was er een tussenstop voorzien in American Bar & Steakhouse "The Boondocks". De inrichting van dit etablissement was volledig naar mijn goesting. Je wist echt niet waar eerst kijken. Over Serskamp en Smetlede ging het nadien verder richting Oordegem. Omdat we in tijdnood leken te geraken werd het tempo wat opgedreven. We reden verder over Vlierzele naar Impe; Lede en Hofstade, om via Gijzegem; Wieze en Denderbelle opnieuw in de Boonwijk terecht te komen. Daar kregen we tien vragen voorgeschoteld waarvan er slechts een tweetal met de rit te maken hadden. Het werd dus meer een gokronde... Jozef & Ria hadden 2/10; Mon & Erna hadden 3/10 en wij hadden 4/10. Dit was echter niet genoeg om de hoofdprijs weg te kapen. De winnaars, ook bezitters van een Fiat 500, wonnen, met 7/10, een airo. Als zij passagiers op de achterbank moesten vervoeren, zullen ze problemen gehad hebben met het transport van dit toestel. Onze zondagse uitstap werd afgesloten in café De Linde te Hemiksem.
12-08-2008 om 17:57
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Vrijdag 08/08/08 was de ideale datum voor ontelbare verliefde koppels om elkaar het ja-woord te geven. Zo was dit ook voor Patrizia en Raoul. Omdat Patrizia Italiaanse roots heeft, is ze stapel van de Fiat 500, de Bambino, zoals ze zelf zegt. Bijgevolg waren Rolls Royces; Mercedessen of Jaguars niet welkom als bruidswagen. Om 11.30 uur moesten we op de afspraak zijn in Zichem. Daar we, vorige zondag tijdens de Little Woodstock, 's morgens en 's avonds met startproblemen gekampt zaten, waren we op maandag naar garage Van Roosenbroek gereden. Daar stelde men vast dat ons Fiatje een slechte aarding had en werd dit gecorrigeerd. Alles werkte perfect tot op het ogenblik dat we, in Zichem, de oprit waren opgereden en ons wagentje wilden keren. Daar sloeg de Wet van Murphy toe. De vader van de bruid kon, vanaf onze aankomst, al beginnen om zijn mouwen op te stropen om ons in gang te duwen. Dit zou gans de dag doorgaan. Gelukkig voor de man werd er een soort beurtrol ingelast waardoor alle druk niet op zijn schouders terecht kwam. Enfin, op onze verplaatsingen tussen de ouderlijke woning van de bruid; het gemeentehuis; de abdij van Averbode; de ouderlijke woonst van de bruidegom; de kerk en de feestzaal, hebben we getracht om zoveel als mogelijk onze plan te trekken en te zorgen dat het bruidspaar, op deze heuglijke dag, niet teveel hinder ondervond van de "kuren" van ons Bolleke. De Schepen van Burgerlijke Stand van de gemeente Laakdal zat voor geen grapje verlegen en hield de "ambiance" er vlotjes in tijdens de plechtigheid. In de Abdij van Averbode waren er dan weer vriendelijke en minder vriendelijke mensen. Minder vriendelijk omdat hij welgeteld één minuutje moest wachten alvorens hij de, door de drie Italiaanse bolides, geblokkeerde ingangspoort kon passeren. Toen we rond 18.30 uur weer thuiskwamen vond ons koppig Italiaantje dat het welletjes was geweest en besloot hij terug aan te slaan op elk sein van onze contactsleutel. Het was een toffe dag. Patrizia, Raoul, nogmaals proficiat en het ga jullie goed in het leven.
13-08-2008 om 09:36
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Door uiteenlopende redenen (aankoop van een camper - meer motorritten - Mon & Erna verkopen hun Spider - ...) is, dit jaar, het oldtimergebeuren wat naar de achtergrond verschoven. Nochtans verkeert ons "Bolleke" nog in uitstekende conditie. De jaarlijkse meeting in Kontich-centrum wilden we echter niet missen en daarom trokken we op midzomerzondag 21 juni 2009, in het gezelschap van onze buren Sandra & Jozef (Renault Estafette 1978) naar het Sint-Martinusplein. Dat de VANK-Rally jaarlijks aan populariteit wint kan aangetoond worden door het feit dat er liefst 194 voertuigen waren inschreven voor een deelname aan het gebeuren. Aan de inschrijvingstafel kregen we onze roadbook; een mooie rallyplaat en enkele relatiegeschenken. Daar bovenop mocht iedere aanwezige deelnemer ook nog een waardebon van 5 euro in ontvangst nemen. Deze bon kon je vrij spenderen bij de deelnemende winkeliers in Kontich. En we zetten het nogmaals extra in de verf: dit alles kost je welgeteld 0 (nul-nada-rien-nikske-noppes) euro aan inschrijvingsgeld. Aan de vertrekplaats had ik dan nog even de gelegenheid om met de voeten van mijn nicht Diane te spelen. Getooid met zonnebril en baseballpet en nadat ze mij gedurende twintig jaar niet meer ontmoet had, duurde het toch wel even eer ze doorhad wie er vóór haar stond. Zij was in het gezelschap van een koppel uit Kontich met een zwarte OPEL REKORD. Dat de man niet voor een grap verlegen zat bleek uit het verhaal dat bij de OPEL hoorde: "De wagen was van zijn grootvader geweest. Deze man behandelde de auto met de grootste zorg. Aan het kleinkind (de verteller van het verhaal) werd beloofd dat die ooit de OPEL zou krijgen. Op zeker ogenblik was de OPEL verdwenen en het kleinkind was boos op zijn grootvader. Toen de grootvader nadien kwam te overlijden werd de wagen, in een schuur, teruggevonden onder een doek. Het voertuig verkeerde in uitstekende staat en werd aan de verteller van het verhaal gegeven. Het is hij die nu de wagen met de grootste liefde behandelt zoals zijn grootvader hem dit altijd had voorgedaan." Waarop de echtgenote van de OPEL-driver aanvulde met: "Ik sta niet in voor de echtheid van dit verhaal, zenne." Dus ......, dan weet ge het wel zeker? Allé, tijd om te vertrekken. Het eerste deel van de rit ging over Hove en Boechout richting Wommelgem en dit over een afstand van 16,8 kilometer. Daar was er een tussenstop bij LMB Racing http://www.lmbracing.be/. Dit betreft een unieke werkplaats/showroom van oldtimer-racewagens. Gewoonweg prachtig wat er daar allemaal binnenstak. Onze aandacht ging echter vooral naar een Fiat 500 C Topolino die nog deel had genomen aan de 1000 Miglia-rally. Van LMB Racing ging de rit verder naar de Grote Markt in Lier. Vooralleer hier, in de gereserveerde verkeersvrije zone, onze bolides te parkeren, was er eerst nog een passage langs over het Begijnhof te Lier, waar de wagens, door een professional, gefotografeerd werden. Een kleine wandeling naar het Zimmerplein; het uitzoeken van een geschikt terrasje en het versterken van de innerlijke mens, stonden nadien op ons programma. Nadien kon je kiezen: ofwel kon je een grote toer van 100 kilometer maken door het Neteland en dus kiezen voor de bewegwijzerde Pallieterlandroute; ofwel kon je opnieuw via Boechout en Hove terugkeren naar het feestgebeuren in Kontich (12,8 km). Wij kozen voor de tweede optie. Na de défilé langs de hoofdtribune plaatsten we onze oogappel terug op het Sint-Martinusplein en besloten we om de winkels af te schuimen. Onze waardebon werd besteed aan een campercatalogus bij de Standaardboekhandel. Aangezien we onderweg geen behoefte hadden om de vragenreeks trachten op te lossen, bleven we ook niet wachten op bijhorende prijsuitreiking. We keerden terug richting Hemiksem en werden, door de buren, uitgenodigd om in hun tuin een flesje wijn te kraken en, onder een stralend zonnetje, nog wat na te kaarten over de voorbije dag.
