28^ste  ZONDAG A – 9 OKTOBER 2011 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

GENODIGD OP HET BRUILOFTSMAAL

Ook vandaag heeft Jezus het aan de stok met de hogepriesters en de oudsten van het volk. Maar het gaat niet om een les in geschiedenis. Zoals steeds spreekt Jezus tot ons, hier en nu.

Eens te meer gaat het over de tegenstelling tussen uiterlijk vertoon en innerlijke ommekeer. Volgen wij de huichelarij van de schone schijn, of willen wij binnenin eerlijk en oprecht zijn? Want ‘zalig zijn de zuiveren van hart …’

Willen wij ons bekleden met de nieuwe mens en leven met de blik op Jezus, met een hart tot God gericht?

In die tijd nam Jezus het woord en sprak opnieuw in gelijkenissen tot de hogepriesters en de oudsten van het volk. 

Hij zei: ‘Het Rijk der hemelen gelijkt op een koning die een bruiloftsfeest gaf voor zijn zoon. Hij stuurde zijn dienaars uit om allen te roepen die hij tot de bruiloft had uitgenodigd, maar zij wilden niet komen. 

Daarop zond hij andere dienaars met de opdracht:  Zegt aan de genodigden: ‘Zie ik heb mijn maaltijd klaar, mijn ossen en het gemeste vee zijn geslacht; alles staat gereed. Komt dus naar de bruiloft’. Maar zonder er zich om te bekommeren gingen zij weg, de een naar zijn akker, de ander naar zijn zaken. De overigen grepen zijn dienaars vast, mishandelden en doodden hen. 

Nu ontstak de koning in toorn, stuurde zijn troepen, liet de moordenaars ombrengen en hun stad in brand steken. Toen sprak hij tot zijn dienaars: ‘Het bruiloftsmaal staat klaar,  maar de genodigden waren het niet waard. Gaat dus naar de kruispunten der wegen en nodigt wie ge er maar vindt, tot de bruiloft’. 

Zijn dienaars gingen naar de wegen en brachten allen mee die zij er aantroffen, slechten zowel als goeden, en de bruiloftszaal liep vol met gasten. 

Toen nu de koning binnenkwam en de gasten zag,  merkte hij daar iemand op die niet voor de bruiloft gekleed was. En hij sprak tot hem: ‘Vriend, hoe zijt gij hier binnengekomen zonder bruiloftskleed?’ Maar de man bleef het antwoord schuldig. 

Toen sprak de koning tot de bedienden: ‘Bindt hem aan handen en voeten en werpt hem buiten in de duisternis. Daar zal geween zijn en tandengeknars. 

Immers, velen zijn geroepen, maar weinigen zijn uitgekozen.’

(Matteüs 22,1-14)

BEKLEED U MET DE NIEUWE MENS!

Een vreemd evangelie. Eerst doet die koning alle moeite om gasten op zijn feest te krijgen. Zelfs op straat worden allen uitgenodigd, slechten zowel als goeden. En dan zet hij iemand buiten die geen feestkleed draagt. God oordeelt blijkbaar anders dan wij over goed en slecht. De hogepriesters en de oudsten van het volk hadden een uitgesproken mening: het was de letter van de wet, die telde. En ook wij hebben vlug ons oordeel klaar over anderen. Maar hoe denkt God over dit alles?

Voor hen die zichzelf rechtvaardig achtten en anderen misprezen, vertelde Jezus eens over een farizeeër en een tollenaar. (Lc 18,9-14) De eerste bad: ‘God, ik dank u dat ik niet ben als al die anderen, en zeker niet zoals die tollenaar daar.’ De andere klopte zich alleen maar op de borst: ‘God, wees mij zondaar genadig.’ Juist die was rechtvaardig in de ogen van God, de andere niet. Het eindeloos herhaalde Jezusgebed van de vrome woestijnvaders luidde trouwens ook zo: ‘Heer Jezus, Zoon van God, ontferm U over mij, zondaar.’

God vraagt geen uiterlijk naleven van soms banale regels. Voor Hem telt de bekering van het hart. Wie zijn eigen kleinheid erkent, heeft hier iets voor. Hij kan Gods barmhartige Liefde als een gave zien. Een gratis geschonken genade, waar Hij dankbaar voor is. Het is geen loon, dat hem toekomt.

Maar wie overtuigd is van eigen goedheid, denkt licht dat hij alleen maar krijgt wat hij verdient. En zal niet dankbaar zijn maar eerder denken ‘Gelukkig dat ik goed ben! En niet als al die anderen!’ Terwijl wij voor God allemaal met lege handen staan. God ziet onze zwakheid, en toch biedt Hij zijn Liefde aan en hoopt alleen dat wij in dank zullen aanvaarden en antwoorden.

Maar ons hart kan gesloten blijven. Zoals bij die man zonder feestkleed. Jezus bedoelt – vanzelfsprekend! – niet de kledij van het lichaam, wel de opmaak van de geest, de zuiverheid van het hart, de dank voor zoveel onverdiende  barmhartigheid van Godswege. In tegenstelling tot een hooghartig: ‘dit komt mij toe, ik heb mijn plicht gedaan!’. God nodigt ons allen tot zijn volle vreugde. Met het feestkleed van dankbare ontvankelijkheid en nederige wederliefde. En wie daar tekortschiet, sluit zichzelf uit.

Het lied van de koning

Er was eens een machtige koning,

die richtte een bruiloftsmaal aan.

Hij liet uit zijn hemelse woning

zijn dienaars de wereld rondgaan.

‘Mijn huis staat van nu af aan open,

met rijkdommen zonder tal.

O laat mij toch niet vergeefs hopen

dat iedereen komen zal.’

Maar hoe het ook klonk allerwegen,

men hoorde ternauwernood.

De boodschapper kwam ongelegen,

de boodschappers werden gedood.

En toch blijft de koning nog smeken,

hij geeft het niet op en hij laat

zijn boden nog uitgaan ten teken

dat hij op de uitkijk staat.

En wij die hier jagen en jachten,

hoe lang houden wij ons nog doof?

Hoe lang laten wij hem nog wachten

door traagheid en ongeloof?

Michel van der Plas