Het N.N.-project dat we gekozen hebben met de duidelijke bedoeling sober en zonder barnum aan flyertoestanden, met weinig umpa, tierelantijntjes van streepjes muziek en met de intensieve - eigengereidheid - de professionaliteit niet te gaan zoeken bij gerenomeerde firma's en/of studiebureau gerelateerde bedrijven..... is BIJNA gefinaliseerd.
We hebben gekozen om de plaatselijke - gebuur - het VTI (Technisch Instituut ter plaatse) rekken te laten uitdokteren voor onze kaders.
We hebben nl. een drie honderdtal kaders liggen, tot op heden nog niet gedigitaliseerd en slechts partieel op schrift gecatalogeerd.
Dit bescheiden winterslaap-werk moet nog gebeuren. Het zit zeker in de koelkast (winterwerk?) en/of in de pijplijn. Het is ter plaatse al altijd een gevecht geweest tegen de versluizing. De pijplijn is voor het ogenblik dreigend in gevaar door filevorming (toestromende erfgoedstukken). Er staat heel wat werk voor de deur. Vakantie nemen zit er voorlopig niet op. We moeten verder werken aan de verfransing van onze website waar onze free lance ICT al heel wat specialistenwerk in gestoken heeft... We zitten bovendien met de genoemde filevorming in de nieuw toegekomen erfgoedstukken omdat we gezien die specialisten-job niet op de site konden...
Maar geen geweeklaag! De samenwerking met het VTI zoals je op de foto's kan waarnemen verliep in een uiterst gezellige, bemoedigende (wat dat jong volk voor die oude kraken heeft gerealiseerd mag gezien worden) en educatief productieve sfeer. We danken de leerkrachten Jonas VANDROMME, Thomas VANHEE, Lieven VANDAMME en Paul MAERTEN voor de deskundige begeleiding.
We geven een pluimpje aan de leerlingen: Arno DEMAN, Wout DELPORTE, Matthys BILLIAU en Gill DERAMOUDT.
We hebben gezien hoe ze het zweet op bepaalde momenten moesten bezweren en met wat een effectieve krachtpatserkreten de zware stukken het zoldervenster van de Trommelaarstraat 15 inplugden.
Op het einde van de inzetfase moeten we corrigerend verklaren het project is geen N.N./anonieme erfgoedrealisatie meer. Nu we de jeugd op die manier hebben bereikt kan bij die actoren althans het erfgoed - letterlijk wat hier op zolder is - niet meer uit hun geheugen en dat is wat we willen bereiken naast wat er verder nog wordt gerealiseerd in het kader van dit project.
We denken dan op: - het verder catalogiseren, inventariseren en conserveren van zowel de kaders en het beeld - daarnaast voegen we hetzelfde met het opbergen van de afzonderlijke prenten in zuurvrij papier, - het digitaliseren van de stukken in aansluiting van de 7000 stukken die nu reeds online te vinden zijn, - het verder uitbouwen van de site in de Nederlandse en de Frans versie.
Last but not least willen we ook niet vergeten dat onze sponsor CO7 is.
Voor de vrijwilligers is het een drukke lenteaanvang. Onze secretaris stond midden in de apocalyps.. zelfs de burgemeester sprak van een openbaring. We zijn fier onze secretaris te kunnen op de blog zetten in zijn voorzittersoptreden in naam van de kerkfabriek van Sint Bertinus..
.
Het dreigende gelaat opzij is het houdsnijwerk van de preekstoel die hij niet besteeg. Gezien zijn familienaam heeft hij dat wijselijk ook niet gedaan. Als de vos de passie preekt.....
De kasten staan er beeldig bij. Dat kon de actieve bezoeker van onze blog al in ogenschouw nemen. De plaatsing was zonder kleerscheuren en/of glasbraak gebeuren.
De gespecialiseerde tussenkomst van de leverancier van de kasten bood een perfecte transfert van de vitrinekast....
