Drie dagen grondige reorganisatie in ons depot. Geruime tijd al ergeren we ons in de bewegingsvrijheid.
De boeken staan her en der in dozen tussen de rekken. Met dan aan de kleinkinderen die geholpen hebben met oma en opa konden we enkele kolommen samen zetten en onze rubrieken wat bijeen houden. Om onze sympathisanten even een kijkje te gunnen enkele snaphots. Ondertussen werden de beelden wat afgestoft. Inderdaad een onbetaalbare en onbetaalde job....
Bezoek uit Brussel. We zijn geregeld met gelijk gezinden in contact ook buiten de digitale snelweg om. Onlangs ontdekten we een verzamelaar uit Brussel die zelf 13000 penningen heeft. Dat is zowat 10 x onze collectie. Het is een uitermate vriendelijke meneer. Hij beschikte ons zomaar een 138 penningen (medailles) die we in onze collectie niet hebben. We konden bij de vriend-verzamelaar enkele unieke beelden nemen, nl. een penning van Sint Chrstoffel Poperinge. Nog ieder jaar is er de voertuigenzegening. In het verleden moet daar een 'medaille' hebben bij gehoord. Zo konden we ook een penning fotograferen van de Mariacongregatie (Congregatie van de jonge dochters) van Watou einde 19de eeuw. Voor de goede verstaander we zijn nu in de 21ste eeuw...
Als geïnteresseerden in het erfgoed zijn we natuurlijk niet ongevoelig voor dit stuk erfgoed.
br>
We namen enkele foto's die blijven archivalische waarde hebben. De poperingenaars kennen de gang van zaken. De geschiedenis loopt door de straten, de kloosterlingen van weleer, de soldaten, meester Ghybe en de kei.... Maar ook de wagen met het Onze Lieve Vrouwe beeld en devotionele verwijzingen. Gelukkig ook de bijbelse themata: de vrouw aan de waterput, de bruiloft van Kana, de schriftgeleerden.. de drie koningen. De volkse catechese troef. Een verwijzing naar de 'Vrouwe der volkeren' (Ida Peerdmans) week wat af van het origineel (zie bijlage). De Vrouwe zat dit jaar. De wereldbol is een niet zo confortabele positie. Of is het een ecclesiale correctie?
In deze warme zweet-dagen is de prestatiedrang vaak deflatoir en toch... Bij het registreren van onze boeken hebben we het vaak... Eureka. Hier hebben we iets gevonden dat we zouden moeten in onze parate kennis vastklitten. Dat lukt gezien onze gevorderde leeftijd niet altijd meer.. Uit de streek vonden we eerlang een klein boekje met de geschiedenis van Onze Lieve Vrouw van Beveren aan de Ijzer. Het document dateert begin 20ste eeuw - zeg maar van voor de eerste oorlog. De opmerkelijke pentekening vooraan willen we jullie niet onthouden.
We kregen van John Kuijpers de volgende vraag en probeerden een antwoord. Wellicht zijn er onder de geïnteresseerden nog mensen met een ideetje omtrent de vraag. Beste, Zou u mij kunnen vertellen welk voorwerp er op de foto staat. Helaas is het voor mij geheel onbekend.
Poging om te antwoorden. We vermoeden daar het om een tinnen vaatje gaat en dat het dus niets te maken heeft met bv. hosties brengen naar zieken, of een andere handeling die met de eucharistie te maken heeft. We menen dat de cuppa (het recipient) in edel metaal moet zijn. De Heilige olie is meestal in drie vaatjes en daar staat dan ook vaak O.I. (Oleum infirmorum), O.C. (Oleum catechumenorum) en S.C. (Sanctum Chrisma) vraagt in feite ook edeler metaal. Raadpleging van meerdere bronnen laat ons vermoeden dat tin hier ook toegelaten is.
Het enige tegenargument zou hier zijn dat er geen aanduiding O.I., O.C. of S.C. op staat zoals hiervoor vermeld.
Gaat het om een recipiënt waarbij gewijd water of een materie gelinkt met sacramentaliën waarin bepaalde stof wordt verpakt zouden worden bewaard? Vloeistof uit een bedevaartoord, of aarde uit een bedevaartplaats (Palestina zal het niet zijn, cf. het Jerusalemkruis) meegebracht naar huis. Het is hierbij de vraag waarom hier dan geen verwijzing naar die locatie of die heilige is aangebracht. Als iemand hier iets meer over weet dan zijn we uiteraard nieuwsgierig naar de resultaten van de speurtocht. De symbolen: drie nagels en het IHS wijzen in de richting van de Jezuïeten. Er is ook weinig kans dat het om een betrokkenheid met Compostella gaat. We zouden er zeker de Sint Jacobsschelp op zien. Er is wel een verwijzing naar Lyon nl. Collegium Ludgunensis.
