Inhoud blog
  • Bezinning bij de derde zondag van de Advent
  • WOENSDAG IN DE TWEEDE WEEK VAN DE ADVENT
  • TWEEDE ZONDAG VAN DE ADVENT
  • EEN GEDACHTE BIJ DE ADVENT
  • BIJ DE EERSTE ZONDAG VAN DE ADVENT
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Doorheen de dagen
    Ervaringen besproken
    27-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.OVERWEGING BIJ PALMZONDAG

    Overweging bij Palmzondag

    We lezen uit het evangelie volgens Johannes, hoofdstuk 12, de verzen 12 tot 16:

    De volgende dag

    was er al een grote menigte in Jeruzalem voor het feest.

    Toen ze hoorden dat Jezus ook zou komen,

    haalden ze palmtakken

    en liepen ze de stad uit, hem tegemoet,

    terwijl ze riepen:

    ‘Hosanna!

    Gezegend hij die komt in de naam van de Heer,

    de koning van Israël.’

    Jezus zag een ezel staan en ging erop zitten,

    zoals geschreven staat:

    ‘Vrees niet, Sion, je koning is in aantocht,

    en hij zit op een ezelsveulen.’

    Zijn leerlingen begrepen dit aanvankelijk niet,

    maar later, toen Jezus tot majesteit verheven was,

    herinnerden ze zich

    dat dit over hem geschreven stond,

    en dat het zo ook gebeurd was.

    ---

    Dank aan een ezel


    Gij met uw zachtzinnige oren

    en uw geduldig gezicht:

    Ik ben u zeer verplicht.


    Dat gij het hebt aan willen horen

    hoe toenmaals het is geschied;

    en hoe mij de ander verried.


    En dat ge zelfs niet hebt bewogen

    mij slechts hebt getroost met uw ogen.

    Dat kunnen de mènsen niet.

    (Ida Gerhardt)

    ---

    Jij, kleine palmtakje,

    Je kost helemaal niets,

    En toch beteken jij zoveel.

    Jij spreekt van Jezus op weg naar zijn lijden.

    Jij vertelt van Noach en de duif

    boven het eindeloze water

    met een takje in haar bek,

    teken dat de redding nabij was.

    Met jou in de hand zien we

    de vreugde van Witte Donderdag,

    de droefheid van Goede Vrijdag,

    en de rouw van Stille Zaterdag.

    Als ik jou vasthoud

    draag ik Hoop in mijn handen.

    Jij kijkt naar Pasen, ons nu al gegeven.

    Gezegend ben je.









    27-03-2010 om 14:43 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    25-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MARIA BOODSCHAP

    FEEST VAN DE AANKONDIGING VAN DE HEER

    Vandaag lezen wij uit het evangelie volgens Lucas, eerste hoofdstuk, verzen 26 tot 38

    In de zesde maand zond God de engel Gabriël naar de stad Nazaret in Galilea, naar een meisje dat was uitgehuwelijkt aan een man die Jozef heette, een afstammeling van David. Het meisje heette Maria.

    Gabriël ging haar huis binnen en zei: ‘Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je.’

    Ze schrok hevig bij het horen van zijn woorden en vroeg zich af wat die begroeting te betekenen had.

    Maar de engel zei tegen haar: ‘Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken. Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet Hem Jezus noemen. Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven. Tot in eeuwigheid zal Hij koning zijn over het volk van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’

    Maria vroeg aan de engel: ‘Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad.’

    De engel antwoordde: ‘De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken. Daarom zal het kind dat geboren wordt, heilig worden genoemd en Zoon van God. Luister, ook je familielid Elisabet is zwanger van een zoon, ondanks haar hoge leeftijd. Ze is nu, ook al hield men haar voor onvruchtbaar, in de zesde maand van haar zwangerschap, want voor God is niets onmogelijk.’

    Maria zei: ‘De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat U hebt gezegd.’ 
    Daarna liet de engel haar weer alleen.

    ---

    Vandaag houdt de wereld adem in: ‘Maria boodschap’ noemen wij dit feest. Er zijn grotere feesten. Maar wat we vandaag vieren is toch heel bijzonder. De hemel raakt de aarde, Gods tedere ontferming raakt onze vrijheid en we kunnen ja of neen zeggen. Hij vraagt alles aan een meisje uit Nazareth. Aan haar, die zo klein is, vraagt God om moeder van zijn Zoon te worden. De hele schepping rilt en huivert. God is zo groot dat Hij de vrijheid van een klein meisje eerbiedigt om Zijn plan uit te voeren. Hij vraagt haar instemming en zij kan in volle vrijheid ‘ja’ zeggen. En zij doet dat ook! Niet uit eigen kracht, want al van bij haar geboorte woont de Geest in haar hart. Zij staat zo open, zij is zo ontvankelijk dat zij van ganser harte ‘ja’ zegt zodra God haar aanspreekt. Maar die Geest dwingt niet. Zacht en teder bewoont Hij haar, zodat zij, helemaal vrij, en toch met heel haar wezen ‘ja’ zegt op dit onbegrijpelijk gebeuren: ‘Gij zult een kind ontvangen, een zoon ter wereld brengen en Hem Jezus noemen’. Dit ‘Fiat’ is het grootste wat mensen ooit konden doen. Want hier is onze vrijheid, zo kwetsbaar en zo gekwetst, overgegaan in de vreugdevolle overgave van de totale ge-HOOR-zaamheid.

    Er komt in het leven van elke mens zo’n dag of uur waar aarde en hemel de adem inhouden. Het is het uur van de engel in ons leven, die van Godswege, een oprecht ja-woord vraagt. En dan staat alles even stil. God is zo groot en ook zo teder dat Hij ook ons hart niet wil overweldigen. Hij vraagt het: ‘asjeblief, ben je bereid?’ En dan zullen wij wellicht schrikken of bang zijn, want wat God vraagt is bijna altijd zo groot. Maar ook aan ons zal Hij zeggen: ‘de Heilige Geest zal over U komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen’. En wat dan uit u groeit is heilig en komt van God. Wat Hij ook vraagt, wees niet bang. Zeg gewoon: ‘Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar uw Woord’.

    Dan gaat de engel heen en komt de Geest over ons en Jezus kan opnieuw dieper in de wereld treden.

    Wees gegroet, Maria, moeder van de Heer,

    leer mij luisteren als God tot mij spreekt

    en ook voor mij, een goede boodschap heeft.


    Wees gegroet Maria, moeder van de Heer,

    help mij doen dat wondere dat God mij vraagt,

    en vertrouwen dat zijn Liefde alles ten goede keert.


    Wees gegroet Maria, laat mij niet alleen

    als pijn en kwaad mijn hart en leven breken,

    en vertel mij dan van Jezus,

    uw Zoon en onze Broeder. Amen.

    ---

    NAZARETH, MARIA, MOEDER VAN DE HEER

    (Gabriël)

    De dag was zo stil te Nazareth

    als een avond der meimaand hier,

    wanneer het in Vlaanderen geurt alom

    van lindebloesem en vlier.

    Maria bleef in de zon alleen,

    Maria zat in een hoek

    van haar kleine kamer, wit en ontdaan

    en verwonderd na mijn bezoek.

    Ik vloog naar de nok van de hemel weer

    en door niemand nagestaard;

    ik knielde in het midden des hemels en zei:

    Vader, zij heeft aanvaard.

    En heel de ruimte werd wit en stil

    van roerloosheid en van licht,

    want beneden begon Maria aan

    de strofen van haar gedicht.

    Anton van Wilderode





    25-03-2010 om 00:00 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MARIA BOODSCHAP

    FEEST VAN DE AANKONDIGING VAN DE HEER

    Vandaag lezen wij uit het evangelie volgens Lucas, eerste hoofdstuk, verzen 26 tot 38

    In de zesde maand zond God de engel Gabriël naar de stad Nazaret in Galilea, naar een meisje dat was uitgehuwelijkt aan een man die Jozef heette, een afstammeling van David. Het meisje heette Maria.

