We hebben al enkele kerken bezocht. Haringe is zeker van de betere soort. Met een rondgang met pater Vanacker is dat zeker een meerwaarde. Dat het Romaanse kerkje gesloten is daar zijn we na het bezoek allen mee eens. Het kerkelijk erfgoed dat hier is bewaard EN onderhouden is een schat aan antiek en op zich stuk voor stuk zijn het "relieken"....
Met de begeleider op de meest autentieke missietoer leerden we dat Haringe de oudste parochie is van het bisdom. Eén voor één weet hij van de stukken uit zijn kerk hoe oud ze zijn... Stilletjes hoopten onze bestuursleden om aan die gezegende leeftijd ook nog zomaar data en namen te kunnen noemen. En niet uit wikipedia p-of één of andere #-pad..
Leuk ook om de kennis te upgraden. Weet je hoe die Onze Lieve Vrouw noemt. Snel dachten we de nagel op de kop te tikken: Sint Anna-ten-drieën. Sorry! Sint Anna-ten-halvendrieën!
Het was een studiebezoek dat we iedereen kunnen aanprijzen: info-tainment!
Vooral de antependia nodigen tot bewondering voor en de kunstzin en het geduld van de makers.
Onze kilos penningen zijn doorgenomen en we hebben meer oogst dan we dachten. De bestelde hoes is vol en tegen de volgende sorteerbeurt gaan we weer moeten bestellen... Onwaarschijnlijksucces: onze penningen verzamelingen staat nu op 4499 enkevoudige exemplaren!!
Ondertussen staat er spijts ons afremmen toch ook weer driedimentionneel materiaal op inventarisatie te wachten. Als er iemand meer weet over de ingekomen monikken en kerkelijke notabelen dan zijn we graag op de hoogte gebracht waar we ze moeten onder klasseren.
Voor de rest wordt bvolgend jaar cruciaal. We hopen op de goodwill van de stad.
Als je de rondrit aan het doen bent dan kan je in de zoveelste kerk voor je binnengaat het idee hebben het wordt daar weer van 't zelfde. Dezelfde streek, de zelfde heiligen, de zelfde verzameling interbellum artefacten....
Dat was het hier niet.
Proven heeft een kerk die de zorg over het erfgoed met extra kommer heeft bedacht.
De oudste stukken (Christus op de koude steen 1601), Sebastiaan (1741) en Maria's opvoeding (1741) verwonderen iedere bezoeker. Alles is sober geplaatst tegen de catacomben-ruimte... Een concluderende vastselling de ontwerper wou weg van het triomfalisme van de voorbije tijd. De gewijde ruimte ademt rust en authenticiteit uit. De heiligen zijn niet buitengezet, ze staan er niet groots met een kaarsenweide....
Een frisse kijk. We kunnen wel begrijpen dat niet iedereen de wijding op die manier aanvoelt. Het nodigt echter wel tot ontstijgen aan de franjes van schietgebeden en miraculeuse veiligheid. In Proven werd dit letterlijk toegepast. De voorganger staat niet boven het volk (op de preektstoel). Het getuigenis komt vanuit het tabernakel, het altaar en de lezenaar. Het woord is de oproep, de boodschap: Christus centraal. Dat is ook het PX-verhaal dat op de voet van de doopvont werd aangebracht in plaats van de oude vontvoet.
Een andere kerk dat was de zin waarmee we het gebouw hebben verlaten.
Even naar de grot ... en finir en beauté: het gehele politieke bestel afwegen in de "bascule".
We kunnen het moeilijk ploegen noemen. Als tweespan zijn we .. ook snachts in onze dromen bezig met de digitalisering van onze penningen.
We blijven er ook toegstuurd krijgen van onze grand ami de Bruxelles. Wij met onze boven de vier duizend kunenn er niet aan tippen: Vijfendertig duizend verschillende penningen (médialles) !
En komen we af en toe van die vondsten tegen die we niet hadden gedroomd. Het zijn dus geen nachtelijke dromen waarin we dee medaille van 1914-1918 hebben ingescand.
