Inhoud blog
  • Bezinning bij de derde zondag van de Advent
  • WOENSDAG IN DE TWEEDE WEEK VAN DE ADVENT
  • TWEEDE ZONDAG VAN DE ADVENT
  • EEN GEDACHTE BIJ DE ADVENT
  • BIJ DE EERSTE ZONDAG VAN DE ADVENT
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Doorheen de dagen
    Ervaringen besproken
    02-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    Lof van de ouderdom

     

    Gelukkig ben je

    als het leven je blik verscherpt heeft

    zonder je wantrouwig te maken.

     

    Gelukkig ben je

    als je de dwaasheden getrotseerd hebt

    zonder hard te worden.

     

    Gelukkig ben je

    als je het klagen gelaten hebt

    zonder bitter te worden.

     

    Gelukkig ben je

    als je erin slaagt oud te worden

    zonder een mens uit het verleden te zijn.

     

    Gelukkig ben je

    als je je kleinkinderen leert van God te houden

    zonder hen dreigend aan te porren.

     

    Gelukkig ben je

    als je van je zonen houdt

    zonder je schoondochters te kwetsen.

     

    Gelukkig ben je

    als je niet van het verleden leeft

    maar van de toekomst die God je schenkt.

     

    Verheug je!

    Je zult het rijk der hemelen bezitten.

     

    Gerhard Eberts











    02-07-2015 om 06:41 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    30-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    BEGIN

     

    Vader, ik leg mijn leven in uw hand,

    dat maakt mij rustig in de bangste tijden;

    al weet ik niet waar U mij heen zult leiden:

    naar de woestijn, of naar 't beloofde land.

     

    Maar één ding weet ik zeker, voor altijd:

    al zal uw licht niet altijd voor mij schijnen,

    al zal de blijdschap door verdriet verdwijnen,

    ik ben niet bang: U maakt mijn uitzicht wijd.

     

    Ik kijk zo vaak alleen naar wat ik mis;

    maar 'k hoef nooit eenzaam, zonder hoop te wezen:

    U kunt de onrust van mijn hart genezen,

    uw zorg, uw trouw zijn zeker en gewis.

     

    Nel Benschop 

    30-06-2015 om 08:15 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    27-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MEDITEREN OP ZONDAG

    MEISJE, STA OP

     

    Vandaag vertelt Marcus ons over de opwekking van het dochtertje van Jaïrus. We mogen het gerust één van de mooiste en ook één van de meest ontroerende wonderverhalen in het evangelie noemen. Het doet altijd pijn te horen dat een kind gestorven is: alleen hierdoor al raakt dit verhaal ons hart.

     

    Maar er is nog meer: we worden ook getroffen door het tedere taalgebruik. Zo wordt het stukje evangelie van vandaag voor ons een uitnodiging om mensen, die gebukt gaan onder een groot verdriet zachtmoedig en teder tegemoet te treden: mee-levend, mee-lijdend, mee-dragend. Dat is iets heel anders dan vrijblijvende ‘kompassie’ … het is een nabijheid, die aanvoelt als een warme omarming, ook woordeloos.

     

    Jaïrus smeekte Jezus met grote aandrang:

    ‘Mijn dochtertje ligt op sterven;

    kom haar de handen opleggen om haar te redden

    en te zorgen dat ze in leven blijft.’

     

    Jezus nam de hand van het kind vast

    en zei tegen haar:

    ‘Talita koemi!’

    ‘Meisje, ik zeg je, sta op!’

    (Marcus 5,23 en 41)

     

    TALITA KOEMI

     

    ‘Talita Koemi’. Het is één van de zeldzame keren dat het evangelie een Aramese uitdrukking gebruikt: ‘Meisje, ik zeg je sta op.’ Het evangelie zegt er nog bij: ‘Ze was 12 jaar’. De leeftijd waarop een meisje officieel volwassen werd in Israël.

     

    Jezus neemt de hand van het meisje vast. Een simpel gebaar dat mede-leven uitdrukt. Zonder woorden zegt Jezus als het ware: ‘Ik begrijp je angst om groot te worden, je angst om op eigen benen te staan je bent altijd zo veilig geweest, zo omringd, zo geborgen. Je mocht als kind opgroeien in een warm gezin, goed omgeven, beschermd en beschut. En nu valt dat allemaal weg.’

     

    Heel wat jonge mensen van vandaag – onze kinderen, zeg maar – lijken, ongeacht hun leeftijd, op dat meisje van twaalf. Ondanks alle mogelijkheden en kansen, die het leven vandaag aanreikt, ondanks alle vorming en opleiding die zij kregen, voelen zij angst om de verantwoordelijkheid van het volle leven aan te gaan. Het definitieve engagement in het beroepsleven of in huwelijk en gezin wordt uitgesteld. Eerst nog een jaartje studeren, eerst nog wat samen wonen. Ook de leeftijd om vader of moeder te worden schuift op.

     

    Talita koemi. Jezus zegt niet: ‘Kom, ik zal je optillen’. Recht komen moet het meisje zelf doen, zij het aan de hand van Jezus. In de context van het verhaal zet zij enkele stappen in de kamer, maar – in een diepere betekenis – gaat het om de eerste stappen in haar durf om zelfstandig en persoonlijk te leven. ‘Geef haar wat te eten’ zegt Jezus nog. Ook al zal zij haar eigen leven leiden, dat ontslaat haar ouders niet van een blijvende zorg en aandacht. Ook al vliegen onze kinderen uit, weg uit het veilige nest: het blijven onze kinderen, wij blijven hun ouders die er altijd voor hen zullen zijn, die er altijd voor hen willen zijn.

     

    Als we nog wat langer en dieper over het verhaal mediteren, vinden we nog een tweede boodschap die verder reikt dan het meisje van twaalf of ons gezin. Een boodschap voor de hele wereld en voor alle mensen. De vader zegt als het ware: ‘Heb je gehoord hoe kordaat Jezus sprak: Zij is niet dood, zij slaapt’. Het is wel of Hij zeggen wilde: dood is slechts schijn. Alsof Hij wilde zeggen: als dood het einde is van ons leven, het definitieve einde van onze liefde, dan is het inderdaad om angst te hebben om te leven, angst om te beminnen. Dan gaat iemand zoals ons meisje weigeren om te eten, weigeren om lief te hebben, weigeren om te leven.

