Het jaar is voorbij met zijn hoogte en laagte zoals ik bij veel bloggertjes kon lezen, zelf bij ons is er ook een en ander gebeurd,we kunnen wel zeggen hopelijk volgend jaar beter maar het zijn maar dagen die we met ons allen aaneenreigen,en we mogen de moed niet opgeven maar soms kan het en dan weer niet.
moge mijn zus die al veel doorstaan heeft het jaar 2009 beter zijn en met goede moed gaan we een nieuw jaar tegemoet.
zelf heb ik de laatste maanden niet zoveel geblogd maar wel veel gelezen bij andere bloggertjes en zo bleef ik toch nog op de hoogte van het reilen en zeilen bij ieder die mij dit jaar veel gesteund hebben op mijn blog in een toch wel moeilijke periode,waarvoor mijn dank.groetjes.
gisteren een fikse wandeling gemaakt,naar zingem het begin was heel goed langs veld en wegel er was veel volk op de baan een mens zou het soms niet geloven maar daar er verschillende wandelclubs samen komen op een opvoorhand afgesproken plaats,niet zoals op een vergadering hoor maar gezellig in een refter van school of plaatselijke club met een aanbod van drank en eten,voor elk wat wils.
Om de zoveel kilometer is er een rustpost alwaar men soep ,koffie of frisdrank kan nuttigen ook taart en natuurlijk de onvermijdelijke pistolet met ham kaas of gehakt,na de middag was het andere koek de weergoden begonnen met hun winteraanval,hagel sneeuw zoveel we maar wilden plezant om in te wandelen,maar toen de wandeling gedaan was en we ons gluwein op hadden moesten we naar huis en dan was de pret er af,aan 30km. per uur van zingem naar huis was een marteling voor ventje want zo rijden in de sneeuw geen pretje,maar we zijn veilig thuis geraakt en dat was een hele opluchting,na een warme douche en een lekkere kop koffie moe maar voldaan in mijn knusse zetel de rest van de avond luieren.
ik ben vandaag nog eens op blog ronde geweest ,bij bojako is er feest met de verjaardag van kind en kleinkind toch plezant hè en van taart bakken heeft ze ookwel brood gegeten aan de foto's te zien
verder bij musje dan was het ook goed vertoeven en zo ben ik ook langs geweest bij prullemieke maar daar is het even stil als bij mij.Nu met mijn zus gaat alles redelijk goed en voelt ze haar wat sterker worden wat ook al goed is en ik blij natuurlijk,met de zoon gaat alles nog wat stil nu pas is hij weer aan het wek halftijds maar beter kalm beginnen dan weer met de brokken zitten.
Ventje en ik doen ons best om nog elke zondag met de wandelclub ons kilometerjes te doen en dat lukt wel aardig ondanks het slechte weer toch maar niet opgeven,en als daarna de hernia van zijn voeten geeft neem ik nog maar wat pijnstillers en zo komen we de week ook door tot de volgende wandeling,dus opgeven is niet de boodschap.
ik ben net even op de blogjes gaan lezen en heb gezien bij bojako dat het met haar vriendin niet zo goed gaat heel erg vind ik dat en wens ze veel sterkte!
Met mijn eigen zus gaat het na de vele chemo's nu al wat beter maar de angst blijft toch wel hoor! ze is nu minder gerust omdat ze geen behandeling krijgt en is bang voor de gevolgen,maar ze is dapper hoor ze moet wel.Verder begint haar jongens kopje dat ze nu heeft al goed te groeien en ik moet zeggen ze ziet er toch mooi mee, al heeft ze haar lange haren verloren ze blijft altijd mijn lieve zus,want ze heeft een mooi karakter en dat is heel belangrijk .
Ik breng hier nog een groetje, het is niet omdat ik zelf niet schrijf dat ik niet op bezoek ga bij onze bloggertjes, daarnet nog bezoekje gebracht bij bojako en inderdaad een niet zo mooi dak maar ja mannen verzamelen nu eenmaal veel hè,ook bij musje en troubadourke gaan lezen ,wat goed toch alle maal,zelf kom ik zeker terug als de tijd weer rijp is ik mis jullie wel hoor!
maar jullie zijn nog niet van mij af!!! TOT LATER.