25-08-2009 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Marc & Bea organiseerden, in samenwerking met de Fiat Club Belgio, op zondag 16 augustus 2009 een toeristische tocht door de Vlaamse Ardennen. Op het programma stond: een voormiddagrit met bezoek aan een biologische waterkerskwekerij; een middagmaal en een namiddagrit met zoektocht. Het leek ons eens wat anders en met de pracht van de Vlaamse Ardennen in ons achterhoofd, besloten we om ons in te schrijven voor dit evenement. Thuis op tijd vertrokken en dan, binnendoor langs prachtige streken richting Zwalmstreek. Omstreeks 09.15 uur meldden we ons aan in jeugdherberg "Den Tsjoilder", Huttegemstraat 15 te 9630 Zwalm. Terwijl wij reeds onze dorst lesten, liep de parking aan de Parkkloosterstraat stilaan vol. In totaal waren er een twintig auto's van de Fiat-familie aanwezig. Volg de link naar een filmpje: http://www.garagetv.be/video-galerij/avskioskvlardennen/Kiosk_Vlaamse_Ardennen_20090818_Rondrit_Fiat_oldtimers_wmv.aspx Na een korte briefing en nadat onze voorzitter geïnterviewd werd door KIOSK de Vlaamse Ardennen TV werden de bolides gestart en werd ons een roadbook overhandigd. We draaiden en keerden door de natuur die de Zwalmstreek rijk is. Een driekwartier later arriveerden we op het domein van de waterkersplantage. Het leek alsof we kilometers verwijderd waren van de startplaats, maar wie opmerkzaam was geweest bij het aanrijden naar "Den Tsjoilder", wist dat we slechts een boogscheut ervan verwijderd waren. Op het domein van Karel & Myriam Van De Velde kregen we een uitgebreide rondleiding. Het was de eigenaar zelf die ons gidste. Wat wij van zijn uitleg begrepen hebben is dat: hij het niet zo heeft op rokers en op dokters; dat hij een echte Belg is bij het invullen van zijn belastingsaangifte en dat waterkers quasi alle kwalen kan genezen. Tot slot mochten we nog van een waterkersextract proeven en kregen we ook nog een waterkersaperitief geserveerd. Omstreeks 13.00 uur reden we dan het hoekje om en werden we in de jeugdherberg vergast op een ferme koude schotel. Een uurtje later gingen we dan opnieuw van start voor een tocht van 45 kilometer door de natuur. Onderweg dienden we tien foto's in de juiste volgorde te plaatsen zoals ze voorkwamen tijdens onze trip en moesten er een negental vragen, liefst juist, beantwoord worden. Rekelberg; Boembekestraat; Elverenberg; Toerkapelstraat; Burreken; Bosgatstraat en Boekelbaan waren plaatsen die we onder onze wieltjes zagen passeren. Wanneer we rond 17.00 uur rond waren, moest er eerst nog een schiftingsvraag opgelost worden. Daarna ging de jury koortsig op zoek naar de winnaar(s). Uiteindelijk eindigden er een drietal teams gelijk met 35/40. Het was de schiftingsvraag die de balans in onze richting deed overhellen en dus mochten wij ons als eerste naar de prachtige prijzentafel begeven. En even later waren we een vierdelige reiskofferset rijker. Onder een stralend avondzonnetje keerden we voldaan huiswaarts. Bedankt aan de inrichters en de sponsors!!! Tot de volgende.
28-09-2009 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Van 25 tot en met 27 september 2009 gingen in Spa-Francorchamps de jaarlijkse "Classic Car Races" door. De Belgische Federatie voor Oude Voertuigen was ook weer met een stand aanwezig op dit evenement en, voor de derde maal op rij, waren alle oldtimertjes meer dan welkom en werden de eigenaars weer eens extra in de watten gelegd. We vonden dat het, na onze eerste aanwezigheid in 2007, in ons programma paste om er een mooi weekendje van te maken. Mon & Erna wilden ons vergezellen, zij het zonder hun witte Spider 850, omdat die inmiddels werd doorverkocht. Zonder dralen reserveerden we, vijf weken op voorhand, twee kamers in "Aparthotel Dry Les Courtis" te Robertville. De goede ervaring die we daar, twee jaar geleden, hadden opgedaan leerde ons dat we niet verder moesten zoeken. Op woensdag 23 september vernam ik echter dat, de dag voordien, een uitspraak van de rechtbank beslist had om het circuit van Francorchamps, met onmiddellijke ingang te sluiten. Deze uitspraak van het Hof zou berusten op een vijf jaar oude klacht wegens lawaai-overlast. Er zou echter onmiddellijk, in Kortgeding, gereageerd zijn door de bestuurders, zodat er nog een waterkansje was dat de "6 Uren" toch zou doorgaan. Donderdagmorgen te 10.42 uur kreeg ik dan toch, per mail, van de BFOV het verlossende bericht dat alles zou doorgaan zoals gepland. De dag nadien vertrokken we te 15.00 uur richting Ardennen. Omstreeks 17.30 uur arriveerden we aan ons hotel. Na een korte wandeling door het centrum van Robertville ondervonden we dat veel van de horecazaken stonden "over te nemen". Bijgevolg werd het avondmaal genuttigd in het hotel zelf. Daarna vroeg onder de wol want 's anderendaags zou het een vermoeiende dag worden. Het grootste deel van de zaterdag brachten we door op het circuit. Aan de stand van de BFOV werd ons een koffie aangeboden en werden we bovendien bedacht met een rugzak en een t-shirt. Verder kuierden we rond tussen de marktkraampjes en de paddockstands en volgden we ook enkele races. Het goede weer bracht mee dat er in de buurt van de eetkraampjes een ware wespenplaag heerste. In de late namiddag had mijn gezelschap wel genoeg van het gebulder van de oude racewagens, van de benzinedampen en van de geur van verbrande olie. Er werd geopperd om, vóór sluitingstijd van de winkels, nog een bezoekje te brengen aan Malmedy. En zo geschiedde. De volgende morgen rekenden we, na het ontbijt, af met onze gastheer. Het bleef enkel bij het betalen van onze rekening. Omdat we weer tevreden waren van de service, was er zeker geen sprake van enig fysiek geweld, zoals het begin van deze alinea U wel zou kunnen laten vermoeden. Omdat we toch niemand kenden van de deelnemers (het waren, net zoals 2 jaar voorheen, toch weer hoofdzakelijk engelse piloten), lieten we een zondags bezoek aan het circuit aan ons voorbij gaan. Grotendeels via binnenwegen reden we terug richting Noordwesten. In Tessenderlo bezochten we "De Zwarte Markt" en nadien keerden we huiswaarts om ons weekendje af te sluiten bij Mon & Erna met een heerlijk supergrote pizza en een glaasje wijn.
