Inhoud blog
  • Bezinning bij de derde zondag van de Advent
  • WOENSDAG IN DE TWEEDE WEEK VAN DE ADVENT
  • TWEEDE ZONDAG VAN DE ADVENT
  • EEN GEDACHTE BIJ DE ADVENT
  • BIJ DE EERSTE ZONDAG VAN DE ADVENT
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Doorheen de dagen
    Ervaringen besproken
    17-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    DE DISTEL

     

    Hoe 't lam in 't puntig gekrulde

    doornbosje met één sprong zat verstrikt?

    Ah! die distelen van passie en schulden

    waar de onnozele sterveling in stikt!

        
    Verbazend stormt de ontstellende hartslag

    terwijl ik 't wrange verdriet verduik,

    sinds ik een nacht hulploos verward lag...

    God! haal mij uit die struik!

        

    Gery Helderenberg

    17-09-2018 om 18:01 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    13-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    EEN MOOIE ZOMERDAG

     

    Ik heb de luchten lief, daar in het westen van het land. De grazig groene weiden, waar koeien seizoenen lang de tijd herkauwen. De vlas- en korenvelden met daartussen de hoeven, als imposante vaartuigen verankerd in het landschap. De kerktorens die zwijgzaam in de verte staren, naar Engeland of god weet waar, maar die binnen hun muren de geheimen en melancholie bewaren van een heel oud dorp. De oorlogskerkhoven, te veel, soms in elkanders schaduwen bezaaid met duizend en nog eens duizend treurige verhalen.

     

    Wat heeft me op dit wingewest ooit zo verliefd gemaakt? Ik heb me altijd wel die vraag gesteld. Maar wanneer ik de nood voel om wat verse lucht door mijn bestofte geest te laten waaien, dan weet ik waar naartoe. En ik ben zeker niet de enige. Hij ook, mijn tochtgenoot, de man met jongensdromen en een blik die altijd verten aftastte. Hij zou er met een vriend gaan varen. Zoals hij al eerder in zijn eentje deed, stroomopwaarts met de kano Frankrijk binnen, tot waar de oevers hoog oprezen, te hoog om als het nodig was nog op het droge te geraken. De boot, een echte deze keer, lag al een paar seizoenen op zijn doop te wachten. Er moest nog hier en daar gesleuteld, maar iedere keer als het duo, de stuurman en hij, in elkanders buurt verzeilde werd de techniek en het vooruitzicht aangescherpt. Het moest een mooie zomerdag worden wanneer zij, liefst zonder nieuwsgierigen en met een goede fles, het water zouden opgaan en rustig langs de oevers van de IJzer glijden. De een zou eindelijk zijn eigen vaarkunst kunnen gaan beproeven. De ander, naast hem, zou over alles heel doordachte vragen stellen en voor de rest toekijken en luisteren. Hij zou de watervogels gadeslaan en proberen te benoemen, een voor een, zoals hij zich van kindsbeen af geoefend had. Met wat geluk zou hij een vlinder laten landen op zijn schouder en de adem inhouden om het idyllische beeld zo lang het kon te laten duren. Het Polderkind van ooit zou zich de waterkanten van zijn eigen streek weer levendig herinneren.

     

    En hij zou moeten denken aan zijn grootvader, die hier de hele oorlog aan het front gelegen had.

     

    Genietend van de simpelheid der dingen, die meer dan men beseft een teken zijn van kwaliteit, zou hij zich ondertussen bovenal gelukkig prijzen met zijn bestaan. Met wat er was, met al wie hem omringde, met dromen en met passies waarin hij eindeloos kon blijven opgaan. En met deze godvergeten plek, waar hij als nergens anders ademhaalde en zich zo vrij wist als een vogel.

     

    Maar zie, nog voor de zomer kwam bereikte hij die verre oever van waar geen mens ooit kan terugkomen.

     

    Zijn vriend vaart ondertussen zonder hem.

     

    En ik leer leven met de eindeloze leegte die hij liet. En ik blijf wandelen waar zijn voeten liepen, met naast mij een onaantastbaar stille schaduw. De schaduw van mijn meest geliefde.

     

    Kris Gelaude













    13-09-2018 om 08:35 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    10-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    BOMEN IN SEPTEMBER

     

    Melancholie der bomen in september,

    die weldra niet meer samen groen zult zijn,

    doch draagt uw eigen kleur van diepe wijn,

    van donker bier, van roggebrood, van gember...

              

    Hoe anders was de jeugd, waarin ik droomde

    samen met vrienden, sterk want eensgezind

    't leven te maken tot een vreugdbewind.

    Hoe anders is vandaag het ingetoomde

              

    bestaan van ieder onzer, door zijn plichten

    en zijn verlangens een eenzelvig man,

    die zoekt te maken wat hij maken kan

    van zijn gezin, zijn taak en zijn gedichten!

                    

    Het wintert over ons in deze dagen

    en elk staat eenzaam; de gebondenheid

    ontbond zichzelf, en makkers, waar gij zijt,

    ik durf uw vriendschap nauwlijks meer te vragen!

              

    leder zwierf uit op doortocht naar het eigen

    intiem domein en vond den ander niet.

    Hij schiep zijn eigen toon en zong zijn lied,

    of hij verloor zich in zijn eigen zwijgen.

                 

    Zullen wij eenmaal nog tezamen komen,

    hier of hiernamaals, in gemeenzaam spel?

    Wij waren destijds vroom en wisten wel

    dat ons iets beters wachtte dan te dromen.

                    

    Maar geen verzadiging bracht een der onzen

    ' t geluk van 't vroegere verlangen weer,

    wij willen telkens nog den eersten keer

    herleven van 't gezaamlijk hartebonzen.

                               

    Ik zie de bomen in september doven

    hun groen tot goud, hun goud tot blekend geel,

    en ‘t blijft mijn droefheid, dat ik nooit geheel

    in enig mens als eenling kan geloven. 

     

    Anton van Duinkerken









    10-09-2018 om 11:39 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    03-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    HET LIEDJE VAN DE KLEINE JOHANNES

     

    Ach rode geranium wel-vertrouwd,

    Ach lieve lobelia blauw,

    Voor wie draagt uw gezicht, in ’t morgenlicht

    Die schittertranen van dauw?