De draad opnemen waar ik gestopt ben kan ik niet het is te lang geleden,alles heeft zijn tijd ook de tijd heelt vele wonden ,maar vergeten doe je ze nooit,mijn zus heeft alle chemo's en bestralingen achter de rug en wacht nu met een bang hart op het verdict van de radioloog,en ik ook,nu pas dringt het tot haar door wat het met je lichaam doet en nu pas word ze bang want ze weet niet of het hiermee gedaan is,ze zei tegen mij dat nu de behandeling voorbij is het in haar geest nu gaat beginnen,ze had veel moed en nog maar ook een beetje paniek 'k steun haar zo goed ik kan en hoop op het beste.
ALLE LEVENDE WEZENS MET NAME DE MENSEN,VERLANGEN NAAR GELUK EN NIET NAAR PIJN EN LEED DAAROM HEBBEN WE ALLE RECHT OM GELUKKIG TE ZIJN EN ALLE METHODEN OF MIDDELEN TE BAAT TE NEMEN OM HET LEED TE OVERWINNEN EN GELUKKIGER TE LEVEN.
Om 9.uur opgestaan,we waren om6.uur al eens gewekt door de voor bidder van een minaret in de buurt van het hotel,een lekkere douche genomen en dan naar het ontbijt wat een overvol buffet al wat je hartje luste was aanwezig maar het voornaamste was dat de zon in al haar glorie van de partij was dus dat kon al niet meer stuk na het eten wat rondgekuierd in de prachtige tuin.Om 12.30u gingen we op uitstap met de bus naar alanya waar een smakelijke lunch op ons wachte,daarna een bezoek aan de vissershaven waar ook het kasteel van Ataturk te zien was dat was een strijder uit de eerste wereld oorlog.Ik moet zeggen het is een mooi land en de mensen zijn er attent en vriedelijk om 4.30u waren we terug in het hotel na een goede wasbeurt en avondmaal naar de feestzaal voor een vertoning met een buikdanseres en dat viel vooral ventje in de smaak!!
Zaterdag 5 april zijn ventje en ik op zaventem vertrokken met het vliegtuig,de zoon had ons gebracht om 21.10u moesten we inschepen zoals ze het zo mooi zeggen ik had een uurtje daarvoor een pilletje genomen om een beetje kalm te zijn want eerlijk gezegd zo gek van vliegen ben ik niet,het was al een jaar of vier geleden dat we nog eens op reis waren en ik wist niet meer hoe het zou voelen om in het vliegtuig te zitten dus had ik mij voorbereid,,eenmaal aan boord kwam er toch een kalmte over mij niet moeilijk hoor het pilletje deed zijn werk,het is een kleine 3.30u vliegen en tegen dat de stewardes uitleg had gegeven over de veiligheid en het avondmaal geserveerd was waren we al een goed eind op weg,de vlucht is goed verlopen,we zijn rond 1.45u plaatselijke tijd aangekomen in Antalya,en hoe is het mogelijk maar de regen gutste uit de hemel toen we naar de bus gingen die ons naar het hotel bracht,na een groot uur rijden waren we om 3.30u in het hotel alwaar er na het inschrijven toch nog een uitgebreid ontbijt op ons stond te wachten,zo lagen we rond vijf uur in de morgen in bed.Op naar dag twee.
Het is een tijdje geleden dat ik wat kom schrijven,maar ik moest er even tussenuit,met al de dingen die aan het gebeuren waren had ik er geen zin meer in,mijn zus haar chemo is achter de rug nu zo een 4weken geleden en morgen start ze met de bestralingen een 24 twintig maal alle dagen èèn maal op hoop dat het dan gedaan is. Mijn ventje en ik zijn van zondag terug van een rondreis in turkije met de boekenclub van ECI en ik moet zeggen het was fantasties,veel gezien en ook veel geleerd,later wat meer daarover.Ik ben tijdens mijn afwezigheid op mijn eigen blog wel op bezoek geweest bij andere bloggertjes,zo bleef ik toch nog wat op de hoogte van het reilen en zeilen in blogland.Eenmaal terug zal het mischien weer wat vlotter gaan.
