|
4de PAASZONDAG C – 21 APRIL 2013
‘DE GOEDE HERDER’
Vandaag viert de Kerk ‘roepingenzondag’, met het evangelie van de ‘Goede Herder’, die van zijn schapen houdt en naar wie zij luisteren. Elke roeping begint bij Jezus die op vele wijzen tot ons hart spreekt. Naar Hem hebben we geluisterd, naar Hem blijven we luisteren.
Zijn vraag om zijn boodschap uit te dragen is van alle tijden en nodigt ons uit tot toewijding en getuigenis. Laten wij Jezus tonen en Gods liefde uitstralen bij de mensen, die we ontmoeten.
In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: ‘Mijn schapen luisteren naar mijn stem en Ik ken ze en ze volgen Mij.
Ik geef hun eeuwig leven; zij zullen in eeuwigheid niet verloren gaan en niemand zal ze van Mij wegroven.
Mijn Vader immers die ze Mij gegeven heeft is groter dan allen; en niemand kan iets uit de hand van mijn Vader roven. Ik en de Vader, Wij zijn één.’
(Johannes 10,27-30)
‘DE INNERLIJKE KRACHT VAN DE BOODSCHAP’
In deze paastijd horen we veel over de eerste leerlingen van Jezus. Een paar dingen zijn boven elke twijfel verheven: zij werden vaak gevangen genomen door de godsdienstige (mis)leiders van hun tijd, maar zij bleven enthousiast en fier, vervuld van vreugde zelfs omdat zij omwille van Jezus moesten lijden. Zo is er een mooi verhaal over enkele vrienden van Jezus, die vervolgd en aangehouden worden. Maar Gamaliël, een eerlijke farizeeër, zegt: ‘Laat die mensen toch met rust. De toekomst zal wel raad brengen en uitwijzen wat we moeten doen. Als hun zaak bedrog is, zal die vanzelf wel gauw verdwijnen. Maar als hun boodschap van God uitgaat, dan moeten wij oppassen, want als wij hen tegenwerken, verzetten wij ons tegen God. De innerlijke kracht van een boodschap is sterk genoeg op zichzelf. Vertellen zij leugens of prietpraat, dan zal het allemaal wel gauw tenietgaan. Is hun woord echter van God afkomstig, dan is het nutteloos, zelfs zondig om ons ertegen te verzetten.’
Heeft onze Kerk in het verleden niet al te zeer gebouwd op macht en pracht en praal, en niet op de innerlijke kracht van de boodschap, die zij bracht? Is zij zelf wel altijd trouw gebleven aan die boodschap?
Zolang wij deze vraag in de verleden tijd stellen, is het nog gemakkelijk. Het laat onszelf en onze kerk van vandaag buiten schot. Maar waarop bouwen wij nu om Zijn boodschap van geloof, hoop en liefde uit te dragen? Op de innerlijke kracht van de boodschap…of op macht, dwang en uiterlijk vertoon? Terwijl bij Jezus nooit of nergens sprake is van macht of dwang, laat staan van machtsmisbruik. Van Hem zegt het evangelie dat Hij gezag uitstraalde, en dat is iets heel anders dan dwang of macht.
Proberen wij zelf ons leven uit te bouwen in de geest van die boodschap, ook al is dat met vallen en opstaan? Toch is het duidelijk: alleen mensen, die leven in het spoor van Jezus, en niet een stortvloed van mooie woorden zullen de blijde boodschap doorgeven. Laten wij blijven geloven in de innerlijke kracht van onze roeping om een steentje bij te dragen aan de uitbouw van het Rijk van God!
Met stok en staf gaat Hij hen voor,
de herder die de kudde leidt.
De heuvels over, de dalen door,
op zoek naar land waar gras gedijt.
Naar water dat men drinken kan,
naar een oase waar men rust
en vrede en koelte vindt, zich van
geen strijd of onheil meer bewust.
’t Gebeurt wel dat een lam verdwaalt.
Dat komt in elke kudde voor.
De herder zoekt het op en haalt
het ijlings terug en zorgt ervoor.
Hij heeft het op zijn rug getild
en het gedragen als een kind.
Zo zie je maar: wat je ook wilt,
er is een God die je bemint.
Hij haalt je uit het kwade terug
en richt een feestmaal voor je aan.
Wees dus niet langer wild of stug.
Wat God doet, het is goed gedaan.
Piet Thomas
|
