Hulends zit ik op mijn bed geen mens die op mij let Mijn tranen verberg ik in mijn trui niemand die mij kan helpen in deze hopeloze bui Geen ziel die begrijpt wat ik heb te zeggen niemand aan wie ik het uit kan leggen iedereen zegt dat het mijn hormonen zijn ik weet het niet maar het doet wel pijn.
Soms wil ik zeggen wacht nog even Ik wil wat langzamer gaan leven, ik geniet Zo van het blauw de warmte van de zon van alles en van jou van jou, van jou.
U bent de gekste opa van het hele land met oma kussen op het strand uw boodschappen schrijft u op uw hand en als u een spin ziet schreeuwt u moord en brand
Daarom krijgt u van mij dit gedicht en een kusje op u oude gezicht mamma zegt dat oma daarom voor u is gezwigd en dat u dank zij haar niet zit in een gesticht.
Jij tovert een glimlach op m,n gezicht Jij bied een luisterend oor Jij hebt gevoel voor humor Jij laat een mens in z,n waarde Wat ben jij toch een bijzonder mens
Hij maakte voor mij mijn eerste fiets Op de kettingkast pronkte mijn naam Samen naar het strand mijn zusje voorop Moeder zwaaide voor het raam Hij speelde met ons wij klomen op zijn schouders Zo bracht hij ons om de beurt naar bed dan kwam zijn verhaaltje daarna even bidden. Het al oude ritueel maar voor ons dolle pret O, pap wat is dit lang geleden kwam jij nog maar even naast me staan Dan kon ik vertellen wat ik heb ervaren en welke dingen verkeerd gedaan Even mijn hand verstoppen in de jouwe even begrip, voor wat mijn zorgen zijn Je jeugd, het mooiste deel van je leven Wat zou een leven zonder herinneringen zijn.
Als ik mijn lieve vader nog had zou ik hem zoveel willen vertellen ging ik gezellig met hem naar de stad en kon ik hem fijn eens bellen Als ik mijn eigen pa nog had zouden we veel samen kunnen doen Ik zou hem eens zeggen,,,lieve schat Ik hou van jou , je krijgt een zoen M,n vader kijkt toch stilletjes toe en ik vind dat een fijn gevoel hoe ik alles met m,n gezinnetje doe hij zou ook begrijpen wat ik bedoel Je vader weet het toch meteen uitleg is dan vaak niet nodig een eigen vader heb je er maar een veel woorden zijn dan overbodig M,n vader zal ik nooit vergeten hij is weg,al 4 jaar in gedachten laat ik hem vaak weten dat ik blijf houden van hem.
Soms weef ik me een cocon om even weg te wezen weg te zijn van buiten me even af te sluiten van alles wat me verdriet en pijn doet in het leven m,n tranen laat ik komen ik verberg ze niet ach, t duurt meestal maar even want ik besef heel goed dat ik hier niet blijven kan naar buiten moet en als ik dan te voorschijn kom gekropen diep uit mijn cocon dan zie ik mooier dan voorheen de zon.
Komen voor mij de zware dagen dat mijn heimwee weer gaat knagen Dan word ik vaak zo bang en verlang naar wat vroeger was Ik heb ogen en oren en een goede hand en nog een beetje verstand Dat is genoeg voor hier dat doet mij ook plezier Al heb ik toch wel smart Ik heb ook vrede in mijn hart En dat is waar het mij om gaat tevreden zijn komt nooit te laat.
t, is vandaag Valetijnsdag ,n dag om iemand te zeggen hoeveel je van hem houdt Maar ik heb ,t nooit duidelijk gezegd hoeveel ik om je geef je doorzettingsvemogen je moed om door te gaan in alles wat je doet Te zeggen wat je voelt valt niet altijd mee daarom deze paar woorden voor jou Omdat ik van je hou
Ik heb het licht gezien Stralens als een warm hart ,t is de liefde ervan die me heeft verward Ik heb het licht gevoeld en kan erom huilen Zou bijna hiervoor mijn bestaan willen ruilen Ik heb het licht gehoord een intens vredig geruis Heel dankbaar ben ik Ik was heel even thuis.
Liefde is iets heel gewoons niets mistigs en niet vaags Je houd mekaar gewoon goed vast en...schudden 3xdaags liefde is geen vage droom niet vrooms,en niets vergeestelijks zij geeft ,n simpel ledikant iets uitgesproken feestelijks.
Samen dingen doen zonder na te denken En als de ander het nodig heeft wat extra aandacht schenken Samen op de fiets of een eindje lopen Als het zo uitkomt, naar de stad samen kleren kopen Je staat er niet bij stil maar het is een heel gemis als dat ,,samen,, uit je leven onverwacht verdwenen is.
Kruip wat dichter bij elkaar geef elkaar een pakkerd als opeens van binnen uit de liefde volop flakkerd en je vind niet de woorden om hem alles uit te leggen geen nood, het lijf kan af en toe de mooiste zinnen zeggen.
Misschien ben ik gek of een beetje gestoord maar in mijn hoofd klinkt slechts een woord het is jou naam voor mij als een droom een wereld vol zon waarin ik met je woon Misschien ben ik knetter maar dan wel knetter van jou De liefde van mijn leven kom nu maar gauw
Emoties,tranen stromen nachtmerries,ze blijven komen Angst,kapot gaan door gedachten aan ,t einde van je krachten Angst, aan de rand van een afgrond staan Angst,nergens meer in geloven je laten verdoven. Angst,twijfels over ,t leven je over willen geven Angst,je spiegelbeeld in ,t water niet meer denken aan later Angst, opgelucht in de drank weg gevlucht Angst, er door bezeten gevuld met loze kreten Angst, als de duivel in het zonnelicht die zich tot je richt Angst, alleen Alles duister om je heen Angst, nu vanacht en morgen nergens meer geborgen Angst, de vuisten gebald een gevoel wat je leven vergalt Angst, een kwestie van tijd? of blijft het een solostrijd.
Als je echt van iemand houdt iemand alles toevertrouwd een die echt weet wie je bent ook je zwakke plekken kent die je bijstaat en vergeeft een die naast en in je leeft dan voel je pas wat leven is en dat liefde geven is.
Ik mis je zo Soms lijkt het of ik gelukkig ben Maar ik kan het niet tegen houden Ik doe het toch nadenken over de dood Ik ben er bang van geworden Je wilde niet weggaan maar je lichaam hield op met bestaan Je moest wel mee, je had geen keus Soms verbeeld ik mij dat je bij me bent Gaf je maar een teken een teken dat je nu gelukkig bent Dan had ik er vrede mee Pappie ik hou van je Ik heb er veel moeite mee Moeite om in de verleden tijd over jou te praten Voor mij had je er nog moeten zijn Ik heb je zo nodig nu mis ik iets En dat ben jij
Huppelend en springend danst hij door het leven Van het ene been op het andere Een bruisend gegeven Stralende ogen en een lachende mond Dat is mijn kleinzoon zo blakend gezond.
Eind januarie kale takken grijze lucht druppels op de hoge ramen je hunkert naar het voorjaar Gedachten dwalen ver van deze somberheid tot er een koolmees landt eerst op een tak dan in de dakgoot Zijn maatje volgt en dan de anderen Gespetter klinkt de kopjes nauwelijks zichtbaar Ze maken me weer vrolijk Maar winter is ,t nog wel