      
    Ach weet je dan nog van de oude tijd

    Toen de tedere nachtegaal zong,

    Toen de elfen dansten op ’t mostapijt.

    En het maanlicht zo stil en de hemel zo wijd

    En de wereld, zo vreemd en jong?

       
    Ach rode geranium wel-vertrouwd,

    Ach lieve lobelia blauw

    De zon is verdonkerd, de lucht is vergrauwd

    De nachtwind wordt kil en de wereld oud

    En de herfst komt zo gauw, zo gauw.

     

    Frederik van Eeden

    03-09-2018 om 16:08 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    01-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 2 SEPTEMBER 2018

    22ste ZONDAG B – 2 SEPTEMBER 2018

    ‘EEN OPRECHT HART’

     

    Van de Franse schrijver Blaise Pascal is het gevleugelde woord: 'Het hart heeft zijn beweegredenen, waar het verstand niet bij kan.' Ook de lezingen van vandaag spreken over het hart van de mens.

    De apostel Jakobus wijst ons op een grondhouding: 'Neemt met zachtmoedigheid het woord van God aan, dat in u werd uitgezaaid.' Wij krijgen veel andere boodschappen en wij horen veel andere woorden in onze tijd, maar heel juist zegt hij: 'het woord van God kan nieuwe mensen van u maken'.

    Daarna horen we bij Jezus een gelijkaardige gedachte: 'waar het op aan komt is de innerlijke ingesteldheid van de mens, het hart of de geest vanwaaruit wij leven.

     

    Wees zachtmoedig

    en neem het woord van God ter harte.

    Luister niet alleen naar het woord,

    maar handel er ook naar;

    anders bedriegt u uzelf.

    (Jakobus 1,21-22)

     

    Jezus antwoordde:

    ‘Wat is de profetie van Jesaja toch toepasselijk

    op huichelaars als u!

    Er staat immers geschreven:

    “Dit volk eert mij met de lippen,

    maar hun hart is ver van mij;

    tevergeefs vereren ze mij,

    want ze onderwijzen hun eigen leer,

    voorschriften van mensen.”

    De geboden van God laat u varen,

    maar aan tradities van mensen houdt u vast.’

    (Marcus 7,6-8)

     

     

    ‘LEEF OPRECHT ZOALS JE HART JE INGEEFT’

    Nogal wat meisjes, en ook jongens, dragen een hartje met daarin een letter, of de foto, van de jongen of het meisje, die ze 't liefste zien. 

    Het hart van de mens, daar is al veel over gezegd, en we verstaan het nog altijd niet even goed. Jezus gebruikt het woord wel niet letterlijk vandaag, maar eigenlijk spreekt Hij toch ook over ons hart, over de binnenkant, waar onze daden uit voortkomen.

    Zo'n hartje dragen, aan de buitenkant, zegt natuurlijk: 'ik hou van je, ik zie je gaarne – heel diep binnenin', En het zegt nog veel meer: 'ik ga dat niet wegsteken ook, de anderen mogen dat gerust weten, en zij zullen het kunnen zien – aan de buitenkant!'

    Zo is het ook met het evangelie van vandaag. De dagelijkse dingen die wij doen, iemand een schouderklopje geven, bij een zieke op bezoek gaan, of omgekeerd: iemand pijn of verdriet aandoen – die daden staan niet op zichzelf, zij komen voort uit het binnenste van de mens.

    Waar het allereerst op aan komt, is dat binnenste. Het is daaraan dat we moeten werken, aan die binnenkant, en meestal is dat moeilijker dan iets veranderen aan de buitenkant. De rimpels van de ziel zijn hardnekkiger dan de rimpels van het aangezicht. Zonnecrème kan hier weinig aan verhelpen.

    Er is een erg gekend verhaal om dat te illustreren: 'Er waren eens twee monniken onderweg, ergens naartoe. Ze kwamen aan een rivier, en er stond daar een heel mooi meisje. Ze durfde niet door het water gaan, en ze vroeg dus of één van de monniken haar naar de overkant wilde brengen. Eén monnik deed dat ook. Hij nam het meisje op en droeg haar naar de overkant. Nadien zetten de monniken hun reis voort. Een hele tijd later zegt de tweede monnik tegen de eerste: ik versta nog altijd niet dat je dat meisje hebt opgenomen en gedragen. En de eerste monnik antwoordt dan: ik heb het meisje aan die oever achtergelaten, jij draagt haar nog altijd mee, in je gedachten.'

    Het is een prettig verhaaltje, en heel eenvoudig leert het ons: waar we bij onszelf moeten op letten, dat is de binnenkant!

    Is datgene wat wij doen, de buitenkant, dan zonder belang? Natuurlijk niet: wat diep in ons hart leeft, mag en moet ook naar buiten getoond worden. Van kinderen zegt men wel eens: hun ogen zijn de spiegel van hun ziel. Later lees je 't hart misschien niet meer meteen in de ogen, maar je ziet het wel in de hele manier van doen!

    Daarnaast treft ook vandaag weer de scherpe houding van Jezus tegenover de vooraanstaande kerkmensen van zijn tijd, die alleen maar met de woorden goed zijn: 'Dit volk eert mij met de lippen, maar hun hart is ver van mij!'

    Het is een waarschuwing voor ons allen, om niet alleen met woorden ons geloof te belijden, maar het te beleven vanuit het diepste van ons hart.

    Het is ook een uitnodiging om altijd bedachtzaam te blijven, ook wanneer wij mooie woorden horen, ook wanneer wij zelf mooie woorden spreken. Is de beleving trouw aan het gesproken woord? En is het Gods eigen woord dat gesproken wordt, of zijn het alleen maar mooie woorden die het eigen belang dienen? Is het alleen maar mensenwet, die voorgehouden wordt?

    In dat mooie kinderboek voor grote mensen, 'Bartje', zegt Anne de Vries, in het sappig dialect van Drenthe:  'Doe zoals ie zeggen, dan lieg ie nie!'

    Het is een one-liner, een zinnetje om bij te houden! 'Doe zoals ie zeggen, dan lieg ie nie!' Laat je goede daden een goed hart vertolken!

     

    Een mens van mij

     

    Hoor hoe ik je wil aanhoren:

    als een mens van vlees en bloed, -

    recht of slecht, het is mij goed:

    laat het waar zijn in mijn oren.