En de medaille van Paus Pius IX. die regeerde van 1848 en stierf 7 February 1878.
Voor de facebook fans geen onbekende vraag. Wat we nu aan het doen zijn is een zeer tijdrovende bezigheid
We hebben zo'n slordige anderhalve kilo penningen (medailles) te sorteren en die we nog niet hebben moeten we er uit te halen. We hebben ze nu gepreselecteerd in omslagen op de naam van de minst bekende (duur: twee weken en half). Ja, medailles hebben een keerzijde!
Sorteren en inventariseren heeft ook zijn keerzijde. Wil je een hapje ter onderbreking.. was dan eerst je handen want die medailles die zijn even proper als de toetsen van een toestsenbord... en aan de veiligheidspelden zijn er zeker bij die telkens van het zaterdag-wasdag onderlijfje naar het verse verhuisden.....
Na de eerste zifting moeten ze nog de websitescanner in. Voor het ogenblik moeten er 3885 stukcontrolles passeren (per penning). Zo hebben we er een 400 kunnen ter digitalisering aan de kant zetten.
We zijn op drie kwart van het eerst genoemde parcours. Na dat laatste kwart kunnen we aan de digitalisering beginnen.
Ondertussen zit onze voorzitter ons kwartaalschrift over de studiereis in Watou door te nemen en kan hij straks weer de grote foto's verder invenatriseren.
Wilfried DETURCK heeft Kerk en Leven gestoffeerd met de antwoorden van de heiligen-wedstrijd van Sint Bertinusparochie. Voor wat die heiligen allemaal werden aanroepen dat hadden ze bij de organisatoren wat minimaal ingeschat en moesten daarom de derde vraag laten vallen... Wilfried hield zich aan DE boeken.
We hebben een kwartaalschrift met wat meer duiding rond de vrome legenden en de bronnen. Wie van de bomen het bos niet meer ziet die kan het bos intrekken met ons kwartaalschrift: De prijskamp. We behandelen daarin negen heiligen die in de prijskamp voorkomen. Het werd een anlytische lezing. Bestellen bij info@onzenheertje.be.
We noteren de HH. Anna, Christoffel, Antonius van Padua, Cripiaan en Crispinianus, Livinus, Rochus van Monpellier, Apollonia, Stefanus en Cornelius.
Ter illustratie een doorkijk van de bezigheden van de Heilige Apollonia
En hoe Stefanus met de orde van de trinitariërs is verbonden te Poperinge (cf. kwartaalschrift).
We gingen op studiebezoek naar Watoukerk. Onze rondgang was praktisch afgewerkt als westhoekverbeeldt Watou de tentoonstelling kwam opstellen voor het komend en het volgende weekend. We hebben niet gewacht op de druk besproken voorstelling van het boek van de geschiedenis van Watou. Wilfried was een waardevolle gids die Watou beter kent dan om het even welke aangestroomde Watounaar.. altans zo hebben we het zonder de nieuwe uitgave behoorlijk gedocumenteerd kunnen afronden en ter studie nemen. Watoukerk is een kerk met heel vele altaren. Als graafschap is het niet te verwonderen dat er een behoorlijke bijdrage is geweest van de prominenten van het dorp. We gaan even in op de twee moeilijker beelden.
De preekstoel
De preekstoel heeft vier hoekfiguren aan de hangende kuip. Er werd gegokt. Doorgaans zijn het de vier evangelisten, maar hier hebben we niet te maken met het klassieke beeld. De drie goddelijke deugden, wie is dan het vierde beeld? De zeven deugden kon ook wiskundig niet. Tenslotte even gezocht op de
vier kardinale deugden. Dat is het meest probabele antwoord. Geen enkele beschrijving van de preek- stoel op internet... we hadden dus geen bevestiging tenzij we de Platoniche toer opgaan en dan even op die piste doordenken. prudentia (voorzichtigheid, vroetschap, behagelheid), justitia (rechtvaardig - heid, regtigheid), fortitudo (sterkte, starcmoedigheit, verdrachlecheit) temperentia (matigdheid, mid- delheit). Deze stelling is bevestigd door de tijdsgeest en de het gelijkaardig gebruik in andere kerken.