Onze floor hostess vond dat spiegels moeten blinken en een uurtje met spuit en doek toverde ongeziene lichteffecten. We hebben uiteindelijke de goede locatie gekozen. Wie de kasten leeg wil zien... pas ingeblonken... haast u ter kerke!!
Het is voor degene die ons depot kennen geen geheim. Onze nachtmerrie, ons GROTE probleem is ruimte. Daar hebben we dan toch een bescheiden maar ideaal nisje ruimte gevonden.
We kregen van de kerkraad van de Onze Lieve Vrouwekerk de toelating om twee vitrinekasten in hun kerk te plaatsen. Inderdaad ook voor hen is dat een niet te versmaden presentje.
We hebben al altijd gezegd dat het de MOOISTE kerk van Poperinge is. Ze krijgen van ons één jaarlijkse mini-tentoonstelling. Wie weet kan dit de sluiting van het kerkgebouw niet voorkomen....
Alle gekheid op een stokje. We zijn verheugd binnenkort die kasten te vullen met het materiaal dat op de erfgoeddag voor het publiek te zien was. Zo verlengen we de erfgoeddag.. tot een erg goed jaar......
Zusters van Onze Lieve Vrouw Onbevlekt Otvangen Heist op bezoek
In onze branche is het geestelijk depositum (erfgoed) inderdaad blijvend aandachtspunt. Een gelukkig toeval bracht een groepje religieuzen op het idee Poperinge en onze depot in die context te eren.
De groep bedevaartende zusters wilden de dag - Poperinge beginnen in de St.-Janskerk.
De Romaanse schemer van kerk bracht het groepje trekkende zusters vrij snel onder de devotionele sfeer van de start van de dag. De neofiet E.H. Domique Moens breidde na de subtiele woorden van de inleider een gepaste intro tot de bede-vaart. Het was de zusters een hele eer de eerste mis van een nieuwgewijd priester te mogen volgen.
Na een summiere rondleiding met de feministische look op de brandramen van de vrouwen uit het Eerste Verbond trok de pelgrimage naar het depot van Onze Heertje. We waren geëerd door het bezoek van een hoogst geïnteresseerde groep zusters.
We haasten ons een mondelinge traditie te registreren van een van de oude religieuzen. In Poperinge was en is er een een Onze Vrouwtje dat Onze Lieve Vrouw in d'aarde wordt en werd genoemd. Zou dat Onze Lieve Vrouw van Sint Jan kunnen zijn?
Vrijdag 29 04 2011 Midden de drukte van de voorbereiding van de erfgoeddag wilden we niet ontbreken op het orgelpunt van het totaalprogramma van het Kortrijk erfgoedconvent. We mochten een behoorlijk pakket van onze erfgoedstukken zes maanden tentoonstellen.....
Het TOTAALprogramma ONGELOOFLIJK heeft zijn naam niet gestolen...
Ze wilden ook op die manier eindigen.
We werden om 19u00 ontvangen in de Moskee. Schoenen uit en in een mega brede religieuze stemming naderden we met de zonen van Abraham het Koran-bos....
We beseften hoe nodig de wederzijdse studie van de keure aan believers is voor ze afstappen van eigen perceptie om de andere te begrijpen. De stap naar elkaar was unaniem goedgekeurd dat zag je aan de gewilligheid waarmee de schoenen werden uitgedaan om de moskee te betreden. Dat Jezus het evanglie niet door een engel is gedicteerd dat leek even wat moeilijker...
In de oude fabriek werd dan met vespers en choreo het orgelpunt bijgestuurd. Hier wil men niet eindigen. Alle ongeloof ten spijt ongelooflijk blijft met trillingen als een earthquake - als het van de aanwezigen afhangt - minstens Europa beroeren.....
Het gebeurt af en toe, maar niet alle dagen dat we zo'n extra gemotiveerde studenten over de vloer krijgen. Deze keer hadden we prijs. Een studente van de gerenomeerde St.-Lucasvesting betrad onze tempel.
We konden het niet laten de hoop uit te spreken dat er ook na ons mensen zullen te vinden zijn die het erfgoed waarderen.