     

    En ja, de mensen lachten hem vierkant uit. Ook dat is van alle tijden. Want als je met zulke boodschap naar buiten komt, dan lachen ze je uit. Ook vandaag. En nochtans daar raken wij de kern van het christendom. Leven zonder uitzicht op de eeuwigheid is als leven in een mausoleum. Dat mag dan nog zo luxueus zijn, het blijft een mausoleum.

     

    ‘Talita koemi’ Meisje sta op. Het leven is nog mooier dan je denkt want leven is onsterfelijk. Heb maar vertrouwen en sta dus maar op: Talita koemi!

    (geïnspireerd door een homilie van Manu Verhulst.)

     

    Ik ben de kleine dochter van Jaïrus.

    Ik lig hier op een veel te grote baar.

    De dood zit in mijn ogen en mijn haar,

    dat, nu de krul eruit is, zonder zwier is.

     

    Ik mis mijn pop, die nu zij niet meer hier is,

    slaapt als ik slaap, de vingers in elkaar.

    Ik weet dat twee en twee te zamen vier is,

    maar nu ik dood ben, is dat niet meer waar.

     

    Waarom had ik daar straks ook weer verdriet?

    Er zou een man die toveren kon, komen,

    mij beter maken, maar toen kwam hij niet.

     

    De mensen op het dak en in de bomen

    gingen naar huis, maar ik blijf van hem dromen.

    Morgen ben ik de eerste die hem ziet.

     

    Ed Hoornik 













    27-06-2015 om 07:52 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    24-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    DEEMOED EN GEDULD

     

    Waarachtig geduld en kalmte kun je niet veroveren, en ook niet vasthouden, als je niet nederig van hart bent. Ze berusten op innerlijke eenvoud. Een cel of de woestijn is heus niet nodig als hulpmiddel of toevluchtsoord. Als je vanbinnen maar deemoed kent.

     

    Als we geprikkeld reageren zodra iemand ons ergert, is er duidelijk nog geen vaste ondergrond van deemoed in ons. Het minste zuchtje wind dreigt ons 'huis' van geduld al omver te blazen. Is dat wel echt geduld, als we onze innerlijke rust alleen maar bewaren kunnen zolang die niet bedreigd is? Geduld dwingt alleen bewondering af als het ook dan standhoudt wanneer het bestormd en beproefd wordt. Waarachtig geduld laat zich niet door tegenspraak van slag brengen en breken, integendeel, het wordt er sterker door.

     

    Iedereen weet dat 'geduld' komt van het woord 'dulden' en 'verdragen'. Geduldig noemen we iemand die goedmoedig verdraagt wat hem aangedaan wordt. Salomo prijst zo iemand met recht: 'Een geduldig mens is meer dan een groot strijder en wie zichzelf bedwingt is meer dan wie een stad verovert' (Spr 16,32).

     

    JOHANNES CASSIANUS

     

    (overgenomen uit: ‘Een jaar wijsheid uit de abdijen’. Samengesteld door Maria ter Steeg)

    24-06-2015 om 18:20 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    23-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    O 't ruischen van het ranke riet!
    o wist ik toch uw droevig lied!
    wanneer de wind voorbij u voert
    en buigend uwe halmen roert,
    gij buigt, ootmoedig nijgend, neer,
    staat op en buigt ootmoedig weêr,
    en zingt al buigen 't droevig lied,
    dat ik beminne, o ranke riet!

     

    O! 't ruischen van het ranke riet!
    hoe dikwijls dikwijls zat ik niet
    nabij den stillen waterboord,
    alleen en van geen mensch gestoord,
    en lonkte 't rimpelend water na,
    en sloeg uw zwakke stafjes ga,
    en luisterde op het lieve lied,
    dat gij mij zongt, o ruischend riet!

     

    O! 't ruischen van het ranke riet!
    hoe menig mensch aanschouwt u niet
    en hoort uw' zingend' harmonij,
    doch luistert niet en gaat voorbij!
    voorbij alwaar hem 't herte jaagt,
    voorbij waar klinkend goud hem plaagt;
    maar uw geluid verstaat hij niet,
    o mijn beminde ruischend riet!

     

    Nochtans, o ruischend ranke riet,
    uw stem is zo verachtelijk niet!
    God schiep den stroom, God schiep uw stam,
    God zeide: "Waait!..." en 't windtje kwam,
    en 't windtje woei, en wabberde om
    uw stam, die op en neder klom!
    God luisterde... en uw droevig lied
    behaagde God, o ruischend riet!

     

    O neen toch, ranke ruischend riet,
    mijn ziel misacht uw tale niet;
    mijn ziel, die van den zelven God
    't gevoel ontving, op zijn gebod,
    't gevoel, dat uw geruisch verstaat,
    wanneer gij op en neder gaat:
    o neen, o neen toch, ranke riet,
    mijn ziel misacht uw tale niet!

     

    O! 't ruischen van het ranke riet
    weergalleme in mijn droevig lied,
    en klagend kome 't voor uw voet,
    Gij, die ons beiden leven doet!
    o Gij, die zelf de kranke taal
    bemint van enen rieten staal,
    verwerp toch ook mijn klachte niet:
    ik! arme, kranke, klagend riet!

     

    Guido Gezelle













    23-06-2015 om 07:00 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    20-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MEDITEREN OP ZONDAG

    ER STAK EEN HEVIGE STORM OP

     

    Mensen krijgen soms rake klappen in hun leven: ze verliezen hun werk, of hun relatie loopt stuk; ze worden zwaar ziek, of ze verliezen iemand die hen dierbaar was. Daar blijven wij als mens nooit onberoerd bij. We vragen ons af: waarom dit alles? En vooral: waarom met mij? Het zijn vragen waarop je nooit direct of zomaar een antwoord vindt.