Op deze valentijn heb ik de eer te gaan babysitten op mijn twee kapoentjes,want pa en ma willen eens gaan eten maar geen nood ik doe dat met veel plezier,dan kan ik ze nog eens lekker verwennen, ze in bad stoppen dan wat t.v. kijken,de kleinste moet wel om 7.30u in bed en de oudste om 9.00u,ik hoop maar dat ik het gedaan krijg want als oma er is willen ze altijd wat meer natuurlijk bwaa we zien wel.Zo kunnen de ouders ook eens met zen twee even de band aanhalen,want dat is soms wel eens nodig,anders is het altijd maar werken,werken en wat ontspanning hoort er ook wel bij.Opa en ik we vieren nooit valentijn we hebben zo wel genoeg aan elkaar,we zijn alle dagen samen en weten wat we aan elkaar hebben zodus......!
Het is alweer een tijdje geleden dat ik er zin in had om wat te schrijven,zus haar vierde chemo zit erop ze krijgt nu een andere samensteling waarvan ze niet zo ziek is,want voor ze de chemo kreeg hebben ze haar een spuit moeten geven om haar witte bloedcellen omhoog te doen gaan en dat was gelukt,met die samenstelling die ze nu krijgt moet ze nog meer haar lichaam verzorgen ze heeft in de kliniek een doos met verzorgings producten gekregen, met speciale bodymelk en schampoo alsook een nagellak omdat die kuur een afbraak doet aan vel en nagels,donderdag is ze hier bij ons op bezoek geweest en voor de eerste maal deed ze haar sjaal af om haar hoofd te bedekken ze keek naar mij en zei awel wat vind je er van ik zei dat ik niet geschokt was en ze een mooi bolleke had want een pruik wil ze niet dragen,ik weet niet of ik zo moedig zou zijn, maar ja zoals ze zelf zegt we staan ervoor en moeten er door.
ZUS,het betekend zoveel voor mij om jou als zus te hebben,tijden zijn veranderd....en wij ook.Maar ik ben blij dat de hechte band die we hebben altijd is gebleven.Wij hebben samen alles meegemaakt zowel goede als slechte tijden.In onze jeugd deelden we alles...onze vreugde, onze geheimen en onze problemen.Nu we ouder zijn delen we zoveel meer...onze dromen, onze gevoelens en onze herinneringen.Het leven is waardevoller met een zus als jij!!! Dus laat het hoofd niet hangen we slaan er ons wel door!!!
Oef, de kleine was genezen zaterdag,ze is vrijdag dus komen slapen dan was het nog zus en zo!!Ze vroeg om 20.15u en oma wanneer mag ik gaan slapen alsof ik haar dat zou beletten,ze is naar school gegaan die dag en ze vertelde dat ze zo moe was ,ik vroeg waarom ben je zo moe awel er zijn drie jongens verliefd op mij en ze willen op de speelplaats altijd met me spelen en dan loop ik weg en daar word ik zo MOE van,je moet je inbeelden ze is vijf jaar dus dat belooft hé.
