In verband met mijn zus ,het is dus slecht nieuws geworden,het is een kwaadaardige tumor in de borst,of het een besparende operatie of volledige amputatie gaat worden kunnen ze maar zien tijdens de operatie,of het nu zus of zo is het is weer maar eens een opdoffer zeker voor mijn zus, maar ook voor mij want ze is de liefste die er is.Na veel jaren van hard werken en veel gedoe in haar gezin,met altijd een dronken man en veel miserie is dat het laatste wat ze nu te verwerken krijgt hoeveel kan een mens aan? Veel zegt men maar een mens is toch maar een mens.Ze heeft nog twee kleinkinderen die bij haar wonen ze zijn wel al 20j en 17j maar ze hebben haar nog nodig hoor,ik zal haar in alles zoveel ik kan steunen want ze is de enige allerliefste zus die ik heb.
Ik zit hier met spanning te wachten,vrijdag een telefoon gehad van mijn zus ze heeft een knobbel ontdekt in de borst,ze had al de onderzoeken ondergaan en nu vandaag verwacht ze de uitslag goed of slecht,hoop op goed nieuws want ik heb maar een zus en wil haar niet kwijt.
Een lelijk meisje zong een treurig wijsje over droefheid in haar hart
Over haar verloren minnaar,die ze vurig lief, had maar die koos voor het hazenpad.
Ach lief kind,stuur heen de smart't is niet het uiterlijk dat telt, welnee!'t is de zuiverheid van het hart, dat telt ruimschoot voor twee! In voor-en ook in tegenspoed zijn er minnaars in overvloed!
Zondag een heel fijne dag gehad,om half zeven opgestaan want om kwart na acht moesten we aan de halte van de bus zijn om naar Berlaar te gaan,we waren goed op tijd en de bus ook, het was ongeveer een groot uur rijden maar de sfeer zat er al goed in hoor van de mede wandelaars,een praatje hier een grapje daar en de tijd was zo om,terplaatse gekomen na een koffie en de inschrijving zijn ventje en ik dan maar aan de trip begonnen want ieder wandelt op zijn eigen tempo en dat is wel fijn,we moesten maar om vier uur terug zijn op de inschrijving, we waren met 77 reigertjes, ja zo noemt onze club na een pintje en zo was het tijd om huiswaarts te gaan,toen we bijna in gent waren ging mijn g.s.m.het was de kleindochter van 5jaar die vroeg waarom ik nu niet thuis was ze stond voor de deur zei ze en kon niet binnen en begon te huilen, ik moest beloven als we in gent waren om haar nog een zoen te komen geven want ze miste ons,dat hebben opa en oma dan ook maar gedaan want zo een lieve meid kan je dat niet weigeren hè!
Als ik hier en daar wat ga lezen bij ons bloggertjes ben ik niet de enige die hier wat loopt te niezen en proesten,de tijd van het jaar zeggen ze maar wel zo geen mooie,al die miserie dat hier te lezen valt,nog goed dat we ons hart hier even kunnen luchten van alles en nog wat en er toch lieve bloggertjes zijn die een riem onder het hart steken met een lief woordje.Normaal gaan we zaterdags bij schoonma maar nu met die verkoudheid is het best thuis te blijven om wat uit te zieken,want morgen is het wandeldag en we gaan met de club op busreis,allé we gaan naar berlaar,dus toch niet zo ver maar ja alles is besproken en betaald dus zou ik er toch graag bij zijn,de buiten lucht zal er misschien goed aan doen want deze week heb ik nog niet veel kunnen doen want ook de hernia speelt me nog parten ik neem de ene pijnstiller na de andere maar het helpt maar half zoveel,de nachten duren lang want ik word telkens wakker van de pijn en dat doet de weerstand geen goed maar alles bij elkaar mag ik niet te veel klagen want er zijn mensen bij wie het veel erger is.
Het nieuws op het blog van lipske is heel droevig,zo staat een mens stil bij het eindig zijn van het leven,en daarom zouden we moeten trachten alles zo goed mogelijk bij leven doen ,al lukt dat niet altijd natuurlijk we maken er het beste van.De zoon is verleden week naar de ct scan van de nek moeten gaan om te kijken of de operatie gelukt was,vandaag was de uitslag en die was niet zoals verhoopt was,hij kan nog altijd geen macht gebruiken met de arm en dat is wel noodzakelijk voor zijn werk ,dus werken zit er nog niet in het kan nog maanden duren zegt de dokter en dan nog is er geen zekerheid dat hij die arm nog voor honderd procent zal kunnen gebruiken,de zoon is er het hart van in nog veel te jong om niet te werken zegt hij en gelijk heeft hij,maar we moeten optimist blijven dat heb ik al ondervonden nu ieder huisje heeft zijn kruisje het een al zwaarder dan het andere.
ik ben daar even bij lipske gaan kijken en het is daar zo stil wat maar normaal is in die toestand,ik zeg een gebedje voor hen in die wel zeer moeilijke tijd.De tijd laat ons niet altijd toe om met elkaar bezig te zijn en toch zouden we tijd moeten maken,want soms is er geen tijd meer om te zeggen wat we wilden,ikzelf heb dat aan de lijve ondervonden en dat blijft knagen voor de rest van het leven ,er zijn ook dingen gebeurd waar ik enorm veel spijt van heb maar, die ik weet niet meer goed te maken zijn ,maar we moeten die trachten een plaats te geven maar hoe ouder men word hoe meer alles weer de kop opsteekt,de ene mens is daar natuurlijk beter tegen gewapend of de andere maar ik met mijn klein hartje zou al het leed uit de wereld willen helpen en dat gaat nu ook weer niet.
Verleden week een drukke week,deze week heb ik het moeten bekopen met een flinke opstoot van mijn hernia,dat is nu tegenwoordig altijd zo,het is nu drie maand geleden dat ik een serie van drie epidurale verdovingen gehad heb voor dat lelijk beest van een hernia en ik ben welgeteld twee en een halve maand goed geweest dus zijn die inspuitingen ook niet het beste als je er zo weinig geniet van hebt,ik zal er geen meer nemen want zo gezond is dat nu ook weer niet,dus maar weer aan de pijnstillers dan.Deze nacht tweemaal wakker geworden van de pijn en eenmaal opgestaan gaat het wat beter,zo kan ik wel de ganse nacht wkker blijven om geen zeer te hebben maar allè er zijn nog ergere dingen als ik zo ga lezen bij mijn blogmaatjes dus niet meer klagen en zagen,ik wens jullie allen een fijn weekend.