     

    Mensen worden dan soms heel angstig. Is er nog wel een uitweg voor al mijn tegenslagen ... Wordt het ooit nog beter? Wanneer houdt het eens op, het éne verdriet na het andere … Daarover gaat het evangelie vandaag: ‘Waarom zijn jullie bang?’

     

    Er stak een hevige storm op,

    en de golven sloegen over de boot,

    zodat die al volliep.

    Maar Hij lag op het achterdek op een kussen te slapen.

    Ze maakten Hem wakker en zeiden:

    `Meester, kan het U niet schelen dat wij vergaan?'

    Hij stond op en bestrafte de wind en het water:

    `Zwijg, wees stil!'

    En de wind ging liggen en het werd volkomen stil.

    Hij zei tegen hen:

    `Waarom zijn jullie bang?

    Hebben jullie nog geen vertrouwen?'

    (Marcus 4, 37-40)

     

    WAAROM ZIJN JULLIE BANG?

     

    De evangelist Marcus heeft zijn evangelie geschreven voor de jonge kerken die al heel vroeg vervolgd werden. Ongeveer 40 jaar na de dood van Jezus begon de storm ... Het was een moeilijke tijd voor de jonge kerk, ze kregen veel tegenwind. Hun enthousiasme was nog wel groot, vooral omdat sommigen Jezus nog zelf gekend hadden. Maar toch was het niet meer zoals in het prille begin.

     

    Als dan de vervolging in alle hevigheid losbarst zijn sommigen geneigd de moed op te geven en te zeggen: ‘Jezus laat toch niets van zich merken! Hij heeft ons blijkbaar in de steek gelaten. Het was mooi maar het was niet meer dan een droom.’

     

    Vooral als de vervolgingen nog toenamen en er martelaren vielen, kunnen we begrijpen dat mensen zich afvroegen of het allemaal wel zin had om nog door te gaan met die Jezus.

     

    Voor deze mensen schrijft Marcus zijn evangelie. Die vervolgde christenen wil hij een hart onder de riem steken, want het schip van de kerk kwam in een ongeziene storm terecht. Het waren bange tijden van onzekerheid. Het verhaal van de storm op het meer bracht hen bij dat ze er niet alléén voor stonden. Die Jezus bleef het hart van de kerk ook midden in de storm.

     

    Het ging er behoorlijk erg aan toe in die eerste kerk, zoals het ook behoorlijk kan stormen in ons eigen leven. Dan is het alsof alle houvast wegvalt, en we denken: ‘waar is God nu? Laat Hij ons helemaal in de steek?’ Er kunnen momenten in ons leven zijn dat wij ons erg verlaten voelen.

     

    Dat hoeft ons niet te verwonderen. Jezus zelf zegt trouwens aan het kruis: ‘ Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?’ En ook de psalmen staan vol van zulke klachten: ‘God waar blijft ge, het water staat me tot de lippen, ik ben aan het verdrinken.’ Het water is hier niet het rustige idyllische meer, maar wel het water dat donker en dreigend is. Het water dat de mens wil verzwelgen en meesleuren naar de donkerste diepten.

     

    Ook wij kunnen zo een periode doormaken in ons leven, Zelfs grote heiligen hebben dat beleefd: Augustinus, Franciscus, Johannes van het Kruis, Ignatius van Loyola, Moeder Teresa en vele anderen spreken over de beproevingen die ze doorstaan hebben. Ook zij hebben vol angst uitgeroepen, in hun eigen woorden: ‘Meester, red ons want wij vergaan!’

     

    Het evangelie zegt ons: ‘ Heb geen angst, ik ben toch bij U in de boot’. Een magere troost, zul je misschien zeggen. Wat heb ik aan een Jezus die in slaap valt, midden in de storm? Want in het verhaal blijft Hij slapen, midden het gebulder van wind en golven.

     

    Misschien zit daarin wel de kern van het verhaal. Laat het geloof in die Jezus niet indommelen, want alleen red je het niet. Dat herhaalt Jezus voortdurend: ‘Ik ben er voor je, Ik zal er ook altijd voor je zijn, maar laat me niet slapend langs de kant.’

     

    Er is zoveel angst en wanhoop bij mensen omdat ze geen uitweg meer zien. Het evangelie zegt: die uitweg vind je maar, als je ontdekt dat de Heer mensen nabij blijft ook in de donkerste nacht.

     

    Zoveel eeuwen geleden schreef de H. Augustinus al: ‘Onrustig blijft mijn hart – de storm in mij gaat maar liggen – tot het zijn rust vindt in U, mijn God.’

     

    Het zijn oude woorden, maar ze blijven waar tot op vandaag.

     

    Waar moet dat heen?

     

    Ik liet u eenmaal bij mij binnen,

    al weet ik niet meer hoe.

    Sindsdien vroeg u om een beminnen

    ten einde toe.

     

    Sindsdien wilde u over mijn leven

    regeren als mijn Heer

    en eiste u het volle geven

    en altijd meer.

     

    En met u kwamen uw profeten

    te wonen in mijn huis,

    kwamen uw armen bij mij eten,

    kwam ook uw kruis.

     

    Sindsdien had ik niet meer te kiezen

    dan u en u alleen.

    Wat zal ik nog door u verliezen?

    Waar moet dat heen?

     

    Waar moet dat heen, dat bij mij wonen

    met al wat bij u hoort?

    Daarheen: dat u het mij zult lonen,

    Heer, op uw woord.

     

    Michel van der Plas 















    20-06-2015 om 10:08 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    17-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    Er is een kleine jongen van acht jaar. Zijn vader is heel geleerd. Hij zoekt oplossingen voor de problemen van de mensheid. De kleine komt bij hem binnen, trekt aan zijn mouw en zegt: ‘Papa, ik wil je helpen!’ Zijn vader wijst hem de deur; ‘Neen, jongen, ik heb nu te veel werk’. Maar de jongen dringt aan.

