Petrus Antonius Laurentius 'Pierre' Kartner (Elst (Gelderland), 11 april 1935) is een Nederlandse zanger, componist en producer van amusementsliedjes. Hij was de grote man achter het succes van talloze artiesten in het levensliedgenre. Hij woont in Breda.

Pierre Kartner won zijn eerste talentenjacht toen hij acht jaar oud was. Zijn grote doorbraak kwam onder de naam Vader Abraham met het Smurfenlied in het Schlagerfestival. Dit lied ging over de blauwe stripfiguren, de smurfen. Wereldwijd verkocht hij van het Smurfenlied meer dan 25 miljoen platen. Ruim 250 artiesten coverden zijn hit 'Het kleine café aan de haven'. Een andere bekende hit was 'Wij zijn de Wuppies'. Over de Wuppies heeft Kartner nog de nodige rechtszaken gevoerd. Albert Heijn en Johan Vlemmix die rond het WK van 2006 een Wuppie actie en Wuppie lied hadden werden voor de rechter gedaagd. Ook Ome Henk kreeg het te verduren met zijn parodie "Vader Asobram en de Wuppies - Hee ouwe lul". Kartner berekende zelf dat ongeveer 2 miljard mensen hem ondertussen moeten kennen[1].

Jonge jaren
Kartner is geboren op het station van Elst, als zoon van de stationschef. Hij werkte in een chocoladefabriek als chocoladegieter in Hoboken (Antwerpen), een baan waarmee hij zo weinig verdiende, dat hij soms chocolade morste op zijn overall om er thuis hagelslag van te maken voor zijn zoontje. Verder werkte hij als banketbakker en had een patatkraam.

In de jaren zestig deed Kartner ervaring op als artiest in het trio The Lettersets. Na het uiteenvallen van die groep was Pierre een tijdje plugger voor platenmaatschappij Negram. Vervolgens werkte hij vanaf omstreeks 1967 voor die maatschappij als producer.

Onder namen als Pierre, Lord Wanhoop, The Headlines, The Lettersets, Het Rood-Wit-Blauw Trio, De Aardmannetjes, Los Vastos, Pierre en zijn Pietjes, Nol en Marie, De Uilen en Duo X (samen met Annie de Reuver) produceerde hij talloze platen voor het Dureco- en Elf Provinciën-label waarop hij vaak zelf de zang verzorgde. Ook probeerde hij artiesten als Willemien, Joke en Ben en De Kermisklanten aan een doorbraak te helpen. Het leverde enkele bescheiden succesjes op, maar de grote klapper maakte hij pas in 1970 toen de door hem ontdekte Corry en de Rekels wekenlang in de hoogste regionen van de hitlijst stonden met zijn compositie Huilen is voor jou te laat. Het plaatje bleef jarenlang de best verkochte Nederlandse single tot Marco Borsato het verkoopsucces in 1994 overtrof met Dromen zijn bedrog.

Na het succes van Huilen is voor jou te laat lijkt elke plaat waarmee Pierre zich als producer, tekstschrijver of componist bemoeit onvermijdelijk tot succes te leiden. In de loop van de jaren zeventig was hij de man achter onder meer Ben Cramer (De clown), Jacques Herb (Manuela) en Wilma (Zou het erg zijn lieve opa). Kartner schreef ook de Nederlandse inzending voor het Eurovisie Songfestival van 1973, De oude muzikant, gezongen door Ben Cramer.

"Vader Abraham"
Met de carnavalskraker Vader Abraham had zeven zonen werd intussen ook de figuur 'Vader Abraham' geboren. Bij het eerste televisieoptreden bestond de in de haast bij elkaar geroepen groep van 'Zeven zonen' nog uit vijf mannen en twee (verklede) vrouwen. Hierna werd de groep Vader Abraham En Zijn Goede Zonen gedoopt en vanaf dat moment begeleidden Ad Nijkamp, Ben van Dongen, Bram Stukje en Hans Lauwe Pierre Kartner. Ze scoren een reeks van top 10-hits als Pootje Baaien, Jij En Ik Blijven Bestaan, Vader Abraham Had 7 Zonen, Olleke Bolleke en Uche Uche Uche. De groep viel door financiële perikelen rond 1973 uiteen, waarna Ad Nijkamp als enige 'Goede zoon' overbleef en het management rond Pierre Kartner op zich nam. Op dat moment stond ook De Vader Abraham Show o.a. in het Rotterdamse Ahoy. Daarin traden o.a. Jacques Herb, De Kermisklanten, Ben Cramer, De Gebroeders Brouwer, Mieke en Het Vader Abraham Showorkest op.

Kartner had ook solo-hits als Vader Abraham met o.a. Het kleine café aan de haven en Het smurfenlied. Beide liederen waren internationaal succesvol. Het kleine café aan de haven geldt tegenwoordig onder de titel The Red Rose Café internationaal als een evergreen.

Vanaf de late jaren tachtig werd Kartners succes minder vanzelfsprekend. Hoewel zijn successen uit de jaren zeventig hem tot een graag geziene gast in het Nederlandse schnabbelcircuit maken, lukte het hem niet meer om grote hits te scoren. Kartner wijt dit in de eerste plaats aan de onwil van gevestigde media om aandacht aan zijn werk te besteden. In dit verband wijst hij er graag op dat hij bijvoorbeeld in Mexico veel serieuzer wordt genomen. Daar kreeg hij in 1983 de staatsprijs voor de populairste artiest in Mexico toegekend.

Rechts
Ook in de jaren '70 bleek overigens al dat Kartner bij een bepaald deel van de smaakmakers op tv en pers niet erg geliefd was, namelijk toen hij uitspraken deed over de hoge Nederlandse belastingen. Kartner werd als een 'rechtse' artiest gezien en dat was in de gepolariseerde jaren zeventig al snel aanleiding tot kritiek binnen de over het algemeen 'linkse' kleinkunstwereld. Zo kwam op 16 februari 2002 de single "Wimmetje gaat, Pimmetje komt" uit waarin Kartner samen met Pim Fortuyn een duet zingt. Het werd een bescheiden hit en kwam tot positie 88 in de Single Top 100.

Andere single-weetjes
In 1992 verscheen er een single van de 7 Sons met de titel Vater Abraham Ist Tot, een parodie op James Brown Is Dead van L.A. Style;
In 2004 verscheen Kartner in een door HP/De Tijd georganiseerde verkiezing van de 'ergste Nederlander'. Hij kwam op een gedeelde tiende plaats samen met Harry Mulisch;
In 2005 bracht Vader Abraham zijn Smurfenlied opnieuw uit in België, samen met de groep Dynamite. Het nummer werd een succes en kwam tot de dertiende plaats in de Belgische hitparade;
In 2007 schreef en zong hij (als bekende inwoner van Breda) het lied Breda jij bent de mijne, ik blijf de jouwe, speciaal voor de opening van de Haven (Breda) op 30 juni en 1 juli 2007 in Breda Centrum.

"Nog drie jaar"
Op 26 mei 2007 liet Kartner via het Vlaamse Het Laatste Nieuws weten dat hij nog drie jaar, dus tot zijn vijfenzeventigste zal blijven zingen: "Ik heb veel gegeven, maar ik besef dat ik toch eens wat meer thuis zou moeten zijn. Voor mijn vrouw".