ik wil schrijven al wat in mij opkomt maar mijn gedachten dwalen af,de éne dag gaat beter dan de andere, vandaag is een dag waarop ik moeite heb,om alles van me af te zetten,ik kom hier altijd klagen, omdat ik niet weet waar te blijven met mijn gedachten,ik wil aan de leuke dingen denken maar de andere hersenspinsels duwen ze weg,ik weet tijd heelt vele wonden maar vergeten doen we niet.
het is al een paar dagen dat het bijna onvermijdelijke gebeurd is namelijk het uiteen gaan van de zoon met zijn vrouw,de tranen komen niet meer zo vaak maar in mijn hoofd en hart doet het nog even veel pijn,de dagen gaan weer voorbij alsof er niets is gebeurd,voor sommige dan toch.Mijn kleine meid van 4j.komt vandaag terug van de ardennen waar ze sinds donderdag is met haar mama,ik denk dat het haar goed zal gedaan hebben na al dat gehaketak tussen haar ma en pa,ze was daar bij haar mémé dus in goede handen,want ik weet dat ze er heel goed verzorgd word.Nu moet het leven weer verder maar het zal niet meer zijn zoals voorheen dat kan ook niet,want alles gaat weer veranderen voor iedereen,de zoon voelt zich eenzaam maar wil geen hulp,ik trek wel mijn plan ma, als ik vraag of ik met iets kan helpen, meer kan ik niet doen dan er zijn als ze me nodig hebben zowel de zoon als de kleindochter.Gisteren zijn ventje en ik een flinke wandeling gaan doen en dat heeft zo ook iets positiefs,het hoofd eens leeg gemaakt en ben dan s'avonds goed in slaap gevallen.
Tranen weer niets dan tranen,ik word ze zo beu er is weer een en ander mis,het rommelt weer ten huize van de zoon,geen tranen voor de grooten ,maar voor mijn lieve kleindochter,de schoondochter is bij haar vader ingetrokken met mijn lieve meid,ze is daar niet graag heeft ze me vanavond zelf gezegd, die man woont alleen en de fles is zijn vriend en daarom mijn tranen, ze mist haar kamertje die ze onlangs nog maar gewoon was daar ze nog maar zes weken verhuisd waren,naar hun nieuw appartement met haar papa en mama,want mama woonde niet graag in het huis, en nu ze verhuisd zijn is het toch weer fout gelopen,dat heeft de schoondochter me zelf komen zeggen maandag en ze zei dat het niet de zoon zijn schuld is,want die werkt wel,drink niet en rookt niet gaat niet bij andere vrouwen zegt ze maar heeft geen gevoelens meer voor hem,dat kan gebeuren,maar mijn hart breekt als ik aan die lieve kleine meid denk,ik word er ziek van,en eens uithuilen kan moeilijk want dat ziet mijn ventje niet graag,als ik overmand ben van verdriet.Ik werp niemand een steen maar het knaagt!!!!
ik zit in mijn stille periode en dat is heel verveelend,ik wil wel maar kan weinig geduld opbrengen om te schrijven,op bezoek gaan bij de bloggertjes dat ook valt me zwaar en toch mis ik ze elke dag,ik heb nogal wat te vertellen maar het komt er niet uit ik denk dat ik wat depri ben,en weet ergens niet goed waarom ik hoop dat deze periode vlug voorbij zal zijn en ik terug werk kan maken van terug in form te zijn,en dat mijn blogvrienden me niet vergeten! tot later dan maar, en vele groetjes aan ieder die op bezoek komt.
Ik zit hier op mijn p c tje,het is al laat maar kan de slaap niet vatten,vanavond naar de kapper geweest en me even een modern kopje laten aanmeten,toen ik thuis kwam was er minder goed nieuws mijn trouwe t.v. heeft de geest gegeven,niet dat ze zo veel uitzenden wat van belang is maar toch mist men dat bakje als het niet speelt,nu ja ik zeg maar beter dat dan een been gebroken ,ik zal nu s'avonds wat meer op mijn p.c.tje door brengen want de laatste tijd is er nog niet veel van gekomen,nu morgen moet ik eerst met schoonma naar de kliniek want haar bloeddruk staat al een paar dagen rond de 20 ,dus naar de hart specialist, met haar leeftijd van 86jaar wel heel gevaarlijk,en de pillen die ze nu neemt helpen niet meer zo te zien, dus afwachten wat ze zullen doen.Verder ben ik al blij met al het lekker weer dat we hebben gehad,dat kunnen ze mij al niet meer afnemen,ik ga denk ik een slaappertje nemen want morgen is het vroeg dag.SLAAP ZZZZZZZ!