Het kruisaltaar
Al van de eerste oogopslag vonden we het niet onmiddellijk bekend dat daar een gekroond figuur stond opzij. Uiteraard zegt de naam kruisaltaar al iets van het verhaal.
Heraclius I, links als keizer, rechts als boeteling die de herwonnen reliek binnen draagt. Herakleios of Heraclius, was van 5 oktober 610 tot (Constantinope) 11 februari 641 de Oost-Romeinse, of beter gezegd Byzantijns keizer. Hij huwde tweemaal Martina (geh. 613 n.Chr.), en in zijn tweede huwelijk, zijn nicht, Fabia Eudokia (geh. 610 n.Chr.). ZIjn leven is een kluwen van veroveringen en nederlagen, waar de historici een hele kluif ana hebben en wederzijds ook heel wat discussiepunten over hebben. Het belangrijkste in verband met de voorstelling in de kerk van Watou is dat hij een deel van het kruishout dat in ballingschap was terugbracht naar Jerusalem. De Perzen, op wie de invasie van Herakleios een duidelijke schokwerking naliet, hoewel het grootste deel van hun troepen nog niet was verslagen, moesten in een vredesverdrag in 628 alle bezette gebieden en het teruggeven (het terugbrengen van het Kruis is nog altijd een voor de Orthodoxe Kerk). De inhoud van de brief van Kavad II aan Herakleios, waarin de nieuwe grootkoning om vrede smeekte, is ons in de overgeleverd. De meeste kleine relikwieën van het Heilig Kruis die zich in Europa bevinden, komen van oorsprong uit Constantinopel. Deze stad werd veroverd en geplunderd tijdens de vierde kruistocht in 1204. De in deze stad buitgemaakte relikwieën zouden na de heilige kruisvinding door Helena vanuit Jeruzalem naar Constantinopel gebracht zijn. Het altaar is de uitbeelding van de legende waarbij de Heilige Helena en bisschop Macarius het kruis van Jezus ontdekken terwijl ze de drie kruisen op een dode persoon leggen. Het kruis van Christus wekt de dode op. Zo waren ze zeker welk kruis van Jezus was. Café - kapelletjebezoek.
Ons derde reportagebeeld werd opgenomen in dat andere kapelletje dat we stilaan gewoontegetrouw na de studie bezoeken. Op de kleine markt konden deze prachtige vaas lelies aantreffen bij een ons ieder
Voor ons was dat iets anders een tijdje geen blog. Maar we vonden het niet kunnen dat we één volle maand geen nieuws zouden hebben.
We hadden enkele dagen geleden onze eerste studiedag van de maand.
Het vredige gehucht (gehofte) Sint-Jan-ter-Biezen en de Sint Janskerk met de heldenhulde zerkjes. Biezen zijn er niet meer in de buurt, maar in de tuin van waar De kluizenaar eertijds zijn hutje had staan mispels.
In de kerk is een symbolenencyclopedie in de brandramen.
Antonius met zijn zwientje herinnert de bezoeker aan de eremijt-locatie. De litteratuur beweert dat het varkentje er niet zoals bij andere afbeeldingen, zou op staan, maar spottend zijn achterwerk toont aan de bezoeker. We slaagden erin een foto te nemen al hangt het kunstwerk hoog in de spits van de travee.... en kijkt u zelf.
Niets ontsiert de term vredig dorpje. De ster, een taai overblijvend dorpscafé met dito bazin nodigt tot inkeer. Hier kent iederen nog iedereen.
Een volwaardige kerk met klassieke heiligen: Catharina, Sint Jan, het H. Hart, Antonis en een opgeklede Maria.
In denota's van de pastoor, online, schrijft men dat de oorsprong van de schilderij van de geeseling uit de 17e eeuw, onbekend is. Elders lezen we dat ze van de benedictienssen te Poperinge komt.
