|
Leegte overvalt me soms
Als je vanuit je ziekenkamer
door het venster tuurt
dan kan het zijn
dat een grote leegte je overvalt
ook al weet je niet waarom. .
Je overschouwt je leven en je voelt:
wat je gedaan hebt is zo beperkt
en soms met fouten belast.
Idealen werden weinig gerealiseerd.
Dromen zijn vervlogen,
verwachtingen gekrenkt.
Dan kan het zijn
dat een grote leemte
zich installeert en griezelig bedreigt,
dat men zichzelf niet meer terugvindt
en zich versplinterd afvraagt:
Wie ben ik nog?
Heer van volheid,
in gedachten overvalt het me soms:
een onverwachte herinnering of een oud zeer,
een mens die me ooit beschimpte
en woordelijk klein hield,
een angst die me in haar greep houdt
of een gevoel van verwarring.
Het is alsof ik dan nog zo weinig ben
en me leeggegoten voel.
Heer van volheid,
in gedachten overvalt het me soms
dat de lange uren bang afwachten
ogenschijnlijk zonder doel zijn.
De spiegel vertelt me
over de jaren die voorbij zijn.
De fronzige huid vertelt me
dat ik niet eeuwig ben.
De broze gang laat me verstaan:
ik ben de sterkte voorbij.
Een akelig gevoel laat zich gelden
alsof ik ik niet meer ben.
Heer van volheid,
het overvalt me soms zomaar
dat alles helemaal voor niets is geweest
en dat de grote criticasters
toch gelijk hebben wanneer ze roepen met grote trom:
'mensen zijn zonder toekomst geworpen op zich zelf'.
Adem Gij, God, mij dan open
met het vuur van Uw innigheid.
Overspoel mij met Uw goede boodschap
dat geen mens voor niets geboren wordt
ook al is hij nog zo fragiel
dat elke mens telt in Uw ogen
dat wij als leeggegoten vazen zijn
waarin Gij wilt wonen
met bloemen van tederheid die nooit verflensen.
Tom Steyaert, ziekenhuispastor
|