Wie weet .. onze ploeg wordt stilaan wat ouder en daar was de bezoeker en haar vader grondig mee eens hier bewaren we een schat aan geschiedenis en studiemateriaal ook voor de iconografie en de beeldende kunst..
We onthouden U ook het beeld niet van het erfgoedstuk waar de studente haar ogen op uitkeek: een plechtige communieprentje waar een stuk van de sluier verwerkt werd in het kleedje van de figurante op het prentje.
Een hartversterkend bezoek waar we nog op zullen kunnen terugkeren want we krijgen zeker verslag van het studiewerk dat hier het resultaat van wordt.
Ook als we het niet zouden gevraagd zijn dan zouden we ook duimen voor de activiteit van de Open Kerken ter plaatse. We hebben een uniek conglomeraat aan kerkelijk patrimonium. Uiteraard hebben we een boontje voor de Onze Lieve Vrouwekerk (met het mooiste interieur aan snijwerk/ de gustibus non disputatur) met zijn authentieke stukken rond de confrerie van de trinitariërs (het slavetje).
We hopen op een onderbouwde degelijkheid van de begeleiding. Soms hebben we wel een vraagteken over wat er allemaal VERTELD wordt. Dat is in de huidige context rond kerk en maatschappij niet onbelangrijk. In elk geval een aanzet om de historici wakker te maken en .. de archieven in te duiken of te raadplegen.
We bereiden ons voor op internet. De pers is al gekomen...
Geen moeilijk thema dit jaar Inderdaad Armoe is troef
We stellen voor
De troef der bedelorden. De zeven werken van barmhartigheid... de hemel in het hiernamaals en toch ook de hemel op aarde. Franciscus en zijn minderbroeders
Andere cracks zijn er legio. Maar we hebben voorlopig een boontje voor Benedictus Labre. Een mirakel dat gebeurde bij ons?
Naastenliefde. Iedereen kent de parabel van de barmhartige Samaritaan. Wie is naaste van zijn medemens? Een voortdurende bevraging vanuit het christendom en het Evangelie
Concreet is dat ook in de opvoeding altijd hot item geweest. In de tijd waar de drankzucht compensatie en gangmaker was van de armoe organiseerde men in de scholen de antialcoholische schooldag.
Groeten aan de collega's aan de andere kant van België
We waren aangenaam verrast toen we op blz. 20 van Kerk en Leven andere Levenden met dezelfde ambitie in de krant vonden. Voor die het niet gezien heeft brengen we ze ten tonele zoals ze zichzelf voorstelden ...
De tijd van de deftige, voorbeeldige en geëtiketteerde pensionairtjes is blijkbaar nog niet helemaal voorbij.
We konden in 'nAbeele een aanzienlijke foule knikkende merci en dank-u-figuren bewonderen.
U hebt het al begrepen het gaat inderdaad enkel om gipsen engeltjes, heiligen, nonnen en misdienaars, kanunniken en paters....
We hebben ons inderdaad verkneukeld en ons ogen uitgekeken op de verzameling van Luc DEPREZ.
Toen we er toekwamen klonken de klokken van de elfuur mis van Abeele.
Hier en daar verliet een slachtoffer van de ruil- en kooplust met zijn trofee de beurs met een stuk uit de vermeende rommel...
Het pensionaat staat maandelijks open voor de verzamelclubs. In de gelegenheidstentoonstelling knikte alleen hun varkentje kniet.
In ons studiebezoek konden we het niet nalaten om een detail in de identificering vanuit onze schoolmeestermentaliteit aan te vullen: misdienaars dragen geen rood calotje, dat is enkel voor bisschoppen.
Onder de opvallendste dank-u-beeldje stond een ingeburgerde allochtoon, die zich aan de cafémentaliteit van de Westerse beschaving blijkbaar al sterk had aangepast.
Terwijl de secretaris het verslag maakt van
onze A.V.
Onze penningmeester wat uitrust van de
zware eindafrekeningen en aan de hobby's zijn hart ophaalt. - Iedereen weet hoe
hij thuis is in de oude Poperingenaars en de verhalen van voor, binst en na de
oorlog - mochten we voor de zoveelste keer een illustere
bezoeker over de vloer krijgen .
