Een late nieuwjaar in de Trommelaarstraat
Nieuwjaar vieren met de buurt.
De erfgoedvereniging Onzen Heertje nam het initiatief de
buurt voor een nieuwjaarsglaasje uit te nodigen. We hieven het GLAS.
Glazen
We hieven het glas op de nieuwjaarsviering (26 januari
2006). Daar hadden we reden voor
We wilden de straat laten meeprofiteren. Frans had - derde
keer goede keer alle buurtbewoners verwittigd. De opkomst was wel niet om
naar huis te schrijven. We gaan er dan ook niet op in
Maar glas was wel de hoofdbrok van de viering.
Spontaan denkt U op het glaasje dat we hieven.De Wereldwinkel wijn is niet slecht. We hadden nog een
flesje dat we aangeschaft hadden voor het bezoek van de burgervader. Hij
jeunde ons een uitgestelde drinkl. Want hij had toen geen tijd om het glas
mee te heffen. Onomkoopbaar! Maar over dat glas gaat het niet.
Over welk glas gaat het dan wel?
Wie de foto hierboven aandachtig bekijkt ziet wellicht dat
er heel wat glas in onze living staat. We hebben de respectabele kast van de
Nationale Loterij, maar.. op de schouw staat een even praktische aluminium
constructie, helemaal doorzichtig, want de deuren zijn in glas.
Juwelier en horlogeur Francis DEVICK en zijn moeder Blanche
KESTELYN brachten het meubel. Het stond op hun zolder en had vroeger als
vitrinekast kast dienst gedaan. De parkervijzen en toehoren hadden ze niet
meer. Of het erg was?.
Wij hebben een keur aan vrijwilligers en goedkope
werkkrachten die al zoveel voor ons gratis hebben opgeknapt dat we in deze niet
gemakkelijk van ons paard geslagen worden..
Wat ons dreigde op de grens van de wanhoop te brengen is
ondertussen compleet omgeslagen. Een specialist bleek de noodzakelijke
plofnagels en parkervijzen, waar we niet eens de maat konden van nemen, te
kunnen leveren. We moeten het toegeven. Zon uitzonderlijke toestanden waren
voor ons hobbyisten onoverkomelijk. Maar de hemel is hoe kan het ook anders
in onze sancteboetiek met ons.
Om te vieren
Onze verwachtingen hadden de laatste tijd wel een deuk
gekregen. De inventarisatie van de kapelletjes die ons in 2005 enkele maanden
had bezig gehouden was bijna door regionale landschappen in cofinanciering met
stad en provincie een meevaller. Maar de souflé zakte in. Erfgoed wordt heel
selectief en uiterst kieskeurig door de stad gecounterd.
Geen nood we mochten aan de andere kant voor de zoveelste
keer fier zijn op onze schenkers. Verleden jaar hadden we er weer boven de
honderd. Dit jaar begon prachtig met de kast 2,50 m, x 1m. x 0,20 m. Hier zie
je ze op de schouw staan. We hadden inderdaad geen betere plaats ervoor. En..
de voorzienigheid had het weer best geregeld. De kast kon er juist staan.
Met stevige ijzeren bevestiging werd ze aan de muur
geschroefd. Er werden alumium dragers gesneden en geplooid en de onderkant werd
aan de schouw bevestigd met dito steunplaatjes. Een droom
Wat erin komt?
Wie onze erfgoedvereniging al bezocht die weet dat er10
museumzalen te vullen zijn met wat in depot is opgeborgen. We kunnen niet
dromen van een museum. Niet omdat we het niet zouden willen. Maar er is gewoon
geen lokaal groot genoeg om alles een beetje ordentelijk te showen.
|