Een andere piste zou zijn dat het een urne is. Hier zijn inderdaad voorbeelden van te vinden in tin (gegalvaniseerd).
Het vreemde is dan dat de praktijk van crematie vroeger niet verbonden was met het christelijke geloof. Als dan nog dit zou kunnen dan vragen we ons af waarom men niet de gebruikelijke symbolen heeft g ebruikt. R.I.P. (Requiescat in Pace), Pax of een palmtakje (symbool van de overwinning van Christus op de dood). De IHS (jèsous) wijst toch eerder naar zalving (chrio, gezalfde) Meneer Kuijpers zelf die eindigde bij de huidige uitvaartwinkel en vond een vergelijk in urnen zoals ze door de webwinkel GEDENKteken (urnenverkoop) op internet worden aangeboden. Kortom. We weten het niet. Wie ons kan helpen graag.
Zoals gemeld staan we met een zee van dubbeels... Onze boekenstapel 'dubbels' groeide de laatste tijd zienderogen. In een overlopende gulle bui deelden we zondag uit. Zo'n twee bananen-dozen konden we 'erdoor jagen'. De offerblok werd 10 Euro gespijsd.
Hier dan onze ultieme lokroep. Oehoe.... zijn er mensen die ze 'lose cargo' willen afhalen. Zet eens je bedoelingen uiteen. We zoeken een WIN-WIN oplossing. Doen.
We hebben een permanent ruimteprobleem. Ons selectiesysteem bracht ons er totnogtoe toe om alle boeken die eventueel met het onderwijs zouden te maken hebben af te voeren naar het Onderwijsmuseum, alle boeken die zich aan de periferie van ons religieuze cluster bevinden naar KADOC te brengen, onze liturgische gewaden gingen naar het CRKK Leuven... en we kozen het pad van de digitalisering om compacter te kunenn bergen. En toch....
De beperkte private locatie stelt ons voor ontmoedigende complicaties.
Dit weekend willen we het oplossen met een vrij 'hevige', vrij 'gevige' stunt. We delen al onze dubbele boeken uit. Dit vertegenwoordigt enkele meters. Zondag 28 juni 2009: opruiming in Onze Heertje, Poperinge.
We zijn op blitzbezoek geweest bij een collega. Het regionaal Museum Bachten de Kupe is een fenomeen in onze branche. Marcel Messiaen nam de tijd om ons met een autentieke erfgoed-virus besmet hart te onthalen. Zijn site wil hij uitbouwen als een dorp.
En inderdaad: de bakker, de tandarts, de tabakswinkel, de kruidenier... en de kapelletjes zijn ze zijne. In zijn droom staat er al een huisje voor "Onzen heertje"...
Dit verhaal is nog niet geschreven. Wemoeten echter wel bewondering opbrengen voor de droom die zo'n man realiseerde. Ook voor ons was de site een openbaring en we willen niet nalaten zijn project even op de blog te zetten. Enkele beelden hebben we weerhouden en die kun je hier zien.
Het negertje.
Christus Koning
en de Heilige Man Job (die heeft Christus memegenomen toen hij ter helle neerdaalde".
We zijn op zoek om het thema van de erfgoeddag 2010 een gezicht te geven. FAKE - NEP - ERSTAZ - SHIT - SURROGAAT.... Een rijkdom aan armoede. Wat voor ons vaststaat is dat ook FAKE Soms.... Welgekomen NOODoplossing is De jeremiade aan de klaagmuur bloklettert voor onze erfgoedverenging 'ruimtegebrek' en 'marginaliteit'. FAKE is onze overlevingsstrategie. We zetten een stap op de digitale snelweg. Virtueel kan je meer dan 1600 erfgoedstukken on screen bewonderen en bestuderen, onze 1300 penningen (medailles) wachten op aanvulling. Dat is de facto NEP. Wat nog meer verrassend FAKE-shape aanneemt zijn onze conserveringsmodules. Wie nog van die doorzichtige sigarenkistjes heeft. Die kan bij ons terecht. Die worden bij ons 'gerecyled' als minikastjes voor religieuze en devotionele 'prullaria'.
De compartimentering wordt inventief en functioneel aangebracht door de laatjes van de luciferdoosjes. Dus naast je box voor de elektronische afval zet voor ons een doos voor de luciferbakjes en de doorzichtige cigarenbakjes. FAKE - FAK'er - FAKE'st.
Trouwens die luciferbakjes die zijn indertijd ook allercreatiefst aangewend.
Religieus erfgoed bekommert ons, ook het funerair erfgoed
Alle religieus erfgoed is ons een zorg. We verheugen ons dan ook dat er een relatief grote belangstelling is voor dit segment. We zijn ervan overtuigd dat heel wat mensen erom bekommerd zijn.