     

    Er ligt daar een tijdschrift met daarin een wereldkaart. Papa neemt een schaar en knipt de kaart in heel kleine stukjes. Hij geeft die aan de kleine, en ook wat lijm: ‘Kijk, probeer nu maar de wereld weer in elkaar te puzzelen.’ Mijn zoon zal daar wel een dag of tien zoet mee zijn, denkt hij. Maar twee uren later is de kleine klaar. ‘Hoe heb je dat aan boord gelegd?’

     

    ‘Wel papa, ik zag op de achterkant van de wereldkaart de afbeelding van een mens. De wereld, die ken ik niet, maar de mens wel. Ik heb dan maar alle kleine papiertjes omgedraaid. En ik heb eerst de mens weer in elkaar gepuzzeld. Daarna heb ik het papier omgedraaid. Ook de wereld zat weer goed in elkaar!’

     

    Gabriel Garcia Marquez

    17-06-2015 om 20:18 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (1)
    16-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    POLDER

     

    Polder met jouw witte wegen

    En jouw sloten aan den kant,

    Met jouw wijde, allerzijde

    Vredig bloeiend waterland,

    Met den droomerigen zegen

    Van jouw welig zachte vee,

    Voel ik mij jouw ziel genegen,

    Deelt hij zich de mijne mee.

    Polder met jou ben 'k verwant:

    Wij zijn dingen van een land!

    Polder - van de de duinen dalen

    Weer mijn voeten naar jouw kant - 

    Ach, wat restte mij ten leste

    Dan jouw kleine waterland!

    Dan te dromen en te dwalen

    Door de bloemen van jouw wei,

    Dan te leven en te stralen - 

    En te sterven zoals zij!

    Polder, met jou ben 'k verwant:

    Ziel van 't eigen lieve land!

     

    Adama van Scheltema

















    16-06-2015 om 08:45 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    13-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MEDITEREN OP ZONDAG

    ‘TERWIJL DE BOER SLAAPT’

    Tussen zaaien en oogsten ligt voor de boer een lange wachttijd, waarop hij minder greep heeft en waarin hij vooral moet vertrouwen op de groeikracht van het zaad.

     

    Marcus roept ons op om vertrouwen te hebben in de innerlijke kracht van Gods Woord.

     

    En ook al zijn ons geloof en onze liefde nog zo klein als een mosterdzaadje, toch kan al iets zichtbaar worden van wat groeien kan: het Rijk van God op onze aarde.

     

    ‘Het gaat met het Rijk Gods als met een man

    die zijn land bezaait:

    hij slaapt en staat op,

    ’s nachts en overdag,

    en onderwijl ontkiemt het zaad

    en schiet op,

    maar hij weet niet hoe.’

     

    ( Marcus. 4, 26-27)

     

    Het is een klein parabeltje van Jezus, dat eerste deeltje uit het evangelie van vandaag: het zaad ontkiemt en groeit terwijl de boer slaapt. Misschien is het  niet zo gekend maar het is zo mooi en waardevol, omdat het vertrouwen biedt en toekomst belooft, terwijl ontgoocheling en moedeloosheid ons kunnen bekruipen, als we de geloofsafval zo duidelijk menen te zien.

     

    Echt nieuw zijn die gevoelens eigenlijk niet. Reeds tijdens Jezus’ leven bestonden ze. Na het wonder met de broden en de vissen, zegt Jezus dat Hij zelf het brood is voor het leven van de mensen. Velen hebben het daar moeilijk mee, gaan twijfelen, en verlaten zijn gezelschap. Elders lezen we bij Matteüs: ‘De elf leerlingen gingen naar Galilea, naar de berg waar Jezus hen had onderricht, en toen ze hem zagen vielen ze op de knieën; sommigen echter twijfelden. En welke ontgoocheling spreekt er niet uit de woorden van de leerlingen op weg naar Emmaüs: ‘Wij echter hadden gehoopt …’

     

    Daarom heeft Jezus verteld over de boer die slaapt, terwijl het zaad ontkiemt en opgroeit, doorheen vele wisselende vormen: het groene sprietje, de aar en dan het rijpe graan. Het is alsof Hij ons zegt: ‘verlies je vertrouwen niet, ook al moet je wachten en begrijp je niet alles, ook al lijkt alles soms verloren.’

     

    Ons vertrouwen berust niet op onze eigen krachten, maar op de innerlijke groeikracht van Gods Woord. Tegenkrachten zijn er, ongetwijfeld, maar die zijn er altijd geweest. Waaraan schenken wij ons vertrouwen: aan de tegenkrachten of aan Gods eigen Woord?

     

    Anne Frank heeft zoveel kwaad gezien en beleefd. Toch schreef zij nog: ‘Ondanks alles geloof ik in de innerlijke goedheid van de mens.’ En zelfs bij Sigmund Freud vinden wij bemoediging: ‘De stem van de waarheid klinkt zacht, maar zij zwijgt niet tot zij gehoord wordt.’

     

    Laten wij dus maar geloven in het zaad dat groeit, uit eigen kracht! En laten wij er op letten om – individueel en als Kerk – geen tegenkracht te zijn die de groei van het Rijk van God belemmert. Zelf kunnen wij dit Rijk niet vestigen, maar laten wij in alle bescheidenheid meewerken aan de groei ervan!

     

    Ik zal de halmen niet meer zien 
    noch binden ooit de volle schoven, 
    maar doe mij in den oogst geloven 
    waarvoor ik dien … 

     Adriaan Roland Holst

     

    - - -

     

    Het lied van de boom

     

    Hij heeft gezaaid, de gulle Vader,

    in onze grond, zijn grote droom:

    het nietig zaad van zijn genade

    dat op moet schieten tot een boom.

     

    Hij wil de liefde laten groeien,

    en al is het begin maar klein,

    zij heeft de kracht om te ontbloeien

    en leven naar zijn hart te zijn.

     

    Het wordt een boom, die moet voltooien

    wat nu nog slapend is en pril:

    het goede, het ware en het mooie

    dat diep in ons naar buiten wil.