12-10-2009 om 18:13
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zondag 11 oktober 2009: de Fiatclub richt de Maas-Mijnroute in. Programma: Bijeenkomst op de openbare parking langs de E314 te Zolder en dit om 11.00 uur. In groep naar Maasmechelen (zaal Concordia), waar de Fiatjes zullen gekeurd worden door Ferrari-liefhebbers; hapje; drankje gevolgd door rondrit. Dit leek ons wel iets. Op voorhand deelname bevestigd; Bolleke de dag voordien een grondige wasbeurt gegeven en de dag zelf om 09.15 uur richting Limburg getuft. (Tuffen zoals in "rustig rijden" en niet zoals het limburgse "spuwen"). Wanneer we in Zolder arriveerden stond Marc met zijn "Tijger" reeds te wachten met in zijn gezelschap een familie met enkele kinderen. Ik vond het wel raar dat ik slechts één 500 zag staan en een zevental mensen erbij. Ge kunt niet alle leden kennen, en misschien lagen ze wel opgestapeld tijdens de heenrit, de beleefdheid gebied mij om iedereen dan ook te begroeten. Bleken het, op Marc na, allemaal bewonderaars te zijn van de rode cinquecento. En plots stonden er twee naast elkaar. Ze wisten niet waar eerst kijken. Stilaan kwam er nog meer Fiatmoois aangereden. Iets na elven, toen iedereen ter plaatse was, ging het in kolonne richting Maasmechelen. Aan zaal Concordia, gevestigd op de Oude Baan, was een deel van de parking speciaal voor ons gereserveerd. In totaal telde ik 14 Fiats van verschillend pluimage. De grootste was een 132; de kleinste was één van de acht aanwezige 500's. Dit exotisch gezelschap werd gekruid met een 850; een 126P; een 1500 cabrio; een 128 Sport en als toetje een Autobianchi A112 (gebouwd onder licentie van Fiat). De Ferrarifanaten verdrongen zich rond al dat moois. We hoorden vele Italiaans getinte kreten van bewondering. Na de keuring schoven we de beentjes onder tafel. We mochten, als een soort eregasten, plaatsnemen op het podium. Op het menu stond penne/bolognaise. Omstreeks 14.30 uur had iedereen zijn buikje rond gegeten en kregen we een roadbook toegestopt. Eigenlijk leek dit niet zo belangrijk want de tocht werd "in groep" aangevat. Toch bleek het aangewezen om op papier te volgen want een misstapje is vlug gebeurd. Ondertussen waren de hemelsluizen opengegaan en werd al het gepoets tot "nutteloos" herleid. Na een zevenentwintigtal kilometer stonden we een klein uurtje later terug aan zaal Concordia. Onderweg waren we een oude mijnsite en Maasmechelen Village gepasseerd. Verder was de rit een mengeling van rust en drukte. Bij het napraten aan de zaal bleek wel dat de talrijke verkeersdrempels een storend element waren bij het gros van de deelnemers. Om halfvijf besloten we om stilaan huiswaarts te keren. We haspelden de 114 kilometer grotendeels af in het gezelschap van Marc de Herdt met zijn gele cabrio en van Jacky De Metz met de witte L die 's zaterdags pas voorzien was van een splinternieuwe motor.
12-10-2009 om 20:42
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Na een jaartje te hebben gepast voor deze prachtige meeting in Noord-Frankrijk, besloten we om van 11 tot en met 13 juni 2010 terug af te zakken naar ons plaatsje op de heuvel langs de oever van het Lac de Madine. Door de aankoop van een camperbus (oktober 2009) werd de reisformule lichtjes aangepast. In plaats van de slordige 330 kilometer met ons klein rood Fiatje af te haspelen kozen we om hem op de ambulance te zetten en moest zijn grotere groene neef het sjouwwerk maar uitvoeren. Meteen hadden we dan ook ons bedje bij en mocht de iglotent naar het museum verdwijnen. De buren Sandra en Jozef, die duidelijk meer verlof hebben dan de gewone werkmens , waren enkele dagen vroeger reeds richting Metz getrokken met de Estafette en konden dus bijgevolg onze vaste stek reserveren. De belangstelling was dit jaar ook weer enorm. Dit succesverhaal blijft van jaar tot jaar verder groeien. Gelukkig is het domein rond het meer ook zo uitgestrekt. Van de weersomstandigheden hadden we dit jaar zeker niet te klagen. Een kleine fractie van de aanwezig pareltjes werd, door ons, op de gevoelige plaat vastgelegd (klik op bijgevoegd foto voor de bewijzen). Ook de populariteit van ons bolleke is nog niet verminderd. Toch misschien eens overwegen om voor elke foto die van ons troetelkind genomen wordt een kleine bijdrage te vragen . Zo moesten we een ganse franse familie echt teleurstellen door hen mede te delen dat bolleke niet te koop is. En nog bleef vader nog aandringen: "Eh bien. Tu n'a pas un autre?" Zondag in de late namiddag kwam de lichtgrijze Simca, verdiend en met glans, als winnaar uit het concours d'elegance. Net vóór de grote uittocht van de enkele duizenden oldies die plots allemaal tegelijk hun thuishaven willen opzoeken, samen met Jozef ons bolleke goed vastgesjord op de aanhangwagen, en dan de pist in. Ik moet natuurlijk niet vertellen dat Sandra & Jozef nog van de bijlange niet naar huis keerden omdat ... zie hoger. De duisternis was reeds ingevallen toen we in de heimat arriveerden, en minuten later bleek het dat we enorm geluk hadden gekend. De 500 stond nog maar pas met de vier wielen op de begane grond en de dubbelasser moest nog in de stalling geduwd worden. Tijdens dit maneuver viel er gewoon een wiel, van de remorque, in de struiken. Diagnose: beide wiellagers stukgedraaid. Uit nazicht van de andere lagers zou blijken dat ze allemaal hun beste tijd gekend hadden en werden ze ineens alle acht vervangen. Eind goed, al goed pffff!!!