Nu gaan onze gedachten naar de verzamelaars.
We kregen Noël Vandenbussche over de vloer. Deze Kortrijksaan is verzamelaar
van penningen (vulgo medailles). We gaan er fier op dat hij een hele voormiddag
nodig had om ze even aan de kennersblik te onderwerpen. Met enkele
onderbrekingen van onze kant voor de hobby van onze penningmeester
en wat info over de verzamelaarswereld.
We zagen hem af en toe nota nemen
Ondertussen kwamen we te weten dat zijn
verzameling penningen uit het bisdom Brugge tegen de 1000 ex. bevat. Het maximum
in België zou aldus onze informant 35.000 zijn (iemand uit Wallonië).
Italië bezit een kostbare catalogus Noël
droomde ervan zelf een catalogus uit te geven. We zijn het dromen verleerd en
hebben al heel wat energie gestoken in de pictures van onze database online. En
wat vernamen we nog? Dat die database ook door de kenner druk wordt
geraadpleegd. Hartversterkend zo'n visite.
We zochten voor de nacht van de geschiedenis een veilige locatie: de vuurtoren. "We zochten" is niet direct de juiste formulering. We werden aangezocht door het DF de vuurtoren Oostende.
Via volkskunde Vlaanderen was secretaris Leo op ons adres gekomen. Het werd een gezellige nachtelijke bedoening. Bij de dagwende afgesloten met de nodige ingredienten, een babbel, een verhaal, diepgaande vragen .. op Davidsfonds niveau.
Het thema FEEST - op de breuklijn van religie, devotie en history - bood ruimte om er - zij het in gecondenseerde vorm - uren mee bezig te zijn. Bezonnen grijze eminenties luisterden ingetogen ... een gewijde stilte bracht enkele schaarse serieuze vragen op... De oude kapel van de zusters zinderde na. De paashaas bv. We zien de dartelende haasjes na de lente-evening. Ze vertellen ons over de vruchtbaarheid (kweken als konijnen) en ze brengen - zowaar - eieren symbolen van leven (wie was er eerst de kip of het ei?) De affiche had het over heidense elementen in onze feesten... Een kritische overlook worstelde met de definities wat is er nu heidens? Wat is er algemeen menselijk? Wie pleegde plagiaat? Waar begonnen die tradities? Weinige feesten kregen geen aandacht. Babyloniërs en Grieken, Semieten en Akkadiërs, Inca en de volkeren rond de Middellandse Zee, druïden en Germanen.... tegen middernacht werd het - al was het dé NACHT van de geschiedenis - toch tijd om ermee te stoppen.
We gaan dolgraag in op de vraag van onze secretaris.
De goeie man is jaren dé propagandist van de Vrienden van Lourdes te Poperinge.
Deze week zal hij weer de ton doen draaien en enkele mensen gelukkig maken die de Lourdesreis zullen winnen. Het bedevaartgebruik is in onze contreien nog levendig gepratikeerd. Hier zou een aardig studiewerk kunnen worden over gemaakt. De motieven zijn legio. Was het niet dat er nog zoveel domeinen zijn waar de raakpunten voor het rapen liggen en waar we eerst moeten mee bezig zijn we zouden er een een aardig theologisch-academisch mijnenveld kunnen betreden. Naast autentieke bewogenheid, zuiver gerichtheid op wat ons overstijgt (dat geldt evenzeer voor de rechtgeaarde Jood die naar de muur trekt of de moslim die naar Mekka gaat) is er uiteraard ook de blinde eerder magische nood van de kwetsbare mens die in ootmoet (anderen in goedkope consumptie-religie) onderweg willen zijn.
Dit om in hommage aan onze secretaris, Frans Devos, positief in te gaan op de vraag om de blog van de vrienden van Lourdes, Poperinge, in de linkermarge van onze blog bereikbaar te stellen.
