|
21ste ZONDAG C – 25 AUGUSTUS 2013
‘DE LAATSTEN ZULLEN DE EERSTEN …’
‘De laatsten zullen de eersten …’ Jezus spreekt vandaag over de arrivisten van het geloof, diegenen, die denken dat ze er al zijn, en zich daarvoor beroepen op hun uiterlijk vertoon. Zij menen al ‘gered’ te zijn, maar zouden wel eens buiten het Rijk van God kunnen vallen: niet omdat de Heer hen buitenzet, maar omdat zij zichzelf uitsluiten door hun manier van doen.
God oordeelt immers anders dan wij. Niet de uiterlijke schijn telt, maar de ingesteldheid van het hart. Moge ons eigen warme hart elke dag meer en meer gelijken op het Heilig Hart van Jezus zelf.
In die tijd trok Jezus rond door steden en dorpen, en gaf er onderricht en Hij zette zijn reis voort naar Jeruzalem.
Iemand vroeg Hem: ’Heer, zijn het er weinig die gered worden?’ Maar Hij sprak tot hen: ’Spant u tot het uiterste in om door de nauwe deur binnen te komen, want, Ik zeg u, velen zullen proberen binnen te komen, maar zij zullen daar niet in slagen. Als eenmaal de huisvader is opgestaan en de deur gesloten heeft en als gij dan buiten op de deur begint te kloppen en begint te roepen: Heer, doe open! zal Hij u antwoorden: Ik weet niet waar gij vandaan komt. Dan zult ge opwerpen: In uw tegenwoordigheid hebben we gegeten en gedronken, en in onze straten hebt ge onderricht gegeven.
Maar weer zal zijn antwoord zijn: Ik weet niet waar gij vandaan komt. Gaat weg van Mij, gij allen, die ongerechtigheid bedrijft. Daar zal geween zijn en tandengeknars, wanneer gij Abraham, Isaäk en Jakob en al de profeten zult zien in het Rijk Gods, terwijl ge zelf buitengeworpen zult zijn. Zij zullen komen uit het oosten en het westen, uit het noorden en het zuiden, en zij zullen aanzitten in het koninkrijk Gods.
Denkt eraan: er zijn laatsten die eersten en eersten die laatsten zullen zijn.’
(Lucas, 13, 22-30)
DE NAUWE DEUR
‘Waar zijn we eigenlijk mee bezig?’ Het wordt zo dikwijls gezegd en op zijn manier vraagt Jezus dat ook aan de Joden, maar die wisten al voor zichzelf: zij waren ‘gered’, want zij waren het volk van Abraham. En dan is daar die 'dwaze' vraag: ‘Heer, zijn het er weinig die gered worden?’ Velen moeten gedacht hebben: ‘Wat vraagt die nu!’ En Jezus zegt dan nog dat het niet volstaat om tot het 'uitverkoren' volk te behoren. ‘Wat leeft er binnenin, en wat toon je naar buiten?’ ‘Waar ben je mee bezig?’, daar komt het op aan.
Zitten wij soms niet in hetzelfde schuitje? We gaan naar de mis, we moorden niet en roven niet. En een leugentje af en toe, om bestwil dan nog, dat moet toch kunnen! WIJ zijn goed, maar die andere daar … Jezus wist dat ook al, toen Hij eens vertelde: ‘Twee mensen gingen naar de tempel, de één was farizeeër, de andere tollenaar. En de farizeeër, vooraan in de tempel, bad: Heer, ik dank u dat ik niet ben zoals die andere daar!’ Laat Jezus’ woord ons leren: Christen ‘ZIJN’ wij eigenlijk nog niet. Wij ‘WORDEN’ het naarmate wij dat telkens opnieuw proberen. Wie op zijn lauweren gaat rusten, geeft het kwaad de vrije loop, zoals het onkruid, dat ongevraagd de kop opsteekt.
Als wij dan vragen, waarvoor al onze inspanningen om christen te worden wel dienen, vertelt Jezus, op een dag, een verhaal over een feest, waar wij in Zijn vriendschap delen. Maar Hij geeft twee bedenkingen. Ten eerste. Niet iedereen raakt op het feest. Sommigen blijven buiten, niet omdat de Heer hen buitenzet, maar omdat zij zichzelf uitsluiten door hun manier van doen.
En: ‘Er zijn laatsten die eerst zullen zijn!’ Verschiet niet als gij mensen ziet aanzitten die gij niet verwacht had, en die er, volgens u, niet bij horen: die zonderling, die anders was, of die buur waarmee gij ruzie hebt. God oordeelt anders dan wij. Niet het uiterlijke telt, maar het hart en aan ieder van ons zal Hij vragen: ‘Hoe groot was uw liefde? Hoe warm was uw hart?’ Zoals een profeet al lang voor Jezus gezegd had: ‘Barmhartigheid wil ik, en geen offers, want dit volk eert mij met de lippen, maar hun hart is ver van mij’.
Laat ons eigen warme hart gestalte geven aan het Heilig Hart van Jezus. Laat uw Woord in ons werkelijkheid worden. Amen.
DE KERKDEUR
Hij stelt ons de vraag :
heb je er wel eens over na gedacht,
wat er gebeurt
als je door een kerkdeur naar binnen gaat?
Heb je wel eens aan de lijve ondervonden,
dat zo een deur
een verbinding is van twee werelden?
Aan de ene kant van de deur
ligt het rumoerige, dagelijkse leven
van werken en zakendoen.
Het leven met zijn zorg en zijn gezelligheid,
het leven waarvan wij genieten met zoveel goeds
en ook met zoveel kwaads, narigheid,
leugen, bedrog en achterdocht.
Aan de andere kant,
de ruimte waar wij,
met al onze onrust en onze zorgen,
tot rust kunnen komen.
In die ruimte is het licht anders.
Het wordt getemperd
door gebrandschilderde ramen,
door de sfeer van beschouwing en gebed,
van dieper en anders zien.
Die ruimte is indrukwekkend
door haar sterke muren,
de oprijzende pilaren en de hoge gewelven.
We zijn in het huis van God,
waar alles wijst naar zijn goedheid,
naar zijn barmhartige liefde.
Dat is de ervaring
van vele toevallige bezoekers,
pelgrims en toeristen.
Het moge de ervaring zijn
van elke kerkganger,
die door de kerkdeur naar binnengaat.
vrij naar Peer Verhoeven, geïnspireerd op Romano Guardini
(met dank aan ‘Zondagsvieringen Dominicanen)
|