Nu we weer eens tijd vonden om erfgoed te digitaliseren hebben we de digitalisering van onze verzameling relieken aangepakt.
Dit bracht ons in de verleiding om wat telwerk te verrichten.
Tot op vandaag digitaliseerden iets meer dan 35.000 stukken.
Enkele opvallende relieken
Ex Pallio Sti Josephi - van de mantel van Sint Jozef
De tela imbuta sanguinis Vincentii a Paulo - Katoen doordrenkt door het bloed van Vincentius a Paulo
De prentjes liggen te wachten. We hopen zoals vermeld ze op de rug te laden van prominente speler. Hoop is toch zo'n mooie deugd. Geduld is nog mooier maar eist vooral een stevige dosis sturing en aanhoudende lobbying.
Ondertussen zijn we vaak verrassend aangemoedigd door de stille bewonderaars en sympathisanten. We zijn behoorlijk ingeburgerd in het online-parcours. Dat is gezien onze leeftijd wellicht niet zo vanzelfsprekend. In dezelfde context zal wellicht het internet-ervaren publiek ons denkbeeld op schaarse stappen op het digiplatform een eufemisme noemen.
Voor de liefhebbers we hebben ook facebook -> devotionalia.
We staan er vaak pas bij stil als er onverwachte dingen gebeuren
Dan wordt ons tijdloos aangebracht dat onze tent eens wordt afgebroken
W
Bij ons laatste studiebezoek ten huize van
We kunnen oeverloos plannen, maar de festivalweide waar onze tent staat is eindig
We kunnen fantaseren rond het tijdloze en het hiernamaals. We kunnen opgenomen worden door engelstjes (putti). We zweven op de wolken of lopen de Grieken achterna en varen over terwijl we de hellehond (kerberos) proberen te ontwijken en/of dromen op Dies Irae (oordeelsdag) mee te mogen uit ons graf.
Maar het wordt ernst wanneer we een van onze aardse engelen de planeet verlaat.
Anno 2002 erfgoeddag
Het plotse heengaan van Henri Lefever, lid van onze algemene vergadering, doet ons stilstaan bij de persoon die getrouw op onze algemene vergaderingen en zo menig vergadering op zijn manier betrokkenheid heeft getoond met stad en mens.
We houden eraan met die enkele woorden de hemel te danken voor wat de man aan goed heeft gepresteerd. Hij ruste in vrede.
Op de stichtingsvergadering in de Trommelaarstraat
Examentijd. Dat herinnert ons aan die hete zomers en dat extra STOFferig dorstig gedoe. Heer, wees de slachtoffers genadig!
Ons KENNISCENTRUM - ja laten we voor een keer maar dat woord gebruiken - werd er weer eens herinnerd dat we indedaad ook deze maatschappelijke functie op ons hebben genomen: het zachte juk.
We doen het in feite graag en we hebben gelukkig onze leveranciers over de gehele wereld. René, een zeelander prikkelde ons met zijn vraag over Cornelius. En Daniël - niet die uit de leeuwenkuil - schotelde ons indirect een moeilijk op te lossen probleem voor.
In de week van de begraafplaatsen trokken we met hem naar Cerf's hommelhof. Voor de niet poperingenaar de begraafplaats aan de bariere. Die openbare begraafplaats - nu gesloten bij zonsondergang - werd door Jozef II, de keizer koster, per decreet verplicht medio achtiende eeuw. De familie Decerf huurde het hoppelveld maar moest er scherfkisten laten binnenbrengen. De scherven - het lichaam - de gebroken vaas - moest er de laatste rustplaats krijgen...
Op bepaalde graven vindt men een viooltje. Bij het graf van de pionnier van Lyssenthoek, de hoeder van the Cimetery, Walter Sutherland, is het in de huidige contekst en met het flashy verhaal van de WO I makkelijk te verklaren dat men in deze print een papaver of poppy ziet. Al is de gangbare symboliek wellicht op een ander spoor gerangeerd.