We schreven de vorige keer. We like this! Het is een reuze bemoedigende ervaring een enthousiaste leraar en een kleine klas curieuse-neuzen in het depot binnen te krijgen. We zijn telkens opnieuw verrast hoe de snuisterzin en de benieuwde ogen het verzamelde goedje monsteren. Met schoolmeester hantering verwijst de begeleider naar de elementen uit de leerstof kunstgeschiedenis. Een joint venture van een gedroomd hoog gehalte!
Al wie dit leest - verzamel je dromen - en there we go! We can!
Inderdaad het Engels komt boven als je het jonge volkje over de vloer krijgt. Toch moeten ze toegeven de clip cultuur van heden kan niet tegen de iconografie van de XXste eeuw.
In de voorbereiding op de Algemene vergadering, naar aanleiding van ons N.N.-project is er werk van gemaakt om aan ons project ook met raad en daad te gaan werken
Onze secretaris, gepromoveerd tot chief operating officer van het 'kader' beleid' , was ze voor dag en dauw bij om de de plaats vrij te maken voor de rekken die we met de projectsubsidie willen installeren
Om je een idee te geven van wat dit aan noodzakelijk ruimtelijke wanorde betekende geven we U een beeld van de omstandigheden en de actoren van de voormiddagploeg.
Gemotiveerd door een leerkracht met vuur uit het braambos van de gilde der gidsen kwam een trio leergierige jongeren naar onze folklore burcht. We zijn er erg trots op dat ze ons vinden. Ze zijn met een tamelijke hoeveelheid 'data' huiswaarts gekeerd.
Hopelijk maken ze en een account.
Als moderne jongeren moeten we ze geen ingewikkelde technieken bijbrengen. Het kwam onmiddellijk bekend voor. Je moet de woorden browserbalk, account, data, e-mail.niet uitleggen... Catechismus, reliek en vuistheilige vroegen om verklaring. Maar daar zijn we voor..
We kwamen goed overeen. We like this!
De drukte in ons depot kun je afleiden uit het tijdstip waarop deze foto's werden genomen. Beide medewerkers hier afgebeeld waren pas vertrokken na de opruimingswerken in voorbereiding van het N.N.-project en de driekoppige jeugd-wijzen waren volop in de les.
Weliswaar virtueel maar we werden ook bedacht met een heel origineel cadeau.
Een van onze bewonderaars stuurde ons volgend gadget: super. Onze website is over de 50000 bezoekers geraakt. Wij zijn tevreden Artikelen : 94 Weblinks : 63 Artikelen bekeken hits : 55125
Met meer dan een voetbalploeg en met harde koude trotseerende adolescenten werd de beeweg gegaan naar Onzen Heeresboompje. Zonder dwang verduldig en zoals het pelgrims hoort werd het een brok Compostella.
Het busje werd ingezet en toch waren er moedigen die met de chauffeur (uit devotie?) de tocht voetstaps aanvatten vanaf de high way.
De koortskapel aan de linde, de slunsse kapel verdient haar naam. Ongelooflijke verhalen werden nuchter geconsumeerd.
Enkelen tasten naar de geldbeugel. Het was niet de bedoeling, maar toch! Veel verwondering ging uit naar de vodden (neen, echt kousen, zakdoeken en zowaar een geldbeugel). Het grote woord viel magisch.
De instuif werd afgerond met een "Dat gehele huis staat hier toch niet vol van die dingen. Ja, toch." Onzen Heertje in de Trommelaarstraat Waarom is dat geen museum? De tijd was om voor de leergierige meute moest afsluiten. Leraar Hein had weer eens iets boeiend gevonden.
Tremendum en fascinosum troef in de Poperingse opgravingen
KELKLEPELTJE
Het meest opvallende met ons gerelateerd voorwerp in de opgegraven artefacten onder de markt in Poperinge lijkt me wat men als kelklepeltje inventariseerde. Aanvankelijk hadden we niet door het om een stuk van een lepeltje ging.