     

    Kom alleen met mij verkeren

    als je je gebeden zegt.

    Wees dan eerlijk, wees dan echt.

    Lippendienst kan mij niet eren.

     

    Of je staan blijft of gaat knielen,

    schoongewassen of bezweet,

    rijk of armelijk gekleed, -

    ik wil lezen in de zielen.

     

    Tienden zijn mij om het even

    en de regels van de wet

    en de luide loftrompet

    zonder liefde en zonder leven.

     

    Leuzen zijn aan mij verloren,

    praal en letterknechterij,

    want je bent een mens van mij

    en naar die mens heb ik oren.

     

    Struikel over al je zinnen,

    stamel, stotter, wees berooid, -

    nooit sluit ik mijn oren, nooit

    voor de stille stem van binnen.

     

    Michel van der Plas

     













    01-09-2018 om 11:05 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    29-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    ANDER PERSPECTIEF

     

    'Jij zult pas rusten als je dood bent', zegt ze. Ik glimlach. Zovele dromen die nog op me wachten. Zoveel vermogens die nog niet genoeg benut werden. Zoveel aandacht, zoveel aanwezigheid waarmee geluk gedeeld of hoop gewekt, verdriet een beetje beluisterd kan worden.

    Als leven zo bedoeld is dat wij het, eens ontvangen alleen maar kunnen doorgeven, hoe zouden onze handen dan voortijdig werkloos worden of zou leegte onze huizen binnendringen?

     

    Toen ik een van mijn kinderen voor het eerst naar het buitenland zag vertrekken, dacht ik: 'Dat was het dan. Nu gaat ze weg, voorgoed. Wat was, komt nooit meer weer.' Maar ach, de vormen waarin je ooit werd gelegd verdwijnen niet. Het kind-zijn blijft, zoals het moeder-zijn blijft. Met alles wat daartussen ligt. En op mijn werktafel vond ik na het vertrek een briefje met een veelbetekenende boodschap: 'Ik verlaat dit warme thuis met een volle koffer dromen en herinneringen. Maar toch blijft dit de plek, de liefste en de veiligste, waarnaar ik altijd zal verlangen.'

    Zo wordt je gaandeweg en telkens weer de weg gewezen. In elke nieuwe situatie schuilt een ander perspectief. Op een dag ben je niet meer diegene die voorop gaat. Je wordt de blijvende. De wachtende die borg staat voor aanwezigheid. En die de paradox van loslaten belichaamt, als zegel voor wat is, als waarborg voor wat nog kan geboren worden.

     

    Ouder zijn is met de jaren transparanter worden. Aandachtig en aanwezig, ergens in de coulissen. Wakend over wat heilig is. Nog klankbord, maar niet onmisbaar meer het antwoord. En ruimte scheppen die voor leven nodig is. En deuren openhouden en zeggen: 'Ga maar, doe maar. Zie, ik sta achter je ... Ik zal er zijn.'

     

    Kris Gelaude

     

    29-08-2018 om 10:26 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    27-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    VROEGER

     

    Vroeger, zeggen grote mensen vaak,

    vroeger lichtten kinderen hun pet

    als meester langs een groepje kwam

    en iedereen poetste iedere week

    zijn oude fiets en in lange, warme zomers,

    - altijd warm, altijd lang, alles oud -

    zwommen we in de bocht van de rivier. 

     

    Zakgeld was er niet en één dag op vakantie,

    kijk, en bruine foto's komen uit de kast,

    we droegen nog een pofbroek en daar

    waarachtig een matrozenkiel.

    Het haar was kort als stoppels

    de wangen rond als appels.

     

    Leendert Witvliet

    27-08-2018 om 17:55 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    20-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    AUGUSTUS

     

    Een dag vol weelde, een dag vol zon,

    het licht dat davert in het dal:

    ik weet niet waar de droom begon,

    of waar hij eenmaal einden zal.

     

    Ik leef, ik leef, ik duikel in

    het vuur van kleur en van muziek.

    Het morgenschuim is geen begin,

    en dronken nacht het einde niet.

     

    Ach, komt de dood, op zoek naar buit,

    waak dan met mij, die ‘k heb bemind,

    dat, als hij op zijn vingers fluit,

    zijn oude hond mij niet meer vindt.

     

    Adriaan Magerman

    20-08-2018 om 17:44 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    18-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 19 AUGUSTUS 2018

    ECHTE VOEDING VOOR MENSEN ONDERWEG

     

    Als mensen in vriendschap voor een maaltijd aanzitten, wordt er doorgaans wel iets lekkers op tafel gebracht. Toch gaat het daarbij niet zozeer om de kwaliteit van de spijzen, maar de gastvrouw en de gastheer drukken op die manier hun liefde, genegenheid en waardering uit voor hun vrienden.

    Ook Jezus nodigt ons hier aan zijn tafel, maar naast het samenzijn als zusters en broeders is daarbij ook de spijze zelf bovenal belangrijk: in deze maaltijd des Heren geeft Hij zichzelf helemaal aan ons, wordt Hij zelf helemaal één met ons: als ‘het echte voedsel voor mensen, die nog onderweg zijn’.

    In woord en teken herhaalt Hij hierbij wat het diepste wezen van zijn leven was: door en door, ten einde toe en totterdood ‘gegeven en gebroken voor de mensen’.

     

    `Kom, eet mijn brood

    en drink de wijn die ik gemengd heb.

    Laat je onverstand varen en jij zult leven

    en de weg van het inzicht betreden.'

    (Spreuken 9,5-6)

     

    In die tijd zei Jezus tot de menigte:

    ‘Ik ben het levende brood

    dat uit de hemel is neergedaald;

    wanneer iemand dit brood eet zal hij eeuwig leven.

    En het brood dat ik zal geven

    voor het leven van de wereld,

    is mijn eigen lichaam.’