Bij dit graf is de omheining eveneens sterk naar het viooltje wijzend. Al zouden we moeten kunnen de ambachtslui, de ijzergieter, de smeder van deze constructie ondervragen. Is hier een papaver (de hypnotisch esoterische bloem) inspirator of gaat het om wat we op de bidprentjes cf. infra terugvinden - la pensée. Het penseetje is in ons dialect van aan de frontieren nog altijd een violetje.
Vormelijk is de papver niet direct overlappend in zijn bloemblaadjes. Maar we mogen gerust toegeven dat de gestylleerde afbeeldingen niet altijd zo natuurgetrouw willen zijn.
De vraag blijft dus voer voor kenniscentra.
Onze tweede examenvraag kregen we van René uit Zeeland. Hij wilde weten waarom zoveel mensen uit onze streek - en hij vermelde Poperinge - de voornaam Cornelius meekregen als tweede of derde item.
Dat was nu niet onmiddellijk een moeilijke vraag. Cornu het Latijnse woord Cornelius ligt aan de oorsprong van de naam Cornelius. Hij was zeker de patroon van het hoornvee. Antnonius zorgde voor de varkens en het varkensvuur. Maar Cornelius blijkt een bijberoep te hebben uitgeoefend. Hij was ook de patroon tegen de Corneliuskinderziekten: stuipen, kinkhoest . en andere.
De H. Cornelius - Feestdag: 14 september. - Houten beeld gehouwen door Loosberg uit Ieper, 1876. De piek in de verering zal hebben meegbracht dat er toen een beeld kon worden aangeschaft. Onze vraagsteller wou weten wanneer die verering ontstond. De duidelijkste verwijzing naar een parcours is wellicht het beeld in de Onze Lieve vrouwekerk. Een vroeger confrerie of broederschap hebben we totnogtoe in de stad niet ontdekt. Het is wel zo dat iedereeen weet dat Cornelius in die kerk werd vereerd.
En dan de iconografie van het viooltje: de pensée
Het is duidelijk dat de gedachte als begrip wordt verbonden aan de ziel, de persoon, het overleven in de gedachte van de mensen. Denk aan Mij. Denk aan wat ik tegenkom. We denken spontaan aan hodie mihi. Cras tibi. Vandaag ben ik vertrokken. Morgen kan het U zijn. In de christelijke geloofsovertuiging verbindt men het met de gang naar de hemel. Tegen de overledene zeggen we Ik bid opdat U thuis zou komen en mag ik meegaan in de gedachte dat we via de dood verrijzen. Het viooltje verbindt ons met het idee. Eens sterven ook wij. We blijven aan U denken we memoreren U. Met U gaan we de weg van de mensen naar God.. en in die tijd was dat nog een pluspunt, genade, aflaat, enz.
09-06-2015 om 22:59
geschreven door Onzen Heertje
Tags:hodie mihi, papaver, viooltje, zeeland, begraafplaatsen, schedel, leeuwenkuil, Cornelius
We mochten inderdaad de primeur op de naam van onze verenging plaatsen. Officieel bezoek van de the number one: cultuur Poperinge.
Of dit te maken heeft met het nieuw onthulde beeld van Prope-Sancta Ginger hebben we niet durven vragen. Weliswaar in de schemerzone tussen het conservatief oude heiligen model en een toch wel zeer modernere visie blijkt Poperinge te kiezen voor historie-sensibiliteit. Nu Poperinge zover gaat in het bronzen en verguld vereren van de figuren uit het verleden zit het er waarschijnlijk in dat ook de taloze heligen uit het verleden die getuigen van een grenzeloze verering een schuilplaats krijgen. We vragen om geen standbeeld.
Zonder op de motivering in te gaan voelen we ons erkend en zijn verheugd dat onze vereniging van dit officieel bezoek mocht genieten. We hadden de kans om ons verhaal te doen. Matthias Breyne nam de tijd om een snelle rondgang in onze would-be gallerij te veroorloven.
