Ja het is lang geleden dat ik nog wat geschreven heb, maar hier ben ik dan terug; Buiten wat alledaagse dingen, plezante en soms minder plezante, is er niks spectaculairs gebeurd. We hebben wat gepuft in juli, we hadden natte voeten in augustus en genoten van een nazomertje in september en oktober.
Tijdens de zomermaanden bezochten we de Gentse Feesten, wat elk jaar weer plezant is, we gingen eens een dagje naar zee . In september zijn we voor een weekendje naar Nederland geweest met kinderen en kleinzoon en ik kan je garanderen dat was de moeite. Het was in Weerterbergen in een soort bungalowpark en het was er zeer goed. Zeker voor kinderen is dit echt een aanrader. Mijn kleinzoontje heeft zich daar althans goed geamuseerd en wij met hem natuurlijk. En alles was er goed verzorgd en geregeld, ja ik was er echt tevreden van. Dit is voor herhaling vatbaar.
En nu begint de zomer zich eindelijk om te zetten in de herfst. Voor mij de minst beste periode van het jaar, zo donker en triestig. Alhoewel dat een flinke herfstwandeling ook wel zijn charme heeft.
Mijn kleinzoontje is ondertussen al 3 en wordt steeds flinker en nog steeds even lief. Hij gaat ondertussen al wel graag naar school en is er leergierig. Ja, al zeg ik het zelf, het is een slim ventje voor zijn 3 jaar.
Enig minpuntje is dat hij vrijdag terug moet geopereerd worden aan zijn oortjes. Hij had daar al buisjes in maar nu is er een van die buisjes wat verschoven of zo en moet hij terug geopereerd worden. Dit is natuurlijk op zich niet zo erg, maar ja, je moet er toch altijd aan denken.
En als fervente Beerschotfan was de voorbije week ook niet zo schitterend . Eerst onderuit tegen tweedeklasser Mechelen in de beker en zaterdag een beschamede vertoning tegen 8 man van Charleroi. Mannekes herpak jullie maar rap en geef er vrijdag tegen Genk een flinke lap op.
Zo dat was het dan weer voor deze keer, ik geef toe het was niks wereldschokkends maar ja, zo is het leven nu eenmaal, het kabbelt gewoon verder. Gelukkig tot hiertoe zonder noemenswaardige tegenslagen.
Nog even terug op mijn vorig berichtje. De eerste schooldag van mijn kleinzoontje is, zoals verwacht, goed verlopen. Hij is eerst halve dagen geweest, maar nu gaat hij al de ganse dag en dat valt heel goed mee. Alleen stilzitten en in de rij lopen lukt nog niet zo goed, maar dat komt wel zeker.
En eindelijk is het zonnetje daar. Het doet me veel plezier. Een mens voelt zich direct beter, als het zonnetje door de ramen schijnt. En als ik in mijn tuintje naar mijn bloemetjes kijk is het leven opeens veel mooier.
Want geef toe, als het je nieuws hoort, is er niet veel reden om blij te zijn. Als ik aan die ouders van die jongen denk die vermoord is in Brussel, krijg ik een krop in de keel. Wat een hel moeten die mensen nu doormaken. En dat allemaal voor een stomme MP3 speler. We moeten maar hopen dat ons of onze kinderen zoiets niet overkomt.
Wat ik niet begrijp is dat er zoveel camera's waren die alles geregistreerd hebben maar dat ze de aanval zelf niet gezien hebben. Arm België hoor.
Maar laat ons nu maar wat vrolijker worden en naar buiten kijken waar het zonnetje schijnt, dan kunnen we vanmiddag een terraske gaan doen. Het eerste dit jaar. Wat zal dit genieten zijn.
Vandaag gaat mijn kleinzoontje voor het eerst naar de kleuterschool. Dus jullie begrijpen dat ik hier wat zenuwachtig zit af te wachten hoe het gegaan is. Ik hoop dat het goed is meegevallen, maar ik denk het eigenlijk wel, omdat hij al gewoon is van in de kribbe met de kindjes te spelen. En hij is altijd graag naar de kribbe gegaan. Maar dit is natuurlijk weer een hele verandering.
Ik maak me dan de bedenking dat de tijd toch wel erg snel voorbijgaat. Het lijkt net gisteren dat ik hem voor de eerste keer in mijn armen had. En nu is hij al zo'n flinke kerel. En trouwens, moet ik het nog zeggen, het is een echt schatteke. Als hij op bezoek komt en hij roept al van ver oma (of opa) dan smelt mijn hart. Maar de meeste oma's zullen dit gevoel wel kennen zeker.
Zo dit was genoeg voor mijn eerste vertellingske. Later meer.
Ik ben een oma van midden de vijftig en gehuwd. Ik woon in Antwerpen en heb een knappe zoon van bijna 30 die zelf vader is van een pracht van een zoon. Dus mijn kleinzoon, dat het schattigste en liefste kereltje is ter wereld (voor mij dan toch).
Ik ga halftime werken . Ik lees graag en kijk ook graag TV, vooral goede Nederlandse series, zoals Flikken, Witse, De Parelvissers. Ook kijk ik graag naar kwissen zoals Blokken, De tabel Mendeljev. Ik heb ook een zwak voor soaps (ja, sorry) zoals Familie, Wittekerke maar vooral Thuis. Ik hou van de kwajongensachtige stijl van een Erik Van Looy (heeft maar een slechte eigenschap, nl hij is supporter van de verkeerde ploeg).
Wat muziek betreft ben ik nu een grote fan van Clouseau. In mijn jongere jaren was ik een fervent Beatlesfan en ook Cliff Richard en Rob De Nijs vond en vind ik nog altijd zeer goed. Ik hou vooral van de muziek van de jaren 60/70 maar de hedendaagse muziek vindt ik meestal ook wel goed, als het maar gene rap is of techno of van die toestanden.
Ik ben ook een groot supporter van de enige echte ploeg van 't Stad, nl. den Beerschot. Die volg ik op de voet. Ik mag wel zeggen dat ik een echte Rat ben al ga ik niet naar de match zelf kijken. Dat doen mijn man en mijn zoon wel voor mij. Ik volg op afstand en ik lees er alles over. Voor de A....p supporters onder jullie, ik ben echt wel fanatiek hoor, sorry.
. Eerst onderuit tegen tweedeklasser Mechelen in de beker en zaterdag een beschamede vertoning tegen 8 man van Charleroi. Mannekes herpak jullie maar rap en geef er vrijdag tegen Genk een flinke lap op.
