Karno
Karno was vanaf zijn geboorte ondervoed. Zijn moeder was ondervoed. Hij belandde in een katholiek weeshuis en toen we hem leerden kennen was hij een jaar of vijf. Wij woonden toen in Jakarta.
Geestelijk en lichamelijk was hij een 3 tot 4-jarige. Hij verbleef, in afwachting van adoptie in Nederland in een kinderrijk gezin. Ook deze kinderen waren geadopteerd. Om de tijdelijke pleegmoeder wat te ontlasten waren een aantal gezinnen overeengekomen om om beurten Karno een dagje te verzorgen.
Nannis kinderen (mijn aangetrouwde nicht) : Henriette, David en Frans logeerden bij ons voor een paar dagen toen het mijn beurt was voor een dagje Karno. Zo zat ik aan tafel s avonds met 7(!) kinderen.
Nannis kinderen misten hun kindermeisje Johanna. Ik had geweigerd een kindermeisje aan tafel te hebben. Ik wist dat ik daar niet tegen zou kunnen. Mijn huisregels zouden met de voeten getreden worden, wist ik. Frans weigerde boontjes te eten en tot onze verrassing lachte Karno hem hartelijk uit. Frans at uiteindelijk zijn boontjes.
Mijn kinderen waren gek op Karno. Het was een schelmpje en ik twijfelde wel eens aan zijn geestelijke achterstand.
Wat zou er van Karno zijn geworden? In Nederland? Ik zou het wel eens willen weten. Zou het helemaal niet gek vinden als hij toch minstens een HBO opleiding heeft gedaan.
Onze vrolijke Karno....
Weet iemand dat misschien?