    (Johannes 6,51)

     

    ‘LICHAAM VAN CHRISTUS’

     

    Na het wonder van de broodvermenigvuldiging, spreekt Jezus uitvoerig tot de mensen. Het gaat hem niet zozeer over het feit zelf. Het mirakel is teken van een diepe boodschap, waar het evangelie nu al enkele weken over gaat. Er is daarbij een zinnetje dat telkens weerkeert: ‘zelf ben ik het levende brood, dat uit de hemel is neergedaald. Zelf ben ik het brood dat leven geeft’. Jezus zegt klaar en duidelijk: alleen door in Mij te geloven ga je een volkomen vreugde, een volkomen leven vinden. Dit geloof kan geen lippendienst blijven, maar zal ons hele leven doordesemen en bezielen.

    Totnogtoe sprak Jezus steeds over zichzelf, zijn diepste wezen, de kern van zijn persoonlijkheid, zoals die in zijn leven aan het licht kwam. Maar stilaan komt er een verschuiving of bijkomende gedachte, die in de vroege kerk gegroeid was en daarom reeds door de evangelist Johannes aan het einde van de eerste eeuw kan meegedeeld worden. Stilaan spreekt Jezus – in de weergave van Johannes – meer over het eucharistisch brood, de communie die wij elke week ontvangen.

    Keer voor keer zegt de priester, met een duidelijk gebaar: ‘dit is mijn lichaam, dat voor u gegeven en gebroken wordt’. In de historische context van het Laatste Avondmaal zijn dit profetische woorden van Jezus zelf: ‘wat ik hier nu met dit brood doe, dat zal de komende uren met mij gebeuren: in mijn lijden, in mijn dood word ik totaal gebroken. Voor jullie. Dit brood, dat ben ik zelf.’

    Daarom ook zegt de priester bij de communie: ‘Lichaam van Christus’. Dit is niet zomaar een stukje brood, het is Jezus zelf, waarmee we helemaal één worden. Een inniger eenwording is niet denkbaar. Het is ons gegeven Jezus geheel en al in ons op te nemen. Hij doordringt ons helemaal en wie ons ziet zou een glimp van Hem moeten opvangen. Een eucharistie mag nooit verworden tot gewoonte of tot zielloze, pure plicht.

    In de communie, die eenwording met Jezus, wordt Hij enigszins wezen van ons wezen. We  worden zelf een beetje Christus, maar onvoltooid, nog door en door getekend door menselijke onvolmaaktheid. ‘Lichaam van Christus’: dit gezegende brood is Jezus zelf. Maar er is meer: zelf worden we op mysterievolle wijze lichaam van Christus. Onze persoon wordt een afstraling van de verhevenheid en de heiligheid van Jezus zelf.

    Maar deze heiligheid en verhevenheid zijn niet voltooid in ons. Zij zijn slechts aanwezig als toekomst en roeping. Wij blijven ‘mensen onderweg’ … maar wel onderweg naar een heerlijkheid, die eens ten volle stralen.

     

    HET TESTAMENT VAN JEZUS

     

    Mijn leven is voorbij nu, er is zoveel gebeurd in die tijd;

    nu is het de tijd van het afscheid:

    zoals steeds onverhoopt, zoals steeds veel te vroeg.

     

    Ik heb u gesproken, geleerd ook, en alles u voorgedaan;

    geluisterd heb Ik naar u, een Weg ook gewezen voor u.

    Ik heb genezen, geholpen, bovenal geleefd en geliefd.

    Zo was Ik bij u, en mét u; en vooral: Ik was er voor u.

     

    Ik heb u verteld van mijn Vader,

    van goedheid, van zachte moed, van geduld en gerechtigheid,

    geen kwaad meer met kwaad te vergelden,

    geen oog meer om oog en geen tand meer om tand.

    Vooral sprak Ik u van de liefde,

    vooral zo heb Ik voor u geleefd.

     

    Alles wat Ik u gezegd heb,

    alles wat Ik heb gedaan,

    het is u in handen gegeven,

    het is nu aan u toevertrouwd.

     

    Mijn kruis is nu ook het uwe,

    mijn vreugde voor u weggelegd.

    Geloof in mijn woorden, mijn wegen,

    en doe zo aan aarde en mens.

     

    Leef een loflied voor uw, voor mijn Vader,

    wees heilig, mensen van dé Weg.

     

    Bron onbekend

     

    DAARTOE IS HIJ GEKOMEN

     

    De hele stad was voor hem uitgelopen.

    Hij heeft de zieken en de hopelozen

    getroost, gesterkt, genezen van hun noden.

     

    De mensen zijn weer naar hun legersteden.

    En hij is moe van spreken en genezen.

    Hij trekt de heuvels in, hij wil alleen zijn.

     

    Laat op de avond bidt hij tot zijn vader,

    want er zijn nog zoveel verloren schapen.

    Hij is hun herder en hij kan niet slapen.

     

    Hij staat alweer, rechtop onder de sterren.

    Hij moet de heuvels over, hij moet verder,

    verder, naar al de kudden zonder herder,

     

    naar nieuwe steden en hun synagogen,

    waar bange mensen op verlossing hopen,

    het woord van God, daartoe is hij gekomen.

     

    Michel van der Plas















    18-08-2018 om 14:26 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    09-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    DAT ÉNE, VERLOREN SCHAAP

    (Lucas 15, 4)

     

    Wie vandaag in onze liberale, op maximale winst gefocuste maatschappij een klant verliest, omdat die naar een andere leverancier is gestapt, schrapt de verlorene uit zijn bestand en gaat gewoon door met de talrijke andere klanten. Vandaag één afnemer kwijtgeraakt, morgen door een nieuwe vervangen.

    Zo schrijft het economisch denken voor. Is deze wetmatigheid niet de regel in de hele wereld van school en bedrijfsleven, technologie en digitalisering, sport en politiek? Wie niet meekan of het spoor bijster is, blijft achter, wórdt achtergelaten, want men moet vooruit! Verder, hoger, sneller.

    Hoe anders gaat het eraan toe in de parabel van de Goede Herder die 99 schapen achterlaat om op zoek te gaan naar dat ene verdwaalde dier dat – wie weet – met zijn vacht in een doornstruik is blijven hangen en verlangend uitkijkt naar zijn meester die verlossing kan brengen. Of zou het beest avontuurlijk van aard zijn en – de kudde negerend – een  ander pad gekozen hebben zonder te weten hoeveel gevaar, honger en dorst het op die weg verwachten kon? Werd het soms verstoten of was het voor sommigen te min? Wat ook de oorzaak was, de herder stoort er zich niet aan: hij gaat op zoek naar dat verloren schaap dat hem even lief is als zijn hele kudde. En vindt hij het, dan brengt hij het met blijdschap terug naar de stal en wordt er feestgevierd. Feest? Jazeker, want er zal vreugde zijn in de hemel en op aarde voor elk verloren schaap dat weer op het rechte pad wordt gezet en het zullen alle trouwe volgelingen zijn die mee mogen vieren.