Toch rest ons de vraag of het inderdaad om het kelklepeltje gaat. In de Romeinse liturgie gebruikt men naast de ampullen voor de wijn (versierd met druivenranken), de ampullen voor het water (met golfjes, vissen of schelpen). Dat laatste pleit er wel voor om dat lepeltje daar te situeren.
Het argument er tegen is dat die kelklepeltjes meestal schepvormig (pollepel) waren. Omdat ze dan makkelijk hanteerbaar waren om het beetje water dat bij de wijn moest uit de ampul te scheppen en over te gieten. Vóór de consecratie werd een druppel water vermengd met de wijn in de miskelk, waardoor de vermenging van de Godheid (wijn) en mensheid (water) van Jezus Christus verbeeld wordt. De priester zegent eerst het water en zei Deus, qui humanae substantiae dignitatem mirabiliter condidisti, et mirabilius reformasti: da nobis aquae et vini mysterium, ejus divinitatis esse consortes, qui humanitatis nostrae fieri dignatus est particeps (vertaling: God, Gij hebt de menselijke waardigheid wonderbaar geschapen en op nog meer wonderbare wijze herschapen: laat, door het mysterie van dit water met de wijn gemengd, ons deel hebben aan de godheid van Hem, die zich gewaardigd heeft deelgenoot te worden van onze mensennatuur). Totdaar de vorm.
De afbeelding van de vissen wijst dus ook naar die ampullen kontekt.
DE LEVENSBOOM
De afbeelding van wat men de levensboom noemt die op de buitenkant van het lepeltje zou staan kan ook een gestylleerde verwijzing zijn naar de druiven en de wijn. Niet eens zo zinloos. Jezus is de wijnstok, wij de dranken. Toch mogen we niet aan wishfull thinking doen. Een vens boom moet duidelijk een stam uitbeelden. Druivenbladeren ook als ze gestylleerd weergegeven zijn benaderen niet onmiddellijk de vormgeving.
We gaan niet onmiddellijk mee met de stelling dat we hier zouden te maken hebben met ICHTUS = Jèsous Christos Theou uios soter (inderdaad het Grieks woord voor vis) en het symbool - vroeg christelijk codeteken - waarin de gelovigen de verwijzing zagen naar Jezus Christus de Zoon van God, Redder.
Dit symbool was telkens één enkele vis. We zijn bijgevolg ook hier niet tenvolle terecht. Waar we wel meer mee zouden kunnen is dat het gaat om het symbool van de eucharistie (de broden en de vissen (Matt. 15:32; Marcus 6:38; Luc 9:16). We zien echter meer golven dan brood
Een andere mogelijkheid gezien de onpraktische vormgeving voor de druppel water in de kelk, is het feit dat het een lepeltje zou kunnen zijn om de communie te geven bij het sacrament der zieken (de berechting, het sacrament der stervenden). De voorschriften voor het klaar maken van de tafel bij de berechting noemen vaak het glas water en het lepeltje dat dan moest diennen voor de stervende die niet zo goed meer kon slikken .
Nog twe aandere voorwerpen brengen ons in de sfeer het omgaan met leven en dood en onze uiteindelijke bestemming (de zinvraag), het bangmakende en het fascinerende..
TEERLINGEN
Het is duidelijk dat de teerlingen gebruikt werden in de kontekst van de spelen en de voorspelling van het lot. Deze vermeende occulte praktijken werden vaak door de kerk verboden. Kerk en wet gingen hand in hand. We hoeven enkel te denken op de inquisitie en het hardnekkig optreden ook in Poperinge tegen wie onder kerkelijk diensten op zondag naar de drankgelegenheid ging of al dan niet slagfelijke arbeid verrichtte.
Zo werd de grote hoeveelheid teerlingen uit angst (voor de hand der wet) of uit bekering (om uit de magie te ontsnappen) weggegooid.
MAGIE EN RELIGIE
Ook nu nog zit het onbewuste en diepgewortelde bezweren van de dood (spijts het voeten vegen aan de graven van de kloosterlingen in de gasthuiskapel) in de harten en de zielen ook van de archeoloog. We merkten dat men gezorgd heft dat de schedel een kruisje in de achtergrond kreeg.
