Ik schrik wakker, m,n droom ben ik kwijt Was het een droom, of was het werkelijkheid? Ik ruik je zoete lichaamsgeur en kijk om me heen. Nee, jij bent er niet meer Ik ben weer alleen Even was je heel dicht bij me,lijfelijk,maar toch ongrijpbaar Jouw lichaam tegen dat van mij, je was echt tastbaar Jouw geur kon ik ruiken, je warmte voelen en jouw lichaam strelen en al mijn liefde samen met jou delen Het gevoel dat bij me opkwam was zo intens dat gevoel heb ik in jaren niet gekend Ik heb je altijd en overal met me meegedragen en steeds stelde ik me weer de zelfde vragen Is het waar dat ik nog steeds van je hou? Ik weet nu dat het zo is,want dat intense gevoel heb ik alleen bij jou. Na deze contatering heb ik mezelf niet meer in de hand en mijn gedachten raken wal noch kant. Wat ik er mee moet doen is voor mij nog ondoorzichtig Ik voel me daarom momenteel erg onevenwichtig Het enige wat ik nu wil is verder dromen en hopen dat die droom nog eens mag uitkomen!
Zoals een hond, verdrinkend in zijn redders handen bijt beet mijn gevoel zich in de reddende gedachte dat het enkel maar een kwestie was van tijd van nog even moeten wachten.
En ik gebruikte die tijd met goed om me heen te kijken Steeds verder dreef ik van je af totdat je mij niet meer kon bereiken.
Uit alle macht probeerde ik terug naar jou te roeien maar ,t was ter vergeefs onze liefde wou niet groeien.
M,n eerste liefde eens zo mooi, helaas voorbij Ik wrik, ik trek, ik ruk me los en eindelijk.....ik ben vrij.
Beiden hebben we nu weer een plaatsje in ons hart voor elkaar gevonden Het is waar, nu geloof ik het tijd heelt alle wonden.
Ik weet niet hoe je eruit ziet ik weet niet wie je bent en ik weet ook heel zeker dat je mij nog niet kent Maar ik droom van je elke nacht weer Je loopt dan voor me uit en hoe ik ,t ook probeer ik haal je niet in Je loopt te hard en laat mij achter in mijn smart Maar eens zal ik je ontmoeten waar je ook bent Eens zal ik je inhalen hoe hart je ook rent.
M,n familie, m,n vrienden hebben niets meer met ons te maken ze vonden dat ik beter dan jou verdiende ze vonden het raar dat ik gehecht aan jou ging raken Wat ik voor jou voel interesseert hun allang niet meer wat ik met de woorden Liefde, en geluk bedoel snappen ze niet....dat doet soms best wel heel erg zeer.
Toch betrek ik hen nog steeds overal bij maar ze zien niet in hoeveel ik om je geef Ze snappen niet wat jij betekend voor mij Ze vinden alleen dat ik maar raar leef.
Ach , ze maken bijna geen deel meer uit van mijn leven We zijn uit elkaar gegroeid blijven nog wel veel om elkaar geven maar er is onbegrip , een generatie kloof een wereld van verschil wantrouwen en ongeloof.
En ik zit in een nieuwe fase van mijn leven Ik maak nieuwe fouten Ik maak weer ruzie met hen maar ze zullem me vergeven omdat ze altijd van me houden omdat ik hun dochter blijf alleen zelfstandiger meer baas over mijn eigen leven en lijf.
De nacht is donkerrood door vlammen het vuur maait genadeloos om zich heen het gedonder van tanks trilt diep door de aarde er klinkt gekrijs ,gejammer van mensen, die beschutting zoeken in de chaos van de nacht, de chaos die geen weg meer kent. De kerken luiden de doodsklok de doden die gevallen zijn in een strijd van zinloze terreur, terreur die ze zelf niet wilden. De dageraad breekt aan afschrikkende beelden openbare zich van verkoolde huizen en lichamen. In de stilte klinken voetstappen een oude vrouw loopt met gebogen hoofd naar een bankje, zachtjes gaat ze zitten en sluit haar ogen. haar handen vouwen zich samen en haar lippen prevelen een gebed een gebed dat geen weg meer kent.
Een stukje binnenin mijzelf is vandaag gestorven Het ging heel plotselijng alsof het was bedorven Helen zal het niet meer daarvoor was de pijn te groot het is en blijft voor altijd dood Misschien dat ik er zelf om heb gevraagd maar onbewust, anders had ik mij er nimmer aan gewaagd.
