|
De zorg voor morgen …
… komt altijd een dag te vroeg!
We kunnen met een bestendig gevoel
van onzekerheid leven
en heel bang zijn voor wat de toekomst
ons brengt aan narigheden en pijn.
Intussen verheugen we ons zelden
over wat ons gegeven is,
want eerst met onze dood
valt de laatste zorg voor ons weg.
Het is naïef te denken
dat een zorgeloos leven ons ooit te beurt valt.
We hebben nood
aan een goede levensfilosofie
die ons niet stoïcijns ongevoelig maakt,
maar een stevig evenwicht geeft.
We dekken onze zorgen niet toe
want in ons onderbewustzijn
blijven ze kankeren
en tasten onze gemoedsrust aan.
En het is gevaarlijk voor hinderlagen
de ogen te sluiten;
struisvogelpolitiek kan zelfs dodelijk zijn.
Eén voor één ontleden we
de dingen die we vrezen:
gaat het om echte
of om papieren tijgers?
Wat kan het ergste zijn wat ons overkomt?
Meestal constateren we
dat we ons nodeloos druk maken:
‘Een mens leeft hoogstens 100 jaar
en hij maakt zich zorgen
alsof hij 1000 jaar zal worden.’
Gaat het om reële bedreigingen,
dan denken we rustig na
hoe we ons teweer stellen.
Onze kans op een goed verloop
wordt veel groter
dan wanneer we tijd en energie verliezen
door te vechten tegen windmolens.
Voor het overige beloven we onszelf
het beste te maken
van wat ons overkomt.
En…, als de hemel invalt
zijn alle mussen dood’.
Valeer Deschacht
|