    In een tijd als deze waarin de kudde meer verloren schapen dan trouwe volgers kent, is het zoeken en vinden van de verdwaalden, meer dan ooit tevoren, een reden om op zoek te gaan en ze terug te brengen naar de warme, veilige schaapsstal, waarna het feest zal zijn voor lichaam en ziel.

     

    Paul Béatse, in ‘Welke evangelieteksten beklijven?’, ‘Tussendoor’, Catechesehuis, november 2016

     

    09-08-2018 om 08:52 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    06-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    THUISKOMST

            

    Dit is mijn droom – het kleine huis aan de rivier;

    het rusteloze scheren van de zwaluw gaat er

    langs dak en raam; de roodborst nestelt bij de vlier.

    Een schip zeilt traag voorbij; de bel luidt over 't water.

                       

    En als ik nader waar de dijk zich buigt door 't land,

    richt kort zich op die in de lage tuin gebogen

    over de spade staat, – en met de vrije hand

    weert zij het helle licht beschuttend van de ogen.

     

    Hoe ken ik dit gebaar, hoe is het mij vertrouwd,

    dit sterke opzien van wie daag'lijks naar de lucht en

    het wiss'lend, open water turend, rustig oud

    werd in dit dijkland en zijn ruime wolkenvluchten.

                

    Er is een scherp herkennen van elkaar en

    dan komt zij langs het smalle klinkerpad gelopen,

    – maar keert nog terug en stoot de stroeve huisdeur open.

    Dit ogenblik – wat tellen zóveel bitt're jaren?

                   

    Ida Gerhardt

    06-08-2018 om 18:12 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    04-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.OVERWEGING BIJ DE ZONDAG

    18de ZONDAG DOOR HET JAAR - 5 AUGUSTUS 2018

    BROOD OM VAN TE LEVEN

     

    In die dagen, toen ze in de woestijn waren 

    begon heel de gemeenschap van de Israëlieten 

    te morren tegen Mozes en Aaron. 

    De Israëlieten zeiden tegen hen: 

    ‘Waren we maar door de hand van de HEER gestorven in Egypte, 

    waar we bij de vleespotten zaten en volop brood konden eten. 

    Gij hebt ons alleen maar naar de woestijn gebracht 

    om al deze mensen van honger te laten omkomen.’ 

    (Exodus 16,2-4)

     

    Jezus zei: ‘Waarachtig, ik verzeker u:

    u zoekt me niet omdat u tekenen hebt gezien,

    maar omdat u brood gegeten hebt en verzadigd bent.

    U moet geen moeite doen voor voedsel dat vergaat,

    maar voor voedsel dat niet vergaat en eeuwig leven geeft;

    (Johannes 6,26-27)

     

    Heer Jezus Christus,

    maak ons tot jouw tijdgenoten.

    Leer ons jou zien

    in je ware gedaante,

    in je echte omgeving,

    in de tijd dat je hier

    op aarde rondging.

     

    Laat ons jou niet zien

    in de gedaante

    die jou heeft vervormd

    door ijle,

    nietszeggende herinneringen,

    door gedachteloze geestdrift

    of door historisch gewauwel.

     

    Want die gedachte is niet

    die van je vernedering,

    waarin de gelovige jou zag;

    niet die van je verheffing

    die nog geen oog heeft gezien.

     

    Leer ons jou te zien zoals je bent,

    zoals je was

    en zoals je zult zijn

    wanneer je wederkeert

    in heerlijkheid.

     

    Leer ons je te zien

    als teken van tegenspraak.

    Als voorwerp van vertrouwen.

    Als minuscule mens

    die toch de redder

    van de mensheid is.

    Als verlosser

    die uit liefde op aarde kwam

    om te zoeken wie verloren was,

    om te lijden en te sterven

    en die toch altijd

    weer opnieuw herhalen moest:

    ‘Zalig zij

    die aan Mij geen aanstoot nemen’.

     

    Leer ons Jou te zien

    op die manier.

    En leer ons

    geen aanstoot te nemen aan u.

     

    Sören Kierkegaard

     













    04-08-2018 om 15:17 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    01-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    GEDULDIG HET GOEDE DOEN

     

    In de geneeskunde wijzen de woorden

    met de uitgang ‘itis’

    op een ontsteking.

    Zo heeft men het over

    sinusitis, otitis, bronchitis,…

                         

    Zou je de te grote haast

    om resultaten te bereiken,

    niet ‘immediatitis’ kunnen noemen?

                        

    We willen de bekwaamheid

    van een afgestudeerde bezitten

    en we hebben ons toelatingsexamen

    nog niet afgelegd.

    Na enkele jaren beroepspraktijk

    willen we al

    de hoogste resultaten bereiken.

    En wanneer die uitblijven,

    laten we ontmoedigd de armen hangen.

                       

    Tot voor twintig jaar

    gebruikten de mensen in de meeste

    Vlaamse huizen

    naast de klassieke grote emmers

    ook ‘zepeseultjes’,

    kleine emmers voor bruine zeep.

    Wie in het leven enkel

    een ‘zepeseultje’ geduld heeft,

    zal weinig realiseren.

                            

    Velen denken zelfs

    dat een goed opgemaakt plan

    en grote voornemens volstaan.

    Een Vlaamse spreuk

    maakt er ons op attent:

    ‘We hadden wat we wouen,

    als we deden wat we zouen…’

                         

    Het is naïef te denken

    dat we in een handomdraai

    onszelf en de wereld verbeteren.

    Grote en duurzame resultaten

    vragen tijd,

    want het gaat steeds om hetzelfde weefsel

    op hetzelfde weefgetouw.

                               

    Valeer Deschacht

    01-08-2018 om 17:40 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    30-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    THUISKOMST VAN DE KINDEREN

     

    Als grote bloemen komen zij uit ’t blauwe duister.