    Gabriël ging haar huis binnen en zei: ‘Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je.’

    Ze schrok hevig bij het horen van zijn woorden en vroeg zich af wat die begroeting te betekenen had.

    Maar de engel zei tegen haar: ‘Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken. Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet Hem Jezus noemen. Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven. Tot in eeuwigheid zal Hij koning zijn over het volk van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’

    Maria vroeg aan de engel: ‘Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad.’

    De engel antwoordde: ‘De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken. Daarom zal het kind dat geboren wordt, heilig worden genoemd en Zoon van God. Luister, ook je familielid Elisabet is zwanger van een zoon, ondanks haar hoge leeftijd. Ze is nu, ook al hield men haar voor onvruchtbaar, in de zesde maand van haar zwangerschap, want voor God is niets onmogelijk.’

    Maria zei: ‘De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat U hebt gezegd.’ 
    Daarna liet de engel haar weer alleen.

    ---

    Vandaag houdt de wereld adem in: ‘Maria boodschap’ noemen wij dit feest. Er zijn grotere feesten. Maar wat we vandaag vieren is toch heel bijzonder. De hemel raakt de aarde, Gods tedere ontferming raakt onze vrijheid en we kunnen ja of neen zeggen. Hij vraagt alles aan een meisje uit Nazareth. Aan haar, die zo klein is, vraagt God om moeder van zijn Zoon te worden. De hele schepping rilt en huivert. God is zo groot dat Hij de vrijheid van een klein meisje eerbiedigt om Zijn plan uit te voeren. Hij vraagt haar instemming en zij kan in volle vrijheid ‘ja’ zeggen. En zij doet dat ook! Niet uit eigen kracht, want al van bij haar geboorte woont de Geest in haar hart. Zij staat zo open, zij is zo ontvankelijk dat zij van ganser harte ‘ja’ zegt zodra God haar aanspreekt. Maar die Geest dwingt niet. Zacht en teder bewoont Hij haar, zodat zij, helemaal vrij, en toch met heel haar wezen ‘ja’ zegt op dit onbegrijpelijk gebeuren: ‘Gij zult een kind ontvangen, een zoon ter wereld brengen en Hem Jezus noemen’. Dit ‘Fiat’ is het grootste wat mensen ooit konden doen. Want hier is onze vrijheid, zo kwetsbaar en zo gekwetst, overgegaan in de vreugdevolle overgave van de totale ge-HOOR-zaamheid.

    Er komt in het leven van elke mens zo’n dag of uur waar aarde en hemel de adem inhouden. Het is het uur van de engel in ons leven, die van Godswege, een oprecht ja-woord vraagt. En dan staat alles even stil. God is zo groot en ook zo teder dat Hij ook ons hart niet wil overweldigen. Hij vraagt het: ‘asjeblief, ben je bereid?’ En dan zullen wij wellicht schrikken of bang zijn, want wat God vraagt is bijna altijd zo groot. Maar ook aan ons zal Hij zeggen: ‘de Heilige Geest zal over U komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen’. En wat dan uit u groeit is heilig en komt van God. Wat Hij ook vraagt, wees niet bang. Zeg gewoon: ‘Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar uw Woord’.

    Dan gaat de engel heen en komt de Geest over ons en Jezus kan opnieuw dieper in de wereld treden.

    Wees gegroet, Maria, moeder van de Heer,

    leer mij luisteren als God tot mij spreekt

    en ook voor mij, een goede boodschap heeft.


    Wees gegroet Maria, moeder van de Heer,

    help mij doen dat wondere dat God mij vraagt,

    en vertrouwen dat zijn Liefde alles ten goede keert.


    Wees gegroet Maria, laat mij niet alleen

    als pijn en kwaad mijn hart en leven breken,

    en vertel mij dan van Jezus,

    uw Zoon en onze Broeder. Amen.

    ---

    NAZARETH, MARIA, MOEDER VAN DE HEER

    (Gabriël)

    De dag was zo stil te Nazareth

    als een avond der meimaand hier,

    wanneer het in Vlaanderen geurt alom

    van lindebloesem en vlier.

    Maria bleef in de zon alleen,

    Maria zat in een hoek

    van haar kleine kamer, wit en ontdaan

    en verwonderd na mijn bezoek.

    Ik vloog naar de nok van de hemel weer

    en door niemand nagestaard;

    ik knielde in het midden des hemels en zei:

    Vader, zij heeft aanvaard.

    En heel de ruimte werd wit en stil

    van roerloosheid en van licht,

    want beneden begon Maria aan

    de strofen van haar gedicht.

    Anton van Wilderode





    25-03-2010 om 00:00 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (1)
    21-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overweging van de dag

    Overweging van de dag

    We lezen vandaag in het evangelie van Johannes, achtste hoofdstuk, verzen1-11:

    Jezus ging naar de Olijfberg,

    maar vroeg in de morgen was hij alweer in de tempel.

    Het hele volk kwam naar hem toe.

    Hij ging zitten en gaf hun onderricht.

    Toen brachten de schriftgeleerden en de Farizeeën

    een vrouw bij hem die op overspel betrapt was.

    Ze zetten haar in het midden en zeiden tegen Jezus:

    ‘Meester, deze vrouw is op heterdaad betrapt

    toen ze overspel pleegde.

    Mozes draagt ons in de wet op zulke vrouwen te stenigen.

    Wat vindt u daarvan?’

    Dit zeiden ze om hem op de proef te stellen,

    om te zien of ze hem konden aanklagen.

    Jezus bukte zich en schreef met zijn vinger op de grond.

    Toen ze bleven aandringen, richtte hij zich op en zei:

    ‘Wie van jullie zonder zonde is,

    laat die als eerste een steen naar haar werpen.’

    Hij bukte zich weer en schreef op de grond.

    Toen ze dat hoorden gingen ze weg, 

    een voor een, de oudsten het eerst,

    en ze lieten hem alleen, met de vrouw die in het midden stond.

    Jezus richtte zich op en vroeg haar:

    ‘Waar zijn ze? Heeft niemand u veroordeeld?’

    ‘Niemand, heer,’ zei ze.

    ‘Ik veroordeel u ook niet,’ zei Jezus.

    ‘Ga naar huis, en zondig vanaf nu niet meer.’

    ---

    Verrassend! Dat is het enige dat we kunnen zeggen. Johannes vertelt zo plastisch, dat we alles zien gebeuren. Ze staan er allemaal. De vrouw, rood van schaamte, gebogen hoofd, de schrik in de ogen. Tevoren een geachte dame, en nu vernederd. De minuten aftellend vóór de voorstelling begint. Wat speelt er door haar hoofd? De jaren dat zij glorieerde, de straf, die wacht, de dromen, die zij als meisje had gekoesterd, en wat er van die dromen is geworden? Zo staat zij daar, doodsbang.

    Ze staan er ook, de ongekreukte heren, de wet van Mozes in de hand. De één een grijnzende tronie, de ander een uitgestreken gezicht. Misschien was er wel één die ook bij haar geweest was. Maar allen vol minachting, de steen al in de hand. Want voor de letter van de wet steunden zij op Mozes. Heilig was die wet toch, en even heilig was die letter. Het spektakel kon beginnen, maar Jezus loopt daar rond. Een unieke kans, misschien kunnen ze Hem ook strikken, Hij daar, die zo graag met zondaars omging.