Aan de geïnteresseerde blik te oordelen leven we met de hoop op oplossing voor onze nood aan ruimte.
We hadden ook meteen de kans om ons dankbaar te tonen voor de subsidiaire steun van de stad om wat er nu is waar te maken. Uiteraard met de hoop op vervolg onder zijn deskundige leiding.
Geïnteresseerd zocht onze bezoeker de weg naar de hemel.
Het luchtverkeer kan uitvallen.. dan vlot het op het vliegveld niet meer.
We dreigden online ook stil te vallen.
We staan in de file 16.423 scans zijn al aangevuld.. nog een kleine 8.000. Aan de huis-PC is het filerijden. We willen voor het einde van de bloeimaand mei toch nog enkele schattige knoppen in de ontluikende oogst voor de nieuwsgierigen ontvouwen.
Deze illustratie toont ons hoe gebald men de resem aan theologische en dogmatische items in mekaar knutselde - Druiven en brood, de grondstof, van de liturgie. Het werk van het volk, brood als loon van de arbeid en druiven als drank van het feest. Maar ingepast in het verhaal van begin en einde, alfa en omega. De driehoek van de alfa verwijst naar de drie-eenheid. Het brood en de wijn , het Lichaam en het Bloed dat verzoening bracht tussen hemel en aarde, verbindt die was, die is en die komt totdat Hij komt. Het kruis op de hostie tekent al die aan dit verhaal deelneemt. Het bladmotief en de korenaar verbinden met natuur en schepping. Een boeket aan bezinning en meditatie.
Hel, hemel en vagevuur werden in Dante stijl beleeft. Offer, misoffer - met de rug naar het publiek - om het geheim te accentueren - moesten een theologisch en dogmatisch verhaal concretiseren. Wie aansloot bij dit liturgisch gebeuren kon zijn eigen ziel van vagevuur en hel redden. Dat kon hij vrij egocentrisch voor zichzelf, maar deze prent tekende een solidiare weg, nl. de zieltjes (ja, nogal zielig) van vrienden en familie redden.
In het masterplan van de digitalisering en beschrijving registreren we voor de academici die er eventueel hun studieijver willen op loslaten ook de uitgevers en kunstenaars mee. Hier en product van Coppin-Goisse. We zagen voorbijgaan Bouasse-lebel, Bouasse lejeune, Boumard, Zonnewende en L.KD.
Op een beetje een ongelukkig gekozen dag kregen we de nieuwsgierigsten van het gidsenconvent toch over de vloer. Enkele dappere geinteresseerden kwamen sprokkelen in een verzameling historische bagage..
De Poperingse geschiedenis puilt uit van restanten uit het fel door religie doorspekte verleden van ons stadje. Bertinus was abt-zendeling in Sint Omer en de hoofdkerk van Poperinge heeft daar een signalement van overgehouden.
De talrijke kloosters - vrijwel allemaal verbonden met Franciscus of Vincentius - lieten meerdere relicten na. Van de vergeten hoog-mystieke Mère Matthieu, in de Benedictinessen tot De Latijnse school van de recolletten, minderbroeders, is het onderwijs in Poperinge een grandioze erfenis. De Paulientjes zowel van buiten als binen de muren kregen hun naam van Vincentius a Paulo.
Het werd een gezellige babbel. Een tweede babbel komt volgende maand.
Met voorvaderlijke ernst in onze bescheiden stulp werden hoog dravende academische exposées herleid tot tot het verhaal achter stenen, muren, vaart en beek.....
De Onze Lieve Vrouwkerk is geregeld onze toevlucht voor een thematentoonstelling. Zoals aangekondigd zijn we in de gips gedoken. We beperkten ons tot het borstbeeldverhaal.
Welke streekgenoot herinnert zich niet de halve Lieve vrouwebeelden die men in het ratje kon winenn en mee naar huis zeulen om de schouw te sieren.
We hebben ons uiteraard niet beperkt tot dit specimen.
Borstbeelden op voet, borstbeelden met kandelaars, met houten en andere kaarsen, borstbeelden die op de borst steunen, zonder armen en met armen, moderne en klassieke .. het kon toch onze vier maar vier vlakken vol.