    Onder de frisheid van de avondlucht

    waarmee hun haren en hun wangen

    licht zijn omhangen, zijn zij zo warm. Gevangen

    door ’t sterke klemmen van hun zachte armen,

    zie ik de volle schaduwloze liefde,

    die op de bodem van hun diep-doorzichtige ogen leeft.

    Nog onvermengd met menselijk erbarmen,

    dat later komt – en redenen en grenzen heeft.

     

    M. Vasalis

    30-07-2018 om 16:26 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    25-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    ‘Als je in de woestijn van het leven

    ergens echte liefde vindt,

    ga dan met deze liefde mee.

    Dan kom je bij de bron van alle liefde,

    bij God, de grote oase van Licht en Liefde

    voor vandaag en alle dagen

    en voor de eeuwigheid.’

     

    Phil Bosmans

    25-07-2018 om 18:49 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    24-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    DUALITEIT


    Ik sta met mijn hart in de ene
    en mijn hoofd in de andere hand.
    Op de maat van de wind wieg ik heen en
    weer tussen droom en verstand.
    Hoezeer ik mij ook beijver,
    nooit blijf ik in evenwicht.
    Van links gezien ben ik een cijfer,
    van rechts beschouwd een gedicht.
    Mijn schedel steekt vol begrippen,
    mijn gemoed raakt ze niet aan;
    en wat mijn hart zegt tegen mijn lippen
    heeft mijn hoofd nog nooit verstaan.

     

    Andries Poppe

    24-07-2018 om 22:59 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    21-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 22 JULI 2018

    16de ZONDAG B – 22 JULI 2018

    HERDER ALS GOD

     

    Een klein kindje voelt zich veilig in de armen van mama of papa; een jongen of een meisje, die groter worden, praten graag met een goede vriend of vriendin; man en vrouw kunnen elkaar geborgenheid bieden. Ook onze kerk is geroepen om in warme hartelijkheid aan mensen dit thuisgevoel te geven, zeker in onze kille, berekende wereld.

    Vandaag gaan de lezingen over dit soort van dingen: zorg dragen voor de mensen, die je toevertrouwd zijn: ‘mens voor de mensen zijn, herder als God.’

    Op een ogenblik dat Jezus en de leerlingen eens willen rusten, blijven de mensen maar toestromen, en we lezen dit enig mooie zinnetje in het evangelie: 'Jezus had met die mensen te doen, want zij waren als schapen zonder herder.'

     

    Wat er nog van de schapen over is,

    zal ik bijeenbrengen uit alle landen

    waarheen ik ze verjaagd heb.

    Ik breng ze terug naar hun weide,

    ze zullen vruchtbaar zijn en in aantal toenemen.

    Ik zal herders over ze aanstellen

    die ze zo zullen hoeden dat ze geen angst meer kennen

    en er niet één meer zal worden gemist

    – spreekt de HEER. 

    (Jeremia 23,3-4)

     

    Toen Hij van boord ging, zag Hij een grote menigte,

    en Hij had zeer met hen te doen,

    omdat ze als schapen zonder herder waren,

    en Hij begon hen uitvoerig te onderrichten.

    (Marcus 6, 34)

     

    HIJ HAD TE DOEN MET DIE MENSEN

    Jezus had met die mensen te doen omdat ze er uitzagen als schapen zonder herder. Het klinkt een beetje wonder, want de Joden hadden geen tekort aan priesters, farizeeën en andere wetgeleerden, die heel precies de regeltjes dicteerden. Waarom noemt Jezus hen dan schapen zonder herder? Het antwoord vinden we in zijn vele twisten met de Joodse moraalridders, die alleen maar aandacht schonken aan uiterlijke wetten, zonder enige innerlijke bezieling. Zij preekten enkel verboden en dreigementen en boden geen bemoediging en begrip. Daarom waren zij onwaardige herders!

    Jezus spreekt heel anders, helemaal omgekeerd zelfs. Onze verlossing, ons nieuwe leven in vreugde, vrede, vrijheid kunnen we niet zelf verdienen, het is een gave, een Godsgeschenk. Daarom spreekt Jezus weinig over wetten, die God voorschrijft, maar des te meer over zijn barmhartigheid.

    Jezus verweet de moralisten van zijn tijd dat ze strenger waren voor anderen dan voor zichzelf. Het gebeurt ook nu: oordelen, veroordelen, uitsluiten. Zo vaak laten we – in naam van Jezus zelf – de liefde doodgaan. Maar die Jezus kunnen we niet vangen in dogma’s of wetten, laat staan in de burcht van ons eigen grote gelijk.

    Ook nu zou Jezus te doen hebben met mensen, die uitgesloten worden omdat de wet het haalt op de liefde. Hij zou te doen hebben met mensen, die gewond werden door de slagen van het leven en bij ons niet welkom zijn. Hij zou niet enkel omzien naar de trouwe schapen, maar naar dat ene schaap, dat verloren liep en dreigt verscheurd te worden door de wolven.

    Jezus zou niet bekvechten over wetten en dogma’s. Hij zou weer parabels vertellen over de liefde van de Vader. Zonder banbliksems, maar boordevol hoop. Zoals toen zou Hij bemoedigen: wees niet bang als je niet volmaakt bent, zondaars en tollenaars zullen eerder binnengaan in het Rijk van God dan zij, die vol zijn van hun eigen volmaaktheid. Hij heeft ons toch verteld van een farizeeër en een tollenaar, die naar de tempel gingen. Om ons te leren onze eigenwaan op te geven en te vertrouwen op de goedheid van de Vader. Want, als goede Herder, heeft Hij te doen met ons, mensen.

     

    Breng ons daar waar mensen leven,

    wachtend op een woord van hoop,

    doe ons delen, doe ons geven,

    in Jouw Geest zijn wij gedoopt.

     

    Laat Jouw Naam ons Leven worden,

    rode draad in ons bestaan,

    ankervast vandaag en morgen,

    kracht en moed om door te gaan.

    ---

    Wij moeten God

    niet in de wereld brengen.

    Hij is er al.

    Wij moeten enkel leren zien

    waar Hij gebeurt.

    En Hem laten gebeuren

    in ons.

