op 30 juli heeft Wouter rond 9 uur zijn laatste examen in Brussel. Ik denk heel hard aan hem en wil hem steunen in zijn belangrijke uren. Daarom dit kaarsje
Het gebeurt zomaar morgen zestig eigenlijk zou ik deze dag willen inleiden met een natuurritueel, zeg maar een innerlijke reis naar het onbekende het toch niet volledig nieuwe en vermoedelijk vlug vertrouwd lijkende nu.
Sta even stil draai je niet om en kijk vooruit tel de seconden niet de uren adem in en uit;
Sta even stil en leg je armen langs je eigen lijf voel je voeten op de aarde want dit is je verblijf
sta even stil en weet het weer leg het nooit aan iemand uit aan liefde is niets uit te leggen adem haar in en uit.