KERKHOF TE VLADSLO - voor Käthe Kollwitz -

een vader kan niet anders dan met gekruiste armen

een moeder niet dan met gebogen hoofd

nu zij haar kind zo koud niet kan verwarmen

nu levenloos ligt wat leven had beloofd.

versteend de mond en heel het wezen

zonder bewegen, net zoals hun kind:

wie zal hen uit zijn dood genezen

blijven zij voor schaduwgras verblind?

zelfs tranen wellen niet meer uit hun ogen

tenzij de regen die zij niet meer duchten:

als men de dood der jeugd hier moet gedogen

waarvoor wil men nog vluchten?

een vader kan echt niet dan met gekruiste armen

een moeder niet dan met gebogen hoofd

tussen hen in de eeuwigheid omarmen

als om te redden wat hun zoon ooit had geloofd.

Jan Coghe