     

    Het wordt een boom, en die krijgt takken

    voor alle vogels die Hij schiep,

    als het geluk waarnaar wij snakken

    sinds Hij ons in het leven riep.

     

    Het wordt een boom, en die zal prijken

    als glorie van de eeuwigheid

    in ’t rijkste van de koninkrijken

    dat Hij voor ons al heeft bereid.

     

    Michel van der Plas 



















    13-06-2015 om 06:58 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    11-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    START HIER EN NU

     

    Start waar je staat en kijk nooit naar het verleden.

    Het verleden zal je niet helpen bij dit nieuw begin.

    Als je het eindelijk allemaal achter je gelaten hebt,

    dan is dit ok, je bent er klaar mee …

     

    Dit is nu een ander hoofdstuk in jouw boek.

    Dit is een andere opdracht die je hebt gepland.

    Kijk niet om naar de verdwenen dagen.

    Start hier en nu.

     

    De wereld is niet bezorgd om jouw vroegere fouten

    als je opnieuw kan beginnen en succes winnen.

    De toekomst is jouw tijd want tijd gaat vlug voorbij.

    En er is veel werk, spanning en stress.

     

    Vergeet de voorbije ellende en nutteloze wanhoop;

    er ligt een gloednieuwe kans in jouwen hand.

    De toekomst is voor wie doet en durft,

    Start hier en nu.

     

    Oude mislukkingen zullen je niet stoppen,

    oude triomfen zullen je steunen.

    Vandaag is het te doen want morgen komt er snel aan.

    Ga de strijd aan en zie de toekomst zonder vrees aan.

    En laat het verleden geschiedenis zijn.

     

    Wat geweest is, is geweest; gisteren is dood.

    Door dit verleden ben je niet verwond of uitgesloten.

    Wees een dapper mens;

    wees moedig en ga vooruit.

    Start hier en nu.

     

    Auteur mij onbekend

    11-06-2015 om 08:05 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    08-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    De harmonicaspeler

     

    Gezeten op den drempel van een huis,
    speelt hij gewichtig, stoer en onbaatzuchtig
    voor iedereen. Zij, die het vaderhuis
    nimmer vergeten en zij, die voortvluchtig

     

    dolen van land tot land: de dichters, de matrozen,
    de reizigers, die zonder énen cent,
    het land ontdekken door hun droom verkozen,
    luistren naar 't schreien van zijn instrument.

     

    Hij weent, hij juicht, de goede goochelaar,
    en door zijn droomrig, langoureus gebaar
    voelt iedereen zich weer het dwaze kind:

     

    de rentenier vergeet zijn lieve renten,
    de filosoof zijn kostbaarste argumenten,
    de veertigjaarge dat hij heeft bemind.

     

    Jan van Nijlen

    08-06-2015 om 15:56 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    02-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    LIEFDE

     

    We waren jong en onervaren

    nog allebei zo groen als gras

    'k zie nog de linten in haar haren

    de appels in d'r touwtjestas

    we fietsten samen door de duinen

    we dachten allebei aan niets

    ik dacht niet eens: zou het wat worden

    het gekke was - het wás al iets

     

    het was een dag van weinig woorden

    we fietsten samen door de zon

    't was of het allemaal zo hoorde

    of alles net op tijd begon

    van jonge liefdes die beginnen

    kun je wat zingen in een lied

    maar 'n wonder kun je niet verzinnen

    en zonder wonder gaat het niet

     

    er kwamen wolken aangedreven

    we bleven samen overal

    zij was er bij mijn hele leven

    op de top of in het dal

    het lijkt zo kort een handvol jaren

    't is net alsof het gist'ren was

    'k zie nog de linten in haar haren

    de appels in d'r touwtjestas

     

    het lieve leven was geen sprookje

    en ik faalde keer op keer

    als ik dacht nu ga ik winnen

    ging ik voor tien tellen neer

    als ik de keren op zou noemen

    dat ik mij zelf weer vond door haar

    we deelden niet alleen de bloemen

    maar ook de tranen met elkaar

     

    Toon Hermans

    02-06-2015 om 07:58 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    30-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MEDITEREN OP ZONDAG

    FEEST VAN DE HEILIGE DRIE-EENHEID

     

    Een week na Pinksteren vieren wij de Heilige Drie-eenheid. Hoe noemen wij God in onze tijd? Misschien is Hij voor velen totaal afwezig geworden, ongekend, niet meer aanbeden, overbodig ... De God van: misschien zijt gij wel ergens … De God van: ik weet het niet meer ...

     

    Soms is Hij nog een laatste redplank bij ziekte of tegenslag. Laat nog maar eens een kaars voor Hem branden: je weet maar nooit ...

     

    Soms komt Hij nog eens langs bij een eerste communie, een vormsel of een huwelijk.


    Maar Hij is ook nog altijd de God die mensen in beweging zet, die leven blijft brengen in de kerk, de God die hoop blijft brengen en houvast biedt in een wereld die alle hoop en houvast dreigt te verliezen.

     

    In het eenvoudigste christelijk gebed, het kruisteken zeggen wij wie God in wezen is. Wij noemen hem drievoudig, drievuldig: Vader, Zoon en Geest ...

     

    Wij noemen God: Vader en Moeder, omdat hij aan de oorsprong staat van alle leven. Daarmee hebben wij gezegd dat ons leven geen blind toeval is, dat al wat bestaat een zin heeft en een uiting is van Gods scheppende liefde voor de mens.

     

    Wij noemen God Zoon omdat Hij zijn schepping niet alleen gelaten heeft. Hij heeft zich kenbaar gemaakt in Jezus Christus. We hebben dit zojuist in het evangelie gelezen ... ‘Zozeer heeft God de wereld liefgehad dat hij zijn eniggeboren zoon heeft gegeven opdat alwie in hem gelooft niet verloren zal gaan.’ God is geen verre God die éénmaal het heelal geschapen heeft om er nadien nooit meer naar om te zien. Dat was de God van de filosofen uit de tijd van de Verlichting. Voor hen was God de grote mecanicien van het heelal die het uurwerk van het heelal had opgewonden en verder alles maar zijn beloop liet gaan. Zo een verre afstandelijke God spreekt ons niet aan. God is Liefde zeggen wij: en liefde is aanwezigheid, betrokkenheid, tederheid, barmhartigheid. Daarom heeft de Vader zich in Christus geopenbaard om de mens nabij te zijn.