    En Jezus, Hij staat er ook. Rustig in dat gejaagd gejoel. Misschien wel een glimlach op de lippen. Hij wist toch wat er ging gebeuren. Zo ziet Hij ze komen, de triomf al in hun ogen. Eén waagt het: ‘Wat dunkt U? Moet zij gestenigd worden?’ Despanning is te snijden, wat gaat Hij zeggen? Maar Hij zegt niets. Hij bukt zich alleen maar, om in het zand te schrijven. Wat zou Hij getekend hebben? Een zaaier met breed armgebaar? Of vogels in de lucht en lelies in het veld? Of die kinderen, die Hij geaaid had? Misschien schreef Hij gewoon ‘Uw Rijk kome, Uw wil geschiede …’, zoals kinderen wel eens meer hun diepste dromen tekenen. Dan kijkt Hij even op. Heeft Hij hen aangekeken, heeft Hij hun ziel gelezen en tot hun hart gesproken? We zullen het nooit weten. Er staat alleen: ‘Wie zonder zonde is, die mag het eerste gooien!’ Een antwoord komt er niet, en geen verweer. En Hij bukt zich weer en tekent verder, minutenlang.

    Dan kijkt Hij op en alleman is weg. Alleen die vrouw nog, en Hij zelf. Hebben zij elkaar aangekeken? Het is ons niet gezegd. Alleen: ‘Vrouw, ook ik veroordeel je niet. Ga maar naar huis, en zondig niet meer.’

    Wat is er dan gebeurd? De vrouw zal wel naar huis gegaan zijn. En Hij stond daar alleen, zoals Hij wel eens meer alleen stond. En misschien heeft Hij wel gedacht: ‘Zo zal er in de hemel meer vreugde zijn om één zondaar die zich bekeert, dan om negenennegentig onkreukbaren, die willen stenigen.’

    ---

    Ik zou zo graag...

    ... zo mild zijn als Hij:
    met de vinger in het zand schrijven
    in plaats van mensen
    met de vinger te wijzen

    ... zo stil zijn als Hij:
    kunnen leven vanuit een bestendige
    inwendige rust,
    een biddende vrede.

    ... zo verontwaardigd zijn als Hij:
    me daadwerkelijk ergeren aan onrecht
    en me geriskeerd inzetten
    voor mijn diepste overtuiging.

    ... zo gegeven zijn als Hij:
    zonder voorwaarde, zonder voorbehoud,
    zo gratis als genade,
    goddelijke ontmoeting

    ... zo genezend en tactvol zijn als Hij:
    helend heilzaam voor duizenden mensen

    Ik zou zo graag
    wat minder christen
    en wat meer 'Christus' zijn.

    Bron: ‘Zondagsvieringen Dominicanen’





    21-03-2010 om 06:59 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    20-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZES JAAR GELEDEN

    ZES JAAR GELEDEN

    Beste Tante,

    ondanks de 84 jaren, die je hier op deze aarde geleefd hebt, zullen slechts weinigen je kennen zoals je diep binnenin was.

    Voor iedereen was je de flinke, sterke vrouw, die gezag uitstraalde, en toch warmte, die een ijzeren wilskracht had maar evenzeer een groot hart voor al wie klein en zwak was.

    Zelf kwam je nooit naar buiten als een zwakke vrouw; dat was een geheim dat je voor jezelf hield, en nooit uitsprak. Je wilde er zijn voor de anderen, die je nodig hadden. Dat was zo toen je jong was, dat was zo in je bloei van je volwassenheid, dat was zo in de rijpe tijd van je ouderdom.

    Zo was je opgevoed: met mooie, grote idealen, waarin je geloofde en waaraan je levenslang trouw wilde blijven. Naar buiten uit mocht of kon of wilde je niet zwak, weifelend of twijfelend overkomen. Alleen in heel intieme gesprekken liet je ook die minder zelfzekere binnenkant doorschemeren.

    Vele momenten van alleen zijn, vele lange nachten heb je met jezelf daarover gesproken, heb je met onze Vader in de hemel daarover gedacht, heb je daarrond gebeden. Maar in de omgeving van anderen, de kinderen in je gezinstehuis, de mensen van de Bond van Gepensioneerden, en de mensen van Ziekenzorg wilde je steun en toeverlaat zijn. Een boom waartegen wie dan ook kon leunen als hij of zij het moeilijk had.

    Je was de vrouw die er niet voor zichzelf maar voor anderen wilde zijn, vooral wie het hoe dan ook moeilijk had of in nood zat. Een hart dat openstond als anderen alleen niet verder konden. We danken je, omdat je was wie je was, omdat je er voor ons was, wie we ook waren.

    Wij, mensen van elke leeftijd, van je kleine ‘kleinkind’ tot je oude Leentje danken je omdat jij jij was … en elk van ons zal wel zijn of haar eigen beeld van jou bewaren …


    Je bent niet dood...


    Je bent niet dood. De Heer heeft je geroepen

    bij Hem te wonen in zijn glanzende huis.

    Je hoeft geen rust en vrede meer te zoeken.

    Je hebt ze nu – want je bent veilig thuis.


    Je bent niet dood – je mag voor eeuwig leven.

    Je bent verlost van onvolkomenheid,

    van pijn en van verdriet. God zal je geven

    een onbegrensd geluk in onbegrensde tijd.


    Je bent niet dood. Maar ach, ik zal je missen,

    zoals een mens de meest geliefde mist.

    De jaren van geluk zijn niet meer uit te wissen.

    en ik geloof: God heeft zich niet vergist.


    Nel Benschop









    20-03-2010 om 15:33 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    19-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Feest van de Heilige Jozef

    Feest van de Heilige Jozef

    ‘Zij begrepen echter niet

    wat Hij daarmee bedoelde.’

    (Lucas 2,50)


    Spiegel der geduldigheid,

    leer ons zwijgende te dragen

    al wat God ons heeft bereid.

    Leer ons weten zonder vragen.

    Leer ons lijden zonder klagen.

    Leer ons leven Hem gewijd.

    (Bron onbekend)






    19-03-2010 om 17:26 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    17-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gedicht van de week
    GEDICHT VAN DE WEEK


    Een kind


    De hemel naar alle zijden

    op een helder voorjaar vol wind:

    eens danste door deze weiden

    een eenzaam gelukkig kind.


    Wat is van dat kind geworden?

    De sloten zijn dichtgegroeid,

    het groen werd dof en verdorde,

    de meiroos heeft uitgebloeid.


    Het spelend kind werd een knaap en

    een man, aan de anderen gelijk.

    Soms ligt zijn gezichtje te slapen

    nog in het water, als ik làng kijk.


    Anton van Wilderode







    17-03-2010 om 18:05 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    16-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Poëzie, gestold, verstild leven

    Poëzie, gestold, bewaard leven

    Maart

    Ik houd van de tussenseizoenen,

    van oktober, november, maart,

    van oude en heel prille groenen

    waarbij een rilling door je vaart.


    Wanneer ondanks het zonneschijnen

    de dag nooit geheel openklaart:

    dan zie ik de lijnen verdwijnen

    die hard hemel scheiden en aard.


    O de wind dier tussenseizoenen

    en de regen in ’t oog der maand

    en de droom van duistere zoenen


    gewisseld, zo bitter, als ’t waait,

    door hen die hun lijdensweg gaan

    terwijl innig de weerhaan kraait


    van de min, o maagd der schorpioenen.


    Johan Daisne







    16-03-2010 om 11:47 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    13-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overweging van de dag

    Overweging van de dag

    Vandaag lezen we uit het evangelie volgens Lucas, 

    18de hoofdstuk, verzen 9 tot 14


    Met het oog op sommigen

    die zichzelf rechtvaardig vinden en anderen minachten,

    vertelde Jezus de volgende gelijkenis.


    ‘Twee mensen gingen naar de tempel om te bidden,

    de een was een Farizeeër en de ander een tollenaar.


