Maandag 22 april heeft de uitvaart plaats van E. H. Dries Morel (1923-2013). Hij is één van de meest ‘menselijke’ en begaafde priesters, die ik in mijn leven mocht ontmoeten. Van 1973 tot 2002 was hij pastoor van de Sint-Bernadetteparochie te Gent. Gedurende 8 jaar had ik het uitzonderlijke geluk om tijdens de weekends als onderpastoor bij hem te mogen dienen.

Zijn overlijden is een uitgelezen gelegenheid om de tekst eens te hernemen, die hij bij zijn gouden priesterjubileum op het gedachtenisprentje had geschreven.

De jaren ons gegeven,

tijd van leven, van werk en van spel,

van succes en mislukking, alles wat voorbij is,

de mens, die we geworden zijn,

zegen dat alles, God,

zegen lief en leed.

De mensen die me hebben opgevangen

en aanvaard al die jaren,

de mensen, die me hebben geholpen,

geïnspireerd en gesteund,

zegen hen allen, God.

De kinderen die ik mocht opnemen

in onze gemeenschap,

de gezinnen, die gelukkig zijn,

en zij, die het moeilijk hebben,

de zieken, de eenzamen, de bedroefden,

die ik kon bezoeken en bemoedigen,

allen met wie en voor wie ik het Brood mocht breken,

allen tot wie ik over U mocht spreken,

zegen hen allen, God.

Allen van wie ik afscheid moest nemen,

die ons zijn voorgegaan naar de eeuwige vreugde,

zegen ons door hen, Vader.

De jaren die komen,

het nieuwe, het onbekende,

dat we verlangen en vrezen,

de mens, die we nog hopen te worden,

zegen dat alles, God.

Dries Morel

Omdat de jaren, die ik onder zijn leiding mocht werken, zo ingrijpend geweest zijn in mijn leven, vind ik het ook de moeite om hier dit eenvoudige tekstje te geven, dat ik bij de uitvaart zal overhandigen.

Dag, Dries,

dankjewel,

om de mens, die je was,

de priester ook,

die je was, bent en voor altijd blijft.

Dank ook

omdat je mij bijgebracht hebt

ernaar te streven

een goed mens en priester te zijn

Veel zal ik nog aan je denken,

veel over je spreken ook.

En vooral:

‘Ik zeg je geen vaarwel,

mijn vriend,

dra zien w’elkander weer.

omer roels