Wensen ook nog te vermelden dat op 21 mei 2010, de vrijdag vóór Pasen, de laatste onderdelen werden aangekocht teneinde de Abarth-motor af te werken en te laten plaatsen. De verwachte 30 PK komen dichterbij...
24-10-2010 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op 20 juni 2010, voor de negende keer reeds, bliezen de oldtimers verzamelen te Kontich op het Sint-Martinusplein. En ook dit jaar waren we weer van de partij, samen met onze vrienden Sandra & Jozef en ook met collega David, Wendy en dochter Mirthe die speciaal voor deze gelegenheid het verre Koersel achter zich hadden gelaten. Voor de verandering reden Sandra & Jozef dit jaar niet met hun Renault Estafette, maar wel met hun tweede juweeltje: de Renault R4. Voor David & Wendy is het een ander verhaal: ter gelegenheid van hun trouw werden ze indertijd rondgereden in een kleine rode Fiat 500 als bruidswagen. Na de geboorte van hun dochter Mirthe en wanneer deze baby eerst een kleuter en dan stillaan een grote meid begon te worden en ze de trouwfoto's en gelijkaardige film te zien kreeg, was ze gewoon verknocht aan het kleine rode bolletje, zodanig dat vader David zelf een 500 besloot aan te schaffen. Omdat de oorspronkelijke kleur niet was wat het moest zijn werd de Fiat, op vraag van dochterlief, speciaal in een felrode kleur herspoten. De uitgestippelde rondrit van deze editie was voor ons niet zo spectaculair als anders. En wel omdat ze zich grotendeels afspeelde in onze achtertuin en het parcours voor ons dus geen verrassingen in petto had. Voor de rest was alles echter weer tot in de puntjes geregeld met een grote surplus er boven op: de volledige toer stond, op kaart, weergegeven op de site van de VANK-rally. Dit maakte dat het een makkie was om de rit over te zetten op GPS (kwestie van niet verloren te rijden in onze achtertuin hé). Vertrekplaats zoals steeds Kontich-centrum en dan via de Groeningenlei; de Doornstraat; over de Campus van de U.I.A. en rond Fort VI, tot aan het park Den Brandt. Dan door de tunnel onder de A12 over het Valaar naar Hoboken alwaar er een rondje werd gereden in de omgeving van de Kioskplaats. Voordien moesten we ook al een vraag beantwoorden op de begraafplaats van het Schoonselhof. Ook in het Heemmuseum aan de Broydenborglaan (vroegere Medisch Centrum) moesten enkele vragen en opdrachten opgelost/uitgevoerd worden en werd er ook een bezoek gebracht aan een restaurateur van oude wagens diens werkplaats verstopt zit achter zijn woning aan de Van Amstelstraat. Langs de oude scheepswerven van Cockerill en via de site van Umicore ging het dan richting Hemiksem en zo naar Schelle en Niel. In taverne "d'Aa Statie" hielden we een pitstop. Na een droogje en een natje en onder goedkeurend oog van de waard, werden de motoren opnieuw gestart om het laatste deel van onze rit af te haspelen over volgend traject: Matenstaat - Pierstraat - 's Herenbaan en dan richting Aarstelaar. Langs de oever naar de Keizershoek en dan de groene omgeving in van de Moorstraat. Via rijksweg N1 kwamen we terug in het centrum van Kontich en was de cirkel rond. Zoals gebruikelijk moesten er nog vragen opgelost worden in de winkelstraten van Kontich zelf. En zoals gewoonlijk hadden wij daar te weinig tijd voor, zodanig dat ons antwoordformulier weer eens ergens in een vuilnisbak belandde. Niet getreurd echter: we hadden ons weer eens goed geamuseerd en zoals David instemmend knikte en zei: "Dit is voor herhaling vatbaar.", en toen met zijn drie oogappels terug richting Limburg trok.
24-10-2010 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Gisteren, op zaterdag 29 januari 2011, was het zo ver: onze rode bolide was voorzien van een opgevoerde motor op basis van een duitse Fiat 126P met de technologie van een Fiat Panda 30. Het hele geval zou nu een dertigtal paardjes moeten kunnen uitbraken tegenover de achttien, die een oorspronkelijke Fiat 500, en de vierentwintig die een Fiat 500 voorzien van een 126P-motor, in de schaal kunnen werpen. Welke wijzigingen zijn er nu juist allemaal gebeurd? Wel de motor, die al enige jaartjes, ons Fiatje liet voortbewegen werd gewoon integraal gedemonteerd en vervangen door een gelijkaardige bron, maar dan afkomstig uit een Fiat 126 Personal van duitse makelij. Zoals reeds eerder vermeld verschilt deze, uiterlijk, van de gewone 126P-motor door de vorm aan de rechterzijde. De beplating van het koelhuis is hier rechthoekig, wat de montage van de Pandakop vereenvoudigt. De duitse motor werd eerst opgekuist en vervolgens voorzien van: een cilinderkop van een Fiat Panda 30; een dubbelkanaals inlaatspruitstuk Panda 30; een carburator Weber 30DGF; een tuimelaar Panda 30 (= hefboom nokkenas-cilinderklep); een snelle nokkenas 40/80; verstelbare aluminium stoterstangbussen; een lichter vliegwiel; een lichtgewicht distributieset; een elektronische onsteking van Abarth; een aluminium bovenzijde van het koelhuis Abarth; een aluminium kleppendeksel Abarth; een aluminium carter Abarth (3,5 liter) en een aangepaste luchtfilter van Nanni. Dit alles werd, in de bestuurdersruimte, dan nog aangevuld met een Abarth-dashboard. In verband met het lichtere vliegwiel willen we nog even verduidelijken dat dit een origineel vliegwiel van 7,3 kilogram betreft dat is afgedraaid tot 6 kilogram. Momenteel zijn er racevliegwielen op de markt van 4,4 en zelfs van 2,5 kilogram. De, van de Fiat Panda 30 afkomstige, ontsteking van Magneti Marelli werd dus niet gebruikt maar vervangen door de splinternieuwe elektronische ontsteking van Abarth (zie foto). Gezien over dit onderdeel zeer weinig te vernemen valt op het internet, hebben we zo'n flauw vermoeden dat het een zeldzaam item betreft. Ook moeten we nog vermelden dat, bij het demonteren van de duitse motor, bleek dat het er één van de eerste serie was en dus slechts een longinhoud had van 600 cc in plaats van de beoogde 652 cc. Om die reden moesten we bijkomend dan nog een cilinderset van 652 cc aanschaffen en het onderblok laten uithonen. Wat betreft de prestaties van onze huidge combinatie kan ik nog niet veel kwijt gezien het geheel dus nog moet ingereden worden. Eén ding kan ik wel zeggen: het geluid is heel anders dan dit wat we gewoon zijn. Hij klinkt veel meer "volwassen" en "pakt beter op" tussen de versnellingen (lees: heeft meer koppel). En dan hebben we hier nog ergens een uitlaat "Giannini style" liggen. Plus dat we recentelijk ook nog een dubbele Solex 35 PHH op de kop hebben kunnen tikken. We houden U op de hoogte... We wensen onze lezers dan nog even te waarschuwen voor de praktijken van een handelaar in de buurt van Rotterdam (NL) die denkt dat hij met die "domme Belgen" alles kan doen wat hem belieft en die bovendien op zijn website nog het Webshop Keurmerk heeft staan.