    De Farizeeër stond daar rechtop en bad bij zichzelf:

    ‘God, ik dank U dat ik niet ben als de andere mensen,

    die roofzuchtig of onrechtvaardig of overspelig zijn,

    en dat ik ook niet ben als die tollenaar.

    Ik vast tweemaal per week

    en draag een tiende van al mijn inkomsten af.’


    De tollenaar echter bleef op een afstand staan

    en durfde niet eens zijn blik naar de hemel te richten.

    In plaats daarvan sloeg hij zich op de borst en zei:

    ‘God, wees mij zondaar genadig.’


    Ik zeg jullie,

    hij ging naar huis als iemand

    die rechtvaardig is in de ogen van God,

    maar die ander niet.


    Want wie zichzelf verhoogt zal vernederd worden,

    maar wie zichzelf vernedert zal verhoogd worden.’

    ---

    Onze manier van bidden zegt veel over onze persoon: twee mensen gaan naar de tempel, maar alleen de tollenaar is nederig genoeg om God te ontmoeten, de andere is hooghartig. Hun gebed toont hoezeer zij verschillen.

    Onze sympathie is voor de tollenaar: ‘Zo zijn ook wij’, denken we, ‘zo nederig, zo bescheiden’, en we zien onze hoogmoed niet: ‘Ik ben toch niet zoals die anderen!’. Toch zijn we dikwijls de Farizeeër en, soms, op onze beste dagen, wel eens de tollenaar.

    De Farizeeër wil vooral beter zijn dan de anderen. Zelfs in zijn gebed ziet hij alleen zichzelf, en streelt hij zijn eigenliefde, vol minachting voor alle anderen, die zwakkelingen, die zoveel slechter zijn. Het is een dubieus gebed!

    De tollenaar bidt heel anders: ‘God, wees mij, zondaar, genadig!’ Wie oprecht bidt, vergelijkt zich niet met anderen, maar wil bij God zijn, en dan word je vanzelf bescheiden. Tegelijk word je dankbaar omdat God zo genadig is, en je wordt mild voor de anderen, kleine mensen, zoals je zelf klein bent. Voor God, die het volle Leven, de volle Vreugde belooft en geeft, sta je vol dank. Dat besef van de gave van het leven maakt bescheiden over eigen kunnen en stemt je ook mild tegenover andermans zwakheden.

    Wie oprecht bidt erkent zijn eigen onmacht, niet om zich te wentelen in een ziekelijk schuldcomplex, maar in de hoop dat zijn vriendschap met God de kracht geeft om zijn leven te vernieuwen. Hoogmoed maakt eenzaam. Bescheidenheid schept eenheid, met God en met de mensen. Dat neemt onze eigenwaarde niet weg, maar we worden echtere mensen!

    Je kan ook niet oprecht bidden als je niet echt menselijk leeft, als je hard en minachtend staat tegenover anderen in plaats van liefdevol en genegen voor hen te zorgen. En evenzeer, om echt menselijk te leven is het goed om regelmatig te bidden, om regelmatig voor God te gaan staan, dankbaar voor het Leven, dat je dag aan dag uit zijn hand ontvangt.

    ‘Mijn God, ik dank U voor mensen, die goed zijn’.

    Jezus, Broeder,

    Gij zijt bekommerd om alle mensen:

    sukkelaars, kleinen en zondaars vergeet Gij niet.

    Daarom willen wij U vragen:

    geef ons de moed om toe te geven

    dat ook wij kleine, arme zondaars zijn.

    de tollenaars van uw evangelie.

    Bevrijd ons van de eigenwaan,

    die in ons hart kan wonen,

    zodat wij gerechtig worden in uw ogen,

    meer dan in het oog der mensen.

    Amen.

    ---

    Een lied om genade


    Diep in mijn donkere hoek

    waar ik een lichtstraal in zoek

    voor mijn gebroken bestaan

    roep ik uw zekerheid aan:

    God, wees mij zondaar genadig.


    God die mij bij U verwacht,

    hoor naar uw kind in zijn nacht.

    Dit is mijn ene gebed:

    dat U uw schuldenaar redt.

    God, wees mij zondaar genadig.


    Brandoffers breng ik U niet,

    enkel mijn diepe verdriet,

    enkel de tranen van spijt

    over mijn zonden geschreid.

    God, wees mij zondaar genadig.


    Schep een nieuw hart in mij, Heer.

    Daal met uw geest in mij neer

    tot in het uur van mijn dood,

    God, die uw mens nooit verstoot.

    God, wees mij zondaar genadig.


    Michel van der Plas









    13-03-2010 om 08:42 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    12-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overweging van de dag

    Overweging van de dag

    Vandaag lezen we in het evangelie van Marcus, 

    uit het 12de hoofdstuk, verzen 28 tot 33:

    Een Schriftgeleerde legde Jezus de volgende vraag voor:

    'Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod?'

    Jezus antwoordde: ‘Het voornaamste is:

    “Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer;

    heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel

    en met heel uw verstand en met heel uw kracht.”

    Het op een na belangrijkste is dit:

    “Heb uw naaste lief als uzelf.”

    Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.'

    De Schriftgeleerde zei tegen Hem:

    'Inderdaad, meester, wat U zegt is waar:

    Hij alleen is God en er is geen andere God dan Hij,

    en Hem liefhebben met heel ons hart

    en met heel ons inzicht en met heel onze kracht,

    en onze naaste liefhebben als onszelf

    betekent veel meer dan alle brandoffers en andere offers.'

    ---

    Alweer bekende woorden. Zo vaak gehoord, zo dikwijls al gezegd. Jezus vraagt een grondhouding, een diepe keuze van ons hart, die ons dagelijkse leven richting geeft. Zo geeft Hij ons het fundament van elke wet. Door te wijzen op het ENE gebod van de Liefde verschilt Hij wezenlijk van de oude Joodse wet met zijn talloze geboden en verboden, en ook van de hedendaagse praktijk in wet en recht. Juristen kunnen vitten over punten, komma’s en procedures. Soms gaat het om haarklieverijen die de grond van de zaak wegmoffelen. Recht en wet dienen niet altijd de gerechtigheid, laat staan goedheid en liefde, maar soms alleen eigen voordeel en gelijk.

    Hoe anders is Jezus in zijn rechtlijnigheid. Eén grondhouding van het hart, één gebod, één wet: de liefde. Een liefde, die tegelijk op God gericht is en op de evenmens, belangeloos en zelfvergeten. Dat is niet wereldvreemd of bovenmenselijk: God vraagt van ons geen onmogelijke dingen. Godsdienst is geen soort van topsport om de eerste, de grootste of de snelste te zijn in de liefde. Hij is zeer menselijk in zijn vraag: dat wij, naar eigen best vermogen, proberen liefdevol te leven.

    Zo laat Hij een grote vrijheid aan ons eigen eerlijk oordeel, aan ons eigen geweten. Hij vraagt van ons dat wij, in elke concrete situatie, zelf op een eerlijke manier uitmaken wat goed en liefdevol is. De richtlijn is allesomvattend; zij geldt altijd en overal. Maar de toepassing kan erg verschillen, omdat onze levens zo verschillend kunnen zijn, van mens tot mens, van dag tot dag. Aan ons om in te zien wat hier en nu goed en liefdevol is. Dit is geen alibi voor egoïsme; integendeel het vraagt van ons dat wij in ons gewone leven vindingrijk zouden zijn, begaan met de vraag: wat zou Jezus doen, hier en nu?

    ---

    Heer Jezus,

    in elke mens komt Gij zelf naar ons toe

    als de goddelijke gast die om Liefde vraagt.

    Sta ons bij:

    dat wij U in elke kleine mens mogen

    erkennen, ontmoeten en ontvangen,

    zodat onze wereld lieflijker mag worden.

    Om deze genade bidden we U,

    vandaag en alle dagen van ons leven.

