Een van de weinige bluesartiesten van Nederlandse bodem die louter door zijn pianospel een groot publiek aan zich heeft weten te binden. Hoeke is door de jaren heen nooit van zijn handelsmerk afgeweken: een even stuwend als elementair boogie-ritme.

1959  Rob Hoeke (geb. 9-1-1939) raakt al op jonge leeftijd gefascineerd door de boogie woogie. Op zijn zeventiende formeert hij zijn eerste Boogie Woogie Quartet, dat naast hemzelf bestaat uit zijn broer Paul Hoeke op drums, Kees Kuypers op bas en Wim Bitters op gitaar. Met dit gezelschap behaalt Hoeke in 1959, 1960 en 1962 de tweede plaats tijdens het Loosdrecht Jazz Concours in de categorie old style jazz.

1963 Het succes op loosdrecht resulteert in een platencontract met Philips.

1964 Van het kwartet verschijnt de elpee Boogie Hoogie.

1965 Geïnspireerd door de Britse rhythm & blues-bands als die van Manfred Mann en de Rolling Stones formeert Hoeke een tweede band, de Rob Hoeke Rhythm & Blues Group. Hierin dient de boogie nog slechts als basis voor een mix van blues en beat. De Rhythm & Blues Group wint het al snel in populariteit van het Boogie Woogie Quartet, hoewel Hoeke ook in die hoedanigheid platen blijft maken. Hoeke verwerft ook faam over de grenzen. Zo speelt hij als voorprogramma tijdens de eerste tournee van de Rolling Stones door Zweden en leert hij mondharmonica spelen van Brian Jones.

1966 Ook de platen van de groep doen het goed. De singles Margio en When People Talk worden hits.

1967 Het album Save Our Souls ('67), een plaat vol rauwe rhythm & blues, verwerft al snel de status van nederpopklassieker. De single What Is Soul is een bescheiden hit.

1968 Met Drinking On My Bed, gezongen door zijn neef Frans Hoeke, voegt Hoeke wederom een hit aan zijn oeuvre toe. Celsius 232/b is de opvolger van van Save Our Souls. Robby's Saloon is weer een onvervalst boogie woogie-album. Ook worden er platen in Amerika uitgebracht.

1969 Hoeke is inmiddels een nationale bekendheid met eigen televisie- en radioprogramma's voor de AVRO. Ook in Scandinavië is hij bijzonder populair.

1970 Het nummer Down South, dat al jaren op Hoeke's repertoire staat en al eens eerder op single is verschenen, wordt een grote hit.

1971 Met collega-pianist Hein van der Gaag maakt Hoeke het album Four Hands Up. Samen spelen ze op 23 juni in het Belgische Knokke tijdens een BRT-televisieprogramma dat in zeven landen wordt uitgezonden. Aansluitend verzorgt de pianist optredens in Belgie en Duitsland. Everybody Tries, Gettin' Higher, Next world war en That's the boogie zijn de laatste hits van de Rob Hoeke Rhythm & Blues Groep. In de jaren daarop daalt Hoeke's populariteit, omdat hij weigert zijn muziek aan te passen aan de veranderende tijdgeest.

1973 Pogingen om een 'supergroep' te formeren met Harry 'Cuby' Muskee en Eelco Gelling lijden schipbreuk.

1974 Bij een poging zijn automotor te repareren komt Hoeke's linkerhand in de ventilator terecht. Het kost hem twee vingers. Rob trekt zich terug uit de muziek en start een loopbaan als journalist voor het Haarlems Dagblad.

1975 Ondanks zijn handicap ('ik ben iets minder bij de pinken') gaat Hoeke weer piano spelen en weer platen maken, ondermeer met Alan Price van The Animals. Zijn carrière neemt echter niet meer zo'n vlucht als in de jaren zestig.

1982 De Friese drummer Rini Roukema voegt zich bij de band. Hij speelt mee tot 1986 en voegt zich een jaar later bij de Oscar Benton Blues Band.

1989 Hij neemt de overzichts-cd 25 Years Rhythm And Blues And Boogie Woogie op. Ook in het buitenland is hij dan weer regelmatig op tournee. Overigens uit Hoeke zich in die periode nogal cynisch over zijn loopbaan: 'Er zijn zoveel situaties geweest waarin ik bedonderd ben, ik zou daar avonden over kunnen vertellen.'
Ondertussen speelt hij weer zo'n 120 keer per jaar in binnen-en buitenland.

1993 Hoeke richt samen met de pianisten Rob Agerbeek en Jaap Dekker The Grand Piano Boogie Train op, waarmee hij in de daarop volgende jaren in de theaters optreedt met de programma's Boogie On The Move en Blues & Boogie Movin' On. Tevens verschijnt de single Hit The Red Zone die hij maakt met de rockgroep Normaal. De pianist is hij een graag geziene gast op blues- en jazzfestivals in Indonesië, Amerika, China en Joegoslavië.

1999 In de zomer van 1999 wordt bij Rob Hoeke maagkanker geconstateerd. Op 22 augustus geeft hij een emotioneel afscheidsoptreden in café Langs De Lijn in Bussum. Gastspelers daarbij zijn onder meer Herman Brood, Harry 'Cuby' Muskee, Eelco Gelling, Kaz Lux en Jan Akkerman. Met o.a. zijn zoons Ruben Hoeke (gitaar) en Eric (drums) neemt Hoeke nog een cd op. Op 6 november overlijdt hij in zijn woonplaats Krommenie. Zoon Ruben Hoeke vormt enkele jaren later samen met Boris van der Lek de Ruben Hoeke Bluesband.