30-01-2011 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zondag 17 april 2011 organiseerden Domenico en Fabio van de Fiatclub Oldtimer uit Maasmechelen, onder het vaandel van de Fiat Club Belgio, de Maaslandrit. Voor de deelnemers uit het Antwerpse was het verzamelen geblazen op de parking van het benzinestation langs de E313 te Ranst en dit om 08.30 uur. Bij onze aankomst aldaar werden we reeds opgewacht door een rode 500 van een koppeltje uit Zoersel. Even later arriveerde ook Ivo met zijn witte 500. Met z'n drieën ging het in een gezapig tempo richting Limburg. Voor ons was het meteen een eerste grote test van de getunede motor. In Heusden-Zolder pikte een rode Topolino zijn wagonnetje aan en zo ging het verder richting Maasmechelen. Goed op tijd voor het ontbijt draaiden we, onder de vertrek- en aankomstboog, het kerkplein op aan de Kastanjelaan. Buiten een waaier van verschillende types uit Torino zagen we ook twee Unimogs; een Mercedes; een BMW; een Austin Healy en een Volkswagen T3 op het plein verzamelen. Aan de inschrijvingstafel in het Grand Café Casino kregen we bonnetjes die we de rest van de dag konden bezigen en ook een mooie rallyplaat. Nadat het innerlijke van de mens wat versterkt was en de deelnemers de plaat op het bolide hadden bevestigd, werd er, in volgorde van inschrijving, gestart voor het eerste deel van de rit. Het roadbook bracht ons langs de Maas in Kotem naar Boorsem en Uikhoven. In Oud Rekem trokken we door het historische stadsgedeelte. Vervolgens werden we via Neerharen naar Lanaken geleid en dan " de schreve" over, het centrum van Maastricht binnen. Langs de Cannerweg en de brug over het Albertkanaal belandden we aan het oorlogskerkofje van Kanne om dan een kleine col vol haarspeldbochten aan te vallen om, over Zichen-Zussen-Bolder, Riemst te veroveren. In restaurant-gasthof Delizia werd de lunch geserveerd. De bediening en het eten waren perfect, en omstreeks 14.30 uur kregen we op de parking deel 2 van het roadbook overhandigd. Door akkers en velden ging het eerst naar Vlijtingen; Rosmeer en dan naar Mopertingen. Wanneer we nogmaals het Albertkanaal gekruist waren, kwam Gellik reeds in het vizier. Via de bossen van Zutendaal en daarna Opgrimbie maakten we de cirkel rond en arriveerden we terug in onze vertrekplaats: Maasmechelen. De tocht werd beëindigd in de Koningin Astridlaan aan café Paddock, waar werken aan de voetpaden wat roet in het eten strooiden voor een mooie groepsfoto. Dit "roet" beperkte zich echter tot het figuurlijke want van uit de tuin van het café kwam de heerlijke geur van barbecuevlees ons reeds tegemoet. Nadat onze magen voor de derde maal gevuld waren trokken we omstreeks 18.15 uur terug huiswaarts in gezelschap van de Fiatleden uit Zoersel en Ivo. Te 19.45 uur parkeerden we onze cinquecento in zijn stalling met 322 kilometer extra op de teller.
15-05-2011 om 19:14
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Vandaag, zondag 22 mei 2011, werd er in het bedevaartsoord Scherpenheuvel een italiaanse dag georganiseerd. De plaats van het gebeuren: de Noordervest, zeg maar de toegangspoort tot deze druk bezochte stad. En wat was er dan allemaal wel te doen? Op het verkeersvrije plein stonden kraampjes met italiaanse passie en smaken en natuurlijk mochten de mechanische pareltjes uit de "groen-wit-rode laars" niet ontbreken. Zo konden de talloze wandelaars zich vergapen aan verschillende auto's; scooters en motorfietsen. Buiten dit alles werd er voor deze voertuigen ook een individuele rondrit uitgestippeld van een slordige 60 kilometer. Doordat we, na een nachtshift, nog wat slaap dienden in te halen konden we er niet bij zijn van bij de aanvang om 10.00 uur. Wel besloten we om, rond de middag, met ons "bolleke", richting Scherpenheuvel te karren. Bij onze aankomst ter plaatse hadden we amper de tijd om ons bolideke tussen de andere oldies te parkeren of we werden aangesproken door talrijk aanwezige bewonderaars en Italfanaten. Na enkele aangename gesprekken over onze gezamelijke interesse, mocht ik, uit handen van de voorzitter van de Fiat Club Belgio, een prachtige gepersonaliseerde sleutelhanger ontvangen. Een uniek stuk dat, speciaal voor de leden, ontworpen is naar aanleiding van het vijfentwintigjarig bestaan van onze vereniging. Nadat ons in brassierie "Het Molenhuis" twee pannenkoeken werden aangeboden, raakten we in gesprek met Paul Theunissen. Dit is de huidige eigenaar van de witte 850 Sport Spider waar onze vrienden Mon & Erna nog korte tijd met rond gereden hebben. Omstreeks 16.30 uur werd het stilaan tijd om de drukte de rug toe te keren en om stilaan de heimat op te zoeken. Eerst nog even stoppen op de Diestsesteenweg te Rillaar om enkele beeldjes te schieten van een verkommerde 850 die we al verschillende jaren onbewogen op de parking vóór huisnummer 169 weten staan. Het duurde niet lang of de eigenaar verscheen ten tonele om nog een kwartiertje een babbel te slaan over Fiat, Ferrari en Porsche. Zo vernamen we dat de rode 850 eigenlijk een "special" was, voorzien van polyester wielkasten met echte Abarthvelgen en dat de motor nu, na tien jaar stilstand, vermoedelijk wel "vast" zal zitten. En ook dat er nog heeeeel veeeeel werk aan was om hem terug in piekfijne staat en rijvaardig te maken. Maar dat was dus een publiek geheim.