    Amen.

    ---

    “De heilige Dimitri had een afspraak

    om God te ontmoeten in de steppe.

    Maar onderweg zag hij

    een arme,

    oude boer,

    sukkelen met zijn kar.

    De heilige stak vanzelfsprekend een handje toe.

    Maar het duurde een hele tijd,

    want de modder was dik,

    en de voor zeer diep.

    Wanneer de boer dan eindelijk verder kon,

    spoedde Sint-Dimitri zich

    naar de plaats van de afspraak.

    Hij vond er niemand.

    God was er niet meer.

    Hij was de heilige Dimitri al tegemoet gekomen.

    Incognito.

    In de gestalte van een boer.”

    Bron onbekend

    ---







    12-03-2010 om 15:01 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    09-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VRIENDENDAG
    V R I E N D E N D A G

    Vriendschap

    Vriendschap heeft geen geleerde volzinnen nodig
    of schijngezichten of listige streken,
    vriendschap geeft geen overbodige eerbetuigingen,
    vriendschap trekt geen scheef gezicht.

    Vriendschap volgt de weg van de natuur,
    vriendschap schuwt de vleierij,
    vriendschap onderscheidt waarheid van fictie en
    spreekt de taal van het hart.

    Vriendschap stelt geen eisen,
    vriendschap minacht een klein geloof.
    Het vervult zijn opdracht
    bij woord en bij daad.

    Vriendschap moedigt de zwakken en vermoeiden aan.
    Het maakt hen die verlegen zijn sterk.
    Het voorkomt fouten en verlicht de somberheid,
    het effent ons levenspad.

    Vriendschap, pure, onbaatzuchtige vriendschap,
    gedurende onze ganse levensloop,
    voedt, sterkt, verbreedt en verlengt
    de relatie van mens tot mens.

    Auteur onbekend





    09-03-2010 om 15:31 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    08-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sabedoria do Dia - Wijsheid van vandaag

    Sabedoria do dia


    Uma ecologia do espírito!


    Status é comprar uma coisa que você não quer,

    com um dinheiro que você não tem,

    para mostrar pra gente que você não gosta,

    uma pessoa que você não é.

    (Anônimo)


    Wijsheid van de dag

    Eens anders ecologisch!

    Status is iets kopen wat je niet wenst,

    met geld dat je niet hebt,

    om aan mensen, die je niet liggen

    een persoon voor te houden, die je niet bent.

    (Auteur onbekend)





    08-03-2010 om 18:10 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (2)
    07-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overweging van de dag

    Overweging van de dag

    Op deze 3de zondag van de vasten lezen we in het evangelie van Lucas, in het 13de hoofdstuk:

    Hij vertelde deze gelijkenis:

    `Iemand had in zijn wijngaard een vijgenboom staan.

    Hij kwam kijken of er vruchten aan zaten,

    maar vond er geen.

    Toen zei hij tegen de wijngaardenier:

    `Dit is nu al het derde jaar dat ik kom kijken

    of er aan deze vijgenboom vruchten zitten,

    en er geen vind.

    Hak hem maar om.

    Waarom zou hij de grond nog verder in beslag nemen?''

    De wijngaardenier antwoordde:

    `Mijnheer, laat hem dit jaar nog staan,

    zodat ik de grond eromheen kan omspitten en bemesten.

    Wie weet draagt hij dan volgend jaar vrucht.

    Zo niet, hak hem dan maar om.'' '

    Vandaag en volgende week gaat het over de manier waarop God ons, zwakke mensen, opvoedt: de pedagogie van God. Twee grote kenmerken tekenen Gods handelwijze: geduld met mensen en bereidheid om te vergeven

    Dit is geen aansporing tot laksheid, wel een aansporing om onszelf en anderen niet met schuldgevoelens te beladen, maar om onszelf en anderen, in mildheid, lief te hebben en nieuwe kansen te geven.

    Mild worden

    is de rijpste groei van de mens.

    Het is zacht worden in je woorden

    in de klank van je stem, in heel je zijn.

    De blik in je ogen wordt een warm aanvoelen

    omdat je in de mensen om je heen jezelf herkent.

    Het heeft niets te maken met zwakheid.

    Het zit veel dieper. Het is de kracht

    die je doet ontwaken en doet leven.


    Mensen die vanbinnen mild worden

    beseffen wie ze zijn.

    Je oordeelt niet meer over anderen.

    Je bent niet langer hard. Je wilt niet overal gelden

    ten koste van je medemensen.

    Je luistert omdat elke andere

    een voortdurend wonder is.

    Je geniet van zon en regen

    en van heel kleine dingen.


    Dikwijls zie je die mildheid

    bij mensen die veel geleden hebben.

    Ze horen en zien alles anders.

    Wie mild wordt heeft zichzelf overwonnen.

    Een dankbare zucht van bevrijding welt uit je op:

    je houdt van de mensen omdat je geleerd hebt

    van jezelf te houden niet zoals je zou willen zijn

    maar gewoon zoals je bent.

    (Karel Staes)









    07-03-2010 om 09:27 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (4)
    05-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overweging van de dag
    TEVREDENHEID

    Voor wie het misschien heel druk heeft en toch een stukje monnik in zich onderkent en evenzeer voor wie het wat minder druk heeft … even opgevist:

    De Dapperstraat

    Natuur is voor tevredenen of legen
    En dan: wat is natuur nog in dit land?
    een stukje bos, ter grootte van een krant.
    Een heuvel met wat villaatjes ertegen.

    Geef mij de grauwe, stedelijke wegen.
    De in kaden vastgeklonken waterkant,
    De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
    Door zolderramen langs de lucht bewegen.

    Alles is veel voor wie niet veel verwacht.
    Het leven houdt zijn wonderen verborgen
    Tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat
    .

    Dit heb ik bij mijzelve overdacht,
    Verregend, op een miezerige morgen,
    Domweg gelukkig in de Dapperstraat.

    J.C. Bloem

    ----

    Dank u voor de miserie!

    Sommige verhalen zullen nooit vergaan. Zoals dit van een oma die haar kleinzoon meenam naar het strand. Ze hadden een leuke tijd totdat een hoge golf de jongen in de zee meetrok. Ze viel op haar knieën en smeekte naar de hemel: ‘Geef mij a.u.b. mijn kleinzoon terug, dat is al wat ik vraag.’

    Een ogenblik later, dropte een aanspoelende golf haar kleinzoon, ongedeerd, voor haar voeten op het strand. Hij was o.k. Maar ze keek op naar de hemel en zei kwaad: ‘Wanneer we hier aankwamen had hij een hoedje op!’ We verwachten van haar dat ze dankbaar zou zijn voor het wondere feit dat gebeurde. We zouden verwachten dat ze appreciatie zou tonen. Kunnen we dank u zeggen als iets niet helemaal in orde is? Moeten we dit niet doen?

    Een aantal jaren terug stal iemand de handtas van mijn vrouw. Tijdens het druk in de weer zijn met verloren kaarten herinnerde ik mij de woorden van de auteur Henry. Henry werd eveneens bestolen. Toch kon hij woorden van dankbaarheid uiten in die situatie. Hij zei: ‘Ik ben dankbaar dat ik vroeger nooit werd bestolen; dat hij slechts mijn geldbeugel nam en niet mijn leven; dat hij niet veel had kunnen nemen; en uiteindelijk dat hij de dief was en niet ik.’

    Hij kon even goed zeggen: ‘Dank u voor de miserie!’. Maar Henry voelde zich niet miserabel. Al met al, het is moeilijk om zich miserabel te voelen als men bezig is met dankbaar te zijn.