Ja! Zoals altijd. Je moet het zien.
Waar? In de Onze Lieve Vrouwekerk te Poperinge.
Onze secretaris als borstbeeld. De vader van de gipswinkel... Altijd voorzichtig, maar ..!
We beslisten om ons niet in het patroon van de erfgoeddag te wringen
en.. zelf ook eens te kunnen gaan kijken
We zijn tenslotte al meer dan een decennia braaf meegelopen.
Begrijp ons niet verkeerd. We duimen voor dergelijke initiatieven, maar .. we zijn niet altijd graag gedicteerd. Al is dat niet onze grootste frustratie. Het moet stilaan wat trager, wat rustiger, wat.. op zijn oude dags. Al is het testamentair dossier geen lachertje.
De stad zet ons niet helemaal aan de kant. We mochten een symbolisch aantal boeken parkeren. Onze prentjes zijn we aan het prepareren als schenking. Wordt het erfgoedinzicht? Hopen!
Onze voorwerpen zijn ons nog altijd een GROTE zorg.
Nu we een nieuwe tentoonstelling in de Onze Lieve Vrouwekerk voorbereiden zijn we er nog meer van overtuigd dat wat we in huis hebben toch niet weinig is. Maar wie beseft wat we hebben. Eerlijk we hebben zelf dagen gestudeerd op de preciese waarde van bv. onze borstbeelden. Nu staan er 10 bananendozen klaar om in de kasten van de O.-L.-Vrouwekerk te presenteren.
Ondertussen hebben we ontdekt dat we van de beeldhouwers van onze gipsenbeelden zo weinig vinen. Van alles wat we totnogtoe (al een behoorlijke studietijd) op internet en elders gevonden hebben is er weinig te vindne tenzij lijsten van Nederlandse en Duiste, enkele Belgische kunstenaars.
Maar onze gipsefabricanten Jean Carli, M. Fiorucci, Giunta...? bitter weinig, zeg maar niets.
Als iemand het weet. Graag contact. Carli en Fiorucci staan te koop op de veiligen maar wie ze waren, daar is totnogtoe niet veel van te vinden. help! Help!
Waar het hart van vol is loopt de mond van over. Ja, dat zou men kunnen zeggen ...
We zochten naar het juiste woord. OnGELOOFlijk lijkt ons nog te zwak.
Het is ONWEERstaanbaar!
De rijkdom die we in ons verzameling prentjes nog maar eens ervaren nu we de 24.000-lijst aan het verfijnen zijn noopt ons om verder een ander tipje van de sluier op te lichten.
Zeker de oudste zijn de mooiste, maar ook in de modernere genres zitten juweeltjes. In de categorie boodschappen vonden we een paar specimen die we zeker even laten voorbijgaan aan onze sympatisantenblik.
De boeken die in Poperinge blijven zijn in het voorgebrochte.
Enkel de archiefdocumenten zitten nog in de Trommelaarstraat.
Dit is niet de slot symfonie. Het is fase 1 van de bestendiging. Wat ter stede mocht blijven is zo al in het voorgeborchte. Voor het in het magazijn beland is er een kwart van een gehele rolrekgang gereserveerd voor het symbolisch deel dat Poperings eigendom geworden is van de boekencollectie van Onzen Heertje .
Later wordt het geïntegreerd in het magazijn van de Letterbeek - dat is althans één piste. Zo wordt het beschikbaar voor eventuele inzage - hopen we. We zijn de stad dankbaar dat dit segment van onze verzameling bestendigd wordt te Poperinge. We hopen dat er geen selectierage over de verzameling raast.
Uit Watou naar het stadsarchief: Hagiografie, Mariologie en Heilig Hartdevotie.
Van hand tot hand - handschoenen aanpak - symbolische transactie met de meeste zorg en respectueuse schroom
De deur uit in de Trommelaarstraat
Een laatste knuffel van onze medeweker - Wilfried vervoerde duizenden boeken vanuit de leveranciers naar onze selectiepost....
