ZONDAG 8 JULI 2012 - 14de ZONDAG B

ZO MAAR GEWONE MENSEN

De zending van Jezus in Galilea lijkt mislukt: zijn eigen dorpsgenoten wijzen Hem af! Alles was nochtans goed begonnen: succes, bewondering, waardering, volgelingen … en dan beginnen de roddels en wordt hij verdacht gemaakt: 'Waar haalt Hij dat vandaan? Hij is toch maar iemand zoals wij!' 

Destijds was het zo voor Jezus, eeuwen vroeger had de profeet Ezechiël het ook al meegemaakt … en ook vandaag gebeurt het nog met mensen.

Jezus trok weer verder en ging naar zijn vaderstad, gevolgd door zijn leerlingen.

Toen de sabbat was aangebroken, gaf hij onderricht in de synagoge. Vele toehoorders waren stomverbaasd en zeiden: ‘Waar haalt hij dat allemaal vandaan? Wat is dat voor wijsheid die hem gegeven is? En dan die wonderen die zijn handen tot stand brengen! Hij is toch die timmerman, de zoon van Maria en de broer van Jakobus en Jozef en Judas en Simon? En wonen zijn zusters niet hier bij ons?’ En ze namen er aanstoot aan.

Jezus zei tegen hen: ‘Nergens wordt een profeet zo miskend als in zijn eigen stad, onder zijn verwanten en huisgenoten.’

Hij kon daar geen enkel wonder doen, behalve dat hij een paar zieken de handen oplegde en hen genas. Hij stond verbaasd over hun ongeloof.

Jezus trok rond langs de dorpen in de omtrek en gaf er onderricht aan de mensen.

(Marcus 6,1-6)

'HEEL GEWONE MENSEN?'

De mensen van zijn eigen dorp, die Jezus hadden zien opgroeien, hebben het moeilijk om in Hem te geloven. Het lijkt wel wat op wat we de voorbije tientallen jaren zagen gebeuren: velen, die Hem thuis en op school  leerden kennen en geboeid waren door die vele verhalen over Hem, hebben ondertussen afgehaakt.

In onze cultuur van prestatie en prestige, rijkdom en schone schijn valt die kleine, kwetsbare Jezus uit de toon. Met zijn mooie ideeën is Hij  toch maar schoontjes aan een kruis genageld. Misschien zijn wij gewoon geraakt aan Jezus, en zien wij het wonder en het ongewone van zijn leven en zijn boodschap niet meer. In onze tijd, met altijd nieuwe beelden om te bekijken, met altijd nieuwe kranten en boeken om te lezen, in onze tijd van zoveel en zo vlug, riskeert Hij verouderd te geraken. Daarom is het nodig om regelmatig opnieuw stil te staan bij zijn oude woorden. Om Hem niet te vergeten, uit gewoonte. Om de uitzonderlijke grootsheid van zijn Persoon niet te laten ondersneeuwen door de banaliteit van zoveel vluchtige, opgefokte impressies.

Vandaag leert het evangelie ons ook nog, dat God tot ons komt in simpele, gewone mensen. Misschien zijn er wel zulke mensen, heel dicht bij ons, zonder dat wij hen opmerken, mensen, die gestalte geven aan de Geest van Jezus. Zien wij hen, horen wij hen, merken wij hen op vandaag, die mensen in de Geest van Jezus? 

Op Pinksteren werd ons een beeld geschetst van zulke mensen, die leven in die Geest van Jezus, waar Paulus schrijft: 'de vruchten van de Geest zijn liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid en trouw, zachtheid en ingetogenheid.' 

In zulke mensen leeft Jezus verder, door hun mond worden ook vandaag zijn woorden gesproken, door hun hart en handen blijven zijn wonderen gebeuren.

'Wie is Jezus voor jou?'

'Die Jezus sluimert in mijn achterhoofd.

Af en toe

krijg ik nog een schok van herkenning

bij een of andere ervaring.

Dan zeg ik:

Jezus heeft het, in die of die parabel,

al begrepen en prachtig gezegd.

Soms denk ik:

Hij zal wel liedjes gezongen hebben

en gekke verhaaltjes verteld hebben

aan de kinderen.

Dag Jezus,

lieve man,

liedjeszanger,

herrieschopper,

man van vrede.

Je hebt het leven ontzaglijk doorgrond.'

Willem Vermandere