     

    God noemen wij ook Geest. Hij blijft werkzaam doorheen onze geschiedenis. Zijn kracht is tastbaar in iedere tijd. Hij vernieuwt het gelaat van onze wereld. Dat hebben wij vorige week met Pinksteren gevierd ...

     

    Hoe is uw naam God, waar zijt Gij te vinden? Het antwoord op die eeuwenoude vraag werd ons in het evangelie geopenbaard: God Gij zijt Vader omdat gij scheppende liefde zijt. Gij zijt Zoon omdat uw liefde zich aan mensen geopenbaard heeft in Jezus Christus Gij zijt Geest omdat Gij bij ons blijft met uw levenwekkende kracht, door alle eeuwen heen.

     

    Gij, eeuwige Drie-eenheid,

    Gij zijt een zee zonder bodem,

    hoe meer ik er in onder ga, hoe dieper ik U vind

    en hoe meer ik U vind, hoe meer ik naar U zoek.

     

    Van U kan niemand ooit zeggen: genoeg!

    De ziel die zich van uw diepten verzadigt

    hunkert naar U onophoudelijk,

    want ze heeft steeds meer honger naar U,

    eeuwige Drie-eenheid...

     

    Zoals een hert naar het water van de bron smacht,

    zo smacht mijn ziel,

    ze wil weg uit dit lichaam om U te zien

    naar waarheid.

     

    Catharina van Siëna





    30-05-2015 om 18:55 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    29-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    DE NACHT

     

    Toen ik vijf jaar geleden naar de Sahara kwam, hield ik helemaal niet van de nacht. Hij was voor mij te zeer verbonden met de Europese levenswijze, die zeker niet de beste is, en hij is vooral minder geschikt om tot rust te komen en de zenuwen te ontspannen. Nacht betekent voor velen vermoeienis, die nog gevoegd wordt bij de vermoeienissen van de dag. Voor sommigen betekent hij verstrooiing, voor anderen slapeloosheid, verveling enzovoort.

     

    Hier is het heel anders. Om te beginnen zijn er geen lichtreclames. De nacht is vóór alles rust, echte rust. Bij zonsondergang komt de natuur tot rust, zij ontspant zich als op een stille aanwijzing van God. De wind, die ons bijna de hele dag met zijn suizen en zijn zand begeleid heeft, is gaan liggen, de hitte wordt minder, de lucht wordt helder en fris. Alles ademt vrede, alsof de elementen en de mensen zich willen herstellen van de grote strijd van de dag en van de zon.

     

    Ja, de nacht is hier heel anders. Hij heeft zijn prilheid, zijn geheime charme niet verloren. Hij is gebleven zoals God hem gemaakt heeft: een creatie van Hem, die weldadigheid en leven brengt.

     

    CARLO CARRETTO

     

    (overgenomen uit: ‘Een jaar wijsheid uit de abdijen’. Samengesteld door Maria ter Steeg)







    29-05-2015 om 15:30 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    26-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    MARIA IN DE JONGE KERK

     

    Ik moet moedig zijn, de moeder

    die moeizaam haar zoon overleeft,

    een mond zijn voor hem, voor de woorden

    die Hij vroeger gesproken heeft.

    Hij wordt weer kind op mijn lippen,

    ik lees zijn gestalte af

    uit een spiegel van dertig jaren

    van de kribbe tot aan het graf.

    Een onuitsprekelijke vrede

    Vervult ons zonder geluid.

    De zaal is een huis geworden,

    de zonen gaan in en uit.

     

    Anton van Wilderode













    26-05-2015 om 09:00 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    23-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PINKSTEREN

    PINKSTEREN

    Pinksteren, het feest van de Heilige Geest, het lijkt een moeilijk feest:

     

    God, de Vader, dat gaat nog: wij hebben geleerd om Hem te zien als die goede Vader, die ons tot leven geroepen heeft om gelukkige mensen te worden.

     

    Ook Jezus, de Zoon, zegt ons veel: de evangelies staan vol mooie verhalen over Hem, en net als wij is Hij een mens van vlees en bloed. Zo kennen we Hem, die mens, die weldoende rondging.

     

    Maar de Geest lijkt ons te ontsnappen. Wie mag Hij wel zijn?

     

    En toch zou je ook kunnen zeggen, eigenlijk is het makkelijk om over die Geest te spreken, want wie is Hij anders dan de Geest van Jezus zelf? Wie is Hij anders dan Jezus, ook nu nog onder ons?

     

    En daar kan je veel over zeggen. Vandaag zou ik er maar één gedachte willen uitlichten: Jezus, dat is die mens, die aan het einde van zijn leven hier op aarde geheel gebroken en gedeeld werd.

    In elke eucharistie horen wij het opnieuw: 'dit is mijn lichaam, dat voor u gegeven wordt', 'dit is mijn bloed, dat voor u wordt vergoten'. En zoals Jezus zelf, voegt de priester er telkens aan toe: 'Blijf dit altijd opnieuw doen om Mij te gedenken'. Vergeet het toch niet, dat Ik, Jezus, zo was, die mens, die tot het uiterste ging in het wegschenken van zichzelf.

     

    Dat is Jezus, ten voeten uit: de mens, die niet leefde voor zichzelf, maar voor de anderen en voor de Andere, en die juist daarin het doel van zijn leven bereikte, die juist daardoor zijn diepste vreugde vond.

     

    Dat is ook de Geest van Jezus ten voeten uit: leven voor de anderen, leven voor de Andere, en daarin het doel van je leven of mens-zijn bereiken, juist daardoor ten volle gelukkig worden.

     

    De Bijbel zegt eigenlijk niet zo veel over die Geest, maar één woord van Paulus is rijk aan inhoud: 'de vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid en trouw, zachtheid en ingetogenheid.'

