Letsers 19 november 2006 POPERINGE

Kletsers, metsers, … weet je niet wat ik bedoel?

Op 19 november 2006 waren de letsers van de westhoek op tocht door Poperinge.De vereniging is letterlijk een groepsdynamisch project om het netwerk van relaties te ondersteunen. Hun adagium "êj' jê kartje tied?"
Ze hadden meer dan een kwartje tijd vandaag.
Op de foto boven : Dat waren de starters. Ze kozen om te beginnen de kant van 'Oud Vlaanderen' en keken vol bewondering naar 'het belfort'. Les 1: Poperinge is historisch een kwetsbare 'stad'. Wie vroeg daar weer of Poperinge een stad was?
Kwestbaar, zonder vesting, en toch….
Een "kei". Een kei is "niet te vlaân". Een "kei" daar kan geen schil van af. Een stad met een verleden van wol en hop, van abten en proosten, maar ook van ruimtevaarders en geuzen…
Een ontzettend rijk verleden.
Ja, letsers, zijn geen 'kletsers'. Ze zijn actief, interactief, kom jij bij mij hout zagen dan kom ik je zolder een beurt geven, ga jij voor mij de PC even 'schonen' dan kom ik je teksten Frans doornemen… dat is letsen, daarvoor hebben ze voor elkaar een "kartje tied".
Daarom stonden ze ook stil voor de woning van schrijver pastoor Opdedrinck. Ja, af en toe willen ze wel ook eens hun cultuur een beetje opkrikken.
Vandaag 19 november 2006 was het Marc Dequeker die "de soep" (niet de lakens) uitdeelde. De kok van dienst had "gourchette-soep" gemaakt. Hij had echt op alles gedacht. De serviettes bewezen dat de meerderheid van onze letsers de ontvoogding van de vrouw onderschrijven. Al was het Lucienne die erop gedacht had snoep uit te delen.
Het namiddagprogramma bracht een keuze tussen het Talbotmuseum en het religieuze erfgoed van ONZEN HEERTJE. Onze kerken van Poperinge staan vol van subliem houtsnijwerk, en een keur aan schilderijen. Vooral de preekstoel van Sint Bertinus en het houtsnijwerk van het koor van Onze Lieve Vrouw kerk trof ieders verbazing.
Wat het bezoek aan Onzen Heertje betreft was er een zin die de uitbaters al zo vaak hoorden en die heel typisch doorkwam. "Waar zetten jullie wat je nu nog bijkrijgt?". De overvloed aan nu al strikt geselecteerd materiaal komt er spijtig maar half tot zijn recht.
De mensen van de vzw. werken op de akker van 'Onzen Heere'. Een ding hopen ze dat ze de oogst niet zullen moeten 'delocaliseren'.