Gidsbeurt Sint Bertinuskerk

Spijts een bescheiden respons van de pers op de aankondiging – Kerk en Leven uitgezonderd - druppelden er toch een dertigtal zeer geïnteresseerde mensen de Sint Bertinuskerk binnen. Roger Benauwt, onze ervaren gids, vond het belangrijk genoeg om ons een leerrijke gidsbeurt te serveren. Gratis voor de vzw. Onzen Heertje.

We werden onthaalt aan de katafalk op de achtergrond brandden de zondige zieltjes. De borden van de confrerie leerden ons hoe de heilseconomie in mekaar zit… zielen die in het vagevuur zaten konden door de verzamelde genade van de broederschap postuum ontsnappen aan het vuur…..

Wij wilden niet ontsnappen. Het boeide ons. De start met het verhaal van het Vroonhof, de Catharinakapel en de ijzerzandstenen die hergebruikt werden voor de Romaanse en later de hallekerk….hielden ons even buiten de muren

Aan het standbeeld van Ghybe moest het ons duidelijk worden GHYBE is geen familienaam.. De keikoppen zijn de Poperingenaars .. We  roegen ons af of het de gevolgen zijn van onze status, beheerd zijn door proost en kapittel, baljuws en het college in een open stad, dat we zo koppig zijn?

Het spreekt vanzelf dat we op een gidsbeurt in de dekanale kerk heel wat keren geconfronteerd worden met de heilige met het schuitje: de H. Bertnus de eerste abt van Sitthiu of later St.-Omer.

Aan de kerkdeur zagen we 't weer. In Poperinge heeft het een eigen betekenis als men zegt dat je "uithangt".

Het moet gezegd.. "Onzen Heertje", het gehele bestuur, glunderde. Zo attent dat er zelf waren die bleven rechtstaan. Devoot-aandachtig gemakkelijk gemaakt door de zithaltes was de gehele groep voor alles en nog te bekoren. We zagen er allemaal uit als toeristen: toeristen in eigen stad: inderdaad!

De preekstoel was een openbaring. Zelfs de Heer deken zat luisterend aan de voet van al die kerkleraren. Gids Roger schilderde ze allemaal uit alsof hij ze zelf gekend had.

Wie het verhaaltje niet kent van H. Bertinus die moet maar even de retabel bestuderen. We kunnen meewarig de laatmiddeleeuwse mens beklagen: geen tv, geen video, geen clips en geen dvd, maar visueel hadden ze toch meer dan we ons doorgaans voorstellen.  Ook de brandramen openen onze ogen voor dit verhaal.

Op het onderstuk van het Onze Lieve Vrouwealtaar is zelfs de besnijdenis van Christus uitgebeeld. Verguld. De priester heeft het authentieke hoofddeksel aan en het offer van de arme, het koppeltje tortelduifjes vervolledigen het bijbels verhaal. Zouden onze kinderen de verhalen nu nog kunnen vertellen zoals de mensen van toen ze spontaan opnamen…..

Hoog boven het Onze Lieve Vrouwe altaar zien we Onze Lieve Vrouw ten hemel 'varen'… We moeten heus niet naar Frans Vlaanderen om mooie retabels te bezichtigen.

Het baldakijn dat achter het glas staat mochten we voor de gelegenheid van heel dicht bekijken. De naam Tyteca is een streeknaam. We horen de gids nog zeggen niet alles is van de Predikheren, zoals de prachtige preekstoel … de miniatuurbeeldjes van paus, bisschop, enz… behoren zeker toch het keur van het religieus erfgoed….