    Auteur onbekend







    05-03-2010 om 11:02 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (2)
    02-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DAGELIJKS BIJBELCITAAT

    DAGELIJKS BIJBELCITAAT

    Onlangs ontving ik in mijn ‘Postvak IN’ deze gedachte:

    Je dient elke dag een half uurtje te mediteren.
    Behalve als je het héél druk hebt; dan een uurtje...

    (Auteur onbekend)

    In de loop van de voorbije maand november was er veel te doen rond de eerste ‘president van Europa.’ Na lang palaveren werd Herman Van Rompuy voor die hoge functie uitverkozen. Kort daarop, verklaarde hij in een interview:

    ‘Er zit misschien een stukje monnik in mij,

    maar het is ruim onvoldoende om er een leven van te maken.’

    Voor wie het heel druk heeft en toch een stukje monnik in zich onderkent en evenzeer voor wie het wat minder druk heeft, kan deze tip misschien nuttig zijn. Een dagelijkse bezinning vind je op:

    www.bijbelcitaat.be

    Dagelijks krijg je daar een Bijbelcitaat, de lezingen uit de liturgie van de dag, een waardevolle leestip en een blog waarop je, als je dat verlangt een eigen overweging bij een en ander kan neerschrijven. Daarnaast zijn er ook een aantal ‘links’ naar andere websites, die de moeite waard zijn. En tenslotte bestaat de mogelijkheid om dagelijks een mailtje met het dagelijkse Bijbelcitaat in je ‘Postvak IN’ te krijgen.

    Dit éne weten wij en aan dit één

    houden we ons vast in de duistere uren:

    er is een Woord, dat eeuwiglijk zal duren,

    en wie ’t verstaat, die is niet meer alleen.

    (Henriëtte Roland Holst van der Schalck)

    Hoe waar is toch het woord van Paulus in de Brief aan de christenen van Rome, vijftiende hoofdstuk vers 4:

    Want alles wat zoveel eeuwen her

    als Woord van God werd opgetekend,

    werd opgeschreven tot onze lering,

    opdat wij door de vertroosting van de Schrift,

    in hoop zouden leven.





    02-03-2010 om 15:06 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    28-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ONDERWEG

    Onderweg

    Woordspelletjes en woordspelingen hebben mij altijd nogal geïnteresseerd. In een poging om dit getuigenis te schrijven zocht ik dan ook naar één woord, dat een beetje als kapstok voor het hele verhaal zou kunnen dienen. Achtereenvolgens kwamen verschillende woorden naar voor. ‘Arm’ was zo eentje, ‘christen’ was een ander, maar meteen vond ik dat laatste een tikkeltje verwaand eigenlijk. En meteen ook schoot mij een zin uit een oud liedje te binnen, ik denk van de Nederlandse cabaretier Fons Janssen: ‘christen, tenminste probeert het te zijn’. Met die correctie werd het al wat juister.

    Uiteindelijk koos ik voor: ‘onderweg’. Eigenlijk zou ik nooit geneigd zijn om van een eigen spiritualiteit te spreken, maar ‘onderweg’ lijkt mij nog het meest geschikt. Wie ‘onderweg’ is, is er nog niet. Hij is niet af en zal nooit af zijn, zolang hij ‘onderweg’ is. Anderzijds heeft hij ook nooit gedaan, de weg loopt altijd verder. Hij heeft al een heel pad achter zich, en – hopelijk – ook nog voor zich. Belangrijk is daarbij dat je ‘onderweg’ heel wat mensen ontmoet, heel wat leest, heel wat ervaringen opdoet. Zo krijg je heel veel, je verandert voortdurend en je kan ook wel wat aanreiken. Belangrijk is eveneens dat je ‘onderweg’ wel eens onvoorziene wendingen moet maken.

    Het heeft weinig zin om alle ontmoetingen op te sommen. Voor mijn ouders is dat anders. Die hebben toch wel een heel grote rol gespeeld om de mens te worden, die ik – nog steeds ‘onderweg’ – nu ben. De liefde, de vrijheid en het vertrouwen, die ik van hen kreeg. En daarmee verbonden, de kindertijd, met de weidsheid van de polder, de lucht voor de longen en de ruimte voor de geest. Een kans en een voedingsbodem voor openheid en ontvankelijkheid. De eerste kennismaking, toen reeds, met onrecht en leugen, al kon ik daar als kind nog niet diezelfde grote woorden voor vinden. Maar ervaringen van toen zetten al op weg in de richting van het evangelie en een voorliefde voor kleinen en armen.

    ‘Onderweg’ waren er enkele leraars. Anton van Wilderode mag hier genoemd worden, omdat hij schoonheid liet ervaren als een weg naar God. Poëzie en kunst kunnen een vervoering geven, die meer openbaart dan wat ogen zien en handen tasten.

    Kwam de tijd van een levenskeuze. ‘Roeping’ werd gezegd, als je priester wilde worden. Een stemmetje heb ik nooit gehoord. Er lang over nagedacht ook niet, maar plots was het zover. En dat nadenken gebeurde later, stap voor stap, ‘onderweg’ en gaandeweg. Het werd het ‘College voor Latijns Amerika’ in Leuven. ‘Waarom?’, dat ben ik ondertussen vergeten. Wellicht had iemand erover verteld en had mij dat aangesproken. Een foto, een film, een verhaal over kleine mensen daar en wat je voor hen kan betekenen. ‘Onderweg’ gekregen dus alweer. Zoals zoveel dat toen nog moest komen, de studies en de boeken: een wereldwijde wereld, die plots in zicht kwam, en die ‘onderweg’ weer zoveel te bieden had. Zoveel mensen vooral, die geschreven of gesproken hun verhaal vertelden, die een tijd lang samen ‘onderweg’ waren en zoveel te bieden hadden. Soms grote namen, maar vooral zoveel anderen, van wie de naam niet in grote letters prijkt, maar allen reisgezellen ‘onderweg’.

    Jaren van ascetisch leven, leren bidden, psalmen, geestelijke lezing en luisterende meditatie. Uren kapel en uren stilte. De woestijntijd van ‘alleen met God’, maar ook dat was niet echt ‘alleen’, zovelen waren daar al voorgegaan en hadden bakens uitgezet. Vrienden, sommigen voor een tijd, anderen voor het leven, maar altijd weer tochtgenoten, die een ideaal hadden en deelden. Immer eenzelfde verhaal: je ontmoet, je leert, je luistert en groeit, ongemerkt, dag na dag, maar altijd dankzij anderen die delen – God zij dank.

    God zij dank. Omdat Hij ongezien werkt. Langs paden die niet gepland waren. Brazilië was een droom. Echt uitgekomen is hij nooit, niet omdat de ‘roeping’ verstomd was, maar omdat er ‘onderweg’ telkens wel iets gebeurde, dat voorrang vroeg. Mijn zus werd chronisch ziek, M.S., mijn ouders oud en hulpbehoevend, en een korte proeftijd in een gezinstehuis voor kinderen werd, door een overlijden, een bezigheid voor vele jaren.

    Zo ging en gaat het voort tot op vandaag. Leraar, pastoraal met gescheiden mensen, pastoor, aalmoezenier, mislezer … Telkens waren er mensen die deelden en mensen aan wie je zelf kon delen. Dikwijls kwamen mensen op mijn weg, die op een of andere wijze in nood verkeerden, ‘arm’ waren, klein, uitgesloten. Vooral zij hebben mij veel geboden, vooral zij hebben mij veel geleerd. Dikwijls ook waren er mensen die in beeld kwamen en die een andere wending aan mijn leven gaven, omdat ze ‘onderweg’ gekwetst waren …

    Hoezeer de omstandigheden ook verschilden, het verhaal bleef steeds gelijk, alleen de reisgezellen wisselden, maar altijd ‘onderweg’, met tochtgenoten voor een tijd, die veel te bieden hadden en aan wie ik soms ook iets mocht aanreiken.