     

    Om te verstaan is het feest van vandaag dus niet echt een moeilijk feest: neem af en toe eens de tijd om te kijken wie Jezus was, dan zie je de Heilige Geest, doe zoals Hij, dan leef je in de Heilige Geest.

    Maar om zo te leven is niet altijd even eenvoudig; wij zijn gelukszoekers, die zich gemakkelijk laten misleiden, door alleen voor zichzelf te leven, en dan vinden wij geen rust of vrede, dan vinden wij die vruchten van de H. Geest niet.

     

    We zoeken op een krampachtige wijze om gelukkig te worden, en wij jagen daarbij voortdurend schimmen na, dingen, die niet echt vreugde schenken. Telkens weer blijven wij onvoldaan achter, willen wij weer iets anders, weer iets nieuws, weer iets meer.

     

    Alleen wie het gegeven is om te leven vanuit die Geest van Jezus, die zichzelf kon vergeten voor de anderen, alleen die vindt diepe vreugde.

    Dat wens ik u vandaag van harte: dat ge moogt bezield worden door de goede Geest van Jezus. Dat het Pinkstervuur u mag aansteken om te leven als gelukkige en enthousiaste christenen.

     

    Een zalige hoogdag van Pinksteren.

     

    PINKSTEREN

    Vandaag het einde van de twijfel –

    het einde van het angstig zwijgen –

    vandaag de weg geopend naar voorgoed

    en toekomst zonder einde krijgen.

     

    Vandaag het uitgedoofde vuur weer warm

    vandaag de tongen op de hoofden:

    de taal is groot – en niemand arm

    zoals Hij ondermaans beloofde.

     

    Vandaag zijn we weer aangevuurd:

    om door te doen als we goed deden …

    de stilte lang genoeg geduurd

    de waarheid al te lang vermeden.

     

    Vandaag zal iedereen verstaan

    in welke taal er ook gesproken –

    dat wij in godsnaam verdergaan

    met dood nu en voorgoed gebroken.

     

    Vandaag – geen aarzelingen meer –

    vandaag geen grijze stille zone:

    vandaag wil Onze-Lieve-Heer

    door wat wij doen onder ons wonen.

     

    Jan Coghe











    23-05-2015 om 09:50 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    21-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    KLEINE DINGEN

     

    Kleine stenen maken samen grote bergen,

    kleine stappen worden samen een mijl,

    kleine daden van vriendelijkheid

    geven de hele wereld de mooiste glimlach.

     

    Weinig woorden

    kunnen grote problemen oplossen.

    Een schouderklopje kan dikke tranen drogen,

    Kleine kaarsen lichten op in de duisternis.

    Herinneringen aan kleine dingen

    blijven eeuwig duren.

     

    Kleine dromen kunnen leiden tot grote daden,

    kleine overwinningen tot succes.

    Het zijn de kleine dingen in het leven

    die het grootste geluk brengen.

     

    Het zijn inderdaad de kleine dingen

    die het meeste betekenen.

    De ‘laat me je helpen met dat’ dingen,

    die misschien erg klein lijken;

    de ‘ik zal blij zijn om het te doen’ dingen

    maken zorgen lichter.

     

    De ‘lach samen met mij, het is grappig’ dingen

    doen je schitteren;

    de dingen van ‘het geeft niet’

    of ‘ja, ik heb het begrepen’;

    de interesse en aanmoediging

    in alles wat je doet.

     

    Het zijn de kleine dingen,

    een vriendelijke woord of glimlach,

    die geluk brengen in het leven

    en het meer de moeite waard maken.

     

    (Bron onbekend)

    21-05-2015 om 07:37 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    18-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    DIE DAG IN MEI

     

    Eens viel mij het gevoel te beurt

    – ‘t was midden op het Leidseplein –

    om als een zeepbel licht te zijn,

    van diepe dankbaarheid doorgeurd.

     

    Men praatte maar met iedereen,

    want ieder hart was snel ontroerd

    en door een vreemd soort vreugd vervoerd,

    al kloeg de honger steen en been.

     

    Men dacht aan alles tegelijk,

    aan al wat was en komen ging,

    aan scheiding en hereniging.

    Men was zo arm, men was zo rijk.

     

    Die dag in mei vergeet ik niet

    al word ik grijs en kinds en koud.

    Dit is wat ik voor mij behoud:

    broeders te zijn in ons verdriet.

     

    Laat niet de heugenis aan dat uur,

    die ons tot in ons doodsuur schraagt,

    beledigd worden en verjaagd,

    want daaraan wreekt zich de natuur.

     

    C. J. Kelk

    18-05-2015 om 15:58 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    16-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MEDITEREN OP ZONDAG

    ‘IK BID U VOOR HEN'

     

    ‘Vader, behoed hen voor de macht van het kwaad.

    Zij zijn in de wereld, maar niet van de wereld,

    zoals ook Ik niet van de wereld ben.’

    (Johannes 17,14-15)

     

    Dikwijls kijken wij met heimwee naar de tijd van de eerste christenen. Dikwijls bidden wij ook dat de geestdrift van de vroege Kerk ook onder ons zou leven.

     

    Vandaag horen we de keerzijde van deze vroegste tijd. Jezus gaat weg uit deze wereld en bidt voor zijn leerlingen. Hij ziet reeds de moeilijkheden, die hun deel zullen worden. Hij weet dat hun leven niet zorgeloos zal verlopen, als Hij niet meer zichtbaar bij hen is. Hij kent hun vertwijfeling en Hij weet dat hun leven soms zwaar zal zijn. Daarom dat kleine zinnetje bij het Laatste Avondmaal: ‘Ik bid u voor hen’.

     

    Jaren later zijn de moeilijkheden van de leerlingen geen toekomstmuziek meer. Het leven was verder gegaan, en de leerlingen waren al die jaren trouw gebleven aan het woord van Jezus. Maar, hoe aantrekkelijk de boodschap van Jezus ook was, zij werden niet begrepen door de wereld. Integendeel: zij werden verstoten en uitgesloten, ze werden vervolgd, omwille van zijn Naam. Petrus schrijft daarover.

