Om de heimwee uit te dagen en om de evangelische furie te prikkelen kregen we bezoek van een dame uit het bisdom Rotterdam. Onze forensische publiekswerking functioneerde als stervensimpulsen. We kregen zowaar nog een telefoontje:

Ajb, kunnen we op de valreep nog eens een bezoek brengen aan jullie merkwaardige collectie?

Oh, ja.

En het werd een diepzinnige ontmoeting. Hoe wordt het beeld dat zo functioneel was vervangen in onze huidige leefwereld. De secularisatie brak alle verpakkingen. Gooide ahw het kind met het badwater weg.

En hoe vreemd gaat de moderne mens ermee om. Beelden zijn inderdaad falsifieerbaar. Verbeelding is zeer labiel, volatiel (met vleugeltjes, zoals de engelen die hebben), verbeelding aan de macht. Je kan de driedimention réaliteit, het gips, biscuit of terra cotta vergruizen. Je kan het beeld verguizen. Je opstellen anti-religie. Atheïsme als uitvalbasis nemen...

Erger is nog erger. Allle beeldtaal over zin van ons bestaan mijden. Er geen woord aan vuil maken. Doen alsof verbeelding, het middel, doel wordt: het medium is de message. Religie wordt dan verbeelding.

Mensen hebben beelden nodig. Niet om ze op te dringen aan elkaar. Dat was precies de missing link in de beroerde tijden van de beeldenstorm. Verbeelding is noodzaak: als medium. 100% pro verbeelding, maar als middel.

We gaan toch niet het 5de eeuwfeest van de geboorte van Machiavelli vieren? Verdedigen dat het middel  doel wordt, om het doel helemaal uit te schakelen.

We passen.

Het middel mag geen doel worden. We passen ons in in het verhaal van hoe mensen middelen hebben gezocht om over de zin van het bestaan hun eigen verhalen te creeren. We hebben er altijd zin in gehad. Met respect voor de zinnige discussie over de zin van het bestaan.

Enkele beelden met bewondering voor de diepzinnigheid van onze voorlopig laatste de visu bezoekers