     

    Carlos Desoete









    21-07-2018 om 10:35 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    18-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    NOOIT TIJD GEHAD

     

    Het dagelijks brood voor jaren gehamsterd

    en evenveel beleg in diepvrieskasten.

     

    Uren en dagen te gelde gemaakt,

    de toekomst zelf verzekerd.

     

    Maar al die tijd geen tijd gehad

    om aan bloemen te ruiken,

    nooit gezien hoe vogels leven.

     

    Al die tijd geen tijd gehad

    om een brief te schrijven naar een gevangene,

    nooit een paar stappen gezet voor de vrede.

     

    Al die tijd geen tijd gehad

    om het eigen leed uit te huilen,

    nooit een zachte schouder geweest voor een ander.

     

    Al die tijd geen tijd gehad

    om aan kinderen verhalen te vertellen,

    nooit profeten gelezen of psalmen gezongen.

     

    Al die tijd geen tijd gehad

    voor het koninkrijk

    en zijn gerechtigheid.


    Kees Pannekoek

    18-07-2018 om 18:22 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    16-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    EEN NIEUW LIED

     

    Een nieuw lied voor de Heer die de vogeltjes schiep

    en hun wijzen van iedere dag,

    die de treurwilg tot eindeloos treuren riep

    en de vrouw tot haar eeuwige lach.

    Een nieuw lied voor de Heer die de goudvissen goud

    en de roodborstjes rood heeft gemaakt,

    die de golven der zee, en de blaren van ’t woud

    met zijn vinger heeft aangeraakt

    die de kolibrie schiep, en de adelaar schiep

    het viooltje en de orchidee

    die de schelpen en zwaardvissen liet in het diep

    van dezelfde bedelvende zee

    die zijn adem laat gaan over ‘t slapende land

    tot het wenend van weelde ontwaakt,

    die de dauwdroppen droogt met zijn heilige hand

    en de zon tot zijn heilgezant maakt.



    Een nieuw lied voor de Heer die het meer en de lucht

    en de straten vol zonnelicht goot,

    die de leeuwerik leidt tot zijn duizelende vlucht

    en de vlinder tot vlinderdood.  

     

    Een nieuw lied voor de Heer die Racine en Bach

    zo eindeloos lief heeft gehad

    dat hun hymne, hun droomlied en zelfbeklag

    steeds de klank van de hemel bezat,

    die het water voor Händel zo ruisen deed

    dat de Watermuziek in hem klonk,

    die Homerus de nacht liet opdat hij beleed

    welke donkere schoonheid hij dronk,

    die de leden der liefste verrukkelijk boog

    tot de lijnen der maagdelijkheid,

    die zijn hand langs haar handen en schouders bewoog

    tot zij zoet waren durend bereid,

    die haar wangen en lippen zo liefelijk zacht

    heeft gemaakt en haar ogen zo blauw,

    die de laatste saffier uit zijn huis heeft bedacht

    voor de fonkelende staart van de pauw.


    Een nieuw lied voor de Heer die een durend nieuw lied

    in de mond van mijn moedertje lei,

    die zijn licht in haar zuivere blik achterliet

    en haar zei wat zij zeide tot mij.



    Een nieuw lied voor de Heer die van ieder nieuw lied

    het ontstaan en de maker is,

    die het voorzingt in water, in woud en in riet

    in de steeg en de vensternis.  



    Een nieuw lied voor de Heer, een nieuw lied voor de Heer 

    die akkoorden en woorden ingeeft

    aan het kind en de vrouw en de dichter, en méér

    dan aan weerklank en stem in hen leeft.

    En zijn naam zij gezegend, de eeuwigheid lang

    zij gezegend de naam van de Heer:

    van de opgang der zon, tot haar ondergang 

    zij gezegend de naam van de Heer:

    die de sneeuwvlokken zendt als de wollige wol

    en de rijm als verdwarrelende as –

    en hij spreekt, en de stuwmeren lopen weer vol

    en al smelt wat bevroren was.

    Daarom wateren looft, en gij landstreken looft

    en boomtoppen, looft onze Heer, 

    en gij vuurtongen looft, en gij dauwdroppen looft

    alle vogeltjes, looft dan de Heer.



    Een nieuw lied voor de Heer, met pauk en cymbaal 

    en met citer en luit en schalmei:

    een nieuw lied voor de Heer, in uw mond, in uw taal

    want wie geeft u die liederen dan Hij?

     

    Michel van der Plas

    16-07-2018 om 16:33 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    14-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 15 JULI 2018

    15de ZONDAG B – 15 JULI 2018

    DE KRACHT VAN ZIJN WOORD ONDERWEG

    Straks krijgen we twee verhalen over ‘roeping en zending’. Amos was een veehoeder, en plots hoort hij – in zijn dagelijkse bezigheden – de  stem van God, die hem weghaalt van achter zijn kudde. Voortaan wordt hij geroepen en gezonden om Gods eigen woord te spreken, en nog wel tot mensen, die daar niet voor openstaan, maar die 1001 andere bekommernissen hebben. Bovendien spreekt Amos woorden, die zij liever niet horen, want de profeet wijst hen terecht in hun manier van doen.

    Ook Jezus zendt op een bepaalde dag zijn leerlingen op pad om zijn goede boodschap van vreugde, van vrede en van vertrouwen aan de mensen te verkondigen.

    Verhalen van toen blijven – zoals steeds – verhalen van vandaag.

     

    Maar Amos antwoordde:

    ‘Ik ben helemaal geen profeet,

    en ook geen profetenleerling.

    Ik ben veeboer en vijgenteler.

    Maar de HEER heeft me

    van achter mijn schapen vandaan gehaald,

    en het is de HEER die tegen me heeft gezegd:

    ‘Ga naar mijn volk Israël en profeteer daar.’

    (Amos 7,14-15)

     

    In die tijd riep Jezus de twaalf bij zich.

    Hij zond hen twee aan twee voor zich uit,

    en gaf hun macht over de onreine geesten.

    Hij droeg hun op niets mee te nemen voor onderweg,

    geen brood, geen reistas en geen geld,

    alleen een stok.

    Sandalen mochten ze wel dragen.

    ‘Maar,’ zei hij, ‘trek geen extra kleren aan.’