Het aantal geïnteresseerden dat op de oproep van de stedelijke raad voor cultuurbeleid op kwam om hier meer over te weten was al bevredigend. De info was behoorlijk. Niet alleen dit project is een teken aan de wand.
Bij de heemkundigen is er zeker geen desinteresse dienaangaande.
De heemkundige kring "Aan de Schreve" was dit weekend de gelukkige gastheer van een zee van mensen die hun geëigende "explicatie" mochten aanhoren.
De gebruikelijke schare aan bekende Poperingenaars mocht opnieuw uit de mond van Willy, Pierre en Stefaan de anecdotes vernemen die aan de Van Merris, Van Reninghe en Co worden toegeschreven.
Ondertussen mochten we beseffen dat er nog heel wat opknapbeurten zullen nodig zijn om - toegegeven - het geschoren groen en de grafmonumenten hun erfgoedwaarde te honoreren.
Dat is uiteraard niet zo speciaal. Maar wat onze aaibaarheidsfactor moet opmerken dat is dat ze onze werkzaamheden apprecieerden en ons hebben toegelaten om wat info mee te geven omtrent kapelletjes.
We haasten ons dan ook om enkele details aan onze bezoekers door te geven en meteen het boek van Vleteren aan te prijzen. Het wordt een gedegen studiewerk. We hebben de schrijvers zien zwoegen, zweten en luisterbereid laten adviseren... ;-) Een minder voorkomende specifiteit is het muurkapelletje van het kapelhof op de eikhoestraat en de zeer typische toepassing van waar men gaat langs Vlaamse wegen op de Lindestraat.
Kortrijk: Bond van de vrouwen in de middelbare leeftijd
Met een mini-tentoonstelling en een gestoffeerde lezing mochten we uitpakken voor een select publiek van leergierige dames. We kunnen gerust zeggen het woord 'leergierig' gebruiken.
Met een mini-tentoonstelling en een gestoffeerde lezing mochten we uitpakken voor een select publiek van leergierige dames. We kunnen gerust zeggen het woord 'leergierig' gebruiken.
De vergadering had ons studiebureau de opdracht gegeven om een survey te geven omtrent de godsdienstige denominaties in Zuid Westvlaanderen.
Voorwaar een boeiend thema. We zijn inderdaad 'gezegend' met heel wat 'devote' en 'minder devote' lifestyles.....
We hadden voor de gelegenheid wat van onze religieuze litteratuur meegenomen om de stof te staven: Het boek van Mormon, de Nieuwe Wereldvertaling van de Jehova Getuigen, een Gideon-bijbel, de bagavat Gita....
Het was inderdaad op bepaalde momenten high tension. De vergadering had ons studiebureau de opdracht gegeven om een survey te geven omtrent de godsdienstige denominaties in Zuid Westvlaanderen. Voorwaar een boeiend thema. We zijn inderdaad 'gezegend' met heel wat 'devote' en 'minder devote' lifestyles.....
Soms worden veldkapelletjes vertroeteld. Andere krijgen op geregelde tijdstippen een bloemetje en of een verfkwast-aai. De aaifaktor is echter niet gestegen. De devaluatie werkt niet omgekeerd evenredig ermee, al beweert men het soms. Uitzonderingen bevestigen de regel. In oorlogstijd werden er nochtans meerdere kapelltejes gezet. Zo ook de grot in het Canadabos wellicht. Nu is die grot echter verwaarloosd.
Het is echt zoiets waar de voorouders zich wellicht in het graf zullen draaien als ze zien hoe jammerlijk de Lieve Vrouwe letterlijk door de knieën is gegaan van ontbering. In de hapjesstraat is haar heiligdom ingegroeid.
De mantel aan klimplanten snoert de ingang dicht. De roestige traliën laten de gluurder amper toe om nog te zien dat het om Onze Lieve Vrouw van Lourdes gaat. Jammer.
Voor wie denkt dat we in een ivoren torentje leven
Onze medewerkers zijn in alle aanverwante actief. Dit weekend organiseerde de Sint Janskerk ter stede de viering van 100 jaar kroning van de Lieve Vrouwe van Sint Jan. Onze schattige schatbewaarder is er heel actief bij betrokken geweest. De eigenlijke reportage kun je vinden op onze bevriende nieuwssite www.westhoek.be.
De fotosessie om de kapelletjes van Krombeke en Proven is gestart. We
ondervinden dat het langzamer gaat dan de vorige projecten. Enerzijds
omdat we wat nauwkeuriger willen zijn en -al zeggen we 't zelf - het
professioneler willen aan boord leggen. Of het lukt dat is een ander
paar mouwen. We zijn in elk geval geëigend begonnen ook de ''fotograaf'-mobiel was geëigend aangekleed.