Als je onze account hebt kijk dan maar even. Spijts het doemsenario willen we doorgaan.
We verliezen onze hoop niet. De hemel sta ons bij!
Bij het toevoegen van de selectie (we selecteren grondig dan hebben we later geen pijnlijke snoeibeurt) vonden we deze studieobjecten.
Het oude embleem van de christelijke mutualiteiten was blijkbaar prominent christelijker. Daar is enkel een horizontaal lijntje overgehouden van het oude PX monogram.
We merken ook dat duivelbezweringen of althans formuleringen die de duivel op afstand moesten houden populair en stoffelijk - reduceerbaar waren. Handig om op te bergen en creatief vervaardigd kon je de formule innaaien of opbergen in kousen of schoenen....
Als iemand de verhalen errond beter kan uitleggen dan onze vermoedens graag respons.
Soms is er wat zoekwerk aan. Dan zijn we inderdaad blij op onze blog de vraag te kunenn stellen. Zo hebben we de vraag wat is hier op de boontjes te zien?
Een andere keer zijn we aangewezen op internet en moeten we vreemde letters en vreemde taal trotseren, maar dat lukt wel. Zo kregen we een speld van de hemelvaartkapel uit Boedapest...
We hebben de lente in 't bloed. Een deugddoende algemene vergadering vol dromen en hier en daar wat perspectief.
Een van die zonnige postieve kickers is de inspanningsbereidheid van onze bestuursploeg.
De secretaris heeft naast het verslag dat altijd goed verzorgd wordt twee dagen komen schrijven. Straks gaat hij enkele dagen naar zomerse oorden en hij wou een beetje voren zijn. Hij heeft de euvele moed om de meer dan duizend grote prenten te inventariseren... en daar is hij dan werkelijk in die twee dagen druk aan bezig geweest.
We hebben de eerste 32 voorwerpen van 2015 ingescand. Spijts onze remmende sluizen om toch niet te moeten harder selecteren dan ons erfgoedminnend clienteel lief is zijn er toch reeds een dertigtal grotere voorwerpen - in alle gestrengheid binnen geslopen.
Ter gelegenheid van het onvolprezen werkzaam geschrijf van de secretaris willen u laten meegenieten van de categorie waaraan hij nu bezig was. Documenten uit het verleden die vaak ingekaderd in de huiskamer hingen.
De akte met de belofte in stervensuur met rouwmoedig geweten de apostolische zegen te krijgen werdmet zo'n document als je hier ziet (ten tijde van Pius XI) schriftelijk bevestigd. Men kreeg dit mee als men op Rome-reis - het zal je niet verwonderen - een archiepiscopus - aartsbisschop of kardinaal kon strikken die mits een aalmoes en biecht en communie zo'n papier kon overhandigen. Deze (petitio)in articulo mortis verzekerde de volle aflaat, zeg maar de hemel, aan die dat papiertje met eigen verzoek om die aflaat bij had. Het is immers zo dat men(ook zonder priester, voor het geval dat die er niet kan zijn) mits de gepaste gesteltenis en het beroep op naam Jezus de zegen in stervensuur alle vagevuurstraffen kwijt is. Dit gebruik is niet te verwarren met de apostolische zegen die men ook zonder dit verzoekschrift kan krijgen in stervensnood.
Een andere vondst was het 100 jaar oude document - diploma werd het vaak genoemd - ter gelegenheid van de eerst of erecommunie. communie. Let wel 1905! Toen was de eerste communie aan twaalf jaar. Er was geen plechtige communie zoals nu met een eerste communie die eraan vooraf ging. Pas rond 1910 spreek men van eerste en plechtige communie.
Met die plechtige communie verbonden doet men hedentendage ook het Vormsel en de herniewing van de doopbeloften.
We zouden de ijverige student die daar eens een thesis zou willen over maken uitnodigen om verder te komen helpen schrijven met onze secretaris. Een goudmijn aan documentatie.