22-05-2011 om 20:10
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Het weekend van vrijdag 17 juni 2012 tot zondag 19 juni 2011 hadden we weer een afspraak met één van de mooiste jaarlijkse meetings op ±330 km afstand, namelijk de bijeenkomst aan de boorden van het meer van Madine (F). De Fiat op de ambulance gezet en wij naar ginder. Onze buren Jozef & Sandra zouden we daar treffen met hun Renault Estafette bouwjaar 1978. Bij onze aankomst ter plaatse, rond 16.00 uur, kenden we onmiddellijk een klein probleempje. Alhoewel het in 2010 geen enkel probleem was, kregen we dit jaar geen toegang tot het terrein met onze camper bouwjaar 1999. De 500 mochten we uitstallen voor het publiek doch onze "woning" moest geparkeerd worden op een parking 500 meter verder buiten het domein. Na lang onderhandelen met de hulp van Jozef en nadat we zelfs overwogen hadden om, met "hebben en houden", terug huiswaarts te keren en omdat er blijkbaar reeds andere "niet-oldtimers" op de weide stonden, kregen we uiteindelijk toch de toegang. Van kop tot teen vol met stress dan maar onze vaste stek opgezocht op het heuveltje aan de rand van het meer. Nadat onze uitschuifbare partytent geïnstalleerd was kwamen we weer wat tot rust en maakten we een eerste rondgang over het terrein om al wat foto's van de aanwezige bolides te schieten. Na de maaltijd en enkele versnaperingen werd er nog wat nagekaart met de buren en kropen we moe onder de veren. Die nacht stak er echter plots zulke verschrikkelijke wind op dat we, bij het ochtendkrieken, moesten vaststellen dat we de partytent voor de laatste maal hadden moeten opzetten. Vóór onze camper lag een hoop verwrongen aluminium profielen, lichtjes overdekt met een wapperend zeil. De hele boel was gewoon in elkaar gezakt. Gelukkig was de tent goed verankerd met extra stormriemen. Ik mag er niet aan denken welke schade een losgeslagen frame kan aanrichten aan de peperdure oldtimers die ons kamp omringden. Ons eerste werk was dus het zooitje opruimen en bij de afvalcontainer deponeren. Daarna konden we gaan douchen, ontbijten en verder genieten van het evenement. De aanblik van de honderden blinkende beauties deed ons alles weer snel vergeten. We hebben dan ook nog twee dagen rondgeslenterd over de onderdelenmarkt en tussen de aanwezige oldies. En het weer: dat was erg wisselvallig. Gelukkig bleef de stormwind van vrijdagnacht achterwege voor de rest van het weekend. Zondag in de vroege namiddag ons bolleke, zonder accidenten, weer op de ambulance gezet onder het toeziend oog van talloze toeschouwers. En van het ogenblik dat we een gaatje zagen in de aanschuivende wagens die plots allemaal ineens het terrein wilden verlaten, waren we weg richting heimat. Onze buren bleven nog een nachtje en zouden pas maandag terugkeren.
23-04-2012 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Nadat de inrichters van de Geitenrally er, na 22 jaren, in 2008 mee gestopt waren, besloten ze om op 7 augustus 2011 opnieuw aan te knopen met het verleden. Het jaarlijkse evenement zou echter een nieuwe naam krijgen. Voortaan zal men spreken van het Oldtimertreffen Wilrijk. Samen met Mon & Erna die, voor de gelgenheid een knalrode MG geleend hadden van hun schoonbroer, trokken we die zondag naar het centrum van Wilrijk. Dit jaar zou er geen zoektocht verbonden zijn aan de rondrit(ten). De dag werd ingedeeld in een voormiddag- en een namiddagrit. Dit met de bedoeling om de prachtige oldtimers zo veel mogelijk in het Wilrijkse straatbeeld te houden. Vanaf 10.30 uur kon men vrij vertrekken voor een korte rit van ongeveer 15 kilometer door het district, meer bepaald omgeving Middelheim en Schoonselhof. Bij onze terugkomst aan het nieuwe districtshuis van Wilrijk genoten we van een heerlijke barbecue op de Bist waar tevens de nodige animatie en muziek voorzien was. Rond 13.30 uur werd dan het startschot gegeven voor een grotere toer van een 40 kilometer en dit door de Rupelstreek (ons zeer wel gekend). Omstreeks 17.00 uur werd het treffen afgesloten met een drink in het districtshuis en kreeg iedere deelnemer een certificaat en mocht je een zak met relatiegeschenken nemen waarin: een rugzak - een strandbal - een ijskrabber - een CD etui - een zaklampje - sleutelhanger en stylo. In sommige van de zakjes zat er zelfs een speciale prijs verstopt. Ook werden er enkele kunstwerken uitgereikt aan de deelnemers die werden verkozen voor de publieksprijs. Deze eer viel ons jammer genoeg niet te beurt, maar niet getreurd, het was weer een aangename dag geweest.
23-04-2012 om 22:47
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Na onze aanwezigheid op de Spa Six Hours van 2007 en 2009, was het in 2011 nogmaals het moment om daar de benzinedampen te gaan opsnuiven. De organisatie had gekozen voor het weekend van 23 tot 25 sptember 2011. Wij kozen voor een andere formule. In tegenstelling tot onze twee vorige bezoeken, toen we met de 500 naar ginder tuften en logeerden in aparthotel "Dry les Courtis" in Robertville, vrijdagnamiddag plaatsen we onze mini Ferrari nu op de trailer en trokken die met de camper richting Francorchamps. We reden in konvooi met onze buren Jozef en Sandra met de Renault Estafette. Het was de bedoeling om van vrijdag op zaterdag te overnachten op de camperplaats aan de afdamming van de Gileppe. Wegens asfalteringswerken aan de parking was deze ontoegankelijk. Daarom weken we iets uit naar de afdamming van de Vesder (Weser) in Eupen. Daar was plaats genoeg. Na een fikse wandeling langs de boorden van het meer kropen we onder de wol om 's anderendaags vroeg te vertrekken. Bij onze aankomst in Francorchamps, op zaterdagmorgen, installeerden we ons op de parking achter het circuit.Het Fiatje had direct wat beziens van de andere aanwezige kampeerders waaronder onze buren: twee echte duitsers. 's Zaterdags was het schitterend weer en nadat we onze ogen de kost hadden gegeven op en in de onmiddellijke omgeving van het circuit, werd er besloten om er helemaal rond te wandelen. Dit blijkt best een avontuur te zijn. Het was niet altijd even gemakkelijk om de juiste weg te vinden en enkele keren moesten we op onze stappen terugkeren wanneer we plots vóór een gesloten hek stonden of wanneer er plots geen pad meer was. Gelukkig hadden we uit het verleden geleerd dat je op dit evenement het best voorzien bent van oorstoppen, dit om ernstige gehoorschade te voorkomen. Eens terug aan de camper en nadat de laatste racegeluiden uitgestorven waren besloten we om de bbq aan te steken. Dit lukte ons weliswaar beter dan bij onze buren. Al vlug kwamen deze verbroederen en, na het uitwisselen van drank, boden wij hen, tussen twee stukken vlees in, een hoekje van onze barbeceu aan. Binnen de korste keren lag ons vlees aan de zijkant en maakten beide heerschappen vlot gebruik van ons beste vuur om hun "wursten" te bakken. Alhoewel beiden zeer diep in het glas hadden gekeken zagen ze er op zondagmorgen nog betrekkelijk goed uit. In de namiddag keerden we terug naar huis want op maandag is het weer "werkendag".