    (Marcus 6,7-9)

     

    DE KRACHT VAN ZIJN WOORD ONDERWEG

     

    Dezer dagen zie  je ze weer op de wegen, al die auto’s bepakt en beladen: valiezen, tenten, fietsen, surfplanken. En binnenin zijn er de  kinderen die boekjes lezen of zich vervelen, die dorst hebben en vragen of het nog ver is. Mensen trekken er op uit, gepakt en gezakt.

    Ook Jezus zendt zijn leerlingen op weg, maar niet op vakantie: ze zullen voor Hem uitgaan om Zijn Woord te preken over het Rijk van God, dat op handen is. Merkwaardig is de minimale uitrusting waarmee ze op stap moeten gaan: alleen een stok, een paar sandalen en de kledij die ze dragen. Geen voedsel, geen dubbele kleding, geen reischeques, geen Visakaart.

    En toch gaan de leerlingen niet op weg met lege handen. Ze krijgen een uitrusting mee die al het andere overbodig maakt: hun kracht ligt in het Woord van God, dat zij spreken.

    Het wordt altijd herhaald, als mensen gezonden worden: ‘wees niet bang, je steunt immers niet op aardse zekerheden, maar je kracht ligt bij de Heer.’ Ga in vertrouwen want de Heer zelf gaat met je mee. Geloof in de kracht van zijn Woord. Zijn Woord alleen is je sterkte, de rots waarop je bouwt. En dat Woord zal die mensen aanspreken, die open en ontvankelijk zijn voor alles wat deugd heet en lof verdient, voor alles wat goed en edel is.

    Wees ook niet verbaasd, zegt Jezus, dat je soms niet welkom bent. Wie Gods Woord verkondigt mag tegenwind verwachten. Blijf niet daar, waar die openheid voor het woord van God ontbreekt. Ga daar weg en schud zelfs het stof van je voeten zodat je niets uit die streek meedraagt en zelf niet door die kwade geest bezoedeld wordt.

    Maar waar het Woord van God wel ingang vindt, verdwijnt elke slechte geest en worden duivels uitgedreven. Verbondenheid groeit en echte liefde haalt het. Er is geen berekening meer, geen eigenbelang dat alles overwoekert. Wat menselijkerwijze onmogelijk lijkt, wordt dan mogelijk: een nieuwe aarde die als een hemel is, door die nieuwe geest die mensen omkeert.

    Laten we hopen dat er altijd mensen zullen zijn die alleen met een stok en een paar sandalen woorden blijven spreken vol hoop en verwachting. Woorden van Jezus, opdat wij leven zouden hebben, leven in overvloed.

     

     

    IK BEN HET LEVEN
     

    Zoals leven altijd klein en weerloos begint

    en alle kiemkracht een verborgen wonder is.

    Zo is Jezus, klein en weerloos,

    met een boodschap als kiemkracht

    verborgen in menselijke gestalte.

     

    ‘Ik ben het leven’

    en met Hem explodeerde zijn woord

    in tijd en ruimte

    zonder grenzen.

     

    Zijn leven is een proces dat krachtiger is

    dan de druk van macht

    en de dreiging met wapens.

     

    Zijn leven is sterker dan alles

    wat mensen doodmaakt:

    monddood of morsdood.

     

    Zijn leven is leven

    dat ook na het leven

    meer dan leven is.

     

    Manu Verhulst

















    14-07-2018 om 08:21 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 11/12-17/12 2023
  • 04/12-10/12 2023
  • 27/11-03/12 2023
  • 20/11-26/11 2023
  • 13/11-19/11 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 21/08-27/08 2023
  • 31/07-06/08 2023
  • 10/07-16/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 29/05-04/06 2023
  • 22/05-28/05 2023
  • 15/05-21/05 2023
  • 08/05-14/05 2023
  • 01/05-07/05 2023
  • 24/04-30/04 2023
  • 17/04-23/04 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 03/04-09/04 2023
  • 27/03-02/04 2023
  • 20/03-26/03 2023
  • 13/03-19/03 2023
  • 06/03-12/03 2023
  • 20/02-26/02 2023
  • 13/02-19/02 2023
  • 06/02-12/02 2023
  • 30/01-05/02 2023
  • 23/01-29/01 2023
  • 09/01-15/01 2023
  • 26/12-01/01 2023
  • 19/12-25/12 2022
  • 12/12-18/12 2022
  • 05/12-11/12 2022
  • 28/11-04/12 2022
  • 17/10-23/10 2022
  • 29/08-04/09 2022
  • 06/06-12/06 2022
  • 30/05-05/06 2022
  • 23/05-29/05 2022
  • 14/02-20/02 2022
  • 27/12-02/01 2022
  • 20/12-26/12 2021
  • 13/12-19/12 2021
  • 06/12-12/12 2021
  • 29/11-05/12 2021
  • 22/11-28/11 2021
  • 01/11-07/11 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 04/10-10/10 2021
  • 27/09-03/10 2021
  • 17/05-23/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 26/04-02/05 2021
  • 01/03-07/03 2021
  • 22/02-28/02 2021
  • 08/02-14/02 2021
  • 01/02-07/02 2021
  • 25/01-31/01 2021
  • 18/01-24/01 2021
  • 11/01-17/01 2021
  • 04/01-10/01 2021
  • 28/12-03/01 2027
  • 10/08-16/08 2020
  • 03/08-09/08 2020
  • 27/07-02/08 2020
  • 13/07-19/07 2020
  • 06/07-12/07 2020
  • 22/06-28/06 2020
  • 15/06-21/06 2020
  • 08/06-14/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 18/05-24/05 2020
  • 11/05-17/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 13/04-19/04 2020
  • 06/04-12/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 17/02-23/02 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 03/02-09/02 2020
  • 27/01-02/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 06/01-12/01 2020
  • 30/12-05/01 2020
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 09/12-15/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 05/08-11/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 27/05-02/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 29/04-05/05 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 08/04-14/04 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 10/09-16/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 25/12-31/12 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2021
  • 21/12-27/12 2015
  • 14/12-20/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 30/11-06/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 04/11-10/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 16/09-22/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 26/08-01/09 2013
  • 19/08-25/08 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 26/12-01/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 28/11-04/12 -0001

    Blog als favoriet !

    Categorieën
  • Dagboek/bedenkingen (1617)


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!