    Met mijn vriend van vele jaren, Dom André uit Ruy Barbosa, hebben we hierover onlangs gepraat. Als je wat ouder wordt kijk je wel eens achterom. Dom André vertelde dat hij in zijn leven altijd gelukkig geweest was, bij elk werk dat hij deed in Brazilië, in de landbouwschool, in de parochie bij de armen, en nu als bisschop. In een opwelling gaf ik mijn samenvatting in deze woorden: ‘ik ben nergens aangekomen, ik heb ook geen doel bereikt, maar het was altijd de moeite, ‘onderweg.’ En even later dacht ik aan dat liedje van Elly en Rikkert uit de jaren ’70: ‘Er is geen weg naar Leven, Leven is de weg … Er is geen weg naar Liefde, Liefde is de weg.’

    Waar is God in dit alles? Een vreemd beeld komt in mij op. Hij was en is het watermerk, nooit opvallend, zelfs zelden zichtbaar. Alleen als ik mijn leven tegen het Licht houd. Dan was Hij er altijd, is Hij er nog en hoop ik dat Hij er ook altijd blijven zal. Een watermerk met het gezicht van Jezus, zoals ik enkele dagen geleden, in een gebed, schreef over een eucharistie, die leven kan worden:

    Heer Jezus,

    eens is het zo gebeurd:

    je lichaam, je hele leven,

    gegeven en gebroken,

    dag aan dag

    tot aan die laatste dag

    daar op Calvarie.


    Gegeven en gebroken,

    zoals het stukje brood,

    dat je voor je vrienden brak

    en doorgaf:.

    ‘Dit ben Ik zelf.

    Blijf dit daarom doen,

    blijf dit herhalen,

    om Mij niet te vergeten.’


    Je woorden

    waren je eigen hele leven,

    door en door

    en dag aan dag..

    Bewogen bidden wij

    diezelfde woorden.

    Ontroerd breken wij

    hetzelfde brood.


    Mogen jouw woorden

    woorden worden

    van ons eigen leven,

    gegeven, soms gebroken.

    Moge jouw brood

    brood worden

    van ons eigen leven,

    gegeven, soms gebroken.


    Om die genade bidden wij

    voor vandaag

    voor alle dagen.

    Amen.


    God zij dank, godzijdank!















    28-02-2010 om 18:41 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overweging van de dag

    Overweging van de dag

    Op deze tweede vastenzondag lezen we het evangelie van de gedaanteverandering:

    Uit het evangelie volgens Lucas 9, 28b-36

    In die tijd ging Jezus met Petrus, Johannes en Jakobus de berg op om te bidden.
    Terwijl Hij aan het bidden was, veranderde de aanblik van zijn gezicht en werd zijn kleding stralend wit.

    Opeens stonden er twee mannen met Hem te praten: het waren Mozes en Elia, die in hemelse luister verschenen waren. Ze spraken over het levenseinde dat Hij in Jeruzalem zou moeten volbrengen.

    Petrus en de beide anderen waren in een diepe slaap gevallen; toen ze wakker schoten, zagen ze de luister die Jezus omgaf en de twee mannen die bij Hem stonden.

    Toen de mannen zich van Hem wilden verwijderen, zei Petrus tegen Jezus: ‘Meester, het is goed dat wij hier zijn, laten we drie tenten opslaan, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia’, maar hij wist niet wat hij zei.

    Terwijl hij nog aan het spreken was, kwam er een wolk aandrijven, die een schaduw over hen wierp; ze werden bang toen de wolk hen omhulde.

    Er klonk een stem uit de wolk, die zei: ‘Dit is mijn Zoon, mijn uitverkorene, luister naar Hem!’

    Toen de stem verstomd was, was Jezus weer alleen. Ze zwegen over het voorval en vertelden in die tijd aan niemand wat ze hadden gezien.

    Homilie

    De Tabor, het lijkt wel ontleend aan een boek met fantastische vertellingen. En toch is het weer een heel herkenbaar stukje leven. De feiten zijn verbluffend: ‘zijn gezicht veranderde, zijn kleed werd stralend wit, Mozes en Elia staan in hemelse luister bij Hem.’ Het is sensatie, maar de klemtoon ligt niet daar. De komende kruisdood, daar spreken ze over. Tevoren had Jezus dat ook al gedaan: ‘DeMensenzoon moet veel lijden, Hij moet verworpen en ter dood gebracht worden.’Hij had er nog bij gezegd: ‘Als iemand achter Mij aan wil komen, moet Hij zijn kruis opnemen en Mij volgen.’

    Het succesverhaal is voorbij, geen massa’s meer, die achter Hem aanlopen. Wel ruzie met oudsten, hogepriesters en farizeeën. Vol verwachtingen waren zij Hem gevolgd, een onzekere toekomst tegemoet, enkel vertrouwend op zijn Woord. Nu komt de ontnuchtering: waren zij niet op weg met iemand die altijd zou verliezen?Het sprookje is uit, de mooie droom aan diggelen geslagen!

    Eerst het geloof in de verrijzenis zal weer hoop geven: Hij is gekruisigd, maar Hij leeft! En Hij leidt ons naar een volkomen leven! Maar dat volkomen leven kan wel eens veraf lijken, verborgen achter de einder, voor mensen onderweg.

    Dan is de Tabor welgekomen, een berg in een egale vlakte. Een ogenblik van licht in de vlakte van de dagen. Boven, op de berg, zien zij een glimp van wat hen toen gelokt heeft. Die hoop van toen herleeft en wenkt weer.

    Zo zijn ook wij onderweg, met eenzelfde Woord dat ons lokte, en geslingerd tussen hoop en vrees. Soms kunnen angst en twijfel te groot lijken voor ons kleine kunnen. Ons leven kan ons plat tegen de grond slaan. Eigen leed of de massieve pijn van de wereld, zoveel kan ons doen wankelen, ook als wij tevoren die grote genade van een rustig geloof mochten ervaren.

    Weer is het verhaal hier niet af. Met OPEN OGEN kunnen andere ervaringen ons deel zijn. ‘Niemand heeft ooit God gezien.’ Maar soms kunnen wij iets van Hem merken, iets dat de vervulling laat vermoeden van onze diepste hunker. Dat gebeurt niet in lawaai en drukte, wel als het stil wordt in onszelf, als wij aardse begeerten opzij schuiven, en ons openstellen voor God.

    ‘Als de ziele luistert, spreekt het al een taal dat leeft.’ Vergeten wij de stilte niet, opdat wij die taal horen van al wat leeft. Opdat wij het vluchtige schrijven van het schrijverke verstaan: ‘wij schrijven, herschrijven en schrijven nog den heiligen name van God.’

    Bezinning 1

    Van tijd tot tijd moet je het doen: 
    de berg opgaan.


    De wereld laten verstillen, 
    jezelf en de anderen hervinden in gebed, 
    het volle licht van God

    laten schitteren op je gezicht. 

    Dat kan je vooral in het gezelschap van Jezus, 
    uit wie dit heldere licht al straalt 
    en in het gezelschap van andere bergbeklimmers, 
    godzoekers zoals Mozes en Elia. 

    Het was voor hen geen wereldvlucht. 
    Zij namen alles mee op die berg: 
    het wel en wee van hun volk, 
    hun machteloosheid en hun ontgoocheling. 

    Maar er kwam even vrede in hun hart. 

    Zij ontvingen nieuwe kracht

    om af te dalen, 
    om te herbeginnen. 