26-04-2012 om 15:49
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zoals reeds vermeld in een vorig artikel hadden we, op een online veiling, een dubbele Solex 35 PHH op de kop kunnen tikken. Vervolgens een aangepast spruitstuk gekocht, evenals twee trompetfilters en een beugel om trillingen van de carburator te voorkomen. Bovendien waren we niet tevreden van de blauwe (verstelbare) stoterstangbussen. Bij het indrukken van het gaspedaal spoot de motorolie in het motorcompartiment. Kort nadat we die blauwe bussen hadden aangekocht kwamen er echter gelijkaardige op de markt die voorzien waren van een veer en die dus beter pasten in het geheel. En omdat we hier toch keuze hadden uit verschillende kleuren, dan maar ineens voor de rode tint gegaan. Normaal was het voorzien om alles te plaatsen nadat er een 2000 kilometer waren afgehaspeld met de volledige Panda 30 set doch aangezien we, op een goed jaar tijd, nog maar 800 kilometer asfalt onder ons hadden zien passeren, werd besloten om, op zaterdag 10 maart 2012, onze vijfhonderd bij garage Van Roosenbroek af te leveren. Op enkele dagen tijd had Ronny alles in elkaar gepuzzeld inclusief het plaatsen van de andere sportuitlaat type CSC Giannini style. Ook had hij het klokje ingebouwd dat we ons in juni 2011, tijdens de meeting "Lac de Madine", hadden aangeschaft, en had hij de bladveer eens goed doorgesmeerd. Zaterdag 17 maart 2012, één week later dus, wagentje opgehaald en getest. Meteen viel onze mond open. De reactie op het gas en de overgang tussen de versnellingen verliep vlotter en beter dan ooit tevoren. Bij het vertrek aan een stoplicht is er geen verschil meer te merken tussen ons 42 jarige oudje en de moderne wagens. En van olie in het motorcompartiment is er ook geen sprake meer.. tenzij daar waar het dan moet zitten. Wat betreft de topsnelheid blijft het voorlopig nog gissen. Eerst wat roderen hé...
02-05-2012 om 18:09
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Reeds enkele jaren droomden we, telkens we de aankondigingen voor ogen kregen, stiekem van Spa Italia. Nooit voordien namen we enig initiatief om deel te nemen aan dit jaarlijks weerkerende evenement. Langs de ene kant sprak het ons steeds geweldig aan, doch als tegenpool was er tevens een soort afkerige houding en wel om twee redenen: ten eerste vonden we ons piepklein oudje niet echt passen tussen het hedendaagse italiaanse geweld, zeker niet op een bloedmooi en razendsnel circuit dat Francorchamps wel is; ten tweede waren de, toch wel, redelijke entreegelden ook een struikelblok. Dit jaar was het anders. Met meer dan 30 PK onder de motorkap kregen we plots moed en misschien wat grootheidswaanzin en de inkomprijs namen we er dan maar bij. Ten slotte zijn we beiden niet-rokers, daar spaar je wel een centje mee uit dat je ergens anders kan investeren. Enfin we besloten om ons in te schrijven en om bovendien deel te nemen aan één van de vier "Grande Parades". Zo'n "Grande Parade", dat moest wel lukken. Het is tenslotte geen race ... Op voorhand ook eens geïnformeerd bij voorzitter Ivo die toch wel enige ervaring heeft met dit gebeuren op en rond het circuit, en wel over: waar we best konden gaan staan met de camper en of er eventueel een mogelijkheid was om binnen het circuit te overnachten. Ivo stelde voor dat we ons zouden engageren als medewerker tijdens het weekend en dan was het geen enkel probleem om ons "huisje op wielen" binnen de poorten te plaatsen. Als tegenprestatie moesten we dan wel de clubstand mee opzetten en nadien weer afbreken en ook toezicht houden op de Fiats die, tijdens de twee dagen, gebruik zouden maken van de voorziene parking van Fiat Club Belgio. Zeg maar fungeren als een soort parkeerwachter. Zo gezegd, zo gedaan. Op vrijdag 27 april plaatsen we de 500 op de remorque en omstreeks 15.00 uur trokken we richting Luik. Zoals gebruikelijk rond dit uur verliep de trip niet zonder fileleed. Rond 17.30 uur waren we in de buurt. Ivo, die ons stond op te wachten op de parking "kant Ster", wist ons te vertellen dat er de dag voordien een grondverzakking was geweest en dat we moesten rondrijden om, via Blanchimont Gate, binnen te geraken. Campers en vrachtwagens kunnen namelijk enkel via deze ingang de Paddock bereiken. Iets later dus, samen met de voorzitter, richting ingang gereden. Na een halfuurtje wachttijd; verschillende telefoontjes en drukpogingen op de parlefoon, ging de slagboom eindelijk omhoog en konden we het Walhallah van de racerij betreden. Onmiddellijk beide campers opgesteld en, bij het avondmaal, een kasteelwijntje gekraakt. Op zaterdagmorgen, na een verkwikkende douche en een stevig ontbijt, met z'n beiden begonnen met de clubstand op te zetten en met het aanbrengen van de nodige signalisatie zodat de clubleden en andere Fiatisti ons makkelijk zouden vinden. Stilaan begon er ook leven te komen op de andere standen zoals Lancia; Ferrari; Abarth enz... Voor mijzelf begon meteen ook de voorbereiding tot hetgeen het summum van het weekend zou worden: de Grande Parade. Omdat ik op voorhand ingeschreven had, plaatste de organisatie mij in GP1. Dit wil zeggen op zaterdag tussen 10.00 en 11.00 uur. Net op dat ogenblik arriveerden ook Tom & Jamie met hun camper aan de ingang. Ook zij zouden fungeren als helpers op de FCB-stand. Ze stonden echter ook voor een gesloten slagboom en dienden noodgedwongen even te wachten tot mijn rondjes gereden waren alvorens ik hun de inkomtickets kon bezorgen. Mijn optreden in de Grande Parade 1 is te volgen via deze link: http://youtu.be/IMszQXdh1WE Let op de witte camper in de bocht "Paul Frère", rechts naast achter het hek. Daar staan Tom en Jamie naar het gebeuren te kijken. Al snel bleek de Grande Parade weinig gemeen te hebben met een parade. Ik schat dat de pacecar toch regelmatig snelheden ontwikkelde van 140 kilometer per uur. Maar ook al waren wij "de slak" op de omloop, toch kregen we verschillende omhooggerichte duimen uit de Ferrari's, Lamborghini's en Maserati's, wanneer deze ons voor de zoveelste keer dubbelden. Het moeilijkse stuk voor ons bolleke was de Raidillon met z'n sterk stijgingspercentage en de daarop volgende Kemmel wat bijna één kilometer vals plat is. Het moeilijkste stuk voor mijzelf was de afdaling tussen Bruxelles en de Double Gauche. Een heel huzarenstukje om, met de trommelremmekes, onze dikke 600 kilogram (auto + bestuurder) net genoeg te kunnen laten vertragen om de voorkomen dat de "Double Gauche" een "Enkele Rechtdoor" zou worden. Vermelden we ook nog dat het asfalt enkel op de ideale rijlijn al opgedroogd was en de rest nog vochtig lag. Door onze beperkte snelheid moesten we noodgedwongen regelmatig van de ideale lijn afwijken om de snelle jongens te laten passeren. Uiteindelijk reden we, op een goede 53 minuten, toch een mooie 65 kilometer. Wat neerkomt op ongeveer 75 km/u gemiddeld. Zo traag is dit nu ook weer niet voor een vijfhonderdje van 42 jaar oud. Na deze unieke ervaring onze twee extra helpers binnen geholpen en mij verder van mijn taak gekweten. Alhoewel de voorspellingen het ergste deden verwachten waren de weergoden ons zeer gunstig gezind. 