Essegem! Essegem!

Appartement na appartement,

venster na venster,

hier schreeuwen geen kinderen,

jongeren spelen niet,

geen man die iets zegt,

geen meisje dat zingt,

geen levende ziel hier,

geen toeloop van mensen,

op straat kom je niemand tegen,

waar zijn de bewoners?

In de stad staan hoge torens,

kasten van huizen, potdicht,

een stem of hart hebben ze niet,

zwaar weegt de stilte,

zo drukkend, niet te verdragen,

Maak toch kinderen, vrienden, verwek ze,

maak toch kinderen die jullie huizen vullen,

verwek ze, vul jullie straten, pleinen en kamers.

Bemin elkaar, trouw, vermenigvuldig jullie.

Een echte burger heeft kinderen,

dat is zijn trots,

kinderen krijgen is de voorspoed van het land.

Zonder verwekking geen kinderen,

zonder kinderen geen krijsen,

zonder krijsen geen vreugde.

Geboorte vandaag

is vreugde voor morgen.

Kasele Laisi Watuta

‘Vers Brussel. Poëzie in de stad.’ Cahier 2, Het Beschrijf, Brussel.