    Want wie op de berg

    alles in het volle licht heeft gezien, 
    kan ook God vinden

    in het verwrongen gezicht

    dat lijden heet.

    uit: ‘Levensecht’

    Bezinning 2

    HET SCHRIJVERKE

    O krinklende winklende waterding
    met ‘t zwarte kabotseken aan,
    wat zien ik toch geren uw kopke flink
    al schrijven op ‘t waterke gaan!
    Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel,
    al zie ‘k u noch arrem noch been;
    gij wendt en gij weet uwen weg zo wel,
    al zie ‘k u geen ooge, geen één.
    Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?
    Verklaar het en zeg het mij, toe!
    Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn,
    dat nimmer van schrijven zijt moe?
    Gij loopt over ‘t spegelend water klaar,
    en ‘t water niet meer en verroert
    dan of het een gladdige windtje waar,
    dat stille over ‘t waterke voert.
    o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, -
    met twintigen zijt gij en meer,
    en is er geen een die ‘t mij zeggen kan: -
    Wat schrijft en wat schrijft gij zo zeer?
    Gij schrijft, en ‘t en staat in het water niet,
    gij schrijft, en ‘t is uit en ‘t is weg;
    geen christen en weet er wat dat bediedt:
    och, schrijverke, zeg het mij, zeg!
    Zijn ‘t visselkes daar ge van schrijven moet?
    Zijn ‘t kruidekes daar ge van schrijft?
    Zijn ‘t keikes of bladtjes of blomkes zoet,
    of ‘t water, waarop dat ge drijft?
    Zijn ‘t vogelkes, kwietlende klachtgepiep,
    of is ‘et het blauwe gewelf,
    dat onder en boven u blinkt, zoo diep,
    of is het u, schrijverken zelf?
    En 't krinklende winklende waterding,
    met ‘t zwarte kapoteken aan,
    het stelde en het rechtte zijne oorkes flink,
    en ‘t bleef daar een stondeke staan:
    "Wij schrijven," zoo sprak het, "al krinklen af
    het gene onze Meester, weleer,
    ons makend en leerend, te schrijven gaf,
    één lesse, niet min nochte meer;
    wij schrijven, en kunt gij die lesse toch
    niet lezen, en zijt gij zo bot?
    Wij schrijven, herschrijven en schrijven nog,
    den heiligen Name van God!"

    Guido Gezelle







    28-02-2010 om 16:23 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    26-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overweging van de dag

    Overweging van de dag


    Uit het evangelie van vandaag:

    ‘Als je dus je gave naar het altaar brengt …’


    Heer Jezus,

    eens is het zo gebeurd:

    je lichaam, je hele leven,

    gegeven en gebroken,

    dag aan dag

    tot aan die laatste dag

    daar op Calvarie.


    Gegeven en gebroken,

    zoals het stukje brood,

    dat je voor je vrienden brak

    en doorgaf:.

    ‘Dit ben Ik zelf.

    Blijf dit daarom doen,

    blijf dit herhalen,

    om Mij niet te vergeten.’


    Je woorden

    waren je eigen hele leven,

    door en door

    en dag aan dag..

    Bewogen bidden wij

    diezelfde woorden.

    Ontroerd breken wij

    hetzelfde brood.


    Mogen jouw woorden

    woorden worden

    van ons eigen leven,

    gegeven, soms gebroken.

    Moge jouw brood

    brood worden

    van ons eigen leven,

    gegeven, soms gebroken.


    Om die genade bidden wij

    voor vandaag

    voor alle dagen.

    Amen.





    26-02-2010 om 09:17 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (3)
    23-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van schepping naar Schepper

    Geloofd bent U, mijn Heer, 

    door onze Zuster Moeder Aarde

    Als je naar een foto kijkt,
    zie je nooit de fotograaf.
    En toch moet hij er zijn.
    Ook al weet je meestal niet
    wie hij is en wat hij wil,
    zijn foto's kunnen veel vertellen.

    Als je naar de wereld kijkt,
    zie je nooit de schepper.
    Meestal denk je niet meteen aan hem
    die het allemaal heeft gemaakt.
    En toch moet hij er zijn.

    Want zoveel goede mensen en dingen
    zijn beeld van hem
    en kunnen veel vertellen
    over wie hij is en wat hij wil.

    Als je echt goed kijkt,
    zie je hem dan toch?

    Geloofd bent U, mijn Heer, door onze Zuster Moeder Aarde,

    die ons draagt en voedt en velerlei vruchten voortbrengt

    met bonte bloemen en kruiden.















    23-02-2010 om 17:50 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (2)
    20-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.AARDE

    É TERRA O QUE CONTO

    AARDE IS HET WAT IK VERTEL

    ‘Perdão se quando quero contar

    minha vida é Terra o que conto.

    Está é a Terra.

    Cresce em teu sangue e cresces.

    Se se apaga em teu sangue te apagas.

    Pablo Neruda

    ‘Als ik mijn leven wil vertellen,

    vergeef me dan dat het Aarde is

    wat ik vertel.

    Mijn leven is Aarde.

    Ze groeit in je bloed

    en je groeit mee.

    Als ze afsterft in je bloed

    sterf je zelf af.’

    Pablo Neruda















    20-02-2010 om 18:15 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 11/12-17/12 2023
  • 04/12-10/12 2023
  • 27/11-03/12 2023
  • 20/11-26/11 2023
  • 13/11-19/11 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 21/08-27/08 2023
  • 31/07-06/08 2023
  • 10/07-16/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 29/05-04/06 2023
  • 22/05-28/05 2023
  • 15/05-21/05 2023
  • 08/05-14/05 2023
  • 01/05-07/05 2023
  • 24/04-30/04 2023
  • 17/04-23/04 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 03/04-09/04 2023
  • 27/03-02/04 2023
  • 20/03-26/03 2023
  • 13/03-19/03 2023
  • 06/03-12/03 2023
  • 20/02-26/02 2023
  • 13/02-19/02 2023
  • 06/02-12/02 2023
  • 30/01-05/02 2023
  • 23/01-29/01 2023
  • 09/01-15/01 2023
  • 26/12-01/01 2023
  • 19/12-25/12 2022
  • 12/12-18/12 2022
  • 05/12-11/12 2022
  • 28/11-04/12 2022
  • 17/10-23/10 2022
  • 29/08-04/09 2022
  • 06/06-12/06 2022
  • 30/05-05/06 2022
  • 23/05-29/05 2022
  • 14/02-20/02 2022
  • 27/12-02/01 2022
  • 20/12-26/12 2021
  • 13/12-19/12 2021
  • 06/12-12/12 2021
  • 29/11-05/12 2021
  • 22/11-28/11 2021
  • 01/11-07/11 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 04/10-10/10 2021
  • 27/09-03/10 2021
  • 17/05-23/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 26/04-02/05 2021
  • 01/03-07/03 2021
  • 22/02-28/02 2021
  • 08/02-14/02 2021
  • 01/02-07/02 2021
  • 25/01-31/01 2021
  • 18/01-24/01 2021
  • 11/01-17/01 2021
  • 04/01-10/01 2021
  • 28/12-03/01 2027
  • 10/08-16/08 2020
  • 03/08-09/08 2020
  • 27/07-02/08 2020
  • 13/07-19/07 2020
  • 06/07-12/07 2020
  • 22/06-28/06 2020
  • 15/06-21/06 2020
  • 08/06-14/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 18/05-24/05 2020
  • 11/05-17/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 13/04-19/04 2020
  • 06/04-12/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 17/02-23/02 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 03/02-09/02 2020
  • 27/01-02/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 06/01-12/01 2020
  • 30/12-05/01 2020
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 09/12-15/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 05/08-11/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 27/05-02/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 29/04-05/05 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 08/04-14/04 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 10/09-16/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 25/12-31/12 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2021
  • 21/12-27/12 2015
  • 14/12-20/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 30/11-06/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 04/11-10/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 16/09-22/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 26/08-01/09 2013
  • 19/08-25/08 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 26/12-01/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 28/11-04/12 -0001

    Blog als favoriet !

    Categorieën
  • Dagboek/bedenkingen (1617)


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!