's Avonds waren het aangezicht en de onderarmen redelijk rood gekleurd. Wanneer na 18.00 uur de laatste Fiat Coupé van het parcours verdwenen was en het geluid van de brullende motoren stilaan uitstierf, konden wij onze beentjes onder tafel zetten en bij een overheerlijke bbq een volgend flesje kraken. Alhoewel Ivo ons verteld had over de nachtelijke rust in deze omgeving, werden we, iets na middernacht toch plots opgeschrikt. Uit de luidsprekers klonk plotseling zeer luide muziek over de paddock. Op dat tijdstip hadden we niet echt meer zin om onze beentjes nog eens uit te zwieren, bovendien was de songkeuze ook niet meteen je dat waar we wild van werden. Nadien hebben we gehoord dat er blijkbaar een storing zou zijn opgetreden waardoor dit alles toch meer dan een halfuur geduurd heeft. Tegen de morgen aan begon het dan ook nog te regenen, al was het maar een beperkte bui. Zondagmorgen dezelfde routine als de dag voordien. Alhoewel de weersomstandigheden een ietsje minder waren, zou er toch meer volk over de vloer komen dan de dag voordien. Zo maakte ook Ronny Van Roosenbroek zijn opwachting op onze parking en wel met zijn perfect gerestaureerde Fiat Abarth 750 Zagato (double bubble). Meteen een ferme blikvanger voor de talrijke bezoekers. Ook Ronny zou, om 15.00 uur, nog een uurtje rondtoeren op het snelle asfalt. Wijzelf hadden, door de grotere opkomst, iets meer problemen met de inrichting van de parking. Ivo kweet zich van zijn taak als PR-man door de gasten van spijs en drank te voorzien en, met de nodige sympathie, aan te sporen om een lidkaartje te tekenen. En ik denk dat dit redelijk geslaagd mag genoemd worden. Eigenlijk waren we een "dreamteam". Ook op zondag kwam er om 18.00 uur een einde aan de festiviteiten en konden we beginnen met alles op te ruimen. Een uurtje later stonden we gepakt en gezakt klaar en namen we afscheid van Ivo, Tom en Jamie. Zij keerden terug naar huis. Wij zouden nog een ommetje maken naar de afdamming van de Vesder in Eupen. Tenslotte was het, voor Liliane en mezelf, nog weekend tot woensdag. Eindbeschouwing: Spa Italia was een unieke ervaring die ik aan elke bezitter van een bolide afkomstig uit de laars, kan aanraden. Ik zal volgend jaar in elk geval terug van de partij zijn, tenzij de werkverplichtingen er anders over beslissen.
13-05-2012 om 19:32
geschreven door Nobi-ben-kenobi
. En jawel, na enkele minuten waren we terug in het bezit van het instrument om het motorcompartiment te openen. Alhoewel ik zelf de sleutel vond, wens ik toch de uitbater van de taverne te bedanken die, eens hij het probleem vernomen had, onmiddellijk alles liet vallen om mee te komen zoeken.
en dus mochten wij ons als eerste naar de prachtige prijzentafel begeven. En even later waren we een vierdelige reiskofferset rijker.
, waren enkele dagen vroeger reeds richting Metz getrokken met de Estafette en konden dus bijgevolg onze vaste stek reserveren.
. Zo moesten we een ganse franse familie echt teleurstellen door hen mede te delen dat bolleke niet te koop is. En nog bleef vader nog aandringen: "Eh bien. Tu n'a pas un autre?" 
pffff!!!
Na onze aanwezigheid op de Spa Six Hours van 2007 en 2009, was het in 2011 nogmaals het moment om daar de benzinedampen te gaan opsnuiven. De organisatie had gekozen voor het weekend van 23 tot 25 sptember 2011. Wij kozen voor een andere formule. In tegenstelling tot onze twee vorige bezoeken, toen we met de 500 naar ginder tuften en logeerden in aparthotel "Dry les Courtis" in Robertville, vrijdagnamiddag plaatsen we onze mini Ferrari nu op de trailer en trokken die met de camper richting Francorchamps. We reden in konvooi met onze buren Jozef en Sandra met de Renault Estafette.
Zoals reeds vermeld in een vorig artikel hadden we, op een online veiling, een dubbele Solex 35 PHH op de kop kunnen tikken. Vervolgens een aangepast spruitstuk gekocht, evenals twee trompetfilters en een beugel om trillingen van de carburator te voorkomen. Bovendien waren we niet tevreden van de blauwe (verstelbare) stoterstangbussen. Bij het indrukken van het gaspedaal spoot de motorolie in het motorcompartiment. 
Reeds enkele jaren droomden we, telkens we de aankondigingen voor ogen kregen, stiekem van Spa Italia. Nooit voordien namen we enig initiatief om deel te nemen aan dit jaarlijks weerkerende evenement. 
Ik schat dat de pacecar toch regelmatig snelheden ontwikkelde van 140 kilometer per uur. Maar ook al waren wij "de slak" op de omloop, toch kregen we verschillende omhooggerichte duimen uit de Ferrari's, Lamborghini's en Maserati's, wanneer deze ons voor de zoveelste keer dubbelden. Het moeilijkse stuk voor ons bolleke was de Raidillon met z'n sterk stijgingspercentage en de daarop volgende Kemmel wat bijna één kilometer vals plat is. Het moeilijkste stuk voor mijzelf was de afdaling tussen Bruxelles en de Double Gauche. Een heel huzarenstukje om, met de trommelremmekes, onze dikke 600 kilogram (auto + bestuurder) net genoeg te kunnen laten vertragen om de voorkomen dat de "Double Gauche" een "Enkele Rechtdoor" zou worden. Vermelden we ook nog dat het asfalt enkel op de ideale rijlijn al opgedroogd was en de rest nog vochtig lag. Door onze beperkte snelheid moesten we noodgedwongen regelmatig van de ideale lijn afwijken om de snelle jongens te laten passeren. Uiteindelijk reden we, op een goede 53 minuten, toch een mooie 65 kilometer. Wat neerkomt op ongeveer 75 km/u gemiddeld. Zo traag is dit nu ook weer niet voor een vijfhonderdje van 42 jaar oud.