We gaan terug in op het aanbod van de Nederlandse krant Trouw om ons virtueel museum te voorzien van zuurstof. Idealen worden ook in het buitenland - mits genoeg aandacht en specificiteit - beloond. Er zijn uiteraard heel wat kandidaten vandaar dat we enkel kans maken als velen erin zouden geloven. Wie niet probeert komt er zeker niet. Sportief als we zijn denken we tevens dat deelnemen belangrijker dan winnen. We ondervinden vanuit Nederland heel wat sympathie dus...! Binnenkort hoor je er meer van.
Met de receptie waren we er uiteraard niet van af. De zondag vanaf 10 uur waren de comilitones weer van de partij in de gasthuiskapel voor de tentoonstelling in het kader van het thema VRIENDSCHAP: broederschappen en confrériën. In een ruk van 10 tot 18 uur werden de meer dan 200 bezoekers te woord gestaan.
De geïnteresseerden kwamen van Brussel, van het Antwerpse... We konden ons niet van de indruk ontdoen dat we wereldwijd aan het uitgroeien zijn. Onze virtuele aanpak werpt wellicht zijn eerste vruchten af. Aarzel niet ook als je niet dicht bij de deur woont. Neem contact. Surf op de website..
En wie weet komen we U in ons depot niet eens tegen.
Maar ook de streekeigen en autochtone bewoners van Poperinge ontdekten onbekende wetenswaardigheden. Jonge leergierige geïnteresseerden vroegen de 'devotionalia-boer' zijn kunsten af. Broederschappen wat is dat precies, wat motiveerde de voorouder om toe treden tot een confrérie?
We probeerden te antwoorden: enerzijds de corporatieve tendens om samen de eigenheid beter te affirmeren en anderzijds de deelname aan de geestelijke vruchten (genaden) van de communauteit waar men bij aansloot, via het altaar in de kerk, via de Heilige: patroon van 'club'...
Iedereen leerde bij en wie niet bijleerde die consolideerde of friste zijn kennis op. Zo deden het ook de gasthuiszusters, die blijkbaar de tijd trotseerden, en nu nog in Poperinge overleven.
Na enkele etmalen meten, passen, op de vingers slaan en krachtwoorden was de tentoonstelling klaar en kon de receptie aanvangen.
Prominenten, provincie en stad, sponsoren van het religieus erfgoed in een funerair kader. Voorwaar geen begrafenisstijl, wel.. erfgoedhype en 'noblesse' te zien aan het niveau van de excellenties.
In het kader van het nationale thema: vriendschap en de locale vertaling 'join the club' plande Onzen Heertje een tentoonstelling van confrérie en broederschap gerelateerde objecten. Op sommige ogenblikken met de geëigende rituele buigingen
En .. de vrijwilligers onder mekaar 'geestrijk' bezig.
Voor een keer wat verduidelijking betreffende het zusterschap dat al zoveel artistieke en folkloristische schatten droeg.
De genodigden stemmen blijkbaar volmondig in met de sprekers, de voorbeeldige aanpak van Onzen Heertje en zelfs de hemelse vruchtbaarheid van de "meuzels" aangebracht materiaal: het verdiende allemaal handgeklap en goedkeurende smiles. De trap naar de 'hemel' blijkt niet altijd zover af. Confrériën hielpen daartoe. Conditio sine qua NON - VRIENDSCHAP......
Voor wie er al lang uit ziekte er niet kon bij zijn en voor de onverdroten werkzame digitale knobbel, vrienden ondereen een deugddoende kroon op het werk. Hiermee is Onzen Heertje inderdaad de digitale snelweg op: virtual reality.
In de werkhuizen heerst professionele drukte De
epitaaf-rups knaagde aan de proefeditie en het oog van de meesters schaafde,
en boetseerde een modelexemplaar Wat het vrijdag en zondag wordt dat is nog in
"'s voorzienigheidsplanning".
Ondertussen
zijn reeds een vijftiental broederschappen geregistreerd. Nooit gedacht
dat er zovele zijn. En het lijkt ons verrukkelijk boeiend.. Hou de
datum vrij ... 28/04/2009 erfgoeddag met als thema vriendschap wat wij
hebben vertaald in broederschappen, confrerieën....
We hadden voor de gelegenheid wat van onze religieuze litteratuur meegenomen om de stof te staven: Het boek van Mormon, de Nieuwe Wereldvertaling van de Jehova Getuigen, een Gideon-bijbel, de bagavat Gita....
Het was inderdaad op bepaalde momenten high tension.
Het is wel eens meer druk in het depot, maar nu is dat toch weer registreren, catalogeren, inventariseren en zorgen voor de conservering...