     

    ‘Zusters en broeders, wees niet verbaasd over de vuurproef die u ondergaat; er overkomt u niets uitzonderlijks. Hoe meer u deel hebt aan Christus’ lijden, des te meer moet u zich verheugen.’

     

    Ook dat was het leven van de eerste christenen en het blijft nog altijd het leven van velen die Jezus willen volgen. Het kan hard vallen in het dagelijkse leven, maar de werkelijkheid kan niet anders zijn. Even voordien had Jezus nog gebeden: ‘Vader, de wereld kent U niet en ziet U niet.’ En daarom bid ik U voor hen: ‘dat Gij hen in deze wereld zou bewaren.’

     

    Ik weet niet hoeveel mensen mij hebben geschreven

    toen het slecht met mij ging:

    ‘We zullen een kaarsje voor je opsteken’.

    Mensen uit alle lagen van de bevolking,

    onder wie ook gelouterde mensen

    die zelf ooit hard hebben moeten knokken.

    Op die momenten voel je

    dat zo’n kaarsvlammetje

    niet zo maar een sentimenteel lichtje is.

    Als iemand een kaars pakt en een lucifer,

    en die kaars voor iemand anders aansteekt,

    dan is er toch sprake van warmte

    van de ene mens voor de andere mens.

    Duizenden en duizenden mensen

    steken op een dag een kaarsje aan.

    Dat is iets heel anders dan wanneer duizenden mensen

    geen kaars aansteken.

    Bidden betekent niet alleen

    ‘vragen voor jezelf’,

    maar het is ook vragen voor de ander.

    Zoals je een kaarsje voor een ander opsteekt,

    zo vindt door het gebed

    een verbinding tussen mensen plaats

    en dat is een grote kracht in de samenleving.

     

    Toon Hermans











    16-05-2015 om 18:48 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    14-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ONS HEER HEMELVAART

    Ik ben met jullie,

    alle dagen,

    tot aan de voltooiing

    van deze wereld.'

    (Matteüs 28, 20)

     

    Ze stonden er bedremmeld,
    zeg maar: verslagen bij.
    Eerst op die vrijdag
    hadden ze Hem verloren aan de dood
    en nu zijn Hemelvaart
    aanstaande was,
    verloren ze Hem opnieuw.

    Toen Hij stierf op die vrijdag week Zijn lichaam,

    niet Zijn geest.
    De Geest was bij hen,
    was gebleven,
    levend, warm en zeer nabij,
    vertrouwd en eigen,
    als altijd.

    En nu ineens,
    starend naar de hemel,
    was er de leegte.
    Als van God verlaten
    bleven ze bij elkaar
    en uitzichtloos was de diepe,
    de diepste duisternis.

    Eén lichtpunt was er,
    'n belofte, 'n toezegging,
    meer niet.

    Maar ze wisten dat
    't bij 'n belofte meer gaat
    om de waarde van hem,
    die belooft,
    dan om de inhoud van de belofte.

     

    Kees Harte

    14-05-2015 om 08:14 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 11/12-17/12 2023
  • 04/12-10/12 2023
  • 27/11-03/12 2023
  • 20/11-26/11 2023
  • 13/11-19/11 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 21/08-27/08 2023
  • 31/07-06/08 2023
  • 10/07-16/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 29/05-04/06 2023
  • 22/05-28/05 2023
  • 15/05-21/05 2023
  • 08/05-14/05 2023
  • 01/05-07/05 2023
  • 24/04-30/04 2023
  • 17/04-23/04 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 03/04-09/04 2023
  • 27/03-02/04 2023
  • 20/03-26/03 2023
  • 13/03-19/03 2023
  • 06/03-12/03 2023
  • 20/02-26/02 2023
  • 13/02-19/02 2023
  • 06/02-12/02 2023
  • 30/01-05/02 2023
  • 23/01-29/01 2023
  • 09/01-15/01 2023
  • 26/12-01/01 2023
  • 19/12-25/12 2022
  • 12/12-18/12 2022
  • 05/12-11/12 2022
  • 28/11-04/12 2022
  • 17/10-23/10 2022
  • 29/08-04/09 2022
  • 06/06-12/06 2022
  • 30/05-05/06 2022
  • 23/05-29/05 2022
  • 14/02-20/02 2022
  • 27/12-02/01 2022
  • 20/12-26/12 2021
  • 13/12-19/12 2021
  • 06/12-12/12 2021
  • 29/11-05/12 2021
  • 22/11-28/11 2021
  • 01/11-07/11 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 04/10-10/10 2021
  • 27/09-03/10 2021
  • 17/05-23/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 26/04-02/05 2021
  • 01/03-07/03 2021
  • 22/02-28/02 2021
  • 08/02-14/02 2021
  • 01/02-07/02 2021
  • 25/01-31/01 2021
  • 18/01-24/01 2021
  • 11/01-17/01 2021
  • 04/01-10/01 2021
  • 28/12-03/01 2027
  • 10/08-16/08 2020
  • 03/08-09/08 2020
  • 27/07-02/08 2020
  • 13/07-19/07 2020
  • 06/07-12/07 2020
  • 22/06-28/06 2020
  • 15/06-21/06 2020
  • 08/06-14/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 18/05-24/05 2020
  • 11/05-17/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 13/04-19/04 2020
  • 06/04-12/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 17/02-23/02 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 03/02-09/02 2020
  • 27/01-02/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 06/01-12/01 2020
  • 30/12-05/01 2020
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 09/12-15/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 05/08-11/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 27/05-02/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 29/04-05/05 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 08/04-14/04 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 10/09-16/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 25/12-31/12 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2021
  • 21/12-27/12 2015
  • 14/12-20/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 30/11-06/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 04/11-10/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 16/09-22/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 26/08-01/09 2013
  • 19/08-25/08 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 26/12-01/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 28/11-04/12 -0001

    Blog als favoriet !

    Categorieën
  • Dagboek/bedenkingen (1617)


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!