Zaterdag ben ik dan met haar naar de stad geweest en het weer was goed veel zon en veel volk, het was het laatste weekend van de solden,ik moet zeggen ze was super lief,'k heb wel al confetti en slingers gekocht voor carnaval want ze dacht er anders geen meer te hebben voor school,en ja we zijn dan een pannekoek gaan eten en zo heb ik ook een fijne namiddag gehad terwijl opa thuis zich verdiept had in zijn boeken.
gisteren kwam schoondochter,een beetje bleek om de neus,ze voelde zich niet lekker,hoofdpijn diarré enfin alles wat wijst op een griep, deze morgen telefoon de kleindochter had ook gans de nacht ziekjes geweest met alles wat er bij hoort....,dan maar naar de dokter en ja ze hebben allebei buikgriep en moeten het nu maar een beetje rustig aandoen.Want vrijdag wil die kleine meid bij oma en opa komen slapen om dan zaterdag gezellig naar de stad te gaan want met opa en oma is dat dan feest,want ze weet maar al te goed dat daar een wafel bij komt en een warme chocomelk en dus blijft ze deze week lekker uitzieken en niet naar school zodat ze zaterdag uptodate is,ik heb nu wel veel plezier aan die meid en dat is wel nodig.
Mijn zus heeft haar derde chemo erop zitten en zoals steeds hondsziek,maar de derde dag gaat het al weer beter,de onco begeleidster heeft haar voor de volgende en vierde kuur op 5 februari alweer toch een klein beetje hoop gegeven de kuur zal zo zwaar niet zijn en met minder bijwerking dat is voor haar toch een beetje positief,en we zijn blij voor haar dat zal het toch iets draaglijker maken.Nu gisteren hebben ventje en ik een flinke wandeling gemaakt met de wind is ons hoofd wat geklaard en leeg gemaakt,haha.Het was in een dorpje van waasmunster en het heet Sombeke we hadden er nog nooit van gehoord dus we kijken op de landkaart van belgié en wat denk je het staat niet op de kaart, de tweede kaart geraadpleegd en daar ook niks gevonden wat Sombeke heet,dan maar naar de routeplanner op de p.c en jawel daar toonden ze de weg naar daar, dus zonddag morgen met goede moed naar daar volgens de planner was het een half uurtje rijden,ja mijn voeten na een uur rijden door waasmunster en het 3 maal gevraagd te hebben zijn we er toch nog toegekomen,maar na al dat gezeur van ventje omdat hij de weg niet vond en ik ook niet was het een fijne wandeling.
Wat een weer vandaag het stormt buiten en ook in mijn hart,vandaag mijn zus haar derde chemokuur,nu ziet ze er wat tegenop omdat het ook een groot vergif is maar ook nodig om te genezen, straks bel ik haar wel eens.Vandaag komen de kleinkinderen terug van parijs en hopelijk is de kleinste niet meer ziek, ik heb toch niets meer gehoord van de mama,dus het zal nog wel meevallen,en kunnen ze vertellen of het de moeite was maar met zulk weer 'k weet het niet.
Vandaag is de dag dat de kleinkinderen naar euro disney zijn,maar gisteren avond rond 20.00uur gaat de deurbel het is de schoondochter of oma geen supo heeft want de kleinste heeft koorts en ze heeft niets in huis,meestal is oma er wel op voorzien als de kleinkinderen komen om dat in huis te hebben,dus geef ik dat mee met haar,want ze moesten om 6.00uur op staan om te vertrekken en de schoondochter zou mij nog even bellen om te laten weten of alles goed is,nu deze middag gaat de telefoon uit parijs de kleine is niet zo goed,ze zijn goed aangekomen dat wel maar ze wil op geen enkele attractie zitten en ze ziet maar heel witjes zo zegt de schoondochter,en deze avond hebben ze een vieruurtje met de figuren uit sprookjesland,mijn kleine meid heeft er zo naar uitgezien en dat haar dat nu moet gebeuren,mijn oma hart bloed,en ik wenste dat ik nu bij haar kon zijn om haar te troosten,maar dat gaat natuurlijk niet,voor mij kan het nu niet rap genoeg morgen zijn en ze weer thuis zijn,ik weet het ik ben te emotioneel en er ergere dingen zijn maar mijn kleine familie is mijn alles.
Dansen in het licht van de sterren,remmingen laten we los,stralen geven weer kracht,duiven vrede op aarde, bloemen een weelde van geur,Durf te leven in liefde en wijsheid, in kracht en ontvangelijkheid,Leef in het licht van je eigen beweging,en vertrouw.
