Zuivere rust en niets begeren  

dan dat er niets gebeuren mag.  

Vloeden van storm en onheil keren  

in de ebbe van een najaarsdag,  

een klare, een met laat goud bezonde  

en naar een vrucht geurende tijd.  

Gezegend licht, gezegende gezonde  

warmte die weergekomen zijt.  

Ik zit alleen, alleen op de aarde,  

mijn ark op Ararat gestrand,  

te staren naar een nieuwe klaarte  

die de vier einders overspant.  

En sla 'k het schrift der duiven gade,  

een vlucht, beneden mij, in 't dal,  

dan is 't of nooit nog schuld of schade,  

of nooit nog leed mij neerslaan zal.

Hubert van Herreweghen